Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB4/4511-211/15/RH
z 18 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2012 r., poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2015 r. (data wpływu 22 czerwca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 8 września 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanego świadczenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 8 września 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanego świadczenia.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W okresie od 1 marca 1991 r. do 30 kwietnia 2014 r. Wnioskodawczyni była pracownikiem Sp. z o.o. zatrudnionym na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. W związku z przeprowadzeniem zwolnień grupowych umieszczono ją na liście likwidowanych stanowisk pracy i objęta została świadczeniami proponowanymi przez pracodawcę.

Pracodawca zgodnie z Ustawą o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. nr 90 poz. 844 z późn. zm.) ustalił zasady postępowania w sprawach dotyczących pracowników objętych zamiarem grupowego zwolnienia w formie Regulaminu Zwolnień Grupowych w Sp. z o.o. (zwany dalej Regulaminem). Regulamin został zawarty na czas określony do dnia 30 grudnia 2014 r. i określał zasady rozwiązania stosunków pracy poprzez zawarcie Porozumień w sprawie rozwiązania umów o pracę oraz zasady i wysokość wypłaty świadczeń z tego tytułu.

Zgodnie z zapisami powyższego Regulaminu oraz zawartym w dniu 7 marca 2014 r. Porozumieniem w sprawie rozwiązania umowy o pracę, Wnioskodawczyni zostało naliczone świadczenie w wysokości 147 303,38 zł brutto. Zasady ustalania otrzymanego świadczenia wynikały wprost z § 5 i § 10 Regulaminu. Zasady i wysokość wypłaty świadczeń określa § 6 ust. 3 Regulaminu, tj. w roku 2014 wypłacona została kwota świadczenia 69 506,87 zł (w tym podatek 12 371 zł), pozostała kwota wypłacona zostanie w roku 2015. Powyższe świadczenie uwzględnione zostało w otrzymanym od Pracodawcy PIT-11 za rok 2014, na podstawie którego złożone zostało zeznanie roczne.

§ 11 pkt 3 Regulaminu określał, że otrzymanie przez pracownika świadczeń przewidzianych postanowieniami Regulaminu wyłącza jego prawo do jakichkolwiek świadczeń i odszkodowań przewidzianych przepisami prawa powszechnie i wewnętrznie obowiązującego z tytułu tych samych okoliczności, w związku z którymi wypłacono świadczenie przewidziane postanowieniami Regulaminu, jak również odprawy przewidzianej przepisami Ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Zgodnie z § 13 Regulaminu pracownik, który rozwiąże umowę o pracę na warunkach opisanych w Regulaminie, nie będzie mógł ponownie podjąć zatrudnienia u pracodawcy wchodzącego w skład Grupy Kapitałowej. W przypadku podjęcia takiego zatrudnienia, pracownik zobowiązany byłby do zwrotu otrzymanych świadczeń.

W uzupełnieniu wniosku wskazano ponadto, że:

1. Podstawą otrzymanego przez Wnioskodawczynię świadczenia jest Regulamin Zwolnień Grupowych w Sp. z o.o. oraz zawarte na jego warunkach Porozumienie w sprawie rozwiązania umowy o pracę. Określają one zasady rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracownika oraz wysokość i zasady wypłaty świadczeń.
2. Charakter świadczenia jednoznacznie określa § 5 Porozumienia w sprawie rozwiązania umowy o pracę: „Strony oświadczają i akceptują, iż określone w niniejszym Porozumieniu uprawnienia, w szczególności odszkodowanie, o którym mowa w § 3 niniejszego Porozumienia, zawierają w sobie i zaspokajają wszelkie roszczenia Pracownika związane z Umową o pracę oraz jej rozwiązaniem...”. Mimo, iż w Regulaminie nie nazwano świadczeń literalnie jako odszkodowanie lub zadośćuczynienie, to taką rolę i taki charakter one niewątpliwie pełniły. Zwalniany pracownik otrzymał świadczenie z tytułu rozwiązania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika. Wypłacone świadczenie miało na celu zadośćuczynić pracownikowi stratę w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Jednoznacznie wskazuje na to § 13 Regulaminu, który stanowi, że pracownik, który rozwiąże umowę o pracę na warunkach opisanych w Regulaminie nie będzie mógł podjąć ponownie zatrudnienia u pracodawcy i innych pracodawców wchodzących w skład Grupy Kapitałowej; w przypadku podjęcia takiego zatrudnienia, pracownik zobowiązany byłby do zwrotu otrzymanych świadczeń. Ponadto były to świadczenia, które umożliwiać miały pracownikowi zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji nagłej utraty źródła dochodu. Tym bardziej, że § 11 pkt 3 Regulaminu stanowi, iż otrzymanie przez pracownika świadczeń przewidzianych postanowieniami Regulaminu wyłącza jego prawo do jakichkolwiek świadczeń i odszkodowań przewidzianych przepisami prawa powszechnie i wewnętrznie obowiązującego oraz postanowieniami Umowy Społecznej z tytułu tych samych okoliczności, w związku z którymi wypłacono świadczenia przewidziane postanowieniami Regulaminu, jak również odprawy przewidzianej przepisami Ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Z powyższego wynika, że świadczenie było więc zadośćuczynieniem i odszkodowaniem, zastępującym otrzymanie przez pracownika jakichkolwiek innych świadczeń przewidzianych w powszechnie obowiązujących przepisach prawa.
3. Wysokość i zasady ustalenia otrzymanego przez Wnioskodawczynię świadczenia wynikają wprost z postanowień Regulaminu Zwolnień Grupowych w Sp. z o.o. oraz zawartego na jego warunkach Porozumienia w sprawie rozwiązania umowy o pracę. Stanowią one bezspornie źródło prawa pracy zgodne z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy, który stanowi: „Ilekroć w Kodeksie Pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.” Uchwalony Regulamin spełnia powyższe kryteria i jest również zgodny z art. 9 § 2 i § 3 KP, gdyż jego postanowienia nie są mniej korzystne dla pracowników niż przepisy Kodeksu Pracy, innych ustaw i aktów wykonawczych oraz układów zbiorowych pracy. Regulamin oraz zawarte na jego podstawie Porozumienie w sprawie rozwiązania umowy o pracę kształtują nową treść indywidualnych stosunków pracy, z których pracownicy mogą dochodzić ewentualne roszczenia. Zatem mieszczą się w zakresie zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość świadczenia wypłaconego Wnioskodawczyni na podstawie Regulaminu Zwolnień Grupowych w Sp. z o.o. przez Pracodawcę jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych, a tym samym czy jest podstawa do dokonania korekty zeznania rocznego?

Zdaniem Wnioskodawczyni pracodawca nie powinien od wysokości świadczenia odszkodowawczego naliczać i potrącać podatku dochodowego od osób fizycznych. W październiku 2014 r. ustawodawca dokonał wpisu w art. 21 ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z dnia 3 października 2014 r. poz. 1328). W treści tego artykułu dookreślono, iż zwolnienie z opodatkowania dotyczy odszkodowań lub zadośćuczynień, jeżeli ich wysokość lub zasady ich ustalania wynikają wprost z układów zbiorowych, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów. Regulamin oraz zawarte na jego podstawie Porozumienie w sprawie rozwiązania umowy o pracę bezspornie stanowią źródło prawa pracy w rozumieniu art. 9 § 1 Ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy, który stanowi: „Ilekroć w Kodeksie Pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu Pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy”. Uchwalony Regulamin spełnia powyższe kryteria i jest również zgodny z art. 9 § 2 i § 3 Kodeksu Pracy. Regulamin oraz zawarte na jego podstawie Porozumienie w sprawie rozwiązania umowy o pracę kształtują nową treść indywidualnych stosunków pracy, z których pracownicy mogą dochodzić ewentualne roszczenia. Zatem mieszczą się w zakresie zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasady ustalenia otrzymanego świadczenia wynikały wprost z Regulaminu Zwolnień Grupowych w Sp. z o.o. i mimo, że nie nazwano ich literalnie jako odszkodowanie lub zadośćuczynienie, to niewątpliwie taką rolę i taki charakter pełniły. Jednoznacznie wskazuje na to § 13 Regulaminu, który stanowi, ze pracownik, który rozwiąże umowę o pracę na warunkach opisanych w Regulaminie, nie będzie mógł ponownie podjąć zatrudnienia u pracodawcy wchodzącego w skład Grupy Kapitałowej. Wypłacone świadczenie miało na celu zadośćuczynić pracownikowi stratę w związku z brakiem możliwości osiągnięcia dochodu u dotychczasowego pracodawcy oraz umożliwić pracownikowi zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji nagłej utraty źródła dochodu. § 11 pkt 3 Regulaminu wyłącza prawo pracownika, który otrzymał świadczenie, do jakichkolwiek świadczeń i odszkodowań przewidzianych przepisami prawa powszechnie i wewnętrznie obowiązującego oraz postanowieniami Umowy Społecznej z tytułu tych samych okoliczności, w związku z którymi wypłacono świadczenia przewidziane postanowieniami Regulaminu, jak również odprawy przewidzianej przepisami Ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Z powyższego jednoznacznie wynika, że świadczenie było więc zadośćuczynieniem i odszkodowaniem, zastępującym otrzymanie przez pracownika jakichkolwiek innych świadczeń przewidzianych w powszechnie obowiązujących przepisach prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Powołana wyżej dyspozycja przepisu – zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328 z późn. zm.) – ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego artykułu.

Art. 9 § 1 Kodeksu pracy stanowi, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że skoro – jak wskazuje Wnioskodawczyni – otrzymane przez Nią świadczenie pełniło rolę i miało charakter zadośćuczynienia i odszkodowania, którego zasady ustalania wynikały wprost z Regulaminu Zwolnień Grupowych, stanowiącego źródło prawa pracy zgodnie z art. 9 § 1 Kodeksu pracy, to spełnione zostały przesłanki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego wartość świadczenia wypłaconego Wnioskodawczyni korzysta z ww. zwolnienia przedmiotowego.

Końcowo wskazać należy, że wydając na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej interpretację indywidualną organ podatkowy opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, w związku z czym nie prowadzi postępowania dowodowego.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości tj. jeżeli otrzymane świadczenie nie ma charakteru odszkodowawczego, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Niniejsza interpretacja nie stanowi podstawy do złożenia korekty zeznania podatkowego.

Informacyjnie wskazuje się, że w myśl art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.