Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-951/15-2/DK
z 26 października 2015 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. 2015, poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2015 r. (data wpływu 10 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży nieruchomości.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów kosmetycznych. W dniu 10.12.2012 r. Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny nieruchomość. Otrzymaną nieruchomość Wnioskodawca wniósł do prowadzonej działalności gospodarczej i wykorzystuje w całości na cele biurowe oraz produkcyjne. Nieruchomość w akcie notarialnym została wyceniona i zgodnie z oświadczeniem stron wartość nieruchomości określona w akcie notarialnym odpowiadała jej wartości rynkowej na dzień dokonania darowizny. Nieruchomość wniesiona do działalności gospodarczej została przyjęta do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy z wartością początkową odpowiadającą wartości rynkowej wskazanej w akcie notarialnym, jednak Wnioskodawca nie zdecydował się dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tego środka trwałego. Obecnie Wnioskodawca rozważa sprzedaż nieruchomości wprowadzonej do działalności gospodarczej.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy dokonując sprzedaży nieruchomości będącej środkiem trwałym Wnioskodawca, w sytuacji gdy nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne, ma prawo do rozpoznania dochodu ze sprzedaży w wysokości różnicy między przychodem z jej odpłatnego zbycia (ceną sprzedaży) a pełną kwotą wartości początkowej nieruchomości?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wartość początkową środków trwałych uważa się, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba Ze umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Wnioskodawca nieruchomość będącą przedmiotem niniejszego wniosku otrzymał w drodze darowizny.
W akcie notarialnym określono wartość nieruchomości w kwocie X odpowiadającej w tamtym czasie wartości rynkowej nieruchomości. Po otrzymaniu nieruchomości Wnioskodawca przeznaczył ją na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (cele biurowe oraz hala produkcyjna). Nieruchomość została przyjęta do ewidencji środków trwałych z wartością początkową X, jednakże Wnioskodawca nie zdecydował się dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tego środka trwałego. Zdaniem Wnioskodawcy podatnicy mają możliwość dobrowolnej rezygnacji z amortyzowania środka trwałego poprzez obniżenie stawki amortyzacyjnej do poziomu 0%.
Taką możliwość przewiduje art. 22i ust 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. W takim przypadku zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Powyższy przepis nie zawiera ograniczenia co do skali obniżenia, przez co dopuszcza obniżenie tej stawki także do poziomu 0%.
Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem z odpłatnego zbycia środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tych środków i wartości.
Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie miał tu zastosowania przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, darowizny lub inny nieodpłatny sposób, są udokumentowane nakłady zwiększające wartość rzeczy, ponieważ przepis ten dotyczy opisanej w art. 10 ust. 1 pkt 8 sytuacji, gdy zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Przepis art. 24 ust. 2 ww. ustawy określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia m.in. nieruchomości (również nabytych nieodpłatnie), nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:
- przychodu z odpłatnego zbycia,
- wartości początkowej środka trwałego,
- sumy odpisów amortyzacyjnych.
Podsumowując powyższe przepisy w sytuacji gdy Wnioskodawca nie dokonywał odpisów amortyzacyjnych, dochodem z odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości będzie różnica między przychodem z jej odpłatnego zbycia (ceną sprzedaży) a pełną kwotą wartości początkowej nieruchomości.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002, r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.