Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4515-104/15-2/AF
z 5 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 25 sierpnia 2015 r. (data wpływu 7 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie:

• skutków podatkowych zawarcia umowy darowizny wierzytelności – jest nieprawidłowe,
• określenia podstawy opodatkowania darowanej wierzytelności – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy darowizny wierzytelności.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem Wielkiej Brytanii, gdzie się urodził i gdzie od urodzenia ma miejsce stałego zamieszkania. W Polsce Wnioskodawca nie ma statusu rezydenta, nie ma też ani stałego, ani czasowego pobytu na terenie Polski. Matką Wnioskodawcy jest Caroline J. - obywatelka Wielkiej Brytanii, zaś ojcem jest obywatel Polski Zbigniew T.

Babka Wnioskodawcy, ze strony ojca - Filomena T. (obywatelka Polski) dnia 20 sierpnia 2013 r. złożyła Wnioskodawcy w zwykłej formie pisemnej (nie w formie aktu notarialnego), ofertę darowizny wierzytelności względem podmiotu trzeciego, w kwocie 20.000,00 (dwadzieścia tysięcy) złotych należności głównej, plus odsetki w wysokości odsetek ustawowych, za czas opóźnienia w spełnieniu świadczenia. Powyższa oferta została przyjęta w zwykłej formie pisemnej (nie w formie aktu notarialnego) przez matkę Wnioskodawcy Caroline J. - działającą w imieniu Wnioskodawcy, jako jego przedstawiciel ustawowy, ponieważ w dniu złożenia oferty oraz w dniu jej przyjęcia, Wnioskodawca był małoletni.

W wyniku zawartej w powyższy sposób umowy darowizny nie doszło do przejęcia przez Wnioskodawcę, jako obdarowanego żadnych długów, ani ciężarów, ani jakichkolwiek zobowiązań darczyńcy - Filomeny T.

W dniu przyjęcia oferty darowizny wierzytelności (dzień zawarcia umowy) wierzytelność była wymagalna, nieprzedawniona, ale sporna, ponieważ dłużnik odmawiał Filomenie T. spłaty istniejących wobec niej zobowiązań.

Babka Wnioskodawcy Filomena T. zmarła dnia 11 października 2013 roku. Wierzytelność do dnia dzisiejszego nie została spłacona przez dłużnika. Wnioskodawca nie otrzymał z tego tytułu żadnych środków finansowych, poza tym że na chwilę obecną, po przyjęciu darowizny wierzytelności, stał się wierzycielem nierzetelnego dłużnika, który odmawia dobrowolnej spłaty swego długu, Wnioskodawca posiada jedynie roszczenie wobec dłużnika o zapłatę.

Wnioskodawca nie pracuje, gdyż uczęszczam do szkoły i nie jest w stanie się samodzielnie utrzymać, ze względu na kontynuowanie nauki.

Dłużnikiem jest obywatel Polski mieszkający na stałe na terenie RP, a Wnioskodawca jest obywatelem Wielkiej Brytanii, mieszka i żyje w Wielkiej Brytanii, gdzie znajduje się centrum życiowe aktywności Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca jako obywatel Wielkiej Brytanii przyjmując ofertę darowizny wierzytelności złożoną przez jego babkę Filomenę T., jest zobowiązany do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu opisanej wyżej umowy darowizny?
2. Czy w świetle przedstawionych okoliczności faktycznych, a w szczególności wobec tego, że jako wierzyciel Wnioskodawca nie został zaspokojony przez dłużnika, który odmawia dobrowolnej spłaty swego długu, twierdząc, że jest to wierzytelność sporna powstał obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn. Czy w ogóle powstanie obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn z tytułu darowizny wierzytelności, jeżeli tak to kiedy powstanie ów obowiązek podatkowy z tytułu opisanej umowy darowizny? Czy obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstanie z chwilą dobrowolnej spłaty wierzytelności przez nierzetelnego dłużnika, czy też - w przypadku skierowania sprawy na drogę sądową (pozew o zapłatę) z chwilą uprawomocnienia się wyroku sądowego zasądzającego od dłużnika na rzecz Wnioskodawcy kwotę dochodzonej pozwem wierzytelności, czy też wreszcie z chwilą wyegzekwowania (nawet komorniczego) zasądzonej prawomocnym wyrokiem kwoty?
3. Co będzie podstawą opodatkowania, czy należność główna darowanej Wnioskodawcy wierzytelności, czy również wyegzekwowane odsetki (w wysokości odsetek ustawowych)?
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy podatku od spadków i darowizn. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie do pytania nr 2.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 4, ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy w tym podatku powstaje przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń. W niniejszej sprawie umowa darowizny nie została zawarta w formie aktu notarialnego. Tak więc zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w konkretnym przypadku powstanie dopiero z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia. W świetle przytoczonego wyżej przepisu, obowiązek ten powstanie z chwilą wykonania umowy. Wykonanie umowy następuje z chwilą przeniesienia posiadania rzeczy (wręczenie przekazanie do wyłącznej dyspozycji) lub praw. Wierzytelność, która była przedmiotem darowizny jest prawem (a ściślej uprawnieniem do żądania spełnienia tej wierzytelności przez jej dłużnika). W przypadku przeniesienia praw, do skutecznego ich przeniesienia, wymagane jest aby owe prawa były bezsporne, gdyż dopiero przeniesienie bezspornego prawa na drugą osobę jest skuteczne, gdyż nikt nie jest w stanie zakwestionować zarówno istnienia tego prawa, jak i samego aktu jego przeniesienia. Przedmiotem darowizny była wprawdzie wymagalna - lecz sporna wierzytelność, gdyż dłużnik kwestionuje w ogóle fakt jej istnienia, dlatego odmawia dobrowolnej spłaty wierzytelności objętej uczynioną na rzecz Wnioskodawcy darowizną. Tak więc dopóty, dopóki wierzytelność objęta darowizną nie zostanie spłacona przez dłużnika, zdaniem Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn, gdyż wartość pieniężna inkorporowana darowaną wierzytelnością nie została przekazana do wyłącznej dyspozycji Wnioskodawcy - stąd obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn nie powstał.

W świetle powoływanego już art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy od spadków i darowizn w braku formy aktu notarialnego przy umowie darowizny, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania umowy. Jeżeli umowa darowizny zawarta zostaje w formie aktu notarialnego, notariusz jest płatnikiem podatku od spadków i darowizn, więc nabywca jest obowiązany uiścić kwotę podatku w chwili sporządzania aktu notarialnego. Jeżeli forma aktu notarialnego nie została zachowana, a darowizna została ważnie wykonana poprzez spełnienie świadczenia, nabywca jest obowiązany złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych oraz załączyć dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania. W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstanie dopiero z chwilą dobrowolnej spłaty przez dłużnika przysługującej mu wierzytelności, lub z chwilą wyegzekwowania od dłużnika tej wierzytelności w drodze egzekucji komorniczej, prowadzonej na podstawie tytułu wykonawczego (prawomocnego wyroku Sądu - gdyż wierzytelność jest na chwilę obecną sporna), a więc z chwilą wejścia do majątku Wnioskodawcy środków finansowych inkorporowanych w treści spornej choć według wierzyciela wymagalnej wierzytelności.

Stanowisko wnioskodawcy odnośnie do pytania nr 3.

Wnioskodawca uważa, że podstawę opodatkowania będzie stanowiła należność główna wierzytelności, objętej treścią uczynionej na rzecz Wnioskodawcy darowizny. Odsetki ustawowe, od dnia 22 marca 1989 r., tj. wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 marca 1989 r. w sprawie określenia wysokości odsetek ustawowych i maksymalnych, mają przede wszystkim charakter waloryzacyjny. Rekompensują utratę wartości spełnionego z opóźnieniem świadczenia, spowodowaną inflacją. W związku z powyższym wartość wyegzekowanych odsetek ustawowych nie może stanowić podstawy opodatkowania. Rzecz przedstawiałaby się inaczej, gdyby przedmiotem wierzytelności objęte były odsetki umowne w skali wyższej niż odsetki ustawowe. Wówczas do podstawy opodatkowania, obok kwoty głównej wyegzekowanej wierzytelności, weszłaby również kwota wyegzekowanych odsetek umownych wyrażająca się w różnicy pomiędzy wartością odsetek umownych a odsetek ustawowych, gdyż ta różnica stanowiłaby ewentualny dochód, nie będący waloryzacją spełnionego przez dłużnika z opóźnieniem świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w części dotyczącej skutków podatkowych zawarcia umowy darowizny wierzytelności, natomiast w części dotyczącej określenia podstawy opodatkowania darowanej wierzytelności jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za otrzymane świadczenie. Istotą darowizny – jako czynności nieodpłatnej – jest więc brak po drugiej stronie ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego.

Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Natomiast z treści art. 890 § 1 wynika, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują zatem – co do zasady – szczególną formę dla umowy darowizny, umowa taka – pod rygorem nieważności powinna zostać sporządzona w formie aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy tylko wówczas, gdy darowizna została spełniona.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy darowizny, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 Kodeksu cywilnego.

Przedmiotem darowizny mogą być zarówno rzeczy, jak również prawa majątkowe. Do praw majątkowych zalicza się prawa rzeczowe (własność, użytkowanie wieczyste, prawa rzeczowe ograniczone), wierzytelności, prawa na dobrach niematerialnych o charakterze majątkowym oraz prawa rodzinne o charakterze majątkowym (np. prawo do świadczeń alimentacyjnych). Pod pojęciem praw majątkowych, o których mowa w ustawie o podatku od spadków i darowizn ustawodawca rozumie natomiast m.in. prawa majątkowe wynikające ze stosunków zobowiązaniowych.

Natomiast wierzytelność jest to przysługujące wierzycielowi wobec dłużnika uprawnienie do żądania spełnienia świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego. Wierzytelność stanowi więc podstawę roszczeń kierowanych wobec drugiej strony stosunku obligacyjnego. Jest to swego rodzaju prawo podmiotowe istniejące po stronie wierzyciela, składające się z szeregu uprawnień węższych, funkcjonalnie ze sobą powiązanych.

Powyższe oznacza, że zawierając umowę darowizny wierzytelności przysługującej darczyńcy wobec wierzycieli obdarowany - na mocy tej umowy - nabywa prawo majątkowe, dające mu podstawę do wystąpienia z roszczeniem wobec wierzycieli o spełnienie określonego świadczenia.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Według art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Natomiast stosownie do przepisu art. 4a ust. 1 powołanej wyżej ustawy zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. udokumentują – w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.
   
   

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należało na formularzu SD-Z2 zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz. U. Nr 243, poz. 1762 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 4a ust. 4 ww. ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego.
   
   

Wyżej wymienione zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 cyt. ustawy).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem Wielkiej Brytanii, gdzie się urodził i gdzie od urodzenia ma miejsce stałego zamieszkania. W Polsce Wnioskodawca nie ma statusu rezydenta, nie ma też ani stałego, ani czasowego pobytu na terenie Polski. Matką Wnioskodawcy jest obywatelka Wielkiej Brytanii, zaś ojcem jest obywatel Polski. Babka Wnioskodawcy, ze strony ojca (obywatelka Polski) dnia 20 sierpnia 2013 r. złożyła Wnioskodawcy w zwykłej formie pisemnej (nie w formie aktu notarialnego), ofertę darowizny wierzytelności względem podmiotu trzeciego, w kwocie 20.000,00 (dwadzieścia tysięcy) złotych należności głównej, plus odsetki w wysokości odsetek ustawowych, za czas opóźnienia w spełnieniu świadczenia. Powyższa oferta została przyjęta w zwykłej formie pisemnej (nie w formie aktu notarialnego) przez matkę Wnioskodawcy - działającą w imieniu Wnioskodawcy, jako jego przedstawiciel ustawowy, ponieważ w dniu złożenia oferty oraz w dniu jej przyjęcia, Wnioskodawca był małoletni. W wyniku zawartej w powyższy sposób umowy darowizny nie doszło do przejęcia przez Wnioskodawcę, jako obdarowanego żadnych długów, ani ciężarów, ani jakichkolwiek zobowiązań darczyńcy. W dniu przyjęcia oferty darowizny wierzytelności (dzień zawarcia umowy) wierzytelność była wymagalna, nieprzedawniona, ale sporna, ponieważ dłużnik odmawiał Filomenie T. spłaty istniejących wobec niej zobowiązań. Babka Wnioskodawcy marła dnia 11 października 2013 roku. Wierzytelność do dnia dzisiejszego nie została spłacona przez dłużnika. Wnioskodawca nie otrzymał z tego tytułu żadnych środków finansowych, poza tym że na chwilę obecną, po przyjęciu darowizny wierzytelności, stał się wierzycielem nierzetelnego dłużnika, który odmawia dobrowolnej spłaty swego długu, Wnioskodawca posiada jedynie roszczenie wobec dłużnika o zapłatę. Wnioskodawca nie pracuje, gdyż uczęszczam do szkoły i nie jest w stanie się samodzielnie utrzymać, ze względu na kontynuowanie nauki. Dłużnikiem jest obywatel Polski mieszkający na stałe na terenie RP, a Wnioskodawca jest obywatelem Wielkiej Brytanii, mieszka i żyje w Wielkiej Brytanii, gdzie znajduje się centrum życiowe aktywności Wnioskodawcy.

Wobec tego, biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że darowizna wierzytelności podlega co do zasady opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 tej ustawy. Jednakże w przedmiotowej sprawie darowizna ta mogła korzystać ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn na podstawie powołanego wyżej art. 4a tej ustawy, jeżeli Wnioskodawca jako obdarowany w ciągu 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego dokonał zgłoszenia nabycia na formularzu SD-Z2. W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ww. ustawy).

Ustosunkowując się do stanowiska Wnioskodawcy odnośnie momentu powstania obowiązku podatkowego należy wskazać, że obowiązek ten powstał w przedmiotowej sprawie w dniu zawarcia umowy darowizny wierzytelności, w której to umowie obdarowany składa oświadczenie woli o jej przyjęciu, tj. w dniu 20 sierpnia 2013 r., a nie jak uważa Wnioskodawca z chwilą wejścia do majątku Wnioskodawcy środków finansowych inkorporowanych w treści spornej choć według wierzyciela wymagalnej wierzytelności.

Należy bowiem zauważyć, że opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie własności m.in. praw majątkowych (art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn), co nie jest tożsame z uzyskaniem korzyści majątkowej z nabytych praw (np. wypłaty wierzytelności) lecz dotyczy momentu wejścia obdarowanego w prawa właściciela rzeczy i praw majątkowych. Data zawarcia umowy darowizny wierzytelności jest momentem nabycia własności przedmiotowego prawa majątkowego przez Wnioskodawcę. Zawarcie umowy darowizny wierzytelności w formie pisemnej pozwala bowiem Wnioskodawcy na dochodzenie od dłużników tej wierzytelności w swoim imieniu i na swoją rzecz. Od momentu zawarcia umowy darowizny to Wnioskodawca stał się właścicielem praw upoważniających go do dochodzenia wierzytelności, o której mowa we wniosku.

Natomiast to czy Wnioskodawca otrzyma środki finansowe z tytułu realizacji przedmiotowej wierzytelności i kiedy, w świetle art. 1 ust. 1 ustawy nie jest przedmiotem ustawy o podatku od spadków i darowizn – jest nim wyłącznie nabycie rzeczy i praw majątkowych. Wobec tego zgodnie z art. 6 ust. 4 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn otrzymanie środków finansowych w wyniku realizacji wierzytelności nie jest chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia - jest nim chwila złożenia oświadczenia o darowaniu wierzytelności i przyjęciu przez obdarowanego darowizny wierzytelności w formie pisemnej umowy darowizny.

W przedmiotowej sprawie podstawę opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn stanowi kwota główna wierzytelności bez doliczania odsetek ustawowych. Odsetki ustawowe stanowią bowiem formę odszkodowania za zwłokę w spełnieniu świadczeń pieniężnych i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.