Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-854/15-5/AP
z 18 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2015 r. (data wpływu 8 czerwca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 15 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 3 września 2015 r. nr ILPB1/4511-1-854/15-2/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 3 września 2015 r., skutecznie doręczono w dniu 7 września 2015 r., natomiast w dniu 15 września 2015 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 12 września 2015 r). Ponadto w dniu 10 września 2015 r. uzupełniono brakującą opłatę od wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Uzyskuje dochody z działalności wykonywanej osobiście, jako artysta wykonawca - aktor, kabareciarz, na podstawie umów o dzieło.

W ostatnich miesiącach Wnioskodawca napisał wiersze dla dzieci, które postanowił wydać w formie książkowej. Książka jest wydana w systemie self publishing, co oznacza, że Wnioskodawca w całości sfinansował jej wydanie (w nakładzie 2000 sztuk). Większość książek (1500 szt.) będzie sprzedana za pośrednictwem wydawnictwa, z którym Wnioskodawca podpisał umowę, część jednak Wnioskodawca będzie rozprowadzał samodzielnie.

W związku z podpisaną umową, wydawnictwo uzyskało licencję do korzystania z utworu. Pełnia praw autorskich majątkowych należy do Wnioskodawcy.

Z książek, którymi Wnioskodawca będzie dysponował (500 szt.), część zostanie podarowana rodzinie i znajomym, zaś pozostałą część Wnioskodawca pragnie sprzedać za pośrednictwem portalu x.pl.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1094 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (D. U. z 2006, Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), utworem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Książka jest rzeczową postacią utworu, którą Wnioskodawca stworzył, w związku z czym jest on niewątpliwie twórcą w znaczeniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Sprzedaż książki nie jest dokonywana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie bowiem spełniać wszystkich przesłanek ww. przepisu. Jest to co prawda działalność zarobkowa oraz prowadzona we własnym imieniu i na własny rachunek, jednakże nie ma charakteru zorganizowanego oraz ciągłego. Wnioskodawca nie ma żadnego zaplecza technicznego, nie ma żadnej strategii sprzedaży, nie prowadzi zorganizowanych działań marketingowych, jest to działalność spontaniczna, incydentalna, na tyle, na ile pozwalają Wnioskodawcy inne zobowiązania zawodowe. Wydanie książki Wnioskodawcy jest zdarzeniem jednorazowym (bez względu na rozmiar nakładu), jest więc działalnością poboczną, a nie o charakterze stałym. Natomiast okres czasu przez jaki książki faktycznie zostaną sprzedane (czy to będzie miesiąc czy np. rok), nie ma znaczenia.

W odniesieniu do Wnioskodawcy nie są spełnione łącznie przesłanki, o których mowa w art. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - z pewnością sprzedaż książek nie jest wykonywana pod kierownictwem, w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego tę czynność (kupującego, gdyż innego zlecającego nie ma w opisanym stanie faktycznym), a Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze, związane ze sprzedażą książek, gdyż istnieje pewne prawdopodobieństwo, iż sprzedaż książek, którymi dysponuje, może nie osiągnąć zamierzonego rezultatu. Możliwe, że nie wszystkie książki uda się sprzedać. Jednak rozpatrywanie powyższych przesłanek nie ma znaczenia w omawianej sytuacji, gdyż celem ustawodawcy wprowadzającego przepis art. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, było zapobieganie przypadkom ukrywania zatrudnienia pracowniczego pod pozorem samozatrudnienia. Ustawodawca w sposób negatywny określił, co z pewnością nie jest działalnością gospodarczą, natomiast niespełnienie łącznie przesłanek z art. 5b nie powoduje, że wykonywanie czynności (tu sprzedaż książki) staje się automatycznie działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca posiada pełnię praw autorskich majątkowych do stworzonego przez siebie utworu. Zgodnie z art. 17 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu. W związku z tym sprzedaż własnej książki jest niewątpliwie korzystaniem z przysługujących twórcy praw autorskich. Wnioskodawca uzyska więc przychody z tytułu korzystania z praw autorskich, w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Tut. Organ informuje, że opis stanu faktycznego wynika z uzupełnienia wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Jak należy zakwalifikować przychód ze sprzedaży własnej książki?
2. Czy Wnioskodawca może zastosować 50% koszty uzyskania przychodu?
   
   

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 2, tj. w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast wniosek w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1, tj. w zakresie przychodów, został rozstrzygnięty interpretacją indywidulną z dnia 18 września 2015 r. nr ILPB1/4511-1-854/15-4/AP.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2, co do kosztów uzyskania przychodów ma on prawo zastosować 50% koszty, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy.

Uzasadnienie.

Przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy stanowi, iż koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Z kolei art. 9a ustawy wyznacza limit tychże kosztów do 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej.

Aby móc zastosować 50% koszty uzyskania przychodów, muszą być spełnione 2 warunki: musi istnieć utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, z którego osiągany jest przychód oraz podmiot, który chce te koszty zastosować, musi być / posiadać status twórcy utworu.

W omawianym przypadku bez wątpienia mamy do czynienia z utworem (tu: literackim) oraz bezsprzecznie Wnioskodawca jest twórcą tegoż utworu.

Wydana książka jest rzeczową postacią stworzonego przez Wnioskodawcę utworu. Wobec tego, skoro z utworu uzyskuje przychód, to zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy, ma prawo zastosować 50% koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca wymienia trzy przypadki przychodów, do których znajdują zastosowanie 50% koszty uzyskania.

Z przepisu tego wynika mianowicie, że koszty uzyskania niektórych przychodów określa się:

1. z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a;
2. z tytułu opłaty licencyjnej za przeniesienie prawa stosowania wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego, otrzymanej w pierwszym roku trwania licencji od pierwszej jednostki, z którą zawarto umowę licencyjną - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a;
3. z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.
   
   

Przy czym - stosownie do art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na podstawie art. 22 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a ww. ustawy).

Jednocześnie należy zauważyć, że do przychodów, o których mowa w art. 14, nie mają zastosowania koszty uzyskania przychodów określone w ust. 9 (art. 22 ust. 12 cyt. ustawy).

Zatem 50% koszty uzyskania przychodów nie mają zastosowania w przypadku uzyskiwania przychodów kwalifikowanych jako przychody z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca napisał wiersze, które wydał w formie książki. Większość książek będzie sprzedana za pośrednictwem wydawnictwa, z którym Wnioskodawca podpisał umowę, część jednak Wnioskodawca będzie rozprowadzał samodzielnie. W związku z podpisaną umową, wydawnictwo uzyskało licencję do korzystania z utworu. Pełnia praw autorskich majątkowych należy do Wnioskodawcy. Jak wskazał Zainteresowany, książka jest rzeczową postacią utworu, którą Wnioskodawca stworzył, w związku z czym jest on niewątpliwie twórcą w znaczeniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ponadto z opisu stanu faktycznego wynika, że sprzedaż własnej książki jest niewątpliwie korzystaniem z przysługujących twórcy praw autorskich. Wnioskodawca uzyska więc przychody z tytułu korzystania z praw autorskich, w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Co więcej, sprzedaż książki nie jest dokonywana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie będzie spełniać wszystkich przesłanek zawartych w tym przepisie.

W związku z tym Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Tut. Organ zauważa, że skoro w niniejszej sprawie Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu korzystania jako twórca z praw autorskich i rozporządzania nimi, to w niniejszej sprawie mają zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodów.

Zatem, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz przywołane regulacje prawne, należy wskazać, że do przychodów ze sprzedaży własnej książki Wnioskodawca może zastosować 50% koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

Końcowo tut. Organ zauważa, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 cyt. ustawy, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy. Jeżeli jednak Wnioskodawca udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3, były wyższe niż ta kwota, wówczas koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.