2015.11.17 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-405/12/15-S/BK
z 17 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów – po uwzględnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 1349/13 – stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2012 r. (data wpływu – 25 kwietnia 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

braku możliwości kwalifikacji przeniesienia własności nieruchomości w drodze umowy dożywocia do odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest nieprawidłowe;
braku obowiązku zapłaty podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości na podstawie umowy dożywocia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni aktem notarialnym z dnia 22 września 2009 r. nabyła od Gminy Miasta nieruchomość, stanowiącą działkę o pow. 0,0379 ha zabudowaną jednokondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym stanowiącym jeden lokal, o konstrukcji mieszanej i łącznej powierzchni użytkowej budynku 37,00 m² obejmującym dwa pokoje, kuchnię, WC i przedpokój. Cena wykupu lokalu skalkulowana została z uwzględnieniem 95 % bonifikaty.

W dniu 17 marca 2011 r. aktem notarialnym Wnioskodawczyni przeniosła wskazaną powyżej nieruchomość na rzecz swojej wnuczki w drodze umowy dożywocia. Przeniesienie własności nastąpiło przed upływem 5 lat od dnia nabycia nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy przeniesienie własności nieruchomości w drodze umowy dożywocia zawartej przed upływem pięciu lat od daty jej nabycia powoduje powstanie obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy w przypadku, kiedy Wnioskodawczyni nie uzyskała przychodu w związku z umową dożywocia ma zastosowanie art. 19 ust. 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako podstawa opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy dożywocia określonej w art. 908 Kodeksu cywilnego nie rodzi obowiązku podatkowego w oparciu o art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem ze wskazanym przepisem źródłem przychodu jest: odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, prawa wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Odpłatność, na którą wskazuje powyższy przepis ma miejsce tylko w przypadku gdy w zamian za przeniesienie własności nieruchomości ma miejsce spełnienie określonego świadczenia majątkowego - zapłata ceny. W zaistniałym stanie faktycznym do zapłaty ceny, ani w pieniądzu ani w innej formie nie doszło, a więc nie sposób przyjąć, iż czynność ta miała charakter odpłatny i tym samym stanowić może źródło przychodu. Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 908 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie, powinien on w braku odmiennej umowy przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym. Dlatego w omawianym przypadku nie ma mowy o wystąpieniu przychodu po stronie dożywotnika. Z natury umowy dożywocia oraz jej alimentacyjnego charakteru wynika, że dożywotnik być może nigdy nie otrzyma nawet niewielkiej części przyrzeczonych świadczeń ze strony zobowiązanego lub otrzyma je w niewielkim zakresie. Zgodnie z ugruntowanymi poglądami doktryny, umowa dożywocia spełnia właśnie funkcję alimentacyjną, zapewniając zbywcy dożywotnie utrzymanie i opiekę tworząc pomiędzy stronami więzi typowe dla stosunków alimentacyjnych mających swoje źródło w ustawie, stąd też łączy w sobie elementy majątkowe z elementami stosunków osobistych. Wobec tego umowę tę uznaje się za konsensualną i wzajemną, niemającą jednak charakteru odpłatnego w rozumieniu powoływanego przepisu prawa podatkowego.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawczyni dla przedmiotowego stanu faktycznego nie znajduje zastosowania przepis art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawczyni nie jest możliwe również zastosowanie art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym przy ustalaniu podstawy opodatkowania bierze się pod uwagę wartość wyrażoną w umowie (lub wartość rynkową), która w przypadku umowy dożywocia nie występuje. Nie sposób bowiem wycenić wartości świadczeń, które być może otrzyma w przyszłości dożywotnik, jako że są to głównie świadczenia niemajątkowe ale i dlatego też, że nie jest znany nawet przybliżony czas ich spełniania przez osobę zobowiązaną.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazuje, że przepis art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowi, iż nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Co oznacza – Jej zdaniem, że jeśli obowiązek podatkowy nie został wprost określony we właściwych przepisach o randze ustawowej, nie jest możliwe wyinterpretowanie takiego obowiązku jak również ustalanie istnienia tego obowiązku poprzez zastosowanie przepisów podatkowych regulujących inne stany faktyczne.

Skoro więc ustawodawca nie wprowadził przepisu w ustawie podatkowej, który nakazywałby w jakikolwiek sposób wycenę przychodu dożywotnika np. przez wartość nieruchomości (tak jak np. przy umowie zamiany), a także ze względu na losowy charakter umowy, oznaczający nieokreślony w chwili zawarcia czas jej trwania, nie jest możliwe dokonanie wyceny wartości świadczeń udzielanych dożywotnikowi do opodatkowania.

Według Wnioskodawczyni niewątpliwie doszło do przeniesienia własności nieruchomości, niemniej jednak przeniesienie to nie miało charakteru odpłatnego w znaczeniu przepisów prawa podatkowego i w konsekwencji nie stanowi ono źródła przychodu, który podlegałby opodatkowaniu.

W interpretacji indywidualnej z dnia 25 lipca 2012 r. znak ITPB2/415-405/12/BK Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny stwierdził, że zbycie na podstawie umowy o dożywocie nieruchomości - przed upływem pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi dla Wnioskodawczyni źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu. Wskazał, że uzyskany z tego tytułu dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem, określonym zgodnie z dyspozycją art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi w oparciu o art. 22 ust. 6c ww. ustawy podlega opodatkowaniu 19% podatkiem według zasad określonych w art. 30e ustawy. Przychodem zaś jest jej wartość rynkowa, którą należy określić na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pismem z dnia 10 sierpnia 2012 r. wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w myśl art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 20 września 2012 r. Nr ITPB2/415W-64/12/IL.

W dniu 22 października 2012 r. wpłynęła do tutejszego organu podatkowego skarga na ww. interpretację, w której Wnioskodawczyni wniosła o zmianę interpretacji prawa podatkowego oraz o określenie, że wskazana interpretacja nie może być wykonana i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W opinii Wnioskodawczyni zaskarżona interpretacja podatkowa została oparta na całkowicie błędnym i niezgodnym z przepisami prawa założeniu, że umowa dożywocia stanowi odpłatne zbycie nieruchomości, generujące obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Założenie to jest rażąco sprzeczne z przepisami regulującymi umowę dożywocie to jest art. 908 i nast. kodeksu cywilnego.

Wyrokiem z dnia 9 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 1283/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 25 lipca 2012 r, gdyż w jego ocenie skarga jest niezasadna. Zdaniem Sądu nie można bowiem zgodzić się, że organ interpretacyjny dopuścił się naruszenia przepisów prawa materialnego poprzez dokonanie wykładni rozszerzającej. Stwierdził, że zawarta przez Wnioskodawczynię umowa o dożywocie ma charakter odpłatny. Świadczenie Wnioskodawczyni znajduje bowiem swój odpowiednik w świadczeniach nabywcy nieruchomości, szczegółowo opisane w treści aktu notarialnego. Zdaniem Sądu trafnie organ interpretujący uznał, że w rozpoznawanej sprawie mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem nieruchomości, stanowiącym źródło przychodu, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a i art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającym opodatkowaniu zgodnie z zasadami podanymi w wydanej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Od powyższego wyroku pismem z dnia 12 marca 2013 r. Wnioskodawczyni złożyła skargę kasacyjną wnosząc o uchylenie go w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji ewentualnie rozpoznanie skargi oraz zasądzenie zwrotu kosztów postepowania. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucono naruszenie:

art. 10 ust. 1 pkt 8 i art. 19 ust. 1 u.p.d.o.f. przez błędną ich interpretację polegającą na uznaniu, że zawarta przez skarżącą umowa dożywocia jest odpłatnym zbyciem nieruchomości stanowiących źródło jej przychodu w rozumieniu u.p.d.o.f.,
art. 19 u.p.d.o.f. poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że przepis ten ma zastosowanie do ustalenia wysokości dochodu osoby przenoszącej własność lokalu w drodze umowy o dożywocie,
art. 19 ust. 1 i ust. 3 u.p.d.o.f. poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że wobec braku oznaczenia ceny w umowie dożywocia za podstawę opodatkowania tej czynności należy przyjąć cenę rynkową nieruchomości, gdyż cena ta odpowiadać ma wartości świadczeń wzajemnych nabywcy nieruchomości stanowiących dochód dożywotnika,
art. 121 Ordynacji podatkowej przez zastosowanie wykładni przepisów prawa podatkowego w sposób naruszający zasady zaufania do organów podatkowych,
art. 84 w zw. z art. 217 Konstytucji RP przez określenie obowiązków podatkowych nie wynikających z ustawy w drodze rozszerzającej wykładni prawa,
art. 14a, art. 14b w zw. z art. 121 Ordynacji podatkowej poprzez pominięcie ugruntowanego orzecznictwa sądowego w zakresie interpretacji przepisu art. 19 ust. 1 i ust. 3 u.p.d.o.f.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 12 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 1349/13 uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów i zasądził od Ministra Finansów na rzecz Wnioskodawczyni zwrot kosztów postępowania kasacyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, uwzględniając rozstrzygnięcie zawarte w ww. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego w zakresie braku możliwości kwalifikacji przeniesienia własności nieruchomości w drodze umowy dożywocia do odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się nieprawidłowe, natomiast w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. W oparciu o ust. 3 tego artykułu wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Z kolei w myśl art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni aktem notarialnym z dnia 22 września 2009 r. nabyła od Gminy Miasta nieruchomość, stanowiącą działkę o pow. 0,0379 ha zabudowaną jednokondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym stanowiącym jeden lokal, o konstrukcji mieszanej i łącznej powierzchni użytkowej budynku 37,00 m2 obejmującym dwa pokoje, kuchnię, WC i przedpokój. Cena wykupu lokalu skalkulowana została z uwzględnieniem 95% bonifikaty.

Ponieważ zbycie nieruchomości nastąpiło na podstawie umowy dożywocia, to wskazać należy, że dożywocie jest instytucją prawną uregulowaną przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.). Zgodnie z art. 908 § 1 ww. ustawy, jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

W wyroku z dnia 12 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 1349/13 Naczelny Sąd Administracyjny odnosząc się do sformułowanych w skardze kasacyjnej zarzutów naruszenia przepisów prawa materialnego zauważył, że korespondują one z wywodami przyjętymi w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 listopada 2014 r., sygn. akt II FPS 4/14. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w ww. uchwale, rozstrzygając zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, w przypadku zbycia nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie nie jest możliwe określenie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach wynikających z art. 19 ust. 1 i 3 tej ustawy.

W powołanej uchwale NSA przyjął, że przeniesienie prawa własności nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie stanowi źródło przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części, bądź udziału w nieruchomości. Przepis art. 10 ust. 1 ustawy przede wszystkim wymienia rodzaje źródeł przychodów, a ponadto – wraz z określeniem pojęcia przychodu z art. 11 i art. 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma charakter ogólny. Źródła przychodów wymienione w art. 10 ustawy obok kosztów ich uzyskania kształtują zakres przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym w ramach zjawisk faktycznych i prawnych poddanych temu opodatkowaniu.

Analizując art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że to właśnie cena określona w umowie odpłatnego zbycia jest pierwszym i podstawowym kryterium określenia wysokości przychodu. Pojęcia ceny nieruchomości, jej wartości i wartości rynkowej, którymi operuje art. 19 ust. 1-4 ustawy, nie można wprost odnieść do przedmiotu świadczenia dożywotnika z umowy o dożywocie polegającego na przeniesieniu własności nieruchomości z jednoczesnym obciążeniem tejże nieruchomości prawem dożywocia. W przypadku umowy o dożywocie jedynie przyjęcie wartości rynkowej nieruchomości, której własność jest przenoszona przez dożywotnika na zobowiązanego z tej umowy pozwalałaby na określenie przychodu. Wielkość ta jednak nie jest ceną nieruchomości określaną w umowie, czego wymaga art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym regulacja ta nie powinna w ogóle stanowić podstawy do określania ceny nieruchomości, której w ogóle nie przewiduje umowa o dożywocie. Otrzymywane przez dożywotnika świadczenia nie tylko nie stanowią ceny, ale są wręcz na chwilę zbycia niepoliczalne.

Powołana argumentacja, którą jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w pełni podziela, wskazuje na bezzasadność zarzutu naruszenia art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak bowiem trafnie przyjęto w powołanej uchwale, w przypadku zbycia nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie nie jest możliwe określenie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach wynikających z art. 19 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Zatem, biorąc pod uwagę wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 1349/13 oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że przeniesienie przez Wnioskodawczynię w drodze umowy dożywocia własności nieruchomości dokonane w 2011 r., a więc przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, stanowi odpłatne zbycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie skutkuje jednak obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego, ponieważ nie jest możliwe określenie przychodu z takiego rodzaju zbycia, w sposób wskazany w art. 19 ust. 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin