Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-620/15/KG
z 8 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 10 sierpnia 2015 r. (data wpływu 18 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 30 października 2015 r. (data wpływu 6 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pomniejszenia podatku należnego w przypadku zwrotu towaru w sytuacji gdy Wnioskodawca nie ma możliwości jednoznacznego zidentyfikowania w systemie sprzedaży zwracanego towaru – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pomniejszenia podatku należnego w przypadku zwrotu towaru w sytuacji gdy Wnioskodawca nie ma możliwości jednoznacznego zidentyfikowania w systemie sprzedaży zwracanego towaru. Wniosek został uzupełniony pismem z 30 października 2015 r. (data wpływu 6 listopada 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 15 października 2015 r. znak: IBPP3/4512-620/15/KG.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną z handlem artykułami odzieżowymi, tj. bielizną damską w kilku salonach pod marką ..., położonych na terenie galerii handlowych. Cała sprzedaż ewidencjonowana jest za pomocą kas fiskalnych, a w przypadku faktur do ich kopii dołączane są paragony fiskalne dotyczące fakturowanej sprzedaży. Większość transakcji dotyczy sprzedaży bielizny damskiej dokonywanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Każda taka transakcja rejestrowana jest za pomocą kasy fiskalnej, a nabywca towaru otrzymuje paragon fiskalny zawierający szczegółowe dane odnośnie nabywanego towaru. Często zdarza się, że klient zwraca towar i odzyskuje zapłacone przy transakcji pierwotnej pieniądze. Dotychczas Wnioskodawca wymagał aby klient zwracający lub reklamujący nabyty u Wnioskodawcy towar, przedstawił paragon fiskalny sprzedaży. Brak paragonu był jednoznaczny z odmową prowadzenia postępowania reklamacyjnego. Postępowania Wnioskodawcy nie zaakceptował jednak Miejski Rzecznik Konsumentów wskazując, że nabywca towaru legitymujący się wyłącznie potwierdzeniem zapłaty (potwierdzenie zapłaty kartą) może skutecznie domagać się prowadzenia postępowania reklamacyjnego, w tym zwrotu towaru. W tym miejscu należy stwierdzić, że wprowadzony przez Wnioskodawcę wymóg przedstawienia paragonu fiskalnego przez klienta dokonującego reklamacji, spowodowany jest koniecznością ustalenia rzeczywistej daty sprzedaży, dokładnej identyfikacji reklamowanego towaru oraz źródła jego pochodzenia. Zdarzają się bowiem sytuacje gdy reklamowany towar jest tzw. „podróbką” lub reklamowany jest inny (najczęściej starszy) model niż uwidoczniony na paragonie fiskalnym. Klienci często dokonują zapłaty za pomocą kart płatniczych. Zdarza się również że w tym samym dniu sprzedawanych jest wiele identycznych artykułów lub podobnych o tej samej cenie transakcyjnej.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że prowadzi odrębną ewidencję zwrotów towaru odpowiadającą wymogom zawartym w § 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

W przypadku gdy klient w procesie rozpatrywania reklamacji przedstawia oryginał paragonu fiskalnego, Wnioskodawca jest w stanie ustalić:

1. datę sprzedaży;
2. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy;
3. wartość brutto zwracanego towaru lub wartość brutto towaru lub usługi będących przedmiotem reklamacji oraz wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu całości należności z tytułu sprzedaży;
4. zwracaną kwotę (brutto) oraz odpowiadającą jej wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu części należności z tytułu sprzedaży.
   
   

Po sporządzeniu stosownego protokołu zwrotu towarów (protokół taki sporządzany jest każdorazowo w sytuacji zwrotu towaru) podpisanego przez sprzedawcę i nabywcę towaru, klientowi zwracana jest cena brutto towaru będącego przedmiotem reklamacji.

W przypadku gdy klient w procesie rozpatrywania reklamacji przedstawia jedynie potwierdzenie zapłaty, Wnioskodawca jest w stanie ustalić jedynie, której transakcji zapłata dotyczy. Jeżeli klient poza dowodem zapłaty przedstawi jednocześnie oryginalną metkę towaru dołączoną do niego przy sprzedaży, Wnioskodawca również jest w stanie ustalić wszelkie dane zawarte wyżej, po czym Wnioskodawca sporządza opisany wcześniej protokół zwrotu towaru.

Jeżeli klient nie posiada oryginalnej metki towaru, a przedstawia tylko potwierdzenie zapłaty, wówczas jak opisano wcześniej, Wnioskodawca jest w stanie ustalić, której transakcji zapłata dotyczy, nie jest jednak w stanie udzielić odpowiedzi na pytanie, czy reklamowany towar w rzeczywistości jest towarem zakupionym w sklepie Wnioskodawcy.

Jak zaznaczono wcześniej, w przypadku braku paragonu fiskalnego, jedynym dokumentem jaki pozwala na jednoznaczną identyfikację zwracanego towaru jest oryginalna metka dołączona każdorazowo do sprzedawanego towaru. Metkę tę otrzymuje klient wraz z zakupionym towarem. Jeżeli w procesie reklamacji klient przedstawi ww. metkę, Wnioskodawca jest w stanie jednoznacznie zidentyfikować w systemie sprzedaży zwracany towar.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o rozważenie podstawy do rozliczenia podatku VAT oraz kosztów w wypadku reklamacji towaru przez klienta z zachowaniem zasad określonych w Prawie Konsumenta, które obecnie nakazuje przyjęcie towaru do reklamacji na podstawie innego niż paragon dowodu zakupu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy uznana przez Wnioskodawcę reklamacja i zwrot towaru w sytuacji, gdy nabywca nie przedstawi paragonu fiskalnego, a jedynie dowód zapłaty w postaci potwierdzenia dokonania płatności kartą, jest podstawą do pomniejszenia podatku należnego VAT w związku ze zwrotem towaru?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Z brzmienia ww. przepisu wynika, że możliwość pomniejszenia obrotu m.in. o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów może nastąpić pod warunkiem, że zwrot towaru jest prawnie dopuszczalny i zwroty te zostały udokumentowane. Obowiązkiem podatnika jest więc w rozumieniu tego przepisu odpowiednie udokumentowanie zwrotu towaru oraz jego wartości w wyniku odstąpienia od umowy sprzedaży. Prawidłowe udokumentowanie zwrotów towarów i uznanych reklamacji towarów które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży opisane zostało w § 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących. Zgodnie z dyspozycją tego przepisu konieczne jest prowadzenie odrębnej ewidencji zawierającej m.in. dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży (§ 3 ust. 4 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas fiskalnych).

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiony przez klienta detalicznego dowód zapłaty kartą płatniczą jest wystarczający w rozumieniu § 3 ust. 4 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas fiskalnych i po spełnieniu pozostałych warunków określonych ustawą o VAT oraz rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie kas fiskalnych, uprawnia Wnioskodawcę do dokonania korekty podatku należnego. Nie zmienia tego fakt, że płatność może nie być bezpośrednio powiązana z konkretną transakcją, ponieważ w tym samym dniu wielu klientów mogło płacić identyczne kwoty za swoje zakupy, a nawet wielu klientów mogło nabyć identyczny asortyment w identycznej cenie dokonując płatności kartą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 2 pkt 22 ww. ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z powołanego przepisu wynika, że ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej podlega każda dokonana transakcja sprzedaży (towarów i usług) świadczona na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT z chwilą dokonania sprzedaży.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy – podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 130d, art. 134 oraz art. 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przytoczona regulacja wskazuje zatem na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 1 i 8 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

1. dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy;
2. dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz warunki używania kas rejestrujących zawarte zostały w obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r. poz. 363).

Na mocy § 3 ust. 1 rozporządzenia, podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy.

Natomiast stosownie do § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży (§ 2 pkt 12 rozporządzenia).

Pamięć fiskalna to urządzenie zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny, niezmienialny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych (§ 2 pkt 11 rozporządzenia).

Ww. cecha pamięci fiskalnej powoduje brak możliwości zarejestrowania w kasie rejestrującej zwrotu bądź reklamacji towarów, co zostało również potwierdzone zapisem § 3 ust. 3 rozporządzenia, który mówi, że nie ewidencjonuje się zwrotów towarów i uznanych reklamacji towarów i usług.

Skoro zatem kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należy prowadzić odrębną ewidencję, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.

W myśl § 3 ust. 4 rozporządzenia, zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, należy ująć w odrębnej ewidencji zawierającej:

1. datę sprzedaży;
2. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy;
3. termin dokonania zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi;
4. wartość brutto zwracanego towaru lub wartość brutto towaru lub usługi będących przedmiotem reklamacji oraz wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu całości należności z tytułu sprzedaży;
5. zwracaną kwotę (brutto) oraz odpowiadającą jej wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu części należności z tytułu sprzedaży;
6. dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży;
7. protokół przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi podpisany przez sprzedawcę i nabywcę.
   
   

W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2–5, art. 30a–30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Z brzmienia ww. przepisu wynika, że możliwość pomniejszenia podstawy opodatkowania m. in.: o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów i uznanych reklamacji może nastąpić pod warunkiem, że zwrot towaru lub reklamacja są prawnie dopuszczalne i zwroty te zostały udokumentowane. Obowiązkiem podatnika jest więc w rozumieniu tego przepisu odpowiednie udokumentowanie zwrotu wartości towaru w wyniku bądź odstąpienia od umowy sprzedaży, bądź to w wyniku uznania reklamacji (postępowanie w przypadku obniżenia obrotu o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów w wyniku ich reklamacji bądź też zwrotu winno być takie same).

Odstąpienie od umowy sprzedaży i w konsekwencji dokonany przez sprzedawcę zwrot wartości towaru, co do zasady jest prawnie dopuszczalny i jest przedmiotem regulacji prawa cywilnego. Przepisy ustawy o VAT nie wprowadzają na użytek postępowania podatkowego żadnych szczególnych regulacji w odniesieniu do trybu, zasad i dopuszczalności odstąpienia od umowy sprzedaży, jak i dodatkowych szczególnych warunków co do trybu realizacji zwrotów.

Dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży – jest jednym z elementów, który należy ująć w ewidencji dokumentującej zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży.

Dokumentem potwierdzającym dokonaną transakcję sprzedaży jest paragon fiskalny wydrukowany przez kasę rejestrującą dla nabywcy w momencie sprzedaży. Paragon fiskalny to dla nabywcy dowód dokonania zakupu (z którym wiążą się m.in. uprawnienia rękojmi i gwarancji), natomiast dla sprzedawcy bezsporne potwierdzenie tożsamości towaru w przypadku np. zwrotu towaru. W przypadku dokonania zwrotu towaru podatnik powinien zatrzymać paragon fiskalny. Zasadą jest więc dokonywanie korekty obrotu i podatku należnego przy jednoczesnym zwrocie (okazaniu) przez klienta paragonu fiskalnego.

Należy zauważyć, że paragon fiskalny nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Zgromadzenie przez Wnioskodawcę innych dowodów, z których jednoznacznie wynika, że zwracany przez klienta towar stanowi produkt sprzedany w sklepie Wnioskodawcy, może stanowić podstawę do zapisów w ewidencji zwrotów, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.

W przypadku braku paragonu fiskalnego, dopuszczalne jest oparcie się na innych dowodach (np. oryginalnej metce) dopuszczalne jest również odszukanie na rolce kasy lub w pamięci fiskalnej danych konkretnej operacji sprzedaży i ich czytelne wydrukowanie. Innym dopuszczalnym rozwiązaniem jest zastąpienie oryginału paragonu fiskalnego wydrukiem z terminala (w przypadku płatności bezgotówkowych). Cechą wspólną powyższych dowodów jest to, że zostały one wystawione przez sprzedawcę już w momencie sprzedaży zwracanego w późniejszym terminie towaru, a więc niewątpliwie potwierdzają i dowodzą, że ten towar został zakupiony w danym dniu, u danego sprzedawcy.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa podatkowego oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy przysługuje prawo do korekty obrotu i podatku należnego zaewidencjonowanego na kasie rejestrującej przy założeniu, że podstawą prawidłowego sporządzenia rozliczenia jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczej, udokumentowany rzetelnymi dowodami i wynika z zapisów zawartych w prowadzonych urządzeniach księgowych.

Dowodzenie odstąpienia od umowy sprzedaży oraz zwrotu zapłaconej ceny, będących podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli oryginał paragonu fiskalnego, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. W tym przypadku, ciężar dowodu znajduje się po stronie podatnika, który w prowadzonej przez siebie dokumentacji powinien posiadać dowody potwierdzające stan rzeczywisty i w sposób niebudzący wątpliwości wykazać fakt zwrotu towaru. Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 29a ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania obniża się m.in. o wartość zwróconych towarów.

Uwzględnienie reklamacji przez sprzedawcę i wykazanie w inny sposób niż okazanie paragonu bądź faktury jako dowodu potwierdzającego wcześniej zrealizowaną transakcję nie koliduje bowiem z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem sprzedawca przyjmując za udowodnione twierdzenie kupującego o nabyciu towaru może dokonać korekty obrotu na potrzeby podatku ze wskazaniem jaka wartość sprzedaży, odpowiadająca zwróconym towarom pomniejsza obrót, przede wszystkim na podstawie paragonu, ale także na podstawie innego dokumentu, potwierdzającego fakt zwrotu towaru lub uznania reklamacji, w którym zostanie wskazana wartość zwracanego towaru. Należy więc podkreślić, że przedstawiony przez klienta detalicznego dowód zapłaty kartą płatniczą jest wystarczający, jeżeli sam lub wraz z innym dokumentem umożliwi identyfikację zwracanego towaru.

W przedmiotowej sprawie z wniosku wynika, że jeśli klient przedstawi jedynie potwierdzenie zapłaty, Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić czy reklamowany towar w rzeczywistości jest towarem zakupionym w sklepie Wnioskodawcy. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że płatność może nie być bezpośrednio powiązana z konkretną transakcją, ponieważ w tym samym dniu wielu klientów mogło płacić identyczne kwoty za swoje zakupy, a nawet wielu klientów mogło nabyć identyczny asortyment w identycznej cenie dokonując płatności kartą.

Zatem nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do dokonania korekty sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej w przypadku zwrotu towaru, gdy klient posiada wyłącznie potwierdzenie zapłaty kartą płatniczą, a płatność może nie być bezpośrednio powiązana z konkretną transakcją, bowiem skoro nie jest możliwa jednoznaczna identyfikacja zwracanego towaru, to nie są spełnione pozostałe warunki określone ustawą o VAT oraz rozporządzeniem.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Spółki. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone. Podkreślić również należy, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji, pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.