INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Po 819/11– stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2011 r. (data wpływu 02 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozpoznania przychodu z tytułu dziennego rozliczenia kontraktu futures – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• momentu rozpoznania przychodu z tytułu dziennego rozliczenia kontraktu futures,
• momentu rozpoznania kosztu uzyskania przychodów z tytułu dziennego rozliczenia kontraktu futures.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności zawiera na własny rachunek kontrakty terminowe typu futures oparte na indeksie WIG 20.

Kontrakty futures oparte na indeksie WIG 20 są kontraktami, których instrumentem bazowym jest indeks WIG 20, a w konsekwencji rozliczenie tych instrumentów nie może się odbywać przez fizyczną dostawę instrumentu bazowego, lecz może być dokonane wyłącznie w sposób nierzeczywisty. W dniu rozliczenia nie następuje więc dostawa instrumentu bazowego, lecz ma miejsce pieniężne rozliczenie pomiędzy stronami transakcji.

Kwota rozliczenia kontraktu futures opartego na indeksie WIG 20 wyznaczana jest codziennie podczas sesji giełdowej i jest uzależniona od zmiany wartości instrumentu bazowego. Rozliczenie kontraktu jest dokonywane codziennie, zaś kwota rozliczenia odpowiada zmianom wartości instrumentu bazowego w tym dniu w stosunku do wartości instrumentu bazowego w dniu poprzednim.

Kwota rozliczenia może być ujemna albo dodatnia, w zależności od zmiany wartości instrumentu bazowego. Dodatnia kwota rozliczenia stanowi zysk, zaś kwota ujemna - stratę na kontrakcie futures. Po każdym dziennym rozliczeniu kwota rozliczenia jest pobierana z rachunku bankowego Wnioskodawcy albo przelewana na ten rachunek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. W którym momencie należy rozpoznać przychód podlegający opodatkowaniu z tytułu dziennego rozliczenia kontraktu futures opartego na indeksie WIG 20 w przypadku, gdy kwota rozliczenia w danym dniu jest dodatnia...
2. W którym momencie należy rozpoznać koszt uzyskania przychodów z tytułu dziennego rozliczenia kontraktu futures opartego na indeksie WIG 20 w przypadku, gdy kwota rozliczenia w danym dniu jest ujemna...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1 w zakresie stanu faktycznego. Wniosek Spółki dot. pytania nr 1 w zakresie zdarzenia przyszłego został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną w dniu 18 czerwca 2012 r. nr ILPB3/423-199/11/12-S-1/MM, natomiast w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi wydanymi w dniu 18 czerwca 2012 r.: nr ILPB3/423-199/11/12-S-2/MM, nr ILPB3/423-199/11/12-S-3/MM.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż w wyniku dziennych rozliczeń kontraktu futures opartego na indeksie WIG 20 będącego instrumentem nierzeczywistym nie następuje fizyczna dostawa instrumentu bazowego, nie dochodzi do zbycia prawa majątkowego lub wydania rzeczy, ani nie ma miejsca wykonanie usługi, zysk z tytułu dodatniej kwoty rozliczenia kontraktu futures powinien stanowić przychód podlegający opodatkowaniu zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w dniu faktycznego otrzymania. Tym samym, przychód ten powinien zostać rozpoznany przez Wnioskodawcę w wyniku podatkowym w dniu otrzymania kwoty rozliczenia na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Kontrakt futures jest instrumentem finansowym, będącym rodzajem umowy zawartej pomiędzy dwoma podmiotami, w której jedna strona zobowiązuje się sprzedać określony instrument bazowy za określoną cenę w określonym terminie lub dokonać równoważnego rozliczenia pieniężnego, zaś druga strona zobowiązuje się nabyć ten instrument bazowy za tę cenę w tym terminie lub dokonać równoważnego rozliczenia pieniężnego. Kontrakt futures jest więc bardzo zbliżony do kontraktu typu forward. Podstawowa różnica pomiędzy tymi dwoma typami kontraktów terminowych polega na tym, że kontrakt futures jest rozliczany na koniec każdego dnia i nie jest konieczne utrzymywanie go do dnia wygaśnięcia, co ma miejsce w przypadku kontraktu forward. Można więc powiedzieć, że kontrakt futures jest ciągiem kontraktów forward rozliczanych codziennie.

Każdego dnia ma zatem miejsce pieniężne rozliczenie kontraktu futures będącego instrumentem nierzeczywistym, zaś dodatnia kwota rozliczenia stanowi przychód podlegający opodatkowaniu w dniu jej otrzymania.

Potwierdzeniem powyższego jest stanowisko zaprezentowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 1 lutego 2011 r. (sygn. akt II FSK 1724/09, II FSK 1725/09), w których NSA uznał, iż „w wyniku realizacji instrumentów pochodnych nierzeczywistych nie występuje fizyczna dostawa instrumentu bazowego, nie dochodzi do zbycia prawa majątkowego lub wydania rzeczy, nie występuje również wykonanie usługi. Zatem, zgodnie z tymi regulacjami, jak trafnie to ocenił Sąd pierwszej instancji, data powstania przychodu rozumianego jako zrealizowany dodatni wynik na transakcjach z kontraktów nierzeczywistych instrumentów pochodnych może zostać określona wyłącznie na podstawie art. 12 ust. 3e u.p.d.o.p. w konsekwencji, w myśl tego przepisu obowiązek wykazania przychodu podatkowego powstanie dopiero w momencie otrzymania zapłaty (delivery date)”.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że zaprezentowane powyżej stanowisko jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 1 sierpnia 2011 r. interpretację indywidualną nr ILPB3/423-199/11-2/MM, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W interpretacji stwierdzono, iż stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 ze zm.), instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są finansowe kontrakty terminowe oraz inne równoważne instrumenty finansowe rozliczane pieniężnie, umowy forward dotyczące stóp procentowych, swapy akcyjne, swapy na stopy procentowe, swapy walutowe.

Natomiast definicję pochodnych instrumentów finansowych dla celów podatkowych zawiera art. 16 ust. 1b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.). Przepis ten stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych, rozumie się przez to prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych, albo od wysokości stóp procentowych lub indeksów, a w szczególności opcje i kontrakty terminowe.

Warto w tym miejscu wskazać, iż w przypadku transakcji terminowych wyróżniamy transakcje:

• nierzeczywiste, w których nie następuje fizyczna dostawa instrumentu bazowego, natomiast realizacja transakcji jest dokonywana poprzez rozliczenie między stronami różnicy cen oraz
• rzeczywiste, w których następuje faktyczne przeniesienie prawa własności ze sprzedającego na kupującego w drodze fizycznego dostarczenia instrumentu bazowego kupującemu przez sprzedającego, w określonym terminie i miejscu w zamian za ekwiwalent pieniężny.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przepisu, który przewidywałby szczególny sposób ustalania przychodów z realizacji praw pochodnych, co oznacza że objęte są one reżimem ogólnym art. 12 tej ustawy.

Zgodnie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przepis ten wskazuje, że przychód podatkowy u podatnika rozpoznawany jest wg zasady kasowej.

Wyjątek od tej zasady wprowadza art. 12 ust. 3 tej ustawy, który stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zasadą wynikającą z treści art. 12 ust. 3 tej ustawy jest to, że przychodem związanym z działalnością gospodarczą osiągniętym w roku podatkowym jest przychód należny, choćby nie został jeszcze faktycznie otrzymany.

Objęte powyższym przepisem przychody muszą być zatem następstwem prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem między przychodem, a działalnością gospodarczą musi istnieć związek skutkujący powstaniem przychodu. Określenie „związane z działalnością gospodarczą” pojmuje się dość szeroko, tym samym uznając, iż przychodami z tego źródła są nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale także przychody z każdej innej działalności z nią związanej, w tym w szczególności z tytułu niektórych operacji finansowych. Przychodami należnymi, które to określenie nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, są przychody, które w następstwie działalności gospodarczej stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano. Oznacza to, że opodatkowanie rozszerzone zostało także na przychody, które zgodnie z ich zaksięgowaniem, powinny wpłynąć do podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, lecz jeszcze to nie nastąpiło, co jest konsekwencją oparcia opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej na tzw. zasadzie memoriałowej.

Z treści art. 12 ust. 3a cytowanej ustawy wynika z kolei, że za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Zgodnie z art. 12 ust. 3c ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku (…).

W myśl art. 12 ust. 3e ww. ustawy, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności zawiera na własny rachunek kontrakty terminowe typu futures oparte na indeksie WIG 20. Rozliczenie tych instrumentów nie może się odbywać przez fizyczną dostawę instrumentu bazowego, lecz może być dokonane wyłącznie w sposób nierzeczywisty. W dniu rozliczenia nie następuje więc dostawa instrumentu bazowego, lecz ma miejsce pieniężne rozliczenie pomiędzy stronami transakcji.

Kwota rozliczenia kontraktu futures opartego na indeksie WIG 20 wyznaczana jest codziennie podczas sesji giełdowej i jest uzależniona od zmiany wartości instrumentu bazowego. Rozliczenie kontraktu jest dokonywane codziennie, zaś kwota rozliczenia odpowiada zmianom wartości instrumentu bazowego w tym dniu w stosunku do wartości instrumentu bazowego w dniu poprzednim.

Kwota rozliczenia może być ujemna albo dodatnia, w zależności od zmiany wartości instrumentu bazowego. Dodatnia kwota rozliczenia stanowi zysk, zaś kwota ujemna - stratę na kontrakcie futures. Po każdym dziennym rozliczeniu kwota rozliczenia jest pobierana z rachunku bankowego Wnioskodawcy albo przelewana na ten rachunek.

W związku z powyższym należy przyjąć, że przychód z realizacji praw pochodnych (dodatni wynik z rozliczenia) – stosownie do art. 12 ust. 3 i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – należy rozpoznać jako przychód należny w dacie realizacji przedmiotowej transakcji, tj. w dniu realizacji praw wynikających z transakcji.

W konsekwencji uznano, iż przychód podlegający opodatkowaniu z tytułu dziennego rozliczenia kontraktu futures opartego na indeksie WIG 20 w przypadku, gdy kwota rozliczenia w danym dniu jest dodatnia należy rozpoznać w dniu realizacji praw wynikających z transakcji.

Pismem z dnia 16 sierpnia 2011 r. Spółka wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Jednakże w wyniku ponownej analizy sprawy, tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany tej interpretacji (odpowiedź na ww. wezwanie z dnia 13 września 2011 r. nr ILPB3/423W-70/11-2/BN).

W związku z powyższym, Strona wystosowała w dniu 14 października 2011 r. skargę skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu za pośrednictwem tut. Organu.

Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z dnia 16 listopada 2011 r. nr ILPB3/4240-80/11-2/BN.

Sąd po rozpoznaniu sprawy, wydał w dniu 24 stycznia 2012 r. wyrok sygn. akt I SA/Po 819/11, prawomocny od 17.03.2012 r., uchylający zaskarżoną interpretację.

W wyroku tym, Sąd uznał skargę za zasadną, ponieważ zaskarżona interpretacja została wydana z naruszeniem przepisów proceduralnych, które miały wpływ na wynik sprawy.

W ocenie Sądu, zaskarżona interpretacja nie odpowiada założeniu z art. 14c § 2 Ordynacji podatkowej, bowiem pisemna interpretacja przepisów prawa podatkowego musi zawierać ocenę prawną stanowiska pytającego wraz z uzasadnieniem prawnym, która musi być na tyle konkretna, aby podatnik mógł się do niej zastosować.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 24 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Po 819/11 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, iż stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 ze zm.), instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są finansowe kontrakty terminowe oraz inne równoważne instrumenty finansowe rozliczane pieniężnie, umowy forward dotyczące stóp procentowych, swapy akcyjne, swapy na stopy procentowe, swapy walutowe.

Natomiast definicję pochodnych instrumentów finansowych dla celów podatkowych zawiera art. 16 ust. 1b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.). Przepis ten stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych, rozumie się przez to prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych, albo od wysokości stóp procentowych lub indeksów, a w szczególności opcje i kontrakty terminowe.

Warto w tym miejscu wskazać, iż w przypadku transakcji terminowych wyróżniamy transakcje:

• nierzeczywiste, w których nie następuje fizyczna dostawa instrumentu bazowego, natomiast realizacja transakcji jest dokonywana poprzez rozliczenie między stronami różnicy cen oraz
• rzeczywiste, w których następuje faktyczne przeniesienie prawa własności ze sprzedającego na kupującego w drodze fizycznego dostarczenia instrumentu bazowego kupującemu przez sprzedającego, w określonym terminie i miejscu w zamian za ekwiwalent pieniężny.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przepisu, który przewidywałby szczególny sposób ustalania przychodów z realizacji praw pochodnych, co oznacza że objęte są one reżimem ogólnym art. 12 tej ustawy.

Zgodnie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przepis ten wskazuje, że przychód podatkowy u podatnika rozpoznawany jest wg zasady kasowej.

Wyjątek od tej zasady wprowadza art. 12 ust. 3 tej ustawy, który stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zasadą wynikającą z treści art. 12 ust. 3 tej ustawy jest to, że przychodem związanym z działalnością gospodarczą osiągniętym w roku podatkowym jest przychód należny, choćby nie został jeszcze faktycznie otrzymany.

Objęte powyższym przepisem przychody muszą być zatem następstwem prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem między przychodem, a działalnością gospodarczą musi istnieć związek skutkujący powstaniem przychodu. Określenie „związane z działalnością gospodarczą” pojmuje się dość szeroko, tym samym uznając, iż przychodami z tego źródła są nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale także przychody z każdej innej działalności z nią związanej, w tym w szczególności z tytułu niektórych operacji finansowych. Przychodami należnymi, które to określenie nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, są przychody, które w następstwie działalności gospodarczej stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano. Oznacza to, że opodatkowanie rozszerzone zostało także na przychody, które zgodnie z ich zaksięgowaniem, powinny wpłynąć do podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, lecz jeszcze to nie nastąpiło, co jest konsekwencją oparcia opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej na tzw. zasadzie memoriałowej.

Z treści art. 12 ust. 3a cytowanej ustawy wynika z kolei, że za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Zgodnie z art. 12 ust. 3c ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku (…).

W myśl art. 12 ust. 3e ww. ustawy, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności zawiera na własny rachunek kontrakty terminowe typu futures oparte na indeksie WIG 20. Rozliczenie tych instrumentów nie może się odbywać przez fizyczną dostawę instrumentu bazowego, lecz może być dokonane wyłącznie w sposób nierzeczywisty. W dniu rozliczenia nie następuje więc dostawa instrumentu bazowego, lecz ma miejsce pieniężne rozliczenie pomiędzy stronami transakcji.

Kwota rozliczenia kontraktu futures opartego na indeksie WIG 20 wyznaczana jest codziennie podczas sesji giełdowej i jest uzależniona od zmiany wartości instrumentu bazowego. Rozliczenie kontraktu jest dokonywane codziennie, zaś kwota rozliczenia odpowiada zmianom wartości instrumentu bazowego w tym dniu w stosunku do wartości instrumentu bazowego w dniu poprzednim.

Kwota rozliczenia może być ujemna albo dodatnia, w zależności od zmiany wartości instrumentu bazowego. Dodatnia kwota rozliczenia stanowi zysk, zaś kwota ujemna - stratę na kontrakcie futures. Po każdym dziennym rozliczeniu kwota rozliczenia jest pobierana z rachunku bankowego Wnioskodawcy albo przelewana na ten rachunek.

Zdaniem tut. Organu, w przypadku uzyskania przychodów z realizacji pochodnych instrumentów finansowych nie występuje element wydania towaru (są to transakcje o charakterze nierzeczywistym), ani też zbycie prawa majątkowego (Spółka realizuje uprawnienia wynikające z przysługującego jej prawa majątkowego). Nie występuje również element wykonania usługi w momencie realizacji (wykonania) przez Spółkę praw z instrumentu pochodnego.

W związku z powyższym należy przyjąć, że przychód z realizacji praw pochodnych instrumentów finansowych (dodatni wynik z rozliczenia) –powstaje w dacie otrzymania przez Spółkę płatności z tego tytułu, stosownie do art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując powyższe, przychód podlegający opodatkowaniu z tytułu dziennego rozliczenia kontraktu futures opartego na indeksie WIG 20 w przypadku, gdy kwota rozliczenia w danym dniu jest dodatnia należy rozpoznać w dniu jej otrzymania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.