Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/4510-825/15-2/AG
z 29 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2015 r. (data wpływu 28 września 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 28 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów, stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy o CIT.
Wnioskodawca nabędzie w przyszłości od spółki komandytowo - akcyjnej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: S.K.A.) składniki majątku w postaci praw ochronnych do zarejestrowanych w Urzędzie Patentowym RP znaków towarowych (jako wartości niematerialne i prawne). Nabycie nastąpi w drodze umowy sprzedaży praw ochronnych do zarejestrowanych znaków towarowych. Nabyte znaki towarowe będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, m.in. do osiągania przychodów z tytułu udzielania licencji. W związku z zawartą umową sprzedaży Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty ceny za nabyte prawa do znaków towarowych, w wyniku czego po stronie S.K.A. powstanie wierzytelność wobec Wnioskodawcy.

S.K.A. (sprzedająca znaki towarowe) rozważa również przystąpienie do Wnioskodawcy w charakterze wspólnika. W takim przypadku S.K.A. będzie zobowiązana do pokrycia obejmowanych udziałów wkładem pieniężnym, w wyniku czego po stronie Wnioskodawcy powstanie wierzytelność wobec S.K.A.

W przypadku przystąpienia S.K.A. do Wnioskodawcy w charakterze udziałowca, rozliczenie umowy sprzedaży praw do znaków towarowych może nastąpić w drodze umownego potrącenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisane w stanie faktycznym umowne potrącenie będzie stanowiło formę uregulowania zobowiązania w świetle art. 15b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych i Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej odpowiadającej cenie nabycia wartości niematerialnych i prawnych w postaci znaków towarowych nabytych w ramach umowy sprzedaży praw ochronnych do zarejestrowanych znaków towarowych?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane potrącenie umowne będzie stanowiło formę uregulowania zobowiązania w świetle art. 15b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”). Tym samym, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów z tytułu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej odpowiadającej cenie nabycia (cenie rynkowej) wartości niematerialnych i prawnych w postaci znaków towarowych nabytych w ramach umowy sprzedaży praw ochronnych do zarejestrowanych znaków towarowych.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, nabyte wartości niematerialne i prawne w postaci znaków towarowych, będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej - znak towarowy będzie służył Wnioskodawcy do osiągnięcia przychodów z tytułu udzielania licencji. Tym samym koszty poniesione w celu nabycia ww. znaków spełnią przesłankę poniesienia w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła.

Zgodnie zaś z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Na mocy zaś art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi. Mający być przedmiotem nabycia przez Wnioskodawcę znak towarowy spełnia powyższe przesłanki.

Oznacza to, że nabyte przez Wnioskodawcę wartości niematerialne i prawne w postaci znaków towarowych będą podlegały amortyzacji, a tym samym będzie możliwe zaliczenie odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie, w myśl art. 15b ust. 1 w zw. z art. 15b ust. 6 ustawy o CIT, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych mogą być co do zasady zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli cena nabycia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej wynikająca z faktury (lub innego dokumentu) została uregulowana przez podatnika we wskazanych w ustawie terminach. W przeciwnym przypadku podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do kwoty, która nie została uregulowana.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje, co należy rozumieć przez „uregulowanie" ceny nabycia na potrzeby art. 15b ust. 1 tej ustawy. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zastosowanie terminu „uregulowanie" nie oznacza wymogu dokonania uregulowania ceny poprzez fizyczną zapłatę ceny za nabytą wartość niematerialną i prawną w formie pieniężnej, a zatem „uregulowanie" ceny może być także dokonane w innej formie - np. w formie potrącenia. Za taką wykładnią przemawia również fakt, że ustawodawca posłużył się pojęciem „uregulowania ceny", które jest pojęciem szerszym od pojęcia „zapłaty". W tej sytuacji, pierwszeństwo należy przyznać wykładni językowej tego pojęcia. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego, termin „uregulować” oznacza „uiścić jakąś należność (wydanie internetowe Słownika języka polskiego PWN, dostępne na stronie internetowej sjp.pwn.pl). W ocenie Wnioskodawcy należy uznać, iż termin „uregulować" oznacza spełnić świadczenie skutkujące wywiązaniem się ze zobowiązania finansowego, a w konsekwencji - wygaśnięciem tegoż zobowiązania.

Za wielością sposobów „uregulowania ceny" na gruncie przepisu art. 15b ustawy o CIT przemawiają również interpretacje indywidualne, wydawane przez organy podatkowe, przykładowo:

• w interpretacji indywidualnej z 3 kwietnia 2014 r., nr ITPB3/423-11b/14/PS Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał, że „termin „uregulowanie", którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin „uregulowanie", o którym mowa w powołanych wyżej przepisach należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującym wygaśnięciem zobowiązania";
• w interpretacji indywidualnej z 5 lipca 2013 r., nr IPTPB3/423-109/13-5/MF Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wskazał, że „również wykładnia systemowa wewnętrzna wskazuje, ze pojęcie „uregulowanie", którym posługuje się ustawodawca, w szczególności w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinno być interpretowane szeroko, w konsekwencji powinno obejmować każdą prawnie dopuszczalną formę wykonania zobowiązania przez podatnika. (...) Wobec powyższego, uregulowanie przez wnioskodawcę kwoty wynikającej z faktury nabycia usług wystawionej przez kontrahenta w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności stanowi uregulowanie zobowiązania w rozumieniu przepisu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.”
  
  
  

Za prawidłowością stanowiska Wnioskodawcy przemawia również fakt, że rozliczenie zobowiązania w drodze potrącenia jest na gruncie ustawy o CIT zasadniczo traktowane jako forma zapłaty.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, potrącenie powinno być uznane za formę „uregulowania" kwoty odpowiadającej cenie nabycia, o którym mowa w art. 15b ustawy o CIT. W konsekwencji, w przypadku uregulowania przez Wnioskodawcę zobowiązania z tytułu zapłaty za nabyte aktywa w drodze potrącenia w terminach wskazanych w ustawie, możliwe będzie zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów pełnych odpisów amortyzacyjnych od nabytych wartości niematerialnych i prawnych w postaci znaków towarowych.

Stanowisko Wnioskodawcy, prezentowane w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 lutego 2014 r., nr 1PPB3/423-1031/13-2/MS1 oraz z 5 czerwca 2013 r., nr IPPB3/423-194/13-2/AG.

Wnioskodawca wskazuje, iż jest świadomy tego, że przytoczone powyżej interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają charakteru wiążącego w niniejszej sprawie. Przytoczenie ich treści w niniejszym wniosku ma na celu wskazanie na ugruntowaną linię orzeczniczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.