Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-529/15/HS
z 27 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 28 sierpnia 2015 r. (data otrzymania 31 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym 23 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w związku z tworzeniem programów komputerowych, braku obowiązku odprowadzania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy oraz wykazania przychodu i kosztów w zeznaniu PIT-36 i złożenia informacji PIT/ZG – jest prawidłowe,
• możliwości ustalenia kosztów uzyskania przychodów w wysokości 85 528 zł – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w związku z tworzeniem programów komputerowych, obowiązku odprowadzania miesięcznych zaliczek, wykazania przychodu i kosztów w zeznaniu PIT-36 oraz złożenia informacji PIT/ZG.

Uzupełnienia wniosku dokonano 23 września 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca współpracował z firmą mającą siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Firma ta nie posiada w Polsce zakładu, oddziału, stałej placówki, przedstawicielstwa itp., działa w formie spółki prawa amerykańskiego („Spółka”). Spółka nie posiada także w Polsce NIP-u, nie jest zarejestrowana dla celów podatkowych w Polsce.

Współpraca ze Spółką odbywała się na podstawie zawartej umowy. Nie jest to umowa o pracę. Wnioskodawca wykonywał pracę zdalnie, przez Internet. Wnioskodawca określany jest w Umowie jako „Developer” (czyli osoba odpowiedzialna za pisanie, modyfikację, ulepszanie i rozwój programów komputerowych i oprogramowania, dalej „Programy”). Zakres zadań Wnioskodawcy obejmował pisanie takich programów. Wymaga to istotnego nakładu pracy twórczej, umiejętności, kreatywności i wiedzy z zakresu programowania, znajomości języków programowania itp. Założyć należy, że programy te stanowią przedmiot prawa autorskiego. Z Umowy wynika, że prawa autorskie do wszelkich utworów stworzonych przez Wnioskodawcę w wykonaniu umowy przechodzą na Spółkę. Wnioskodawca otrzymuje honorarium zwykle płatne w miesięcznych okresach rozliczeniowych.

Z firmą z USA Wnioskodawca współpracuje na podstawie pisemnej umowy, której tytuł brzmi „independent consultant agreement” (w tłumaczeniu na język polski „umowa z niezależnym konsultantem”). Wnioskodawca podkreślił, że w nomenklaturze amerykańskiej umowę „niezależnego konsultanta” przeciwstawia się umowie o pracę („employment agreement”). Pracownik, który jest podporządkowany i zależny od pracodawcy („dependent”) jest przeciwstawny bowiem osobie niebędącej pracownikiem, która jest niezależna, sama organizuje czas i miejsce pracy („independent”). Konstrukcją odpowiadającą tego typu umowie w prawie polskim jest umowa stałej współpracy, w ramach której osoba niebędąca pracownikiem wykonuje dla swojego kontrahenta utwory prawa autorskiego (tzw. niezależny wykonawca, freelancer). W każdym razie – jak wskazuje Wnioskodawca – umowa ta nie jest umową o pracę.

W wyniku pisania, modyfikacji, ulepszania i rozwoju programów komputerowych przez Wnioskodawcę powstaje utwór w rozumieniu definicji ustawowej wynikającej z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Umowa nie wskazuje, jaki czas Wnioskodawca poświęca pracy twórczej (polegającej na tworzeniu programów) i czasu pracy poświęconego pracy niemającej charakteru pracy twórczej. Wynika to z tego, że cała jego praca ma twórczy charakter. Umowa bowiem wskazuje, że wykonuje usługi jako „Deweloper” – co z istoty swej stanowi pracę twórczą.

Umowa wskazuje, że obowiązki Wnioskodawcy to: serve as a Developer providing development services for the MySQL relational datábase management system and its forks, derivaties and Utilities. Services encompass custom patches, alterations to storage engines, UDF and Plugin development. The scope of custom patches include but are not limited to engineering new features or functions, enhancing existing features, bug fixes, performance/scalability and administran ve improvements czyli świadczący jako Developer usługi rozwojowe developerskie – czyli rozwoju, ulepszania, pisania, modyfikacji programów komputerowych – zob. wyjaśnienie niżej" dla MySQL relacyjnego systemu zarządzania bazą danych i jej odgałęzień, instrumentów pochodnych i narzędzi. Usługi obejmują własne poprawki, zmiany do silników składowania, UDF i rozwoju rozszerzeń. Zakres standardowych napraw obejmuje w szczególności konstruowanie nowych cech i funkcji, ulepszanie istniejących funkcji, poprawianie błędów, dokonywanie ulepszeń funkcji wydajnościowych, skalowalnościowych i administracyjnych.

Wnioskodawca dodał, że zgodnie z nomenklaturą amerykańską „Developer” (Software Developer) oznacza osobę, która tworzy oprogramowanie komputerowe mające zaawansowaną postać (tj. inną niż tylko proste programy) i jest zaangażowana we wszystkie etapy jego powstawania, tj. projektowanie i napisanie kodu źródłowego.

Umowa zawiera jednocześnie postanowienie o nabyciu przez firmę z USA wszelkich praw autorskich do wszelkich dzieł (utworów) tworzonych przez Wnioskodawcę w ramach umowy.

Ponieważ Spółka amerykańska nie pełni w Polsce roli płatnika, zatem Wnioskodawca jest zobowiązany sam rozliczyć w Polsce podatek od płaconego mu wynagrodzenia.

W związku z powyższym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca może zastosować do uzyskanego od Spółki honorarium 50% koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (oczywiście z ograniczeniem wynikającym z art. 22 ust. 9a ww. ustawy)?
2. Czy Wnioskodawca musiał odprowadzać miesięczne zaliczki na podatek dochodowy od uzyskanego honorarium czy też nie musiał płacić zaliczek i podatek od całego uzyskanego od spółki z USA dochodu zapłacić do 30 kwietnia następnego roku podatkowego po roku, w którym dochód został uzyskany?
3. W której rubryce PIT-36 (bo taką deklarację Wnioskodawca powinien jego zdaniem złożyć) powinien on wykazać przychody od Spółki?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Może on zastosować do uzyskanego od Spółki honorarium 50% koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 9 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z ograniczeniem wynikającym z art. 22 ust. 9a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2)

Nie musi on odprowadzać miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od uzyskanego honorarium. Podatek od całego uzyskanego od spółki z USA dochodu zapłacić ma do 30 kwietnia następnego roku podatkowego po roku, w którym dochód został uzyskany.

Ad. 3)

Winien on złożyć zeznanie roczne PIT-36 wraz z załącznikiem PIT Z/G (wskazując jako kraj uzyskania dochodów USA). Uzyskane od Spółki honorarium wykazuje w części D.1 poz. 74; winien on wskazać te przychody, do których stosuje 50% koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy, tj. maksymalnie kwotę 85 528 zł (ograniczenie wynikające z art. 22 ust. 9a).

Wnioskodawca wskazuje, że istotą usług świadczonych przez Wnioskodawcę dla Spółki jest tworzenie dzieł pracy intelektualnej (programów komputerowych) stanowiących utwory prawa autorskiego w celu nabycia przez Spółkę praw autorskich do tych utworów. Programy komputerowe tworzone są przez Wnioskodawcę właśnie po to, by Spółka mogła wykorzystywać je w swojej działalności. Zatem Wnioskodawca uzyskuje dochód, którego źródłem jest przenoszenie na Spółkę praw autorskich do rezultatów swojej pracy intelektualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest częściowo prawidłowe, a częściowo nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 9 ust. 1a ww. ustawy stanowi, że – jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

W treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ponadto w świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są prawa majątkowe, za które uważa się w szczególności: przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Wyliczenie zawarte w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma charakteru zamkniętego, na co wskazuje użycie wyrażenia „w szczególności”, jednakże wprost zalicza do przychodów z praw majątkowych przychody uzyskiwane z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, a także z odpłatnego zbycia tych praw.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w ww. art. 18 są m.in. przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631 ze zm.).

Wynagrodzenie wypłacone twórcom z tytułu praw autorskich w tym również z odpłatnego zbycia tych praw, z reguły będzie stanowiło dla tych osób przychody z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ww. ustawy.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 ww. ustawy nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z kolei w myśl art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przy czym zgodnie z art. 22 ust. 9a ww. ustawy – w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. (…) (art. 22 ust. 10 ww. ustawy).

Przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a ww. ustawy).

Przy czym forma stosunku prawnego, w ramach którego wykonywane są prace twórcze, nie ma znaczenia dla kwalifikacji prac twórczych w zakresie normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ww. ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631 ze zm.) o prawie autorskim i prawach pokrewnych – przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy – w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Z kolei w myśl art. 2 ust 1 ww. ustawy – opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki łącznie.

Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych (autorskich) w postaci utworu. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego.

Należy zaznaczyć, że jeżeli nastąpi przeniesienie lub korzystanie z praw autorskich, to przychód z tego tytułu należy kwalifikować do przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego dzieło (zleceniodawcę) lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia Wnioskodawca współpracował z firmą mającą siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Współpraca odbywała się zdalnie, przez internet na podstawie zawartej umowy, przy czym nie była to umowa o pracę. Wnioskodawca określany jest w umowie jako „Developer” (czyli osoba odpowiedzialna za pisanie, modyfikację, ulepszanie i rozwój programów komputerowych i oprogramowania, dalej „Programy”). Zakres zadań Wnioskodawcy obejmował pisanie takich programów, co wymaga istotnego nakładu pracy twórczej, umiejętności, kreatywności i wiedzy z zakresu programowania, znajomości języków programowania itp. W opinii Wnioskodawcy, programy te stanowią przedmiot prawa autorskiego. Z Umowy wynika, że prawa autorskie do wszelkich utworów stworzonych przez Wnioskodawcę w wykonaniu umowy przechodzą na Spółkę. Wnioskodawca wskazał też, że otrzymuje honorarium zwykle płatne w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Nadmienił również, że w wyniku pisania, modyfikacji, ulepszania i rozwoju programów komputerowych przez Wnioskodawcę powstaje utwór w rozumieniu definicji ustawowej wynikającej z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Skoro zatem, zdaniem Wnioskodawcy, praca świadczona przez niego i jej rezultaty w świetle przepisów ustawy o prawie autorskim stanowią utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim – to uzyskany przez Wnioskodawcę przychód z tego tytułu winien być zakwalifikowany jako przychód z praw majątkowych – zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji do tego przychodu zastosowanie znajdują również 50% koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy.

Jednakże należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa – Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Jak stanowi art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej – ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, ww. ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej.

Końcowo należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują obowiązku odprowadzania zaliczek przez podatnika w trakcie roku podatkowego z tytułu osiągnięcia dochodu określonego w art. 18 ww. ustawy. Dlatego też nie znajduje zastosowania przepis art. 44 ust. 1a ww. ustawy, który stanowi, że – podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników:

1. ze stosunku pracy z zagranicy;
2. z emerytur i rent z zagranicy;
3. z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4 i 6-9, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1

-są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Skoro zatem Wnioskodawca osiąga przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bez pośrednictwa płatnika to w świetle ww. ustawy nie jest obowiązany do samodzielnego obliczania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Dochód z tego źródła podlega kumulacji z dochodami z innych źródeł, opodatkowanymi na tzw. zasadach ogólnych czyli według skali określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, uzyskanymi w ciągu roku podatkowego. Dochód ten należy wykazać w zeznaniu rocznym na formularzu PIT-36 (poz. 74 i 79), składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym został uzyskany. Wnioskodawca winien również złożyć informację PIT/ZG.

Wnioskodawca może także zastosować 50% koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy. Przy czym – mając na uwadze art. 22 ust. 9a ww. ustawy ¬–koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 z kwoty 85 528 zł, a nie – kwoty 85 528 zł – jak wskazał Wnioskodawca w pkt 3) własnego stanowiska.

Z tego powodu stanowiska Wnioskodawcy nie można było uznać w całości za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.