Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-365/15-2/MC
z 13 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwestii związanych z amortyzacją znaku towarowego/znaków towarowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwestii związanych z amortyzacją znaku towarowego/znaków towarowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową w organizacji, objętą zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 − dalej: ustawa o CIT) nieograniczonym obowiązkiem podatkowym ze względu na położenie jej siedziby na terytorium Polski (dalej jako: Wnioskodawca, Spółka).

Obecnie, w związku z rozważaną restrukturyzacją prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, rozważane jest wniesienie przez Spółkę, mającą siedzibę na terytorium jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej (dalej: Spółka UE) wkładu niepieniężnego do Spółki w postaci praw ochronnych do znaku towarowego/znaków towarowych (dalej: Prawa do Znaków Towarowych), który na moment wniesienia aportu do Spółki będzie zarejestrowany/które na moment wniesienia aportu do Spółki będą zarejestrowane w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (ang. Office for Harmonization in the Internal Market) z siedzibą w Alicante na podstawie Rozporządzenia Rady WE nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. U. Unii Europejskiej serii L z 2009 r., nr 78, str. 1 – zwane dalej: Rozporządzeniem) w zamian za wydanie nowo wyemitowanych udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym.

Znak towarowy, który zostanie nabyty/znaki towarowe, które zostaną nabyte przez Spółkę w drodze wkładu niepieniężnego otrzymanego od Spółki UE, będzie/będą nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania oraz będzie wykorzystywany/będą wykorzystywane przez Spółkę dla potrzeb prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w okresie dłuższym niż rok.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku wniesienia aportem przez Spółkę UE do Spółki Praw do Znaków Towarowych, które na moment wniesienia aportu będą zarejestrowane w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego, Spółka będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ustalonej przez nią na dzień wniesienia aportu wartości znaku towarowego/znaków towarowych, nie wyższej jednak od wartości rynkowej znaku/znaków?

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku wniesienia aportem przez Spółkę UE do Spółki Praw do Znaków Towarowych, które na moment wniesienia aportu będą zarejestrowane w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego, Spółka będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ustalonej przez nią na dzień wniesienia aportu wartości znaku towarowego/znaków towarowych, nie wyższej jednak od wartości rynkowej znaku/znaków.

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy o CIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie o PWP,
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W świetle powyższego należy wskazać, iż zarejestrowane prawo na wspólnotowy znak towarowy, wynikające z Rozporządzenia i podlegające ujawnieniu (rejestracji) w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante, jest prawem ochronnym na znak towarowy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o PWP, jeżeli umowa międzynarodowa lub przepisy prawa Unii Europejskiej (czyli w przedmiotowym przypadku Rozporządzenie) obowiązujące bezpośrednio w krajach członkowskich określają szczególny tryb udzielania ochrony na wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe, oznaczenia geograficzne lub topografie układów scalonych, w sprawach nieuregulowanych w tej umowie lub w tych przepisach albo pozostawionych w kompetencji organów krajowych przepisy ustawy stosuje się odpowiednio.

Na mocy wyżej przywołanego art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT prawo ochronne może stanowić wartość niematerialną i prawną, jako jedno z praw wymienionych w ustawie o PWP.

Z kolei, zgodnie z art. 1 ust. 2 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy ma charakter jednolity. Wywołuje on ten sam skutek w całej wspólnocie: może on być zarejestrowany, zbyty, być przedmiotem zrzeczenia się lub decyzji stwierdzającej wygaśnięcie praw właściciela znaku lub unieważnienie znaku, a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej wspólnoty.

W praktyce powyższa zasada oznacza jednolitość uregulowań dotyczących patentów, wzorów przemysłowych i znaków towarowych rejestrowanych w państwach członkowskich Unii Europejskiej i wyraża się w:

1. jednolitej procedurze rejestracyjnej (rejestracji wspólnotowego znaku towarowego można dokonać za pośrednictwem Urzędu Patentowego RP),
2. ochronie wspólnotowego znaku towarowego na całym terytorium Unii Europejskiej i skutkach, jakie wywołuje wspólnotowy znak towarowy w państwach członkowskich.
   
   

Stosownie do art. 153 ust. 1 ustawy o PWP przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 2 Rozporządzenia na mocy przyznania ochrony dla wspólnotowego znaku towarowego nabywa się ochronę na terenie wszystkich państw członkowskich, a więc również na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Konsekwentnie, jeśli dla wspólnotowego znaku towarowego ochrona przysługuje na terenie Wspólnoty, to tym bardziej przysługuje w Rzeczypospolitej Polskiej jako państwie członkowskim.

Dodatkowo, zgodnie z art. 16 ust. 1 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości i na całym terytorium wspólnoty tak jak krajowy znak towarowy zarejestrowany w państwie członkowskim, w którym według rejestru wspólnotowych znaków towarowych właściciel ma swoją siedzibę lub swoje miejsce zamieszkania w dacie dokonywania oceny. W konsekwencji więc prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy jest traktowane analogicznie do prawa ochronnego na znak towarowy w rozumieniu ustawy o PWP (tj. występuje tożsamość praw wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej znaków towarowych).

Ponadto, odnosząc się do rozważanego aportu prawa ochronnego na wspólnotowy znak towarowy/wspólnotowe znaki towarowe, należy wskazać, że pojęcie „aport” oznacza wkład niepieniężny wniesiony do Spółki w celu pokrycia udziału (w całości lub części). Przedmiotem aportu mogą być wszelkie przedmioty majątkowe (prawa i rzeczy), o ile są zbywalne i mogą jako aktywa wejść do bilansu Spółki, przy czym muszą one być wymienione w umowie ze wskazaniem osoby wnoszącej i przeznaczonych za ten aport udziałów. Zatem przeniesienie praw własności składników majątkowych w drodze aportu do spółek kapitałowych stanowi jedną z form nabycia.

Konsekwentnie, jako że jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego znak towarowy, który zostanie nabyty/znaki towarowe, które zostaną nabyte przez Spółkę w drodze wkładu niepieniężnego otrzymanego od Spółki UE, będzie nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania oraz będzie wykorzystywany przez Spółkę dla potrzeb prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w okresie dłuższym niż rok, prawa ochronne do tego znaku/tych praw mogą zostać uznane za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT za wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych uznaje się, w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki − ustaloną przez podatnika, z zastrzeżeniem pkt 4c, na dzień wniesienia wkładu − wartość poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od wartości rynkowej.

W świetle powyższego, w opinii Spółki, w przypadku wniesienia aportem przez Spółkę UE do Spółki prawa ochronnego na wspólnotowy znak towarowy/wspólnotowe znaki towarowe Spółka będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ustalonej przez nią na dzień wniesienia aportu wartości znaku towarowego/znaków towarowych, nie wyższej jednak od wartości rynkowej przedmiotowego znaku/znaków.

Konkluzje Wnioskodawcy potwierdza ugruntowana linia interpretacyjna Ministra Finansów, znajdująca odzwierciedlenie w poniżej wskazanych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego wydanych przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 1 lipca 2011 r. sygn. IBPBI/2/423-759/ 11/CzP;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 lutego 2011 r. sygn. IPPB3/423-781/ 10-2/MS;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 lipca 2011 r. sygn. IPBB3/423-359/ 11-2/MS;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 grudnia 2013 r. sygn. ILPB4/423-340/ 13-6/MC;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 maja 2013 r. sygn. IBPBI/2/423-239/13/JD;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 października 2012 r. sygn. IPPB3/423-554/12-3/PK1;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2012 r. sygn. IPPB3/423-372/ 12-2/PK1;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 kwietnia 2012 r. sygn. ITPB3/423-38a/12/DK;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 sierpnia 2014 r. sygn. IBPBI/2/423-660/14/MO.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.