INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2012 r. (data wpływu 10 lutego 2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 17 kwietnia 2012 r. (data nadania 17 kwietnia 2012 r., data wpływu 20 kwietnia 2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 2 kwietnia 2012 r. nr IPPP2/443-151/12-2/KG o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku z faktur dokumentujących raty leasingu samochodu osobowego w okresie zawieszenia działalności gospodarczej oraz prawa do odliczenia podatku z faktur dokumentujących wydatki związane z użytkowaniem samochodu w okresie po wznowieniu działalności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku z faktur dokumentujących raty leasingu samochodu osobowego w okresie zawieszenia działalności gospodarczej oraz prawa do odliczenia podatku z faktur dokumentujących wydatki związane z użytkowaniem samochodu w okresie po wznowieniu działalności.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 kwietnia 2012 r. (data nadania 17 kwietnia 2012 r., data wpływu 20 kwietnia 2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 2 kwietnia 2012 r. nr IPPP2/443-151/12-2/KG.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 15 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej. Od dnia 16 sierpnia 2011 r. zawiesił działalność. W dniu 3 października 2011 r. Podatnik zawarł umowę leasingu operacyjnego dotyczącą samochodu osobowego. W okresie od dnia 10 października 2011 r. do dnia 16 października 2011 r. Wnioskodawca wznowił działalność gospodarczą, a od dnia 17 października 2011 r. ponownie zawiesił do chwili obecnej.

Wnioskodawca wskazuje, iż zawieszenie działalności gospodarczej zostało podyktowane przesunięciem czasowym negocjacji z kontrahentem, od którego Podatnik będzie dzierżawił teren niezbędny do prowadzenia swojej działalności gospodarczej (najem przyczep i innego sprzętu elektrotechnicznego).

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podmiotem jako podatnik VAT czynny.

Pismem z dnia 17 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca wskazał ponadto, iż samochód o którym mowa w złożonym wniosku będzie służył wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałej sytuacji, kiedy umowa leasingu operacyjnego została zawarta podczas zawieszenia działalności gospodarczej Podatnik ma prawo do:

1. odliczenia podatku naliczonego VAT (60 %) wynikającego z faktur dotyczących leasingu...
2. odliczenia podatku naliczonego VAT z faktur związanych z użytkowaniem samochodu w okresie po wznowieniu działalności (z wyjątkiem faktur za zakup paliwa)...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym Podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących leasingu i dalszej eksploatacji samochodu. Wprawdzie podatnik zawarł umowę leasingu w okresie zawieszenia działalności gospodarczej, jednakże w niedalekiej przyszłości ma zamiar działalność tę wznowić, a leasingowany samochód jest niezbędny do jej prowadzenia. Podatnik zawarł umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego i ponosi z tego tytułu koszty w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów oraz w celu osiągnięcia w przyszłości przychodów.

Tym samym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wynikających z zawartej umowy leasingu oraz z faktur dotyczących użytkowania samochodu (te ostatnie po wznowieniu działalności).

Zdaniem Wnioskodawcy opisany powyżej przypadek nie jest enumeratywnie wymieniony w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto odliczenie podatku naliczonego jest zgodne z zasadą neutralności podatku VAT, a poniesione wydatki są uzasadnione ekonomicznie i niezbędne dla celów wymienionych w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu – z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.
   
   

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą zmieniającą, z dniem 1 stycznia 2011 r., dodano w ustawie o podatku od towarów i usług m.in. przepis art. 86a ust. 1-10, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony oraz użytkowaniem ich na podstawie umowy najmu dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Należy jednakże zauważyć, iż stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy zmieniającej, dodane w ustawie o VAT przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r. Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług z tytułu nabycia i użytkowania samochodów, regulują przepisy art. 3 i art. 6 ustawy zmieniającej.

W myśl przepisu art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy zmieniającej w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł.

W świetle powołanych przepisów, stwierdzić należy, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczeniu podlega zatem podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego. Istotny jest więc związek tego podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi, gdyż to do realizacji czynności opodatkowanych mają być wykorzystywane towary i usługi, od których podatek naliczony może zostać odliczony od podatku należnego. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 99 ust. 1 cyt. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. Natomiast zgodnie z art. 99 ust. 7a cyt. ustawy w przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, podatnicy nie mają obowiązku składania deklaracji, o których mowa w ust. 1 i 2, za okresy rozliczeniowe, których to zawieszenie dotyczy.

Stosownie do zapisu art. 99 ust. 7b cyt. ustawy, zwolnienie z obowiązku składania deklaracji podatkowych, o którym mowa w ust. 7a nie dotyczy:

2. podatników dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. podatników dokonujących importu usług lub nabywających towary - w zakresie których są podatnikiem;
4. okresów rozliczeniowych, w których zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej nie dotyczyło pełnego okresu rozliczeniowego;
5. okresów rozliczeniowych, za które podatnik jest obowiązany do rozliczenia podatku z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu oraz za które jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego.
   
   

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z przepisem art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.) przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 1a.

W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o czym stanowi art. 14a ust. 3 ww. ustawy, natomiast zgodnie z ust. 4 tegoż artykułu przedsiębiorca:

1. ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
2. ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
3. ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
4. ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
5. wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
6. ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
7. może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą.
   
   

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, iż w dniu 15 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej. Od dnia 16 sierpnia 2011 r. zawiesił działalność. W dniu 3 października 2011 r. Podatnik zawarł umowę leasingu operacyjnego dotyczącą samochodu osobowego. W okresie od dnia 10 października 2011 r. do dnia 16 października 2011 r. Wnioskodawca wznowił działalność gospodarczą, a od dnia 17 października 2011 r. ponownie zawiesił do chwili obecnej. Strona wskazuje, iż zawieszenie działalności gospodarczej zostało podyktowane przesunięciem czasowym negocjacji z kontrahentem, od którego Podatnik będzie dzierżawił teren niezbędny do prowadzenia swojej działalności gospodarczej (najem przyczep i innego sprzętu elektrotechnicznego). Wnioskodawca jest zarejestrowanym podmiotem jako podatnik VAT czynny. Samochód o którym mowa w złożonym wniosku będzie służył wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Odnosząc powołane wyżej przepisy prawa podatkowego do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy leasingu samochodu osobowego w okresie zawieszenia działalności gospodarczej. Prawo to przysługuje z uwagi na związek leasingowanego samochodu osobowego z planowaną działalnością opodatkowaną, jaką Strona ma zamiar wznowić. W okresie zawieszenia działalności Podatnik bowiem ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, a zawarcie umowy leasingu samochodu osobowego mającego służyć wykonywanym czynnościom opodatkowanym niewątpliwie działanie takie stanowi.W stosunku natomiast do wydatków związanych z późniejszą eksploatacją nabytego samochodu osobowego, to prawo do odliczenia podatku VAT przysługiwać będzie Wnioskodawcy w odniesieniu do faktur dokumentujących wydatki poniesione w okresie po wznowieniu działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja dotyczy wniosku w części dotyczącej podatku od towarów i usług. W odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.