Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-614/15-2/AD
z 5 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2015 r. (data wpływu 10 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych na spółkę wnoszoną aportem do Wnioskodawcy po dniu jej wniesienia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych na spółkę wnoszoną aportem do Wnioskodawcy po dniu jej wniesienia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową, do której osoba fizyczna (prowadząca działalność gospodarczą wniosła wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa na pokrycie udziałów w Spółce. Przedsiębiorstwo obejmowało, zgodnie z art. 55 Kodeksu Cywilnego, zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej przez wnoszącego wkład, a obejmowało w szczególności:

• oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części w brzmieniu: „A”,
• własność nieruchomości niemieszkalnych,
• własność ruchomości, w tym aktywa w postaci urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do ruchomości,
• prawa i obowiązki wynikające z umów handlowych, w tym umów kredytowych oraz umów leasingu, których stroną na dzień wniesienia przedsiębiorstwa do Spółki był „A”,
• prawa i obowiązki z umów cywilno-prawnych innych niż Kontrakty Handlowe, których przedmiotem był m.in. najem powierzchni biurowych, świadczenie usług telekomunikacyjnych i innych usług o charakterze organizacyjno-administracyjnym, co do których możliwe było bezpośrednie przeniesienie praw i obowiązków na Spółkę,
• prawa i obowiązki wynikające z innych umów zawieranych w ramach działalności przedsiębiorstwa „A”, w tym umów dotyczących pracowników,
• wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
• koncesje, licencje zezwolenia,
• patenty i inne prawa własności przemysłowej,
• majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
• tajemnice przedsiębiorstwa,
• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
  
  

W celu wyeliminowania wszelkich wątpliwości przyjęto, że przedmiotem wkładu jest całe przedsiębiorstwo włącznie z wszystkimi rzeczami, prawami i innymi wartościami majątkowymi i wszystkimi zobowiązaniami (w tym publicznoprawnymi) związanymi z przedsiębiorstwem bez względu na to, czy zostały wprost wymienione, jak również obejmuje ono wszystkie aktywa i pasywa wynikające z ksiąg rachunkowych i podatkowych oraz z dokumentów „A”, a w szczególności wynikające z bilansu sporządzonego na dzień 01.01.2014 r.

W dacie złożenia wniosku zarejestrowanym jako czynny podatnik podatku VAT jest wyłącznie Spółka, natomiast prowadzący przedsiębiorstwo „A” z dniem 02.01.2014 r. zaprzestał być czynnym podatnikiem podatku VAT (VAT-Z złożono 29.01.2014 r.). Pan (…) prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą „A” wykonywał wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT. Wnioskodawca – Spółka również wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT.

Po wprowadzeniu przedsiębiorstwa do Spółki, przeprowadzono weryfikację w zakresie rozliczeń z kontrahentami, w trakcie której ustalono, iż brakuje wiele faktur, które zostały zapłacone gotówką bądź przelewem przez przedsiębiorstwo. Brakujące faktury nie zostały rozliczone zarówno w podatku dochodowym jak i w podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Spółka wystąpiła do kontrahentów z prośbą o wystawienie duplikatów brakujących faktur. Duplikaty faktur zostały wystawione na przedsiębiorstwo, które zostało wniesione 02.01.2014 r. jako wkład niepieniężny do firmy Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa. Przedmiotowe duplikaty faktur wpłynęły do Spółki pod koniec 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółce, jako następcy prawnemu przedsiębiorstwa „A”, przysługiwać będzie na zasadach ogólnych, określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z duplikatów faktur wystawionych na przedsiębiorstwo, w sytuacji gdy duplikaty faktur zostały wystawione po wniesieniu przedmiotowego przedsiębiorstwa aportem do Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie mu przysługiwało, jako następcy prawnemu przedsiębiorstwa, określone w art. 86 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z art. 93a par. 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z duplikatów faktur, w sytuacji, gdy duplikaty faktur zostały wystawione po wniesieniu przedmiotowego przedsiębiorstwa aportem do Spółki. Spółka dokona odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym otrzymała duplikaty faktur.

Jeżeli stanowisko Spółki zostanie uznane za nieprawidłowe, Wnioskodawca wnosi o wskazanie komu będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z przedmiotowych duplikatów faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową, do której osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą wniosła wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa na pokrycie udziałów w Spółce. Przedsiębiorstwo obejmowało, zgodnie z art. 55 Kodeksu Cywilnego, zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej przez wnoszącego wkład.

W celu wyeliminowania wszelkich wątpliwości przyjęto, że przedmiotem wkładu jest całe przedsiębiorstwo włącznie z wszystkimi rzeczami, prawami i innymi wartościami majątkowymi i wszystkimi zobowiązaniami (w tym publicznoprawnymi) związanymi z przedsiębiorstwem bez względu na to, czy zostały wprost wymienione, jak również obejmuje ono wszystkie aktywa i pasywa wynikające z ksiąg rachunkowych i podatkowych oraz z dokumentów a w szczególności wynikające z bilansu sporządzonego na dzień 01.01.2014 r.

W dacie złożenia wniosku zarejestrowanym jako czynny podatnik podatku VAT jest wyłącznie Wnioskodawca, natomiast prowadzący przedsiębiorstwo wnoszone aportem z dniem 02.01.2014 r. zaprzestał być czynnym podatnikiem podatku VAT (VAT-Z złożono 29.01.2014 r.). Wnoszący aport prowadząc działalność gospodarczą wykonywał wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT. Wnioskodawca – Spółka również wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT.

Po wprowadzeniu przedsiębiorstwa wnoszonego aportem do Spółki, przeprowadzono weryfikację w zakresie rozliczeń z kontrahentami, w trakcie której ustalono, iż brakuje wiele faktur, które zostały zapłacone gotówką bądź przelewem przez przedsiębiorstwo wnoszone aportem. Brakujące faktury nie zostały rozliczone zarówno w podatku dochodowym jak i w podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Spółka wystąpiła do kontrahentów z prośbą o wystawienie duplikatów brakujących faktur. Duplikaty faktur zostały wystawione na przedsiębiorstwo wnoszone aportem, które zostało wniesione 02.01.2014 r. jako wkład niepieniężny do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa. Przedmiotowe duplikaty faktur wpłynęły do Spółki pod koniec 2014 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytową z faktur wystawionych na przedsiębiorstwo wnoszone aportem, w sytuacji gdy duplikaty faktur zostały wystawione po wniesieniu przedmiotowego przedsiębiorstwa aportem do Spółki.

W odniesieniu do powyższego zauważyć należy, że sukcesja (następstwo prawne) polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie podatkowym regulują m.in. przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) – zwanej dalej Ordynacją podatkową. W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej – osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl § 2 Ordynacji podatkowej – przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).
   
   

Stosownie do art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej – osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Według art. 93a § 2 Ordynacji podatkowej – przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

1. osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:
   1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
   2. spółki kapitałowej;
2. spółki niemającej osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa.
   
   

Zgodnie z art. 93e Ordynacji podatkowej – przepisy art. 93-93d stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

Określona wyżej cytowanymi przepisami Ordynacji podatkowej sukcesja jest sukcesją uniwersalną, co oznacza, że następca prawny wstępuje we wszystkie (z uwzględnieniem postanowień art. 93e Ordynacji podatkowej) przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki podatnika.

Z kolei stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy – przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na mocy art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W myśl art. 91 ust. 9 ustawy – w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przywołane przepisy polskiej ustawy stanowią implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

W świetle cyt. wyżej regulacji należy uznać, że przyjęta w art. 6 pkt 1 ustawy opcja wyłączenia od opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wymaga, aby w przypadku zbycia tak określonego przedmiotu, jego nabywca traktowany był jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia. W konsekwencji, w takiej sytuacji dochodzi do sukcesji prawnopodatkowej w zakresie podatku od towarów i usług – następuje przeniesienie na nabywcę zasad dotyczących opodatkowania tym podatkiem w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych, jakie obowiązywały zbywcę, gdyby do zbycia nie doszło.

Jak wskazano wyżej, zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e Ordynacji podatkowej. W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, to jest sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Jednakże, jak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy, na jej gruncie istnieje szczególne rozwiązanie, niezależne od unormowań zawartych w Ordynacji podatkowej, regulujące prawa i obowiązki następców prawnych. Norma wynikająca z art. 6 pkt 1 ustawy stanowi bowiem lex specialis wobec rozwiązań zawartych w Ordynacji podatkowej. W konsekwencji podatnik, który nabył przedsiębiorstwo (jego zorganizowaną część), i nadal je prowadzi, może korzystać w zakresie podatku od towarów i usług z uprawnień służących zbywcy tego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w przedstawionej sytuacji Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością spółce komandytowej przysługiwać będą uprawnienia zbywcy przedsiębiorstwa.

Jak już wcześniej wspomniano, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytową z faktur dotyczących zakupów otrzymanych przez wnoszącego aport w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Z art. 86 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy są spełnione.

Reasumując, w obliczu zaistnienia opisanego powyżej stanu faktycznego Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością spółce komandytowej przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z duplikatów faktur wystawionych na przedsiębiorstwo wnoszone aportem, w sytuacji gdy duplikaty faktur zostały wystawione po wniesieniu przedmiotowego przedsiębiorstwa aportem do Spółki, jeżeli podatek naliczony wynikający z tych faktur nie został przed czynnością wniesienia aportu przedsiębiorstwa w ramach prowadzonej działalności gospodarczej odliczony.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności terminu odliczenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.