Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-1090/14/RH
z 6 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2012 r. poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2014 r. (data wpływu 26 listopada 2014 r.) uzupełnionym w dniu 24 lutego 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 24 lutego 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 17 stycznia 2007 r. Sąd Okręgowy rozwiązał małżeństwo Wnioskodawcy. W sentencji wyroku Sąd przyznał Wnioskodawcy jako ojcu prawo do współdecydowania w istotnych sprawach dziecka dotyczących nauki, wyboru zawodu i zdrowia, co zdaniem Wnioskodawcy, oznacza, iż ma on takie same prawa jak żona.

Sąd nałożył na Wnioskodawcę alimenty na rzecz córki w kwocie 450 zł miesięcznie. Od dnia 15 czerwca 2012 r. Wnioskodawca płaci 700 zł miesięcznie. Wnioskodawca w 2012 r. złożył wniosek o ustalenie kontaktów z córką ponieważ nie mógł się z byłą żoną porozumieć. Wnioskodawca od dnia 4 marca 2013 r., ma przyznane przez sąd wizyty u dziecka. Pomimo przyznanych Wnioskodawcy wizyt widuje się on z córką w dni pomiędzy nimi wcześniej ustalone, z uwagi na obowiązki szkolne i obowiązki służby Wnioskodawcy. Obowiązek alimentacyjny Wnioskodawca wypełnia regularnie co miesiąc przez cały okres tj. od 2007 r. do teraz.

W związku z tym, iż sad nie pozbawił Wnioskodawcy władzy rodzicielskiej wykonuje on ją w sposób ciągły uczestnicząc w życiu dziecka w każdej chwili kiedy dziecko tego potrzebuje.

Wnioskodawca zaznacza, iż jego sprawa dotyczy ulgi z tytułu wychowywania dzieci.

Rozliczając podatek za 2013 r. Wnioskodawca skontaktował się z byłą żoną i poinformował ją, że chciałby odliczyć należną mu ulgę z której do tej pory nie korzystał, gdyż nie wiedział że ma takie prawo. Jednakże była żona oświadczyła Wnioskodawcy, że już się rozliczyła i odliczyła ulgę w całości.

Wnioskodawca uważa, że ma prawo do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dzieci w takiej samej wysokości jak była żona czyli 50% na 50%. Art. 27f ustawy precyzuje tę kwestie jasno, jednakże jak wskazuje Wnioskodawca jego była żona twierdzi że ulga należy się tylko jej, gdyż to ona mieszka z córką.

Do października bieżącego roku Wnioskodawca nie był pewien czy ma rację jednak po przeczytaniu artykułu prasowego dotyczącego ulgi na dzieci po rozwodzie uważa on, iż ulga, od momentu rozwodu tj. od 2007 r. należy mu się w 50%.

Szukając dodatkowego potwierdzenia powyższego, Wnioskodawca skontaktował się z Krajową Informacją Podatkową gdzie uzyskał odpowiedź, że ulga należy mu się od 2009 r.

Wnioskodawca informuje, iż składa wniosek ponieważ chce mieć pewność, że działa w zgodzie z prawem.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż chciałby odliczyć ulgę na dziecko z pierwszego małżeństwa tj. córkę urodzoną w dniu 12 maja 2001 r. Wnioskodawca w związku z tym, iż nie odliczył od 2007 r. (od momentu rozwodu) ani jednej należnej mu ulgi, chciałby skorzystać z możliwości odliczenia za 5 lat licząc od roku 2009.

Wnioskodawca wskazuje, iż po rozwodzie córka często u niego przebywała jednak nie można uznać tego za zamieszkiwanie. Mimo rozwodu z matką córki, Wnioskodawca spotykał się z dzieckiem bardzo często, spędzał z nią każdą wolną chwilę. W 2012 r. Wnioskodawca złożył wniosek o uregulowanie kontaktów z córką i od 2013 r. ma zasądzone wizyty, które polegają na tym, że widuje się on z dzieckiem co dwa tygodnie od piątku do niedzieli. Jeżeli córka ma na to ochotę, Wnioskodawca spotyka się z nią także w inne dni niż wyznaczone. Wnioskodawca z córką widuje się też w każde święta. Utrzymują stały kontakt telefoniczny. Wnioskodawca uczestniczy w każdym ważnym dla córki dniu, zarówno w szkole jak i w życiu osobistym. Z okazji każdego święta, pomimo, iż Wnioskodawca płaci 700 zł alimentów miesięcznie, córka otrzymuje od niego prezenty.

W dniu 11 października 2008 r. Wnioskodawca wstąpił w ponowny związek małżeński. Z obecną małżonką Wnioskodawca ma wspólne dziecko urodzone w dniu 19 kwietnia 2012 r.

Od 2010 r. Wnioskodawca odlicza wspólnie z obecną małżonką ulgę przysługującą na wspólne dziecko. Ponieważ Wnioskodawca nie przekroczył wraz z obecną małżonka w latach 2013 i 2014 dochodu powyżej 112.000 zł ulgę odliczają oni systematycznie od momentu urodzenia dziecka.

Od 2007 roku Wnioskodawca jest zatrudniony jako funkcjonariusz policji i z tego tytułu do chwili obecnej uzyskuje dochody opodatkowane według skali podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawcy należy się ulga z tytułu wychowywania dzieci i w jakiej części?
2. Jeżeli Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z ulgi, to czy może on skorzystać z możliwości odliczenia za 5 lat licząc od roku 2009?

Zdaniem Wnioskodawcy pomimo, że Wnioskodawca nie mieszka z córką to utrzymuje z nią kontakt w sposób ciągły. Wnioskodawca z córka spotyka się w dni kiedy są oboje dyspozycyjni. Jeżeli ilość nauki lub praca Wnioskodawcy (praca na zmiany, funkcjonariusz policji) nie pozwala na spotkanie Wnioskodawca i jego córka kontaktują się telefonicznie. Wnioskodawca uczestniczy w ważnych okolicznościach szkolnych, a także wszystkich innych, które są dla córki ważne. Oprócz tego, iż Wnioskodawca systematycznie płaci 700 zł alimentów, w każde święta oraz uroczystości córki Wnioskodawca obdarowuje ją prezentami.

Wnioskodawca nie wie dlaczego nie mógłby odliczyć 50% ulgi skoro wywiązuje się z obowiązków wobec dziecka. Dlatego też Wnioskodawca uważa, że od 2009 r. do 2013 r. ma on prawo skorygować podatek a od 2014 r. ma prawo na bieżąco odliczać 50% ulgi przysługującej mu jako rodzicowi, który nie jest pozbawiony praw rodzicielskich.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady korzystania z podatkowej ulgi na dzieci tzw. ulgi prorodzinnej w rozliczeniu za lata 2009-2012 określa art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2012 r.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską,
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Na podstawie art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.

W myśl art. 27f ust. 3 tej ustawy, w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja albo sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Przepis art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Na podstawie art. 1 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 24 października 2012 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. poz. 1278) przepis art. 27f ust. 2 został zmieniony i od 1 stycznia 2013 r. otrzymał następujące brzmienie, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:



1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;


2. dwojga małoletnich dzieci - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko.
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota stanowiąca:



1. 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,
3. 1/3 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.

Na podstawie art. 1 pkt 4 lit. b) ww. ustawy zmieniającej w art. 27 po ust. 2 dodano również ust. 2a-2d.

Stosownie do art. 27f ust. 2a ustawy za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W świetle art. 27f ust. 2c ww. ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1 nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 23 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1644) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2014 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
   
   
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:



1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Podkreślenia wymaga, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 17 stycznia 2007 r. został orzeczony rozwód, mocą którego Wnioskodawcy przyznano prawo do współdecydowania o wszystkich istotnych sprawach dziecka. Sąd nałożył na Wnioskodawcę obowiązek alimentacyjny w kwocie 450 zł miesięcznie. Od dnia 15 czerwca 2012 r. Wnioskodawca płaci 700 zł miesięcznie tytułem alimentów. Rozliczając podatek dochodowy za 2013 r. pomiędzy Wnioskodawcą a byłą małżonką powstał spór o możliwość skorzystania z ulgi. Rozliczając podatek za 2013 r. Wnioskodawca skontaktował się z byłą żoną i poinformował ją, że chciałby odliczyć należną mu ulgę z której do tej pory nie korzystał, gdyż nie wiedział że ma takie prawo. Jednakże była żona oświadczyła Wnioskodawcy, że już się rozliczyła i odliczyła ulgę w całości. Wnioskodawca uważa, że ma prawo do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dzieci w takiej samej wysokości jak była żona czyli 50% na 50%.

Z przytoczonych regulacji wynika, że limit omawianej ulgi określony na dziecko przysługuje łącznie obojgu rodzicom, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska. Stąd, w przypadku wykonywania przez obojga rodziców władzy rodzicielskiej każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu na dziecko. Istotne jest, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu na dziecko. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Zasada ta dotyczy również rodziców rozwiedzionych.

Jednocześnie biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych. Możliwość rozliczenia tej kwoty przez rodziców w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii wyjątku od generalnej zasady, który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania „w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określonej proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji, gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na dzieci rodzic dzieli z drugim rodzicem w częściach równych.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59, z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom; każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Stąd, jeżeli w latach których dotyczy wniosek zostały spełnione wszystkie przesłanki wynikające z przepisów art. 27f ustawy, Wnioskodawca dokonuje podziału kwoty ulgi z drugim rodzicem, stosownie do postanowień art. 27f ust. 4 ustawy, tj. w częściach równych, lub w dowolnej proporcji wspólnie ustalonej. Powyższe z oznacza, że w przypadku:

• zgodnych oświadczeń woli obojga rodziców każdemu z rodziców przysługuje odliczenie kwoty ulgi w wysokości ustalonej przez obojga rodziców,
• braku zgodnych oświadczeń woli obojga rodziców każdemu z rodziców przysługuje odliczenie w równych częściach, tj. w kwocie stanowiącej 1/2 kwoty określonej w art. 27f ust. 2 ustawy, na dziecko.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy przysługiwało w latach 2009 – 2013 prawo do dokonywania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej na małoletnią córkę. Takie prawo przysługuje również Wnioskodawcy w rozliczeniu za rok 2014. Skoro Wnioskodawca oraz matka dziecka przez ww. lata wykonywali władzę rodzicielską w stosunku do małoletniej córki, a Wnioskodawca nie ma możliwości ustalenia z matką dzieci kwoty odliczeń w odpowiednich proporcjach, należy przyjąć że ulga przysługuje Wnioskodawcy w wysokości połowy kwoty przysługującej na wspólną małoletnią córkę.

Powyższe oznacza to, że Wnioskodawca jest uprawniony do złożenia korekt zeznań o wysokości osiągniętych dochodów za poprzednie lata. Stosownie do art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Na podstawie § 2 ww. artykułu skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Jednakże podkreślić trzeba, iż przy korekcie deklaracji należy uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego (art. 70 § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa). Zgodnie bowiem z art. 70 § 1 ww. ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Należy przy tym jednak mieć na uwadze, że ustalony zgodnie z powołanym wyżej art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej termin pięcioletni stanowi podstawowy okres przedawnienia zobowiązania podatkowego, a przedawnienie regulują jeszcze inne przepisy zawarte w rozdziale 8 działu III tej ustawy.

O ile zatem w przedstawionej sytuacji nie zaistniały okoliczności skutkujące ograniczeniem uprawnienia do złożenia korekty zeznania podatkowego określone w art. 81b Ordynacji podatkowej, możliwe jest dokonanie przez Wnioskodawcę korekty zeznań podatkowych składanych za rok 2009 i lata następne.

Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej (art. 75 § 3) złożenie skorygowanej deklaracji podatkowej jest traktowane jako warunek konieczny do nabycia prawa do stwierdzenia nadpłaty podatku. Podatnicy równocześnie ze skorygowaną deklaracją (zeznaniem) powinni złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty (w którym to wniosku winna być określona kwota nadpłaty). O zasadności wniosku złożonego przez stronę i wystąpieniu nadpłaty rozstrzyga właściwy organ podatkowy w wyniku przeprowadzonego postępowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.