Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4515-134/15/KrB
z 18 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 września 2015 r. (data wpływu do Biura – 14 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wycofania składnika majątku z majątku spółki komandytowej i przekazanie udziałów w nim do prywatnego majątku Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wycofania składnika majątku z majątku spółki komandytowej i przekazanie udziałów w nim do prywatnego majątku Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca stworzył przedsiębiorstwo rodzinne działające w sektorze przemysłu. Obecnie w celu zabezpieczenia przedsiębiorstwa w przypadku zdarzeń losowych oraz zapewnienia ciągłości przedsiębiorstwa dla kolejnych pokoleń członków rodziny, wdrażany jest projekt sukcesji.

W ramach projektu sukcesji indywidualna działalność gospodarcza Wnioskodawcy zostanie przekształcona w spółkę kapitałową, która następnie zostanie przekształcona w spółkę komandytową (dalej: „Spółka”), która to spółka będzie prowadzić stworzone przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwo. Do majątku Spółki będzie należeć między innymi prawo ochronne do znaku towarowego (dalej: „Składnik majątku”). Składnik majątku został wytworzony we własnym zakresie i będzie podlegał ochronie jako tzw. wspólnotowy znak towarowy (CTM – Community Trade Marks) wynikającej z jego rejestracji w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante.

Jak wspomniano, z uwagi na to, że przedsiębiorstwo ma charakter firmy rodzinnej, Wnioskodawca planuje podjąć działania nakierowane na tzw. sukcesję. Jednym z etapów planowanych działań jest wycofanie ze Spółki Składnika majątku i przeniesienie jego własności do majątku prywatnego.

Przeniesienie Składnika majątku na rzecz wspólników zostanie przeprowadzone w opisany poniżej sposób:

1. przeniesienie Składnika majątku nastąpi na podstawie uchwały wspólników (w formie aktu notarialnego) o przekazaniu wskazanego składnika majątku spółki do majątku osobistego wspólników;
2. w wykonaniu uchwały zawarta zostanie umowa (w formie aktu notarialnego) o nieodpłatne przekazanie wspólnikom udziałów w przekazywanym Składniku majątku, w proporcji do udziału każdego ze wspólników w zysku Spółki;
3. umowa przenosząca własność nie będzie stanowiła umowy darowizny w rozumieniu przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (tj. Dz. U. z 2014 r., poz. 121, ze zm., (dalej: „KC”), będzie natomiast umową nienazwaną, której najważniejsze postanowienia będą stanowiły, że:
• w celu wykonania podjętej przez wspólników uchwały, Spółka oświadcza, że przenosi nieodpłatnie na wspólników prawo własności Składnika majątku, a wspólnicy oświadczają, że niniejszy Składnik majątku przyjmują;
  
• strony umowy oświadczają, że przeniesienie prawa własności Składnika majątku następuje przy zachowaniu proporcji odpowiadających udziałom w zysku przysługującym poszczególnym wspólnikom Spółki;
  
• strony umowy oświadczają, że przeniesienie na wspólników prawa własności Składnika majątku następuje na potrzeby prywatne wspólników, a Spółka nie uzyskuje żadnych korzyści majątkowych z tytułu dokonania czynności przeniesienia Składnika majątku.
  
• strony umowy oświadczają, że zawierając niniejszą umowę nienazwaną, ich wolą nie jest zawarcie umowy darowizny w rozumieniu Kodeksu cywilnego o treści i skutkach określonych w niniejszej umowie;
4. przekazanie Składnika majątku nie będzie stanowiło wycofania wkładu w rozumieniu ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tj. Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, ze zm., dalej: „KSH”).
   
   

Wspólnicy nie przewidują likwidacji Spółki – będzie ona nadal prowadziła swoją działalność w oparciu o pozostały majątek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne wycofanie z majątku Spółki Składnika majątku i przekazanie udziałów w nim do prywatnego majątku Wnioskodawcy, w części odpowiadającej jego udziałowi w zysku Spółki, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn?

W ocenie Wnioskodawcy, nieodpłatne wycofanie z majątku Spółki Składnika majątku i przekazanie udziałów w nim do prywatnego majątku Wnioskodawcy, w części odpowiadającej jego udziałowi w zysku Spółki, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

• dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
• darowizny, polecenia darczyńcy;
• zasiedzenia;
• nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
• zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
• nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
  
  

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Katalog czynności opodatkowanych, wskazany powyżej, jest katalogiem zamkniętym. Zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn inne sposoby nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji umowy darowizny. Zasadne jest zatem powołanie się na przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy darowizny. Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Natomiast stosownie do art. 889 Kodeksu cywilnego nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia:

• gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu;
• gdy kto zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nienabyte.
  
  

W analizowanym zdarzeniu przyszłym planowane jest podjęcie uchwały i zawarcie umowy nieodpłatnego przekazania na potrzeby własne wspólników składnika majątku, przy zachowaniu proporcji w udziale odpowiednich do udziałów w zyskach i stratach w Spółce. Wolą wspólników Spółki nie jest zawarcie umowy darowizny. W ocenie Wnioskodawcy, umowa w planowanym brzmieniu nie stanowi umowy darowizny w rozumieniu Kodeksu cywilnego, a zatem nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn jako darowizna.

Ponadto, wskazana umowa nie będzie stanowiła żadnego innego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, które są opodatkowane tym podatkiem. Tym samym nieodpłatne przekazanie przez Spółkę udziałów, w składniku majątku na cele osobiste Wnioskodawcy, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Na potwierdzenie swego stanowiska Wnioskodawca powołał kilka interpretacji indywidualnych dotyczących poruszonego we wniosku zagadnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2015 r., poz. 86, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności
   
   

W myśl ust. 2 tegoż przepisu podatkowi od spadków i darowizn podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Powyższy katalog czynności ujęty w art. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty. Zatem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko takie nabycie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny.

Z powołanego powyżej przepisu art. 1 ust. 1 ww. ustawy wynika, że podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych, m.in. tytułem darowizny lub nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną; stworzył przedsiębiorstwo rodzinne działające w sektorze przemysłu. Obecnie w celu zabezpieczenia przedsiębiorstwa w przypadku zdarzeń losowych oraz zapewnienia ciągłości przedsiębiorstwa dla kolejnych pokoleń członków rodziny, wdrażany jest projekt sukcesji.

W ramach projektu sukcesji indywidualna działalność gospodarcza Wnioskodawcy zostanie przekształcona w spółkę kapitałową, która następnie zostanie przekształcona w spółkę komandytową, która to spółka będzie prowadzić stworzone przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwo. Do majątku spółki komandytowej będzie należeć między innymi prawo ochronne do znaku towarowego. Znak towarowy został wytworzony we własnym zakresie i będzie podlegał ochronie jako tzw. wspólnotowy znak towarowy (CTM – Community Trade Marks) wynikającej z jego rejestracji w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante.

Jednym z etapów planowanych działań dotyczących sukcesji jest wycofanie ze spółki komandytowej znaku towarowego i przeniesienie jego własności do majątku prywatnego. Przeniesienie znaku towarowego na rzecz wspólników zostanie przeprowadzone w opisany poniżej sposób:

1. przeniesienie znaku towarowego nastąpi na podstawie uchwały wspólników (w formie aktu notarialnego) o przekazaniu wskazanego składnika majątku spółki do majątku osobistego wspólników;
2. w wykonaniu uchwały zawarta zostanie umowa (w formie aktu notarialnego) o nieodpłatne przekazanie wspólnikom udziałów w przekazywanym znaku towarowym, w proporcji do udziału każdego ze wspólników w zysku spółki;
3. umowa przenosząca własność nie będzie stanowiła umowy darowizny w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny, będzie natomiast umową nienazwaną;
4. przekazanie znaku towarowego nie będzie stanowiło wycofania wkładu w rozumieniu ustawy Kodeks spółek handlowych.
   
   

Jak wskazano powyżej, podatkowi od spadków i darowizn podlegają jedynie czynności enumeratywnie wymienione w art. 1 ww. ustawy; wśród nich ustawodawca nie wymienił czynności opisanej we wniosku.

Z treści wniosku wynika jednoznacznie, że w analizowanym przypadku nie będzie miało miejsca zawarcie umowy darowizny. Wnioskodawca wskazał bowiem, że podstawą przeniesienia własności składnika majątku będzie jednomyślna uchwała wspólników spółki komandytowej o wycofaniu nieruchomości na potrzeby własne Wnioskodawcy i pozostałych wspólników spółki, a w jej wykonaniu zostanie zawarta w formie aktu notarialnego umowa nienazwana nieodpłatnego przeniesienia składnika majątku spółki. Z treści tej umowy będzie wynikało wprost, że wolą jej stron nie jest zawarcie umowy darowizny w rozumieniu Kodeksu cywilnego.

Skoro więc istotnie – jak wskazał Wnioskodawca – czynność nieodpłatnego przeniesienia przez spółkę osobową (komandytową) składnika majątku na rzecz wspólników (na ich cele osobiste) nie będzie umową darowizny, to nabycie, które będzie miało miejsce w wyniku tej umowy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika także, iżby przedmiotowa czynność przyjęła którykolwiek tytuł z wymienionych w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Nie jest to bowiem – jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego – ani umowa darowizny ani też nie jest to nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Jak wskazano powyżej, podatkowi od spadków i darowizn podlegają jedynie czynności enumeratywnie wymienione w art. 1 ww. ustawy; wśród nich ustawodawca nie wymienił czynności opisanej we wniosku.

Tym samym wycofanie składnika majątku z majątku spółki i nieodpłatne przekazanie go do majątku Wnioskodawcy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadku i darowizn, zatem nie spowoduje dla Wnioskodawcy powstania obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.