Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-627/15-3/TR
z 25 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2015 r. (data wpływu 1 lipca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 22 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zainteresowana w dniu 14 maja 2014 r. uległa wypadkowi w drodze do pracy, podczas którego doznała uszkodzeń stawu biodrowego (zwichnięcie stawu biodrowego lewego) oraz stawu kolanowego (pęknięcie łąkotki przyśrodkowej, przemieszczenie i chondromalacja rzepki II stopnia, chondromalacja kłykcia przyśrodkowego kości udowej II stopnia w lewym kolanie) w wyniku których straciła ruchomość i stabilność w lewej kończynie.

W grudniu 2014 r. przeszła zabieg operacyjny stawu kolanowego, natomiast w okresie od stycznia do kwietnia 2015 r. trzy serie rehabilitacji lewej kończyny. W związku z tym, że zastosowane leczenie nie przyniosło pozytywnych skutków, od grudnia 2014 r. Zainteresowna jest niezdolna do pracy. W dniu 15 maja 2015 r. podczas komisji lekarskiej, lekarz orzecznik ZUS orzekł o dalszej niezdolności do pracy do 28 listopada 2015 r.

W związku z tym, że dolegliwości bólowe, blokowanie i ograniczona ruchomość, zaniki czucia i utrata stabilności w stawie kolanowym utrzymują się nieustannie, w dniu 12 maja 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymała orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności, którego przyczyną jest upośledzenie narządu ruchu (symbol 05-R). Orzeczenie to jest ważne do 30 maja 2017 r.

W związku z doznanymi urazami, a tym samym utrzymującymi się dolegliwościami i ograniczoną ruchomością stawu kolanowego od czasu wypadku, czyli od ponad roku, ma trudności z wykonywaniem higienicznych czynności samoobsługowych w łazience. Łazienka to pomieszczenie o powierzchni około 5m2 po generalnym remoncie, który zakończył się w 2011 r. Obecnie łazienka wyposażona jest w wannę z hydromasażem wymiarach 90 x 140 cm. Wanna ma wysokość 55 cm, w związku z czym Zainteresowana ma codziennie trudności z utrzymywaniem higieny. Konieczność skorzystania z wanny wymaga unoszenia do góry i zginania uszkodzonego stawu kolanowego oraz przenoszenia ciężaru ciała na niesprawną kończynę. Aby wejść do wanny i z niej wyjść musi unosić kończynę do góry podtrzymując ją ręką i pilnując kąta jej zgięcia, aby nie zwiększać dolegliwości bólowych, dodatkowo zmuszona jest opierać się o znajdującą się obok wanny pralkę i umywalkę, asekurując chorą kończynę, w której podczas obciążenia traci czucie i stabilność.

Aby ułatwić sobie wykonywanie codziennych higienicznych czynności zamierza w roku 2015 dokonać koniecznej adaptacji łazienki do swoich potrzeb i ograniczeń ruchowych, poprzez wymianę wanny na prostokątną kabinę prysznicową o szerokości 80-90 cm i długości 100-120 cm z niskim brodzikiem i siedziskiem. Niski długi brodzik i siedzisko umożliwią Wnioskodawczyni branie prysznica w pozycji siedzącej z wyprostowaną kończyną oraz wyeliminują konieczność unoszenia do góry i zginania, a także przenoszenia ciężaru ciała na niesprawną kończynę. Wykonana adaptacja wyeliminuje ryzyko nasilania występujących dolegliwości bólowych, a także wystąpienia kolejnych urazów, w wyniku zaburzenia równowagi i upadku.

Wspomniana adaptacja, musi być zgodna z wymogami zarządcy nieruchomości, który zakazuje zmian w stropach budynku, dlatego też będzie obejmowała:

1. zakup kabiny prysznicowej z niskim brodzikiem oraz siedziskiem,
2. zakup uchwytów,
3. koszty zamontowania kabiny prysznicowej (przyłącze wodne - syfon i odpływ, robocizna).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na adaptację łazienki do potrzeb i ograniczeń ruchowych mogą być odliczone przez Wnioskodawczynię od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej?

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25 po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu. W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

W myśl natomiast art. 26 ust. 13a ustawy wydatki na cele określone w ust. 1 (a więc również na cele rehabilitacyjne) podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Przy czym, przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy nie określa szczegółowo, jakie wydatki podlegają odliczeniu.

Wnioskodawczyni w podsumowaniu zaznacza, że spełnia warunki określone w przepisach ww. ustawy, ponieważ jest osobą niepełnosprawną z orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności. Nie uzyskała dofinansowania z żadnego funduszu, nie prowadzi działalności gospodarczej, w związku z czym poniesione wydatki nie zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, a co za tym idzie nie zostaną jej zwrócone w jakiejkolwiek innej formie. Adaptacja łazienki ułatwi Zainteresowanej jako osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie, biorąc pod uwagę rodzaj jej niepełnosprawności. Wyeliminuje ryzyko nasilania występujących dolegliwości bólowych, a także wystąpienia kolejnych urazów, w wyniku zaburzenia równowagi i upadku. Zdaniem Wnioskodawczyni ma ona charakter indywidualny i wynika jedynie z potrzeb i ograniczeń związanych z charakterem jej niepełnosprawności. Nie ma wpływu na podniesienie komfortu życia innych domowników. Nie podnosi standardu pomieszczenia, a jedynie wpłynie na ułatwienie jej życia i wykonywanie podstawowych czynności higienicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Wydatki te, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust.7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust.1, z zastrzeżeniem ust.7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

W myśl art. 26 ust. 7f. ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną posiadającą orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności w związku z upośledzeniem narządu ruchu (symbol 05-R) ważnym do dnia 30 maja 2017 r. Choroba ma związek z uszkodzeniem stawu biodrowego oraz stawu kolanowego na skutek wypadku. Wynikiem czego jest utrata ruchomości i stablilności w lewej kończynie. Zainteresowana ma problemy z poruszaniem się, szczególnie ma trudności z wykonywaniem czynności higienicznych. W wyniku problemów zdrowotnych konieczna jest adaptacja łazienki, stosownie do aktualnych potrzeb zdrowotnych. W związku z zaistniałą sytuacją Wnioskodawczyni planuje wymianę wysokiej wanny na kabinę prysznicową z niskim brodzikiem i siedziskiem, co znacznie ułatwi jej funkcjonowanie a tym samym wyeliminuje konieczność unoszenia i zginania niesprawnej kończyny. Adaptacja łazienki w znacznym stopniu przyczyni się do zmniejszenia dolegliwości bólowych a także zmniejszy ryzyko wystąpienia kolejnych urazów.

Rozpatrując, czy wydatki poniesione na zakup i zamontowanie kabiny prysznicowej z niskim brodzikiem, siedziskiem oraz uchwytami wraz z towarzyszącymi instalacjami hydraulicznymi mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań lub budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć „adaptacja" i „wyposażenie".

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja" to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie" to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś".

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego - to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, że w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Należy zwrócić uwagę, że pojęcie "adaptacja" rozumieć należy jako "przystosowanie", które jednak niekoniecznie oznaczać musi "ulepszenie", czy "przekształcenie" zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

Reasumując: przedstawione przez Wnioskodawczynię w opisie zdarzenia przyszłego wydatki wypełniają dyspozycję art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem będą one podlegały odliczeniu od podstawy opodatkowania w zeznaniu o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię
i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolski, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.