Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/4512-1-60/15-7/TK
z 25 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.), uzupełnionym w dniach: 6 sierpnia 2015 r., 11 sierpnia 2015 r. oraz 21 sierpnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę. Wniosek uzupełniono w dniach: 6 sierpnia 2015 r., 11 sierpnia 2015 r. oraz 21 sierpnia 2015 r. w zakresie adresu pełnomocnika oraz doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nabył w roku 2009 do majątku osobistego grunt. Następnie w ciągu 5 lat dokonał podziału przedmiotowej nieruchomości i wystąpił o uchwalenie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, w którym działki te zostały oznaczone jako tereny przeznaczone pod zabudowę. Zainteresowany nie podejmował innych czynności, mających na celu przystosowanie przedmiotowych działek do zabudowy, takich jak np.: uzbrojenie terenu czy wydzielanie dróg wewnętrznych.

Już po zakupie przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w branży budowlanej i jest z tego tytułu podatnikiem podatku VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Nabyty grunt ma powierzchnię ok. 2 ha i został podzielony na 14 działek.
2. Planuje sprzedawać pojedyncze działki.
3. Dla przedmiotowych działek został uchwalony Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy.
4. Nabył w roku 2009 działkę z zamiarem budowy domu, z uwagi jednak na zmianę planów życiowych i przeprowadzkę do innej miejscowości podjął decyzję o podziale i sprzedaży działek. Decyzja o podziale datowana jest na 23 października 2014 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą 28 maja 2010 r. Przedmiotem zgłoszonej działalności gospodarczej jest również sprzedaż nieruchomości PKD 68.10Z.

Całość środków ze zbycia działek wejdzie do majątku prywatnego Wnioskodawcy.

1. Nie sprzedawał i nie planuje sprzedaży nieruchomości z majątku prywatnego.
2. Nieruchomości, których dotyczy wniosek nie były ani nie są do tej pory udostępniane innym osobom.
3. Nabyty w 2009 r. grunt nie był dotychczas wykorzystywany.
4. W celu znalezienia nabywców zwrócił się do pośrednika w obrocie nieruchomościami, który zajmuje się wyszukiwaniem nabywców za pomocą dostępnych mu środków.
5. Poza podziałem gruntu nie poniósł ani też nie planuje czynić innych wydatków na przedmiotowy grunt.
6. Nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowana sprzedaż nieruchomości z majątku osobistego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana przez niego sprzedaż działek wydzielonych z gruntu nabytego do majątku osobistego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie dokonał on bowiem nabycia w ramach działalności gospodarczej, lecz z majątku osobistego. Zainteresowany nie nabywał również przedmiotowego gruntu w celu odsprzedaży.

Obowiązująca obecnie linia orzecznicza cechuje się liberalnym podejściem do kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek z majątku osobistego, nawet w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą. Zarówno Sądy Wojewódzkie, jak i Naczelny Sąd Administracyjny stoją na stanowisku, iż sam fakt sprzedaży kilku działek z majątku osobistego przez osobę będącą podatnikiem podatku VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie przesądza o tym, że w ramach tej transakcji osoba ta wystąpi jako podatnik podatku VAT. Dla zakwalifikowania tej czynności jako podlegającej opodatkowaniu VAT nie ma też znaczenia podejmowanie czynności mających na celu podniesienie wartości, a co za tym idzie ceny działki, polegające na wystąpieniu o uchwalenie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego czy też umieszczanie zwyczajowo przyjętych ogłoszeń (Internet, prasa) – czynności te bowiem nie wskazują na wychodzenie poza zwykły zarząd majątkiem osobistym. Aby czynności uznać za podlegające opodatkowaniu tym podatkiem (wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm. – dalej ustawa o VAT), muszą one wypełniać przesłanki przewidziane do zakwalifikowania ich do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W orzecznictwie dominuje stanowisko, że o tym, czy dochodzi do opodatkowania, decyduje przede wszystkim to, czy sprzedawane nieruchomości zostały nabyte w celu odsprzedaży (w celach handlowych), czy do celów prywatnych. Jak czytamy w wyroku NSA z dnia 19 kwietnia 2012 r. (I FSK 1118/11): przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane, działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Podobnie orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 maja 2014 r. syg. akt I FSK 811/13, w którym zajął następujące stanowisko:

Przede wszystkim zasadnie Sąd pierwszej instancji odwołał się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-1 80/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie oraz do orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego odwołujących się do ww. wyroków TSUE, jak również do tez zawartych w wyroku NSA z dnia 29 października 2007 r., I FPS 3/07. Rację miał Wojewódzki Sąd Administracyjny przyjmując, że w zaskarżonej interpretacji Minister Finansów całkowicie pominął zastrzeżenie, iż dla uznania, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, należy każdorazowo dokonać oceny okoliczności faktycznych danej sprawy i nie jest możliwe przyjęcie z góry konkretnych założeń, modelowego rozwiązania, mającego zastosowanie w każdym przypadku. W sprawie skarżącej A. S. Minister Finansów wyraźnie dokonał oceny opisanego zdarzenia w sposób mechaniczny, traktując przykładowo wskazane cechy, które mogą świadczyć o aktywności zbliżonej do handlowca, jako wzorzec. Minister Finansów wskazał na kilka zachowań: pozwolenie na budowę, podział nieruchomości, ogłoszenia w Internecie i uznał, że przesądzają one o statusie podatnika podatku od towarów i usług. Bez wątpienia taka ocena nie znajduje uzasadnienia i prawidłowo Sąd pierwszej instancji podkreślił, że fakt pojedynczych czy niepowiązanych zachowań nie przesądza o aktywności handlowca, zaś zarówno podział nieruchomości, jak i ogłoszenia o sprzedaży mogą odnosić się do zarządu majątkiem prywatnym. W przebiegu zdarzeń i zachowań strony nie można dopatrzyć się ciągu zachowań wskazujących na aktywność handlowca. Rozłożenie zdarzeń w czasie nie potwierdza zorganizowanego charakteru działań strony. Okoliczność podziału nieruchomości dla umożliwienia sprzedaży jest działaniem, które mieści się w zarządzie majątkiem prywatnym i jest w okolicznościach sprawy uzasadnione, ponieważ – jak wynika z wniosku – strona nie wie, czy sprzeda jedną, czy więcej nieruchomości. Naczelny Sąd Administracyjny nie może też podzielić stanowiska Ministra Finansów, który dowodzi, że zamieszczenie ogłoszenia o sprzedaży w prasie i w Internecie świadczy automatycznie o konieczności uznania aktywności strony w zakresie obrotu nieruchomościami za zawodową. Słusznie przyjął Sąd pierwszej instancji, że w przypadku takich ogłoszeń istotne znaczenie ma to, czy ogłoszenia te wykraczają poza zwykłe formy ogłoszeń, czy przybierają postać reklamy, stanowią formę marketingu. Samo zamieszczenie ogłoszenia w prasie czy w Internecie (środkach przekazu będących w powszechnym użyciu) bez wskazania, że ogłoszenia miały cechy wykraczające poza zwykłe ogłoszenie (np. wielkość, grafikę, formułę) i wymagały większych od zwyczajowo przyjętych nakładów, nie pozwala na stwierdzenie, że osoba je zamieszczająca zachowuje się jak handlowiec. Za nieznajdujące logicznego uzasadnienia należy uznać wywody Ministra Finansów zawarte w skardze kasacyjnej, a sprowadzające się do prób udowodnienia tezy, jakoby podjęcie przez stronę jakichkolwiek czynności poprzedzających sprzedaż, w tym zamieszczenia ogłoszenia w prasie czy Internecie, automatycznie przesądzało o konieczności uznania danej transakcji za czynność podlegającą opodatkowaniu. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie można – wbrew twierdzeniom forsowanym przez organ – oczekiwać, że nabywcy zawsze będą zgłaszać się sami z propozycjami zakupu do sprzedającego. Fakt, że z tych samych środków przekazu korzystają podmioty profesjonalnie wykonujące działalność gospodarczą, nie może mieć tu decydującego znaczenia. Z zaprezentowanego powyżej orzecznictwa, że dla stwierdzenia, czy czynność sprzedaży działek z majątku osobistego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, bez znaczenia pozostaje fakt, iż sprzedający dokonywał czynności mających na celu podniesienie ceny nieruchomości, czy też zamieszczał ogłoszenia o sprzedaży działek. O konieczności opodatkowania transakcji sprzedaży działek, jak wskazuje orzecznictwo, przesądzał będzie zamiar, w jakim przedmiotowe grunty zostały nabyte i to czy działalność związana ze sprzedażą działek ma charakter profesjonalny. W przypadku Zainteresowanego powyższe przesłanki przesądzające o konieczności opodatkowania nie zaistnieją, przedmiotowe działki nie zostały bowiem nabyte z zamiarem odsprzedaży, ani też przedmiotem działalności Wnioskodawcy nie jest profesjonalna sprzedaż gruntów. Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Zainteresowanego planowaną przez niego sprzedaż należy traktować jako sprzedaż z majątku osobistego nie rodzącą konsekwencji w postaci opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

W tym miejscu – dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności – konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) – (dalej: k.c.).

Zgodnie z art. 140 k.c., w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno -gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela. Podkreślić także należy, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (…) (Edward Gniewek, Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył w roku 2009 do majątku osobistego grunt. Następnie w ciągu 5 lat dokonał podziału przedmiotowej nieruchomości i wystąpił o uchwalenie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, w którym działki te zostały oznaczone jako tereny przeznaczone pod zabudowę. Zainteresowany nie podejmował innych czynności, mających na celu przystosowanie przedmiotowych działek do zabudowy, takich jak np.: uzbrojenie terenu czy wydzielanie dróg wewnętrznych.

Zainteresowany wskazał, że:

1. Nabyty grunt ma powierzchnię ok. 2 ha i został podzielony na 14 działek.
2. Planuje sprzedawać pojedyncze działki.
3. Dla przedmiotowych działek został uchwalony Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy.
4. Nabył w roku 2009 działkę z zamiarem budowy domu, z uwagi jednak na zmianę planów życiowych i przeprowadzkę do innej miejscowości podjął decyzję o podziale i sprzedaży działek. Decyzja o podziale datowana jest na 23 października 2014 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą 28 maja 2010 r. Przedmiotem zgłoszonej działalności gospodarczej jest również sprzedaż nieruchomości PKD 68.10Z.
5. Całość środków ze zbycia działek wejdzie do majątku prywatnego Wnioskodawcy.
6. Nie sprzedawał i nie planuje sprzedaży nieruchomości z majątku prywatnego.
7. Nieruchomości, których dotyczy wniosek nie były ani nie są do tej pory udostępniane innym osobom.
8. Nabyty w 2009 r. grunt nie był dotychczas wykorzystywany.
9. W celu znalezienia nabywców zwrócił się do pośrednika w obrocie nieruchomościami, który zajmuje się wyszukiwaniem nabywców za pomocą dostępnych mu środków.
10. Poza podziałem gruntu nie poniósł ani też nie planuje czynić innych wydatków na przedmiotowy grunt.
11. Nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy.
    
    

Wątpliwości Zainteresowanego w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy planowana sprzedaż nieruchomości z majątku osobistego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Uwzględniając powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług przy dokonywaniu dostawy opisanych działek.

Z opisu sprawy wynika bowiem, że Wnioskodawca nabył w roku 2009 do majątku osobistego grunt. Następnie wciągu 5 lat dokonał podziału przedmiotowej nieruchomości i wystąpił o uchwalenie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, w którym działki te zostały oznaczone jako tereny przeznaczone pod zabudowę. Zainteresowany nie podejmował innych czynności, mających na celu przystosowanie przedmiotowych działek do zabudowy, takich jak np.: uzbrojenie terenu czy wydzielanie dróg wewnętrznych.

Nieruchomości nie były ani nie są do tej pory udostępniane innym osobom. Wnioskodawca nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy.

W celu znalezienia nabywców Zainteresowany zwrócił się do pośrednika w obrocie nieruchomościami, który zajmuje się wyszukiwaniem nabywców za pomocą dostępnych mu środków.

Wskazać zatem należy, że z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany nie będzie działał jako producent, handlowiec lub usługodawca, a czynność sprzedaży działek będzie stanowić jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez Niego prywatnego majątku. Sprzedaż towaru z majątku osobistego nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta oznacza bowiem działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie w celu dokonania sprzedaży wskazanych działek Wnioskodawca nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku nieruchomości porównywalnych do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Zatem dokonując sprzedaży opisanych działek Zainteresowany będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. działek, a dostawę tych działek cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż 14 działek w przypadku zlecenia sprzedaży tych działek pośrednikowi w obrocie nieruchomościami, który miałby profesjonalnie zająć się ekspozycją i sprzedażą działek – pod warunkiem, że Zainteresowany nie podejmie żadnych działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami – nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.