Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-750/15-8/IM
z 28 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2015 r. (data wpływu 21 maja 2015 r.), uzupełnionym w dniu 29 lipca 2015 r. oraz w dniach 20 i 21 sierpnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podstawy opodatkowania z odpłatnego zbycia znaku towarowego/znaków towarowych (pytanie nr 8) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych (pytania nr 1, 2, 3), w zakresie amortyzacji znaku towarowego/znaków towarowych (pytania nr 4, 5, 6), w zakresie przychodów z działalności gospodarczej (pytanie nr 7) oraz w zakresie podstawy opodatkowania z odpłatnego zbycia znaku towarowego/znaków towarowych (pytanie nr 8).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 12 sierpnia 2015 r., znak ILPB2/4515-1-50/15-3/MK ILPB1/4511-1-750/15-3/IM na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 17 sierpnia 2015 r., a w dniach 20 i 21 sierpnia 2015 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 20 sierpnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik (dalej również: Wnioskodawca/Wnioskodawczyni/Obdarowana), rozważa rozpoczęcie działalności gospodarczej, Niewykluczone iż Wnioskodawczyni otrzyma od męża (dalej również: Darczyńca) w formie darowizny, to jest w sposób nieodpłatny, bez świadczenia wzajemnego i kosztem majątku Darczyńcy - męża, znak bądź znaki towarowe objęte prawem ochronnym wynikającym z decyzji Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej i/lub Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) (czyli otrzyma tenże zarejestrowany znak lub znaki od osoby z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o spadkach i darowiznach). Strony umowy darowizny zgodnie określą wartość każdego ze znaków towarowych na kwotę powyżej 3500 zł niewykluczone przy tym, iż przedmiotem darowizny będzie tylko jeden ze znaków towarowych o wartości wyżej niż 3500 zł. W ich ocenie odpowiadać ona będzie wartości rynkowej każdego ze znaków towarowych, dodatkowo przyjęta umownie wartość każdego znaku towarowego zostanie potwierdzona przez podmiot specjalizujący się w wycenie znaku towarowego.

Otrzymany w formie darowizny znak towarowy (znaki towarowe) Wnioskodawczyni wprowadzi do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych według wartości wynikającej z umowy darowizny i wykorzysta je do odpłatnego licencjonowania podmiotom, które wyrażą zamiar jego odpłatnej eksploatacji, niewykluczone również, że znak/znaki towarowe będą przedmiotem aportu samodzielnie bądź w ramach przedsiębiorstwa podatnika lub jego zorganizowanej części. Możliwe jest również, iż Podatnik będzie posługiwać się samodzielnie tymi składnikami majątkowymi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ewentualnie dokona ich odpłatnego zbycia. Jednocześnie niewykluczone, iż może się zdarzyć sytuacja, w której przychody osiągnięte z licencji nie będą pokrywały się z wielkością odpisów amortyzacyjnych. Istotnym jest również wskazać, że przed rozpoczęciem osiągania przychodów z licencjonowania bądź sprzedaży znaku towarowego/znaków towarowych, Wnioskodawczyni uwzględni ten fakt w ramach przedmiotu swojej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni rozważa również możliwość przekazania otrzymanych w formie darowizny znaków towarowych/znaku towarowego innym podmiotom z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o spadkach i darowiznach, w tym pierwotnemu darczyńcy mężowi do jego działalności gospodarczej, to jest w sposób nieodpłatny, bez świadczenia wzajemnego i kosztem jej (to jest Podatnika/Wnioskodawczyni) majątku znak towarowy/znaki towarowe opisane w akapicie 1 i 2 stanu faktycznego niniejszego wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

1. Czy opisana w stanie faktycznym darowizna znaku towarowego/znaków towarowych od osoby z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn czy też znajdzie zastosowanie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Zakładając, że opisana w stanie faktycznym darowizna będzie podlegała ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy w takiej sytuacji będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 u.p.d.o.f. i nie będzie kreowała jakiegokolwiek innego rodzaju przychodu podlegającego opodatkowaniu po stronie Podatnika?
3. Zakładając, że opisana w stanie faktycznym darowizna będzie podlegała ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jednocześnie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 u.p.d.o.f., czy w takiej sytuacji Podatnik będzie obowiązany do wykazania wartości otrzymanej darowizny, jako przychodu zwolnionego w jakiejkolwiek deklaracji, informacji bądź zeznaniu podatkowym?
4. Czy prawo ochronne na znak towarowy zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) jest wartością niematerialną i prawną, od której można dokonywać odpisów amortyzacyjnych?
5. Czy Podatnik może amortyzować znak towarowy/znaki towarowe otrzymane w formie darowizny od wartości rynkowej znaku towarowego, zaś odpisy amortyzacyjne w pełnej wysokości będą kosztem uzyskania przychodów?
6. Od kiedy Wnioskodawczyni może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanych w formie darowizny znaku lub znaków towarowych?
7. W jakim źródle przychodów należy umiejscowić przychody z odpłatnego licencjonowania oraz sprzedaży znaku lub znaków towarowych?
8. W jaki sposób Wnioskodawczyni powinna rozliczyć podstawę opodatkowania w przypadku sprzedaży znaku towarowego/znaków towarowych?
   
   

Tutejszy Organ wskazuje, że przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest odpowiedź w zakresie przychodów z działalności gospodarczej (pytanie nr 7) natomiast wniosek:

• w zakresie zwolnień przedmiotowych (pytania nr 1, 2, 3) został rozstrzygnięty w dniu 28 sierpnia 2015 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/4511-1-750/15-5/IM,
• w zakresie amortyzacji znaku towarowego /znaków towarowych (pytania nr 4, 5, 6) został rozstrzygnięty w dniu 28 sierpnia 2015 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/4511-1-750/15-6/IM,
• w zakresie przychodów z działalności gospodarczej (pytanie nr 7) został rozstrzygnięty w dniu 28 sierpnia 2015 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/4511-1-750/15-7/IM,
• dotyczący podatku od spadków i darowizn został rozstrzygnięty odrębnym pismem.
  
  

Zdaniem Wnioskodawczyni w przypadku sprzedaży znaku towarowego podstawę opodatkowania będzie stanowiła różnica między przychodem z odpłatnego zbycia tego znaku a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która będzie powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Ad. 8.

Zdaniem Wnioskodawczyni w przypadku sprzedaży znaku towarowego podstawę opodatkowania będzie stanowiła różnica między przychodem z odpłatnego zbycia tego znaku a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która będzie powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. W podatkach dochodowych, w tym podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę opodatkowania stanowi co do zasady dochód. Nie inaczej jest w przedmiotowej sprawie. Kluczowym natomiast jest, jak ów dochód określić. Aby to czynić wpierw należy sięgnąć do podstawowych regulacji tego zagadnienia. Otóż w myśl art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dalej w treści u.p.d.o.f. art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 stanowi, że źródłami przychodów są:

1. pozarolnicza działalność gospodarcza,
2. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
   1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   2. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   4. innych rzeczy,
   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca raku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Trzeba jednak zaznaczyć, iż przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f.).
   
   

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

− ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Podsumowując dotychczasowy wywód, to biorąc pod uwagę uregulowania zawarte w cytowanych przepisach prawa oraz zdarzenie przedstawione w stanie faktycznym stwierdzić należy, że przychody uzyskane z tytułu sprzedaży znaku towarowego (prawa do ochrony tego znaku) stanowią przychody ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód ten nie powstałby jedynie, gdyby sprzedaż nastąpiła po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym znak towarowy, a tym samym prawo z nim związane, zostałaby wycofane z tej działalności - ostatnia z wymienionych okoliczności w sprawie nie zaistnieje.

Zaś skoro mamy do czynienia z przychodem z działalności gospodarczej, to dochód z tego tytułu, a więc w przedmiotowej sprawie z odpłatnego zbycia (sprzedaży) znaku towarowego (prawa do jego ochrony) ustalić należy w oparciu o art. 24 ust. 2 u.p.d.o.f. Zgodnie z tym przepisem, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a:

1. wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub
2. wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkową dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z art. 22g ust. 10, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tego prawa lub udziału w takim prawie.
   
   

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) u.p.d.o.f. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów oraz wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Przepis art. 22g ust. 1 ww. ustawy, stanowi że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się m.in.: w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Rekapitulując wywody dotyczące ostatniego z postawionych przez Wnioskodawczynię pytań stwierdzić można, że w podatkach dochodowych, w tym u.p.d.o.f. podstawę opodatkowania stanowi co do zasady dochód. Nie inaczej jest w przedmiotowej sprawie. Kluczowym natomiast jest, jak ów dochód określić. Zdaniem Wnioskodawczyni, w niniejszej sprawie, to jest w przypadku sprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej znaku towarowego otrzymanego w drodze darowizny, wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, dochód będzie stanowiła różnica między przychodem z odpłatnego zbycia tego znaku a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która będzie powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Stanowisko takie wysnuć można z art. 24 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. Przepis ten, określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (w tym również nabytych w drodze darowizny) nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

• przychodu z odpłatnego zbycia,
• wartości początkowej środka trwałego,
• sumy dokonanych odpisów amortyzacyjnych.
  
  

Zdaniem Podatnika w niniejszej sprawie, to jest w przypadku odpłatnego zbycia (sprzedaży) znaku towarowego (prawa do ochrony tego znaku) ustalając dochód, czyli podstawę opodatkowania, należy uwzględnić wszystkie trzy wartości tj. przychód z odpłatnego zbycia, wartość początkową tego środka trwałego oraz sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, brak bowiem w stanie faktycznym sprawy jakichkolwiek przesłanek, by uczynić inaczej.

Wyrażone w niniejszym wniosku stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów fiskalnych, tytułem przykładu w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 października 2012 r. (sygn. IPPB1/415-1010/12-2/JB) oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 lutego 2013 r. (sygn. ITPB1/415-1189c/12/PSZ). Przywołane interpretacje dotyczyły wprawdzie nieruchomości, lecz istota zajętego w nich przez organy podatkowe stanowiska może być na zasadzie analogii, będącej uprawnionym i powszechnie stosowanym sposobem wnioskowania prawniczego, zastosowana również w niniejszej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Tutejszy Organ wskazuje, że powołany przez Wnioskodawczynię we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) jest następującej treści:

„Przychodem z działalności gospodarczej są również:

1. przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
   1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
   3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
   - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.”
   
   

Powyższa różnica w powołanym przez Wnioskodawczynię przepisie, a treścią obowiązującą nie ma jednak wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie przedmiotowego wniosku.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię pism co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.