Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB4/4511-146/15-4/MK
z 9 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2015 r. (data wpływu 22 maja 2015 r.), uzupełnionym w dniu 14 sierpnia 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, uzupełniony w dniu 14 sierpnia 2015 r. w odpowiedzi na wezwanie organu z dnia 20 lipca 2015 r., znak ITPB4/4511-146/15-2/MK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W roku 2014 Wnioskodawca sprzedał akcje za kwotę 11.147,49 zł. Koszt zakupu akcji wyniósł 3.917,36 zł. W latach 2006-2014 od dywidendy zamienionej na akcje Wnioskodawca zapłacił 546 zł podatku. Jest on wykazywany w drukach zeznań podatkowych PIT-38 za ww. lata.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy podatek od dywidendy zamienionej na akcje może być traktowany jako koszt uzyskania przychodu?
2. Jaka w przypadku Wnioskodawcy jest kwota podatku do zapłacenia?
3. Czy Wnioskodawca dokonał nadpłaty podatku?

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze. W zakresie pytania drugiego i trzeciego sprawa zostanie rozpatrzona odrębnie.

W ocenie Wnioskodawcy, w części odnoszącej się do pytania pierwszego, podatek od dywidendy zamienionej na akcje nie może być traktowany jako koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przepis art. 30b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) stanowi, że od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

W myśl art. 30b ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest różnica miedzy suma przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub 1g (niemającymi w niniejszej sprawie zastosowania), lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14 (również niestosowanymi w tej sprawie).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast art. 23 ust. 1 pkt 38 tej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

W związku z powyższym, zauważyć należy, że ustawa podatkowa zawiera podział kosztów pomniejszających przychód na:

1. bezpośrednio związane z transakcją (art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy),
2. pozostałe koszty poniesione przez podatnika w celu uzyskania przychodu (art. 22 ust. 1 ww. ustawy).

Podział ten ma kluczowe znaczenie dla określenia momentu, w którym te koszty mogą zostać uwzględnione. Wskazać bowiem należy, że wymienione w art. 23 ust. 1 pkt 38 wydatki poniesione na nabycie papierów wartościowych, w tym akcji, ustala się dopiero z chwilą ich sprzedaży. Są to koszty, które można bezpośrednio przypisać do konkretnych transakcji. Nadmienić należy, że – zgodnie z poglądem prezentowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych – nabycie papierów wartościowych z art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych staje się kosztem uzyskania przychodu tylko w przypadku ich odpłatnego zbycia. Zbycie w tym przypadku jest zdarzeniem faktycznym, które może nastąpić w przyszłości. Uprawnienie wynikające ze wskazanego przepisu ma charakter warunkowy, zależny od zdarzenia przyszłego i niepewnego.

Zatem, wymienione w tym przepisie koszty mają charakter bezpośredni i można je przyporządkować do konkretnej transakcji.

Natomiast takiego charakteru nie mają koszty, o których mowa w cytowanym wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z regulacji zawartej w tym przepisie wynika, że wszystkie koszty – za wyjątkiem wskazanych w art. 23 – będą mogły być uwzględnione, o ile zachodzi ścisły związek między wydatkami a uzyskaniem przychodu, przy czym utrwalony jest pogląd w judykaturze, że jest to związek o charakterze przyczynowo-skutkowym z osiągniętym przychodem. A zatem, dla wykazania istnienia takiego związku konieczna jest indywidualna ocena okoliczności w jakich koszt ten jest ponoszony z punktu widzenia celu jakim jest osiągnięcie przychodu.

Do typowych kosztów warunkujących nabycie udziałów lub akcji zaliczyć należy zapłaconą cenę udziałów lub akcji oraz inne koszty bezpośrednio związane z tym zakupem (opłaty notarialne, prowizje biura maklerskiego itp.). Mając na uwadze takie rozumienie pojęcia „wydatki na nabycie”, łatwo zauważyć, że odnosi się ono wyłącznie do kosztów, których poniesienie warunkuje nabycie udziałów (akcji). „Wydatkami na nabycie” będą zatem wyłącznie koszty, bez których przeniesienie własności udziałów (akcji) nie będzie możliwe.

Nadmienić należy, że żaden z przepisów nie wyklucza możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych innych kosztów niż te, na które powołuje się art. 30b ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Poniesione przez podatnika wydatki mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu, jeżeli w danym roku podatkowym, w którym podatnik poniósł przedmiotowe koszty, uzyskał przychód z odpłatnego zbycia. Zatem, a contrario w sytuacji, gdy podatnik nie osiągnie przychodu z tytułu zbycia akcji nie będzie miał możliwości uznania poniesionych wydatków za koszt uzyskania przychodu. Zgodnie bowiem z treścią art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, co do zasady, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie określonego źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a, z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych.

Zapłacony podatek odnosił się do przychodów z kapitałów pieniężnych należnych z tytułu dywidendy, nie ma zatem związku z przychodem ze sprzedaży akcji. Poza tym, podatek od dywidendy nie jest warunkiem koniecznym uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży papierów wartościowych (akcji), lecz daniną całkowicie niezwiązaną ze sprzedażą akcji (stanowiącą odrębne źródło przychodu). Dla celów podatkowych wydatek ten nie może więc pomniejszać przychodu z kapitałów pieniężnych.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Należy przy tym zastrzec, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organnie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.