Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-748/15-2/WS
z 2 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2015 r. (data wpływu 14 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną posiadającą lekki stopień niepełnosprawności. Na podstawie zawartej w dniu 4 maja 2015 r. umowy przyznano jej jednorazowe środki w kwocie 40 000,00 zł na podjęcie działalności gospodarczej prowadzonej jako salon kosmetyczny. Środki te przyznano z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podstawie art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 z późn. zm.).

Działalność gospodarczą Wnioskodawczyni rozpoczęła 5 czerwca 2015 r., wybrała opodatkowanie na zasadach ogólnych i prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów, nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przyznanej kwoty Zainteresowana sfinansowała zakup:

• wyposażenia (szafki, komody, stanowisko do manicure, krzesła, drukarka, laptop, brodzik do pedicure, leżanka, pozostałe drobne wyposażenie kosmetyczne) w łącznej kwocie ok. 12 000,00 zł brutto, przy czym wartość poszczególnych składników nie przekracza kwoty 3 500,00 zł brutto,
• materiały podstawowe i pomocnicze, które zostały zaewidencjonowane w kolumnie 10 księgi przychodów i rozchodów w łącznej kwocie ok. 13 300,00 zł brutto,
• wykonanie strony internetowej 2 500,00 zł brutto.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na zakup materiałów podstawowych i pomocniczych, wyposażenia oraz usług wymienione wcześniej, które nie będą środkami trwałymi, są kosztem podatkowym, pomimo iż zakupy te zostały sfinansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zakupione materiały podstawowe i pomocnicze, wyposażenie i usługi nie będące środkami trwałymi i wartościami niematerialnymi i prawnymi pomimo, iż zostały sfinansowane ze środków PFRON będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu winien w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ww. ustawy wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup materiałów podstawowych i pomocniczych, wyposażenia oraz usług, sfinansowane ze środków przyznanych osobie niepełnosprawnej z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, pomimo, iż środki te korzystają z przedmiotowego zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Reasumując stwierdzić należy, iż wydatki na zakup materiałów podstawowych i pomocniczych, wyposażenia oraz usług, nie będących środkami trwałymi można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów pomimo, iż zakupy te sfinansowane zostały ze środków PFRON.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.