Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-749/15-8/IM
z 28 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2015 r. (data wpływu 21 maja 2015 r.), uzupełnionym w dniu 29 lipca 2015 r. oraz w dniach 20 i 21 sierpnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podstawy opodatkowania z odpłatnego zbycia znaku towarowego/znaków towarowych (pytanie nr 8) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych (pytania nr 1, 2, 3), w zakresie amortyzacji znaku towarowego/znaków towarowych (pytania nr 4, 5, 6), w zakresie przychodów z działalności gospodarczej (pytanie nr 7) oraz w zakresie podstawy opodatkowania z odpłatnego zbycia znaku towarowego/znaków towarowych (pytanie nr 8).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 12 sierpnia 2015 r., znak ILPB2/4515-1-49/15-3/MK ILPB1/4511-1-749/15-3/IM na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 17 sierpnia 2015 r., a w dniach 20 i 21 sierpnia 2015 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 20 sierpnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik (dalej również: Wnioskodawca/Obdarowany) otrzyma od małżonki (dalej również: Darczyńca) w formie darowizny, to jest w sposób nieodpłatny, bez świadczenia wzajemnego i kosztem majątku Darczyńcy - żony, zarejestrowany znak towarowy/znaki towarowe, (czyli otrzymał tenże znak lub znaki od osoby z pierwszej grupy podatkowej) w rozumieniu ustawy o spadkach i darowiznach). Znak towarowy/znaki towarowe objęte będą prawem ochronnym udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej i/lub Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) przed otrzymaniem darowizny do majątku Podatnika. Strony umowy darowizny zgodnie określą wartość każdego znaku towarowego powyżej 3500 zł w ich ocenie odpowiadać ona będzie wartości rynkowej znaku, niewykluczone przy tym, iż przedmiotem darowizny będzie tylko jeden ze znaków towarowych o wartości wyżej niż 3500 zł. Dodatkowo przyjęta umownie wartość każdego znaku towarowego zostanie potwierdzona przez podmiot specjalizujący się w wycenie znaku towarowego. Otrzymany przez obdarowanego znak towarowy/znaki towarowe uprzednio został wytworzony przez Wnioskodawcę a następnie przekazany w formie darowizny żonie, która ten znak towarowy/znaki towarowe będzie wykorzystywała w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Otrzymany w formie darowizny znak towarowy (znaki towarowe) Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych wartości niematerialnych prawnych według wartości wynikającej z umowy darowizny i wykorzysta go do odpłatnego licencjonowania innym podmiotom, które wyrażą zamiar jego eksploatacji. Możliwe jest również, iż będzie się nim sam posługiwał w toku prowadzonej działalności gospodarczej, ewentualnie dokona jego sprzedaży w trakcie umowy licencyjnej bądź będzie stanowił przedmiot aportu samodzielnie bądź w ramach przedsiębiorstwa podatnika lub jego zorganizowanej części. Niewykluczone, iż może się zdarzyć sytuacja, w której przychody osiągnięte z licencji nie będą pokrywały się z wielkością odpisów amortyzacyjnych. Istotnym jest również wskazać, że przed rozpoczęciem osiągania przychodów z licencjonowania bądź sprzedaży znaków towarowych, Wnioskodawca uwzględni fakt ten w ramach przedmiotu prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

1. Czy opisana w stanie faktycznym darowizna znaku towarowego/znaków towarowych od osoby z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn czy też znajdzie zastosowanie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Zakładając, że opisana w stanie faktycznym darowizna będzie podlegała ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy w takiej sytuacji będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 u.p.d.o.f. i nie będzie kreowała jakiegokolwiek innego rodzaju przychodu podlegającego opodatkowaniu po stronie Podatnika?
3. Zakładając, że opisana w stanie faktycznym darowizna będzie podlegała ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jednocześnie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 u.p.d.o.f., czy w takiej sytuacji Podatnik będzie obowiązany do wykazania wartości otrzymanej darowizny, jako przychodu zwolnionego w jakiejkolwiek deklaracji, informacji bądź zeznaniu podatkowym?
4. Czy prawo ochronne na znak towarowy zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) jest wartością niematerialną i prawną, od której można dokonywać odpisów amortyzacyjnych?
5. Czy Podatnik może amortyzować znak towarowy/znaki towarowe otrzymane w formie darowizny od wartości rynkowej znaku towarowego, zaś odpisy amortyzacyjne w pełnej wysokości będą kosztem uzyskania przychodów?
6. Od kiedy Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanych w formie darowizny znaku lub znaków towarowych?
7. W jakim źródle przychodów należy umiejscowić przychody z odpłatnego licencjonowania oraz sprzedaży znaku lub znaków towarowych?
8. W jaki sposób Wnioskodawca powinien rozliczyć podstawę opodatkowania w przypadku sprzedaży znaku towarowego/znaków towarowych?
   
   

Tutejszy Organ wskazuje, że przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest odpowiedź w zakresie przychodów z działalności gospodarczej (pytanie nr 7) natomiast wniosek:

• w zakresie zwolnień przedmiotowych (pytania nr 1, 2, 3) został rozstrzygnięty w dniu 28 sierpnia 2015 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/4511-1-749/15-5/IM,
• w zakresie amortyzacji znaku towarowego /znaków towarowych (pytania nr 4, 5, 6) został rozstrzygnięty w dniu 28 sierpnia 2015 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/4511-1-749/15-6/IM,
• w zakresie przychodów z działalności gospodarczej (pytanie nr 7) został rozstrzygnięty w dniu 28 sierpnia 2015 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/4511-1-749/15-7/IM,
• dotyczący podatku od spadków i darowizn został rozstrzygnięty odrębnym pismem.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży znaku towarowego podstawę opodatkowania będzie stanowiła różnica między przychodem z odpłatnego zbycia tego znaku a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która będzie powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Ad. 8.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży znaku towarowego podstawę opodatkowania będzie stanowiła różnica między przychodem z odpłatnego zbycia tego znaku a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która będzie powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. W podatkach dochodowych, w tym podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę opodatkowania stanowi co do zasady dochód. Nie inaczej jest w przedmiotowej sprawie. Kluczowym natomiast jest, jak ów dochód określić. Aby to czynić wpierw należy sięgnąć do podstawowych regulacji tego zagadnienia. Otóż w myśl art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dalej w treści u.p.d.o.f. art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 stanowi, że źródłami przychodów są:

1. pozarolnicza działalność gospodarcza,
2. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
   1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   2. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   4. innych rzeczy,
   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca raku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Trzeba jednak zaznaczyć, iż przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f.).
   
   

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

− ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Podsumowując dotychczasowy wywód, to biorąc pod uwagę uregulowania zawarte w cytowanych przepisach prawa oraz zdarzenie przedstawione w stanie faktycznym stwierdzić należy, że przychody uzyskane z tytułu sprzedaży znaku towarowego (prawa do ochrony tego znaku) stanowią przychody ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód ten nie powstałby jedynie, gdyby sprzedaż nastąpiła po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym znak towarowy, a tym samym prawo z nim związane, zostałaby wycofane z tej działalności - ostatnia z wymienionych okoliczności w sprawie nie zaistnieje.

Zaś skoro mamy do czynienia z przychodem z działalności gospodarczej, to dochód z tego tytułu, a więc w przedmiotowej sprawie z odpłatnego zbycia (sprzedaży) znaku towarowego (prawa do jego ochrony) ustalić należy w oparciu o art. 24 ust. 2 u.p.d.o.f. Zgodnie z tym przepisem, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a:

1. wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub
2. wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkową dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z art. 22g ust. 10, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tego prawa lub udziału w takim prawie.
   
   

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) u.p.d.o.f. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów oraz wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Przepis art. 22g ust. 1 ww. ustawy, stanowi że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się m.in.: w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Rekapitulując wywody dotyczące ostatniego z postawionych przez Wnioskodawcę pytań stwierdzić można, że w podatkach dochodowych, w tym u.p.d.o.f. podstawę opodatkowania stanowi co do zasady dochód. Nie inaczej jest w przedmiotowej sprawie. Kluczowym natomiast jest, jak ów dochód określić. Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie, to jest w przypadku sprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej znaku towarowego otrzymanego w drodze darowizny, wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, dochód będzie stanowiła różnica między przychodem z odpłatnego zbycia tego znaku a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która będzie powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Stanowisko takie wysnuć można z art. 24 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. Przepis ten, określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (w tym również nabytych w drodze darowizny) nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

• przychodu z odpłatnego zbycia,
• wartości początkowej środka trwałego,
• sumy dokonanych odpisów amortyzacyjnych.
  
  

Zdaniem Podatnika w niniejszej sprawie, to jest w przypadku odpłatnego zbycia (sprzedaży) znaku towarowego (prawa do ochrony tego znaku) ustalając dochód, czyli podstawę opodatkowania, należy uwzględnić wszystkie trzy wartości tj. przychód z odpłatnego zbycia, wartość początkową tego środka trwałego oraz sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, brak bowiem w stanie faktycznym sprawy jakichkolwiek przesłanek, by uczynić inaczej.

Wyrażone w niniejszym wniosku stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów fiskalnych, tytułem przykładu w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 października 2012 r. (sygn. IPPB1/415-1010/12-2/JB) oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 lutego 2013 r. (sygn. ITPB1/415-1189c/12/PSZ). Przywołane interpretacje dotyczyły wprawdzie nieruchomości, lecz istota zajętego w nich przez organy podatkowe stanowiska może być na zasadzie analogii, będącej uprawnionym i powszechnie stosowanym sposobem wnioskowania prawniczego, zastosowana również w niniejszej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Tutejszy Organ wskazuje, że powołany przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) jest następującej treści:

„Przychodem z działalności gospodarczej są również:

1. przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
   1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
   3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
   - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.”
   
   

Powyższa różnica w powołanym przez Wnioskodawcę przepisie, a treścią obowiązującą nie ma jednak wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie przedmiotowego wniosku.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ zaznacza, że ocenie interpretacyjnej nie podlegała kwestia dotycząca tego, czy transakcja darowizny dokonywana na warunkach przedstawionych we wniosku jest prawnie dopuszczalna. Kwestia ta nie jest regulowana przepisami prawa podatkowego. Co więcej, warunki dokonania darowizny stanowią element opisu zdarzenia przyszłego, na podstawie którego organ podatkowy wydaje interpretację indywidualną.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.