2015.11.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-1139/15-2/IGo
z 27 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2015 r. (data wpływu 9 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji nabycia składników majątkowych oraz prawa do odliczenia podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji nabycia składników majątkowych oraz prawa do odliczenia podatku VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka” lub „Kupujący”). Działalność Spółki obejmuje dystrybucję na polskim rynku produktów marki ... z zakresu jednego z trzech głównych segmentów działalności: (i) środków ochrony zdrowia, (ii) środków ochrony roślin, (iii) materiałów specjalnych, tj. segmentu materiałów specjalnych. Grupa ... (dalej: Grupa) jest jednym z największych na świecie producentów polimerów i wysokiej jakości tworzyw sztucznych stosowanych m.in. w przemyśle elektronicznym, samochodowym oraz AGD.

W związku z restrukturyzacją Grupy w zakresie produkcji polimerów i wysokiej jakości tworzyw sztucznych stosowanych m.in. w przemyśle elektronicznym, samochodowym oraz AGD (Material Sciences Activities), Spółka zawarła umowę na podstawie, której nabywa określone składniki majątkowe, wykorzystywane do realizacji wsparcia sprzedaży ww. materiałów specjalnego przeznaczenia od innej spółki z Grupy tj., ... Sp. z o.o. (dalej: „Sprzedawca” lub „Zbywca”).

Przeznaczeniem nabywanych składników majątku jest ich wykorzystanie do realizacji czynności opodatkowanych VAT przez Wnioskodawcę.

Transakcja, w ramach której Spółka nabywa składniki majątkowe jest regulowana umową wraz załącznikami (dalej jako: Umowa).

W celu kompleksowego przedstawienia stanu faktycznego Spółka przedstawia najbardziej istotne postanowienia Umowy.

Składniki majątku nabywane przez Wnioskodawcę

W ramach transakcji Spółka nabywa od Sprzedawcy następujące składniki majątku (dalej: Składniki Majątku):

aktywa:
- obejmujące środki trwałe wymienione w załączniku 2.1 Umowy, w tym wszystkie samochody, sprzęt komputerowy, telefony komórkowe, urządzenia techniczne i wszystkie drobne aktywa i inne zasoby operacyjne tj.: nawigacje samochodowe, aparaty cyfrowe, drukarki, skanery, laptopy, monitory komputerowe, oprogramowanie komputerowe; oraz wszelkie prawa i roszczenia wynikające z umów odnoszących się do sprzedanych aktywów, w tym praw wynikających z gwarancji producenta oraz Sprzedawcy;
zobowiązania przejmowane w ramach-transakcji:
- obejmujące wszystkie obowiązki i zobowiązania dotyczące zbywanych aktywów, np. prawa wynikające z gwarancji;

W ramach przedmiotowego stanu faktycznego istotnym jest, że w wyniku restrukturyzacji działalności gospodarczej Sprzedawca kończy działalność związaną we wsparciem sprzedaży polimerów i wysokiej jakości tworzyw sztucznych stosowanych m.in. w przemyśle elektronicznym, samochodowym oraz AGD (Material Sciences Activities). Tym samym, istotnym jest odpowiednie uregulowanie kwestii pracowniczych.

Z uwagi, że pracownicy zaangażowani w pośrednictwo sprzedaży produktów Material Science nie będą mogli kontynuować pracy w ramach struktur Sprzedawcy w uzgodnieniu z Wnioskodawcą oraz pracownikami podjęto decyzję, że w ramach transakcji, zgodnie z art. 231 Kodeksu Pracy nastąpi przejście pracowników Zbywcy na rzecz Wnioskodawcy.

obejmujące pracowników zatrudnionych przez Sprzedawcę zajmujących się wsparciem sprzedaży produktów specjalnego przeznaczenia w ramach struktur Zbywcy. Jednocześnie w ramach transakcji Sprzedawca jest zobowiązany przekazać na rzecz Kupującego pełną dokumentację pracowniczą dotyczącą przenoszonych pracowników. Zgodnie z Umową na dzień przeniesienia składników majątku, Kupujący automatycznie wstępuje w miejsce Sprzedawcy we stosunki pracownicze łączące Zbywcę z transferowanymi pracownikami. Przejście pracowników następuje zgodnie z art. 231 Kodeksu Pracy, tj. Kupujący staje się z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy z pracownikami Sprzedawcy;
obejmujące wszystkie obowiązki i zobowiązania wynikające z umów zatrudnienia transferowanych pracowników (określono w pkt . 5 Umowy), które odnoszą się do emerytur, premii wypoczynkowych lub rocznicowych, innych programów świadczeń pracowniczych i innych obowiązków lub zobowiązań związanych z zatrudnieniem transferowanych pracowników. Jednocześnie, na podstawie pkt . 5.3.1 Umowy Sprzedawca odpowiedzialny jest za wszystkie zobowiązania należne względem przechodzących pracowników do dnia przejścia. Dodatkowo, zgodnie z przepisami Kodeksu Pracy za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę, dotychczasowy i nowy pracodawca odpowiadają solidarnie.

W ramach transakcji przenoszone są także dokumenty obejmujące listy (obecnych i byłych) klientów i dostawców, wszelkie inne dokumenty i dane (zarówno w formie materialnej jak i elektronicznej), należące do, wykorzystywane lub dostępne w ramach składników majątkowych wsparcia sprzedaży, w tym materiały reklamowe i promocyjne, instrukcje obsługi, korespondencje, rejestry, księgi, wewnętrzne dane finansowe i biznesowe takie jak rachunek zysków i strat (informacje finansowe, które są przekazywane w ramach niniejszej transakcji zostały dla jej celów wydzielone z całokształtu systemu wewnętrznego raportowania prowadzonego w przedsiębiorstwie Zbywcy; Zbywca nie prowadzi bowiem odrębnego raportowania przychodów, kosztów i zobowiązań dla majątku będącego przedmiotem transakcji, tj. w przedmiotowym przypadku nie został utworzony oddział, dział, etc dla którego prowadzony jest odrębny rachunek zysków i strat oraz bilans).

Wydzielenie nabywanego majątku

W ramach struktury organizacyjnej Zbywcy nabywany przez Wnioskodawcę majątek nie jest prawnie wydzielony, jako oddział, wydział, dział etc. Jednocześnie ani statut, ani regulamin lub inny akt o podobnym charakterze Sprzedawcy nie przewiduje możliwości dokonania ww. wyodrębnienia. Zatem nie ma formalnego obowiązku prowadzenia odrębnej ewidencji rachunkowej dotyczącej nabywanych Składników Majątku. Dla celów rachunkowości zarządczej Spółka analizuje jedynie określone pozycje dotyczące przenoszonych pracowników oraz nabywanych Składników Majątku, np. koszty, przychody oraz aktywa. Informacje finansowe, które są przekazywane w ramach niniejszej transakcji (tj. akta, księgi, rejestry) zostały dla jej celów wydzielone z całokształtu systemu wewnętrznego raportowania prowadzonego w przedsiębiorstwie Sprzedawcy. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy nie można uznać, że nabywane Składniki Majątku są wyodrębnione finansowo w przedsiębiorstwie Sprzedawcy. Przekazywane dane stanowią informacje, które co do zasady są możliwe do wyodrębnienia w każdym przedsiębiorstwie z ogółu informacji finansowych.

Wynagrodzenie

Zgodnie z Umową, Kupujący zobowiązany jest do zapłaty Zbywcy określonego wynagrodzenia w zamian za określone Składniki Majątkowe, wykorzystywane przez Zbywcę do realizacji wsparcia sprzedaży materiałów specjalnego przeznaczenia, wymienione w załączniku nr 6.1 do Umowy. Wysokość wynagrodzenia za poszczególne Składniki Majątkowe także zostało określone w załączniku nr 6.1 do Umowy.

Dodatkowo, należy zwrócić uwagę, że Zbywca utworzył rezerwy księgowe na rozliczenia międzyokresowe związane ze świadczeniami na rzecz poszczególnych pracowników przechodzących do Spółki tj. w szczególności:

świadczeniami emerytalnymi,
świadczeniami z tytułu niepełnosprawności,
świadczeniami na wypadek śmierci,
świadczeniami urlopowymi,
nagrodami jubileuszowymi,
premiami,
programami pracowniczymi.

Zgodnie z Umową, z uwagi na fakt, że Kupujący od dnia zawarcia transakcji zobowiązany jest do ponoszenia kosztów związanych ww. zobowiązaniami na rzecz transferowanych pracowników, Sprzedawca w ramach Umowy zobowiązany jest do uiszczenia tych kosztów.

W konsekwencji, Sprzedawca przekaże Kupującemu kwotę o wartości rezerw zawiązanych w księgach Zbywcy w związku ze zobowiązaniami wynikającymi z umów zawartych z transferowanymi pracownikami wymienionymi w załączniku 6.2 do Umowy do momentu ich przejścia.

W ramach transakcji nie są przenoszone:

firma i nazwa Zbywcy;
umowy rachunków bankowych i środki zgromadzone na rachunkach bankowych;
środki finansowe w gotówce i ich ekwiwalenty, czeki, depozyty bankowe, zabezpieczenia, zbywalne instrumenty finansowe;
prawa do zwrotów podatków, kredytów i podobnych należności dotyczących składników majątku niestanowiących przedmiotu transakcji;
wszelka dokumentacja dotycząca organizacji, funkcjonowania Zbywcy, jak również wszelkie inne dokumenty lub materiały dotyczące działalności biznesowej Zbywcy, które nie są wyłącznie związane z nabywanym majątkiem i nie są wymienione w Umowie;
wszelkie udziały lub odsetki w osobach prawnych/spółkach lub wynikające z papierów wartościowych;
należności przysługujące od podmiotów trzecich, w tym klientów lub podmiotów powiązanych ze Zbywcą;
zobowiązania wynikające lub związane ze zbywanym majątkiem powstałe do dnia zakończenia transakcji, włączając należności związane z przejmowanymi kontraktami istniejące lub powstałe do dnia zakończenia transakcji;
zobowiązania przypadające na majątek niebędący przedmiotem nabycia;
wszystkie zobowiązania wynikające ze spraw w toku na moment zakończenia transakcji, których stroną jest Zbywca;
personel inny niż przejmowany przez Kupującego pracownicy (tj. zarząd, menagerowie, personel finansowy, personel administracyjny itp.), jak również obowiązki i zobowiązania, które dotyczą pracowników transferowanych, inne niż opisane powyżej.

Jednocześnie Spółka informuje, że analogiczny wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji w przedmiotowym zakresie został również złożony przez Sprzedawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy nabywane przez Wnioskodawcę Składniki Majątku stanowią przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część wyłączoną z opodatkowania VAT, czy też zbycie przez Sprzedawcę Składników Majątku wskazanych w stanie faktycznym powinno być opodatkowane VAT?
Czy w przypadku gdy zbycie przez Sprzedawcę Składników Majątku wskazanych w stanie faktycznym będzie opodatkowane VAT, to czy Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie Składników Majątku?

Zdaniem wnioskodawcy:

Nabywane przez Wnioskodawcę Składniki Majątku nie stanowią przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wyłączonej z opodatkowania VAT, w związku z czym zbycie przez Sprzedawcę Składników Majątku wskazanych w stanie faktycznym powinno być opodatkowane VAT.
Spółka uprawniona będzie do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie Składników Majątku.

Uzasadnienie

Uwagi ogólne

Ustawa o VAT w art. 5 ust. 1 pkt . 1 wskazuje, że opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Niniejsza regulacja jest przejawem powszechności opodatkowania VAT. Od tej zasady, ustawodawca przewidział odstępstwo w art. 6 pkt . 1 ustawy o VAT, który wskazuje, że przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Podkreślić należy, że z uwagi na fakt, iż przepis ten stanowi wyjątek od zasady powszechności opodatkowania VAT, nie może być interpretowany rozszerzająco. Tym samym, aby dana transakcja nie była przedmiotem opodatkowania VAT należy ustalić w sposób jednoznaczny czy przedmiot transakcji spełnia warunki umożliwiające jego kwalifikację, jako (i) przedsiębiorstwa lub (ii) zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków koniecznych dla uznania majątku za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część powinno skutkować opodatkowaniem transakcji VAT.

W dalszej części niniejszego wniosku Spółka przedstawia uzasadnienie wskazujące na brak możliwości uznania, iż majątek nabywany w ramach transakcji stanowi przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część.

Brak możliwości uznania transakcji za sprzedaż przedsiębiorstwa

Dla celów weryfikacji czy dana transakcja podlega opodatkowaniu w pierwszej kolejności należy zweryfikować czy może być ona uznana za sprzedaż przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy VAT. Mając na uwadze, że ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „przedsiębiorstwa”, ugruntowana praktyka organów podatkowych oraz sądów i administracyjnych wskazuje, że przy wykładni terminu „przedsiębiorstwo” użytego w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT należy odwołać się do art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilny (dalej: KC). Taką konkluzję potwierdza w sposób jednoznaczny m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 29 stycznia 2009 r., sygn. I SA/Ke 465/08, gdzie wskazano, że: „Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) nie zawiera definicji przedsiębiorstwa mimo, że pojęciem tym posługuje się w art. 6. Spowodowało to konieczność wypracowania takiej definicji, gdyż pojęcie to zakreśla ramy podmiotowe przepisu. A zatem brak definicji uniemożliwiał prawidłowe rozstrzygnięcie zakresu podmiotowego w zwolnieniu od podatku VAT przyznanego tym przepisem. Tak doktryna jak i orzecznictwo sądów administracyjnych wypracowało jednolity pogląd, iż na potrzeby przepisów VATU (ale też innych ustaw podatkowych) należy stosować definicję przedsiębiorstwa zawartą w art. 55¹ KC. Taki pogląd zaprezentował np. Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniach: I FSK 267/06 (niepublikowane), I FSK 688/07, III SA1492/01, II FSK 1022/06 czy WSA w Poznaniu I SA/Po 638/08 - dostępne na stronie internetowej NSA. Pogląd taki zaprezentował też Tomasz Michalik w publikacji „VAT Komentarz” Rok 2007, wydawnictwo Beck, czy też Komentarz „Ustawa o VAT” autorstwa Zdzisława Modzelewskiego i Grzegorza Mularczyka, wydawnictwa LexisNexis.

Pogląd ten stał się tak powszechny, że również organy podatkowe definiując na potrzeby VATU definicję przedsiębiorstwa posługiwały się przepisem kodeksu cywilnego. Co istotne zastosowanie tej definicji do zinterpretowania dyspozycji art. 6 VATU było oczywiste również dla organu orzekającego w sprawie niniejszej.

Udzielając bowiem interpretacji na pozostałe pytania zadane przez skarżącą Spółkę w szczególności w zakresie skutków podatkowych wniesienia aportem przedsiębiorstwa do Spółki odpowiedziały, że jeśli zakład spełniał wymogi przedsiębiorstwa o jakich mowa w art. 55¹ KC, to w sprawie znajdzie zastosowanie art. 6 pkt 1 VATU.

Okoliczności te świadczą zdaniem Sądu o tym, że w kontekście stosowania art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług art. 55¹ KC stał się przepisem prawa podatkowego mimo zamieszczenia go w ustawie wykraczającej poza ramy spraw wymienionych w art. 3 pkt 1 OrdPU”.

Biorąc pod uwagę powyższe, w celu wyjaśnienia znaczenia pojęcia „przedsiębiorstwa” na gruncie ustawy o VAT konieczne jest posłużenie się definicją zawartą w art. 55 (1) KC, zgodnie z którą termin ten należy rozumieć, jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zdaniem Spółki, powyższa definicja wskazuje, że przedsiębiorstwo jest w ujęciu przedmiotowym zespołem składników niematerialnych i materialnych, które musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Oznacza to, że dla oceny czy majątek stanowi przedsiębiorstwo, konieczne jest ustalenie, czy stanowi on na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Dodatkowo należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55 (2) KC, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W doktrynie prawa podatkowego przyjmuje się, że przedsiębiorstwo musi charakteryzować się zdolnością do samodzielnej realizacji zadań gospodarczych. Utrata tej cechy (np. poprzez wyłączenie ze sprzedaży istotnych elementów przedsiębiorstwa, takich jak: firma, pion produkcyjny, pion finansowy) powoduje, że przedmiotem sprzedaży nie jest już przedsiębiorstwo, lecz zbiór składników majątkowych. Przy czym przez przedsiębiorstwo należy rozumieć zasadniczo całość aktywów oraz pasywów należących do danego przedsiębiorcy, ewentualnie ich istotną część (Komentarz VAT 2010, J. Martini, P. Skorupa, M. Wojda). Analogiczne stanowisko jest prezentowane w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, gdzie wskazuje się, że jeżeli z przedmiotu zbycia wyłączone są istotne elementy przedsiębiorstwa, jak np. firma, patenty, prawa autorskie, to mamy do czynienia ze sprzedażą składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa (tak m.in. NSA w wyroku z dnia 26 lutego 2010 r., sygn. I FSK 150/09, wyroku z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. I FSK 688/07, niepubl., z 6 października 1995 r., sygn. SA/Gd 1959/94, Pr. Gospodarcze 1996/3, s. 30).

W orzecznictwie podkreśla się również, że okolicznością determinującą możliwość uznania określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych za przedsiębiorstwo jest takie ich zorganizowanie, aby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej.

Ten istotny aspekt organizacyjny odróżnia pojęcie przedsiębiorstwa od pojęcia rzeczy zbiorowej i zbioru praw. Zatem, zespół składników tworzących przedsiębiorstwo musi być swoiście zorganizowany, co znaczy, że musi funkcjonować w określonym otoczeniu i być naznaczony pewnymi elementami, które zadecydują o tym, iż będziemy mieli do czynienia z przedsiębiorstwem, a nie luźnym zbiorem składników niematerialnych i materialnych (tak m.in. WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 4 grudnia 2013 r., sygn. I SA/Gd 1205/13). W rezultacie, przedsiębiorstwem jest taki majątek, który jest zorganizowany i wyposażony w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jak również jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

Powyższy pogląd znajduje również uzasadnienie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w tym m. in. wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2012 r., sygn. I FSK 1001/11, w którym odwołując się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazano: „5.7. Tym samym sformułowanie zawarte w art. 6 pkt 1 u.p.tu., zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub - do 30 listopada 2008 r. - zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans, a od 1 grudnia 2008 r. - zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy w aspekcie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów (przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa), który jest przedmiotem zbycia, pozwalał na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której służy”.

Analogiczny pogląd jest prezentowany przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, w tym m. in.:

Interpretacji indywidualnej wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 maja 2014 r., sygn. IBPP3/443-223/14/KG

„Przepisy ustawy nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu tego pojęcia posiłkowo, w ramach wykładni systemowej, stosuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 121), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Istotne jest zatem aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa oraz księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.”

Interpretacji indywidualnej wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2014 r., sygn. IPPP1/443-289/14-2/MP

„Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.”

Interpretacji indywidualnej wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23 stycznia 2014 r., sygn. IPTPP4/443-758/13-4/BM

„Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy tu wskazać również art. 552 Kodeksu cywilnego, którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Wobec powyższego, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.”

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy nabywane w ramach transakcji składniki majątku nie stanowią przedsiębiorstwa, gdyż nie wykazują zdolności do samodzielnej realizacji zadań gospodarczych. W ramach transakcji nie są przenoszone:

firma i nazwa Zbywcy;
umowy rachunków bankowych i środki zgromadzone na rachunkach bankowych;
środki finansowe w gotówce i ich ekwiwalenty, czeki, depozyty bankowe, zabezpieczenia, zbywalne instrumenty finansowe;
prawa do zwrotów podatków, kredytów i podobnych należności dotyczących składników majątku niestanowiących przedmiotu transakcji;
wszelka dokumentacja dotycząca organizacji, funkcjonowania Zbywcy, jak również wszelkie inne dokumenty lub materiały dotyczące działalności biznesowej Zbywcy, które nie są wyłącznie związane z nabywanym majątkiem i nie są wymienione w Umowie;
wszelkie udziały lub odsetki w osobach prawnych/spółkach lub wynikające z papierów wartościowych;
należności przysługujące od podmiotów trzecich, w tym klientów lub podmiotów powiązanych ze Zbywcą;
zobowiązania wynikające lub związane ze zbywanym majątkiem powstałe do dnia zakończenia transakcji, włączając należności związane z przejmowanymi kontraktami istniejące lub powstałe do dnia zakończenia transakcji;
zobowiązania przypadające na majątek niebędący przedmiotem nabycia;
wszystkie zobowiązania wynikające ze spraw w toku na moment zakończenia transakcji, których stroną jest Zbywca;
personel inny niż przejmowany przez Kupującego pracownicy (tj. zarząd, menagerowie, personel finansowy, personel administracyjny itp.), jak również obowiązki i zobowiązania, które dotyczą pracowników transferowanych, inne niż opisane w stanie faktycznym.

W konsekwencji, analizując zakres przedmiotowy majątku przenoszonego przez Zbywcę, należy zauważyć, że jako całość nie może on stanowić przedsiębiorstwa. Tym samym, sprzedaży przedsiębiorstwa nie może stanowić przeniesienie części aktywów przez Sprzedawcę. W odniesieniu do Wnioskodawcy należy zauważyć, że nabywa wyłącznie Składniki Majątku, które powinny podlegać opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych.

W ramach przedmiotowej transakcji Kupujący nie nabywa dokumentacji dotyczącej organizacji, funkcjonowania Sprzedawcy, jak również innych dokumentów lub materiałów dotyczących działalności biznesowej Sprzedawcy, które nie są wyłącznie związane z nabywanym majątkiem, w szczególności ksiąg i dokumentów finansowo-podatkowych związanych z ogólną działalnością przedsiębiorstwa Sprzedawcy.

Natomiast dane finansowe, przenoszone w ramach transakcji (tj. rejestry, księgi) stanowią jedynie wyodrębniony dla jej celów fragment informacji finansowych całego przedsiębiorstwa Zbywcy. Bez wątpienia dane finansowe, które nie są przekazywane w ramach transakcji, stanowią istotny element przedsiębiorstwa Zbywcy, bez którego nie jest możliwe prawidłowe funkcjonowanie jego przedsiębiorstwa. W rezultacie, przekazanie w ramach transakcji jedynie części informacji finansowych z wyłączeniem pozostałych istotnych danych finansowych i strukturalnych Zbywcy, prowadzi do uznania, że w ramach transakcji nie dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa.

Kolejnym elementem, który uniemożliwia klasyfikację transakcji, jako sprzedaży przedsiębiorstwa jest fakt, że w jej ramach nie zostanie dokonane przejęcie większości istotnych dla prowadzonej działalności praw i obowiązków, którymi związany jest Zbywca, np.:

praw do należności przysługujących od podmiotów trzecich, w tym klientów lub podmiotów powiązanych ze Zbywcą;
zobowiązań wynikających lub związanych ze zbywanym majątkiem, powstałych do dnia zakończenia transakcji, włączając w to należności związane z przejmowanymi kontraktami istniejące lub powstałe do dnia zakończenia transakcji.

W rezultacie, należy przyjąć, że z uwagi na fakt, iż sprzedawane przez Zbywcę składniki majątku nie stanowią całości aktywów oraz pasywów, jak również nie stanowią istotnej części przedsiębiorstwa, nie mogą być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. W dalszej części niniejszego wniosku Spółka prezentuje argumentację wskazującą za brakiem możliwości uznania nabywanych składników majątkowych również jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Brak możliwości uznania transakcji za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Wobec powyższego na gruncie ustawy VAT mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie wszystkie przesłanki tj.:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych, a zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Takie rozumienie powyższego przepisu jest również jednolicie prezentowane przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach, w tym m. in.:

Interpretacji indywidualnej wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 czerwca 2014 r., sygn. IBPP4/443-102/14/EK

„Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki: 1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, 2.zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie, 3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych, 4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.”

Interpretacji indywidualnej wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 maja 2014 r., sygn. ITPP2/443-266/14/PS

„Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki: istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie, składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych, zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.”

Analizując przedmiotowe przesłanki należy zauważyć, że pierwszym, podstawowym wymogiem dla uznania części przedsiębiorstwa za zorganizowaną jego część jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). W przedmiotowym przypadku, pierwsza z przesłanek nie jest spełniona, gdyż w wyniku transakcji na Spółkę nie zostaną przeniesione żadne istotne kwotowo zobowiązania Zbywcy. Generalną zasadą jest, że Kupujący będzie odpowiadał wyłącznie za zobowiązania powstałe po zakończeniu transakcji, tj. nie stanowiące już zobowiązania Zbywcy. Natomiast, zobowiązania Zbywcy, jakie przejmie Kupujący dotyczą wyłącznie zbywanych aktywów oraz obowiązków i zobowiązań wynikające z umów zatrudnienia przenoszonych pracowników w zakresie określonym regulacjami prawa pracy.

Kolejnym warunkiem, który powinien zostać spełniony, aby dana masa majątkowa została uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest jej wyodrębnienie organizacyjne i finansowe w istniejącym przedsiębiorstwie.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika, jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Także ten warunek na gruncie analizowanego stanu faktycznego nie jest spełniony, gdyż w ramach struktury organizacyjnej Zbywcy nabywany majątek nie jest wydzielony jako oddział, wydział, dział, etc.

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak wskazano powyżej, w ramach struktury organizacyjnej Sprzedawcy sprzedawany majątek nie jest prawnie wydzielony, jako oddział, wydział, dział etc. Jednocześnie ani statut, ani regulamin lub inny akt o podobnym charakterze Sprzedawcy nie przewiduje możliwości dokonania ww. wyodrębnienia. Zatem nie ma formalnego obowiązku prowadzenia odrębnej ewidencji rachunkowej dotyczącej zbywanych Składników Majątku. Dla celów rachunkowości zarządczej Sprzedawca analizuje jedynie określone pozycje dotyczące przenoszonych pracowników oraz zbywanych Składników Majątku, np. koszty, przychody oraz aktywa. Informacje finansowe, które są przekazywane w ramach niniejszej transakcji (tj. akta, księgi, rejestry) zostały dla jej celów wydzielone z całokształtu systemu wewnętrznego raportowania prowadzonego w przedsiębiorstwie Sprzedawcy. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy nie można uznać, że sprzedawane Składniki Majątku są wyodrębnione finansowo w przedsiębiorstwie Sprzedawcy. Przekazywane dane stanowią informacje, które co do zasady są możliwe do wyodrębnienia w każdym przedsiębiorstwie z ogółu informacji finansowych.

Za powyższym przemawia również stanowisko prezentowane przez sądy administracyjne, w tym m.in. WSA w Szczecinie, który w wyroku z dnia 5 września 2012 r., sygn. I SA/Sz 457/12 wskazał, że „Wyodrębnienie to musi nastąpić pod względem organizacyjnym, co przejawia się w tym, że ww. zespół składników w istniejącym przedsiębiorstwie ma swoją formę organizacyjną w strukturze organizacyjnej podatnika (w praktyce stanowi on dział, oddział lub wydział) i wydzielony finansowo - co oznacza, że prowadzi on odrębną od przedsiębiorstwa stosowną ewidencję zdarzeń gospodarczych, pozwalających na ustalenie jego przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań”.

Analogiczny pogląd prezentują organy podatkowe, w tym m. in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z dnia 28 kwietnia 2014 r., sygn. IPPP1/443-289/14-2/MP, gdzie wskazano: „Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

Ostatnim z warunków, który umożliwia kwalifikację określonego zespołu aktywów, jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest istnienie wyodrębnienia funkcjonalnego, które pozwala na przeznaczenie nabywanego majątku do samodzielnej realizacji określonych zadań gospodarczych. Innymi słowy, oznacza to, że wyodrębnione składniki będące przedmiotem transakcji muszą posiadać pełną zdolność do niezależnego funkcjonowania, jako samodzielne przedsiębiorstwo.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem organów podatkowych, aby w rozumieniu ustawy o VAT, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym (tak m. in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 18 marca 2014 r., sygn. IBPP3/443-1516/13/AŚ, w interpretacji z dnia 8 stycznia 2014 r., sygn. ITPP2/443-1080/13/PS). Jak wskazano we wcześniejszej części wniosku, przekazywany majątek nie wykazuje się odrębnością od przedsiębiorstwa Zbywcy (np. jako dział, wydział, oddział). Stanowi on jego integralną część, która w aspekcie strukturalnym Zbywcy nie jest wyodrębniona organizacyjnie oraz nie jest wyodrębniona finansowo, w sposób polegający na odrębnej ewidencji zdarzeń gospodarczych (kosztów, przychodów, zobowiązań). Sprzedawany majątek nie ma możliwości samodzielnego funkcjonowania na rynku z powodu wyłączenia istotnych dla prowadzonej działalności elementów, tj. firma, środki finansowe, rachunki bankowe, personel inny niż transferowani pracownicy (tj. zarząd, personel finansowy, personel administracyjny itp.). Tym samym, nie można uznać nabywanego majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Jednocześnie, w wydawanych interpretacjach podatkowych podkreśla się, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, tj. na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość (tak m. in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji z dnia 18 czerwca 2014 r., sygn. IBPP4/443-102/14/EK, w interpretacji z dnia 27maja 2014 r., sygn. IBPP3/443-223/14/KG, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 22 maja 2014 r., sygn. ITPP2/443-266/14/PS, w interpretacji z dnia 31 marca 2014 r., sygn. ITPP2/443-7/14/EK, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 23 stycznia 2014 r., sygn. IPTPP4/443-758/13-4/BM).

Mając na uwadze powyższe, nabywany majątek nie pozwala aby można było go traktować, jako zorganizowany zespół składników. Z uwagi na rolę, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa Zbywcy, tj. nie stanowią w nim wyodrębnionej organizacyjnie i funkcjonalnie całości, stanowią one sumę pojedynczych składników, a nie zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W orzecznictwie wskazuje się, że kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego sprowadza się do zbadania, czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. W istocie, aby wydzielona część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, musi posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego, jako samodzielny podmiot gospodarczy (tak WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 4 grudnia 2013 r., sygn. I SA/Gd 1205/13). Miarodajne jest ustalenie, czy nabyto środki, pozwalające na prowadzenie działalności gospodarczej określonego rodzaju. Zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo, przy czym z samego brzmienia art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wynika, źe chodzi o zbycie przedsiębiorstwa lub jego części (zakładu), czyli funkcjonalnie powiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą majątku, który taką cechę wykazuje w momencie jego zbycia (tak WSA w Opolu w wyroku z dnia 26 czerwca 2013, sygn. I SA/Op 203/13). Reasumując, dla oceny czy sprzedawany majątek funkcjonalnie stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części majątku można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą, (tak NSA w wyroku z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. I FSK 1586/11).

Mając na uwadze powyższe, nabywane Składniki Majątku nie spełniają powyższych warunków umożliwiających jego kwalifikację, jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Pomimo, że na majątek będący przedmiotem transakcji składają się składniki wykorzystywane przez Zbywcę do prowadzenia działalności gospodarczej, nie można uznać, że składniki te umożliwiają samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej. Wynika to m.in. z faktu, że dla prowadzenia działalności w tym zakresie konieczne jest posługiwanie się określonymi składnikami majątku, które nie są sprzedawane przez Sprzedawcę w ramach transakcji, (m.in. rachunki bankowe, środki finansowe, personel administracyjny i finansowy, pomieszczenia, umowy z odbiorcami produktów), które w ramach transakcji nie są sprzedawane przez Sprzedawcę.

W konsekwencji przy użyciu sprzedawanej części majątku nie jest możliwe samodzielnie prowadzenie działalności gospodarczej. Tym samym, nie można kwalifikować nabywanego majątku, jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W ocenie Wnioskodawcy, nabywany majątek nie pozwala na samodzielne realizowanie funkcji gospodarczych przedsiębiorstwa Zbywcy i stanowi zbiór poszczególnych składników majątkowych - nie zespół, mogący samodzielnie realizować zadania gospodarcze, które dotychczas wykonywał w ramach struktury organizacyjnej Zbywcy. Taka konkluzja jest w ocenie Spółki zgodna z art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe i sądy administracyjne.

Reasumując, przedmiotowa transakcja nie może być uznana za zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy VAT. W konsekwencji, będzie ona uznana za sprzedaż towarów podlegającą opodatkowaniu VAT.

Kwalifikacja nabywanego majątku na gruncie ustawy o VAT

Jak wskazano w stanie faktycznym, zgodnie z Umową przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę są:

aktywa:
- obejmujące środki trwałe, w tym sprzęt komputerowy, telefony komórkowe i urządzenia techniczne wymienione w załączniku 2.1; wszystkie samochody i wszystkie drobne aktywa i inne zasoby operacyjne wymienione w załączniku 2.1; wszelkie prawa i roszczenia wynikające z umów odnoszących się do sprzedanych aktywów, w tym praw wynikających z gwarancji producenta oraz Sprzedawcę,
zobowiązania przejmowane w ramach transakcji:
- obejmujące wszystkie obowiązki i zobowiązania dotyczące zbywanych aktywów, np. prawa wynikające z gwarancji.

Z tytułu nabycia w/w składników Spółka zobowiązana jest zapłacić cenę określoną w Umowie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wskazano, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, jak właściciel. Jednocześnie, w art. 2 pkt 7 towary zdefiniowano jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W rezultacie, towarami są tylko i wyłącznie przedmioty materialne. W związku z tym w szczególności nie są towarami prawa majątkowe (podobnie WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 29 września 2010 r., III SA/Gl 892/10).

Analizując skład majątku przejmowanego przez Wnioskodawcę należy uznać, że część spełnia przesłanki do uznania za towary. Wynika to z faktu, że nabywane składniki majątku stanowią rzeczy, tj.:

obejmujące środki trwałe wymienione w załączniku 2.1 Umowy, w tym wszystkie samochody, sprzęt komputerowy, telefony komórkowe, urządzenia techniczne i wszystkie drobne aktywa i inne zasoby operacyjne tj.: nawigacje samochodowe, aparaty cyfrowe, drukarki, skanery, laptopy, monitory komputerowe, oprogramowanie komputerowe.

Biorąc powyższe pod uwagę sprzedaż tych aktywów powinna zostać uznana jako odpłatna dostawa towarów.

Natomiast część składu majątku przejmowanego przez Zbywcę należy uznać, za część która nie spełnia przesłanki do uznania za towary. Wynika to z faktu, że część przejmowanych składników majątku stanowią prawa, tj. np. zobowiązania wynikające z gwarancji.

obejmujące wszystkie obowiązki i zobowiązania dotyczące zbywanych aktywów, np. prawa wynikające z gwarancji.

Z uwagi, że ww. część przejmowanego majątku nie spełnia warunków uznania za dostawę towarów, konieczne jest ustalenie czy może ona być traktowana jako świadczenie usług. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi należy mieć na uwadze, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy o VAT. W rezultacie, pojęcie świadczenia - składającego się na istotę usługi - należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Zatem przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Pojęcie usługi zostało ponadto zdefiniowane w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Dla uznania, iż doszło do odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu VAT konieczne jest łączne wystąpienie następujących elementów:

związek prawny pomiędzy stronami transakcji, w ramach którego usługodawca dokonuje świadczenia na rzecz usługobiorcy;
dwa podmioty, tj. usługodawca oraz usługobiorca (czyli beneficjent usługi, odnoszący korzyść majątkową z tytułu otrzymanego świadczenia);
odpłatność, czyli wynagrodzenie dla usługodawcy za wykonane świadczenie;
bezpośredni związek pomiędzy wynagrodzeniem a otrzymanym świadczeniem (wzajemność świadczeń).

Mając na uwadze powyższe, w przedstawionym stanie faktycznym, powyższe przesłanki zostaną spełnione, w szczególności bowiem:

na podstawie zawartej Umowy, Zbywca przekazuje Wnioskodawcy określone prawa;
Wnioskodawca pełni rolę usługobiorcy, natomiast Sprzedawca usługodawcy;
Kupujący dokonuje płatności na rzecz Zbywcy, z tytułu przeniesienia praw.

Umowa jednoznacznie wskazuje, że wynagrodzenie Zbywcy należne jest tytułem przeniesienia określonych praw.

Tak, więc w przedmiotowym stanie faktycznym sprzedaż przez Zbywcę majątku powinna być traktowana, jako transakcja opodatkowana VAT.

Prawo do odliczenia VAT

Zgodnie z generalną zasadą podatku od towarów i usług wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, ustawy o VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT.

W takim wypadku, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu (i) nabycia towarów i usług, (ii) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka zawarła umowę na podstawie, której nabywa Składniki Majątkowe w związku z prowadzoną działalnością. Przeznaczeniem nabywanych Składników Majątku jest ich wykorzystanie do realizacji czynności opodatkowanych VAT.

W rezultacie, nabycie na podstawie Umowy przedstawionych w stanie faktycznym Składników Majątku wypełnia przesłanki pozwalające na odliczenie podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT oraz nabywany majątek będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych. Jednocześnie, nabycie przez Spółkę Składników Majątku nie spełnia określonych w art. 88 ustawy o VAT przesłanek uniemożliwiających odliczenie podatku naliczonego.

Z powyższych względów, Wnioskodawca, jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie Składników Majątku.

Biorąc pod uwagę powyższe wnoszę o potwierdzenie stanowiska przedstawionego przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin