INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2012 r. (data wpływu 10 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania paragonu wydrukowanego z kasy rejestrującej za fakturę VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania paragonu wydrukowanego z kasy rejestrującej za fakturę VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

S.A. (dalej: S.A. lub Spółka) jest polskim podatnikiem VAT. Podstawowym obszarem działalności Spółki jest sfinansowanie, zaprojektowanie, budowa i eksploatacja Autostrady.

Zgodnie z założeniami, Autostrada miała się składać m.in. z następujących odcinków:

• odcinka I Autostrady (dalej: Odcinek I),
• odcinka II Autostrady (dalej: Odcinek II).
  
  

Budowa i eksploatacja Autostrady

W dniu 10 marca 1997 r. Minister Infrastruktury Rzeczpospolitej Polskiej przyznał S.A. trzy koncesje na budowę i eksploatację poszczególnych odcinków Autostrady. W dniu 12 września 1997 r. pomiędzy Ministrem Infrastruktury Rzeczpospolitej Polskiej i S.A. zawarta została umowa koncesyjna (dalej: Umowa Koncesyjna). Na podstawie Umowy Koncesyjnej, S.A zaprojektowała, zbudowała, sfinansowała i eksploatuje Odcinek I Autostrady.

Jednocześnie, w dniu 30 sierpnia 2008 r. Minister Infrastruktury (dalej: Minister) zawarł z S.A. Umowę o budowę i eksploatację Odcinka II Autostrady Płatnej (dalej: UBE). W dniu 29 czerwca 2009 r. został zawarty Aneks do UBE, zgodnie z którym Minister przeniósł prawa i obowiązki wynikające z UBE na „A” S.A. (dalej: „A”). W związku z tym, „A” zaprojektowała, zbudowała, sfinansowała i eksploatuje Odcinek II Autostrady.

Reasumując, w oparciu o postanowienia Umowy Koncesyjnej oraz UBE, S.A. jest odpowiedzialna za budowę i eksploatację Odcinka I Autostrady, natomiast „A” jest odpowiedzialna za budowę i eksploatację Odcinka II.

Pobór opłat za przejazd Autostradą

Za przejazd Odcinkiem I i Odcinkiem II Autostrady od użytkowników pobierana jest opłata (opłata za przejazd). Z uwagi na fakt, iż S.A. i „A” są odpowiedzialne za eksploatację Odcinka I oraz Odcinka II Autostrady , to – odpowiednio – S.A. oraz „A” są zobowiązane do dokonywania poboru opłat za przejazd od użytkowników.

Jednocześnie Spółka podkreśla, iż usługi przejazdu autostradą w zdecydowanej większości przypadków będą realizowane przez Spółkę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (wystąpi obowiązek fiskalizacji sprzedaży).

Opłata za przejazd podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej.

Pobór opłat za przejazd Odcinkiem I dokonywany jest od 2002 r. Rozpoczęcie poboru opłat za przejazd Odcinkiem II powinno nastąpić od dnia 20 maja 2012 r.

Wsparcie sprzedaży przez „B”

Od 2003 r. spółka eksploatacyjna – „B” S.A. (dalej: „B” lub Agent), na zlecenie S.A., pobiera opłaty za przejazd Odcinkiem I w imieniu i na rzecz S.A., na podstawie umowy o świadczenie usług w zakresie eksploatacji i utrzymania Odcinka I, zawartej z S.A. w dniu 30 października 2000 r.

W dniu 2 lipca 2009 r. „A” zleciła „B” świadczenie usług w zakresie eksploatacji i utrzymania Odcinka II, w tym w imieniu „A” poboru opłat za przejazd Odcinkiem II. Pobór opłat za przejazd Odcinkiem II ma być realizowany od dnia 20 maja 2012 r. Oznacza to, że od dnia 20 maja 2012 r. „B” będzie działać w imieniu i na rzecz zarówno S.A. jak i ”A” (dalej: Zleceniodawcy).

W obu przypadkach, opartych na systemie agencyjnym, Zleceniodawcy zlecili „B” (na podstawie umowy agencyjnej zawartej zgodnie z właściwymi regulacjami prawa cywilnego) prowadzenie sprzedaży usługi przejazdu odpowiednim odcinkiem Autostrady oraz pobór opłat za przejazd tymi odcinkami. „B” z tytułu usług agencyjnych w zakresie poboru opłat w imieniu i na rzecz Zleceniodawców otrzyma wynagrodzenie.

Biorąc pod uwagę liczbę miejsc poboru opłat na obu odcinkach, do obsługi poboru opłat za przejazd autostradą wykorzystywanych będzie około 70 kas rejestrujących, z tego około 7 zostanie zainstalowanych w Punktach Obsługi Sprzedaży, a pozostałe przeznaczone będą do bezpośredniej obsługi użytkowników na pasach ruchu Punktów oraz Stacji Poboru Opłat. Kasy rejestrujące będą należeć do „B”.

Model prowadzenia działalności przez „B”

Do dnia 2 lipca 2009 r. „B” prowadziła działalność związaną z świadczeniem ciągłych usług utrzymania i eksploatacji na rzecz S.A., obejmujących m.in. pobór opłat za przejazd Odcinkiem I. Natomiast od dnia 2 lipca 2009 r. „B” świadczy ciągłe usługi utrzymania i eksploatacji na rzecz „A” w odniesieniu do Odcinka II, przy czym, do czasu oddania Odcinka II do eksploatacji zakres tych usług jest ograniczony. Począwszy od dnia 20 maja 2012 r. zakres usług świadczonych przez „B” na rzecz „A” będzie pełny i będzie obejmował m.in. pobór opłat za przejazd Odcinkiem II w imieniu i na rzecz „A”. Dotychczas „B” świadczyła usługi na rzecz S.A. i „A” oraz innych osób prawnych.

W tym miejscu należy wskazać, iż „B” poza świadczeniem usług na rzecz Zleceniodawców zamierza rozpocząć prowadzenie sprzedaży własnej (np. sprzedaż map drogowych, odblaskowych kamizelek bezpieczeństwa itp.) na rzecz użytkowników Autostrady bądź innych podmiotów (w większości osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). Sprzedaż własna „B” na rzecz osób fizycznych ma się rozpocząć przed dniem 20 maja 2012 r. (czyli przed dniem, w którym „B” rozpocznie pobór opłat jednocześnie w imieniu i na rzecz obu Zleceniodawców – S.A., jak i „A”).

Sprzedaż własna (np. sprzedaż map drogowych, odblaskowych kamizelek bezpieczeństwa itp.) na rzecz użytkowników Autostrady będzie prowadzona przez „B” w Obwodach Utrzymania Autostrady oraz Punktach Poboru Opłat, w których zlokalizowano Punkty Obsługi Sprzedaży (a nie na pasach poboru opłat zlokalizowanych w ciągu autostrady w Punktach Poboru Opłat lub Stacjach Poboru Opłat). Prowadzenie sprzedaży tylko w takich punktach ma na celu zmniejszenie ryzyka obniżenia poziomu obsługi użytkowników Autostrady przez „B” w związku z rozpoczęciem sprzedaży własnej na rzecz użytkowników Autostrady. Trzeba bowiem wskazać, iż budki, w których znajdują się urządzenia rejestrujące sprzedaż na pasach poboru opłat zlokalizowanych w ciągu autostrady, wyznaczone są wyłącznie do poboru opłat za przejazd danym odcinkiem autostrady po to, aby sprzedaż własna „B” pozostawała bez wpływu na poziom obsługi użytkowników (zdefiniowany w Umowie koncesyjnej lub w UBE), oznaczający czas oczekiwania na zapłatę na pasie poboru opłat, na przepustowość danego pasa, komfort i czas obsługi użytkowników. Oznacza to, że sprzedaż własna, obok sprzedaży na rzecz S.A. oraz „A”, będzie ewidencjonowana przez „B” na ok. 7 kasach rejestrujących znajdujących się w Punktach Obsługi Sprzedaży zlokalizowanych na Punktach Poboru Opłat oraz Obwodach Utrzymania Autostrady.

Sprzedaż własna realizowana przez „B” na rzecz użytkowników (w większości przypadków na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) będzie podlegać obowiązkowi fiskalizacji z wykorzystaniem własnych kas rejestrujących „B”.

Jak wskazano powyżej, dotychczas „B” dokonywała poboru opłat wyłącznie na Odcinku I Autostrady . Biorąc po uwagę, że dotychczas „B” nie miała sprzedaży własnej na rzecz osób fizycznych to fiskalizacja obrotu następowała na kasach rejestrujących należących do S.A. Sprzedaż usług przejazdu Odcinkiem I Autostrady była ewidencjonowana przez S.A. w jej rejestrach i deklaracjach VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jeśli na paragonie fiskalnym drukowanym (wydawanym) przez „B” będą dodatkowo nadrukowane (umieszczone obok danych „B” oraz innych danych wskazanych w § 17 ust. 3 rozporządzenia w sprawie faktur) dane S.A. i „A” (nazwa i NIP), to taki paragon fiskalny będzie spełniał warunki do uznania go za fakturę w rozumieniu § 17 pkt 3 rozporządzenia w sprawie faktur...

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli na paragonie fiskalnym drukowanym (wydawanym) przez „B” będą dodatkowo nadrukowane (umieszczone obok danych „B” oraz innych danych wskazanych w § 17 ust. 3 rozporządzenia w sprawie faktur) dane S.A. i „A” (nazwa i NIP), to taki paragon fiskalny będzie spełniał warunki do uznania go za fakturę w rozumieniu § 17 pkt 3 rozporządzenia w sprawie faktur.

Spółka jako podatnik VAT

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054; dalej: ustawa o VAT), podatnikami VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jednocześnie, w świetle art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Nie ulega wątpliwości, iż w przedmiotowej sytuacji Spółka powinna być traktowana jak podatnik VAT w odniesieniu do sprzedaży usług przejazdu autostradą na rzecz użytkowników Autostrady, stanowiących w większości przypadków osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Trzeba również wskazać, iż jak stanowi art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jak wskazano w stanie faktycznym, sprzedaż usług przejazdu autostradą, w większości przypadków jest realizowana przez Spółkę na rzecz użytkowników stanowiących osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Z tego też względu, co do zasady, sprzedaż usług przejazdu autostradą podlega obowiązkowi ewidencji z zastosowaniem kas rejestrujących.

Prowadzenie sprzedaży usług w systemie agencyjnym

Zgodnie z przepisami prawa cywilnego, przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

Jak wskazano w stanie faktycznym, „B” występuje jako Agent Spółki w związku ze sprzedażą usług przejazdu autostradą na rzecz użytkowników. W tym kontekście „B” działa w imieniu i na rzecz Spółki sprzedając wskazane usługi. Sprzedaż tych usług nie stanowi więc sprzedaży własnej „B” , która jest realizowana na rzecz użytkowników Autostrady. Skoro więc „B” działa w imieniu i na rzecz Spółki (nie prowadzi w tym zakresie sprzedaży własnej), dlatego też podatnikiem VAT z tytułu tej sprzedaży jest Spółka.

Nie zmienia to jednak faktu, iż obok sprzedaży usług w imieniu i na rzecz Zleceniodawców, „B” prowadzi sprzedaż własną (m.in. świadczenie usług w zakresie eksploatacji i utrzymania Odcinka I oraz Odcinka II) oraz zacznie prowadzić sprzedaż własną na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W związku z tym „B” powinna być traktowana jako podatnik VAT w odniesieniu do tej sprzedaży.

Co więcej, skoro „B” będzie prowadzić samodzielnie sprzedaż (sprzedaż własna) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, to w oparciu o art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, po stronie „B” może powstać obowiązek ewidencjonowania takiej sprzedaży za pomocą kas rejestrujących (jak wskazano w stanie faktycznym, „B” będzie posiadać własne kasy rejestrujące).

Przepisy w zakresie VAT określają szczególne przypadki, kiedy inne dokumenty (niespełniające wszystkich wymogów dotyczących faktury VAT) są traktowane jako faktura VAT. Takie szczególne przypadki określa § 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360; dalej: rozporządzenie w sprawie faktur), odnoszący się również do dokumentów potwierdzających zapłatę za przejazd autostradą płatną (a więc również Autostradą).

Jak stanowi § 17 pkt 3 rozporządzenia w sprawie faktur, za fakturę uznaje się również dowody zapłaty za przejazdy autostradami płatnymi, jeżeli zawierają następujące dane: (a) nazwę i numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy, (b) numer kolejny i datę wystawienia, (c) informacje pozwalające na identyfikację rodzaju usługi, w szczególności nazwę autostrady, za przejazd którą pobierana jest opłata, (d) kwotę należności wraz z VAT, (e) kwotę VAT.

Z powyższego przepisu wynika, iż kluczową kwestią dla uznania dokumentu zapłaty za fakturę, jest aby na dokumencie tym umieszczono dane dotyczące sprzedawcy usług przejazdu autostradą. Jednocześnie jednak, przepisy rozporządzenia w sprawie faktur nie precyzują co należy rozumieć pod pojęciem „sprzedawca”.

Wydaje się, iż racjonalnym rozwiązaniem jest przyjęcie, że przez pojęcie „sprzedawcy” należy rozumieć usługodawcę usług przejazdu autostradą – w przedmiotowym przypadku jest to więc zarówno S.A., jak i „A” (w zależności od tego, przejazd którym odcinkiem Autostrady jest przedmiotem sprzedawanej usługi). Biorąc pod uwagę fakt, że w rozważanej strukturze agencyjnej paragony fiskalne (potwierdzające uiszczenie zapłaty przez użytkownika Autostrady) będą drukowane (wydawane) za pomocą kasy rejestrującej „B” (dane „B” jako podatnika będą wskazane na tych paragonach), aby paragon mógł zostać uznany za fakturę w rozumieniu § 17 pkt 3 rozporządzenia w sprawie faktur, to należy na nim dodatkowo umieścić dane S.A. i „A” (wtedy bowiem dane sprzedawcy, niebędącego jednak wystawcą paragonu fiskalnego, zostaną umieszczone na paragonie fiskalnym).

Z tego też względu, jeśli więc na paragonach wystawianych za pomocą kasy rejestrującej „B” zostaną dodatkowo wskazane (nadrukowane) dane S.A. i „A” (nazwa i NIP – jako sprzedawców usług przejazdu autostradą), a także pozostałe dane określone powyżej, to taki paragon będzie spełniał definicję faktury z § 17 pkt 3 rozporządzenia w sprawie faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacjami art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z tej podstawowej reguły wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących dotyczy tylko takich podmiotów, które dokonują sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Przez umowę agencyjną należy rozumieć, zgodnie z art. 758 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) – taką umowę, w której przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

Na mocy art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy, podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla zleceniodawcy - kwota należna z tytułu dostawy, pomniejszona o kwotę podatku oraz prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze – kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Natomiast na mocy art. 111 ust. 9 ustawy, minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz sposób oznaczania pamięci fiskalnej kas rejestrujących numerami unikatowymi, warunki ich przydzielania oraz dokumenty, które powinny być dołączone do kasy rejestrującej przy wprowadzaniu jej do obrotu,
2. dane, które powinien zawierać wniosek producenta krajowego albo podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas rejestrujących o wydanie potwierdzenia wymienionego w ust. 6b, jak również rodzaje dokumentów, w tym oświadczeń, oraz kas rejestrujących wzorcowych do badań i innych urządzeń, które mają być przedstawione lub dostarczone wraz z wnioskiem,
3. okres, na który jest wydawane potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6b,
4. zakres badań kas rejestrujących oraz rodzaje danych zawartych w sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 6e

– uwzględniając potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu lub nieprawidłowemu ewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przez podatników, zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, konieczność zapewnienia konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów i usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość sprawdzenia przez niego prawidłowego zaewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie oraz optymalne dla danego typu obrotu rozwiązania techniczne dotyczące konstrukcji kas rejestrujących, jak również celowość systematycznej aktualizacji i weryfikacji wydanych potwierdzeń, o których mowa w ust. 6b.

W świetle art. 111 ust. 3b ustawy, obowiązującego od dnia 1 września 2011 r. a dodanego przez art. 1 pkt 25 lit. a) ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Zgodnie z § 7 ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.), którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Stosownie do art. 9 ust. 7 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach, dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 7a i 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Z opisu sprawy wynika, iż „B” występuje jako agent S.A. i „A” . Ponadto, „B” zamierza dokonywać sprzedaży własnej i w związku z tym zainstalować kasy rejestrujące. Zatem, w przedmiotowej sprawie obowiązek ewidencjonowania sprzedaży usług (przejazd autostradą) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych ciąży na Agencie.

Na mocy art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl § 17 pkt 3 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), za fakturę uznaje się również dowody zapłaty za przejazdy autostradami płatnymi, jeżeli zawierają następujące dane:

1. nazwę i numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy,
2. numer kolejny i datę wystawienia,
3. informacje pozwalające na identyfikację rodzaju usług, w szczególności nazwę autostrady, za przejazd którą pobierana jest opłata,
4. kwotę należności wraz z podatkiem,
5. kwotę podatku.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
3. numer kolejny wydruku,
4. datę i czas ( godzinę i minutę) sprzedaży,
5. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. ilość i wartość sprzedaży,
8. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku,
9. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku,
10. łączną kwotę podatku,
11. łączną kwotę należności,
12. kolejny numer paragonu fiskalnego,
13. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
14. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,
15. oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit. k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą tego, czy na paragonach wystawianych za pomocą kasy rejestrującej „B” mogą być dodatkowo wskazane (nadrukowane) dane S.A. i „A” (nazwa i NIP – jako sprzedawców usług przejazdu autostradą), a także pozostałe dane określone powyżej, to czy taki paragon będzie spełniał definicję faktury z § 17 pkt 3 rozporządzenia w sprawie faktur.

Z powyższego wynika, iż ustawodawca nie zawęził jednak katalogu elementów występujących na paragonie do wskazanych w § 5 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania. Zatem umieszczenie dodatkowo danych dwóch innych podmiotów na tym dokumencie nie można uznać za nieprawidłowe.

Tym samym, biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, iż paragony fiskalne wydawane (drukowane) przez „B” , na których istnieje Agent jako sprzedawca, a dodatkowo umieszczone są dane S.A. i „A” (nazwa i NIP) mogą zostać uznane za faktury w rozumieniu § 17 pkt 3 rozporządzenia w sprawie faktur.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W pozostałych zakresach dotyczących podatku od towarów i usług wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.