Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-959/15-2/AA
z 18 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2015 r. (data wpływu 2 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na podjęcie działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na podjęcie działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, w dniu 7 maja 2015 roku jako bezrobotny otrzymał z Powiatowego Urzędu Pracy jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej. W dniu 9 maja 2015 roku Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, której przeważającym przedmiotem są czynności związane z tworzeniem, rozbudową, dostarczaniem oraz dokumentacją oprogramowania wykonanego na zlecenie określonego użytkownika. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Podatnik rozlicza się na zasadach ogólnych, ustalając dochód na podstawie ewidencji prowadzonej w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawcy przyznano jednorazową dotację w kwocie 20.000,00 zł. Środki pieniężne przekazano Wnioskodawcy na podstawie umowy zawartej z Powiatowym Urzędem Pracy . Umowa reguluje sfinansowanie wydatków zgodnie z przeznaczeniem określonym w specyfikacji wydatków stanowiącym wniosek o przyznanie środków konkretyzując jednocześnie, że przekazane środki pochodzą z Funduszu Pracy.

Umowa z Powiatowym Urzędem Pracy wskazuje dodatkowe regulacje prawne w zakresie przekazanej dotacji w postaci m.in:

• ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. 2013 r. poz. 672, z późn. zm.);
• rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2012 r. poz. 457, z późn. zm.);
• ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404, z późn. zm.);
• rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 I 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24 grudnia 2013, str. 1).
  
  

Wnioskodawca został poinformowany, że przyznane jednorazowo środki stanowią pomoc de minimis.

Ww. środki zostały przeznaczone m.in. na zakup:

• telefonu;
• mebli;
• literatury fachowej;
• artykułów reklamowych;
• usług zaprojektowania i wykonania strony internetowej; artykułów biurowych;
• usług zaprojektowania i wykonania logo firmy;
• niszczarki.
  
  

W związku z zaistnieniem powyższego stanu faktycznego Wnioskodawca formułuje pytanie, czy otrzymana dotacja korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy wydatki na zakup wyposażenia, usług oraz sprzętu niezbędnego do rozpoczęcia działalności gospodarczej sfinansowane ww. dotacją, ale nie ujęte w Ewidencji Środków Trwałych stanowią koszt uzyskania przychodów?

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy otrzymana dotacja korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy wydatki na zakup wyposażenia, usług oraz sprzętu niezbędnego do rozpoczęcia działalności gospodarczej sfinansowane ww. dotacją, ale nie ujęte w Ewidencji Środków Trwałych stanowią koszt uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro Powiatowy Urząd Pracy przyznając jednorazową dotację na rozpoczęcie działalności gospodarczej powołał się na ustawę o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (wskazując jako źródło przekazanych środków Fundusz Pracy), to kwota otrzymanego przez Wnioskodawcę dofinansowania korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji Wnioskodawca uważa, że wydatki na zakup usług, składników wyposażenia oraz sprzętu na podstawie specyfikacji przedłożonej w Powiatowym Urzędzie Pracy dokonane ze środków otrzymanych w ramach dotacji mogą stanowić koszt uzyskania przychodu.

Uszczegóławiając swoje stanowisko Wnioskodawca ocenia, że wydatki z przyznanych jednorazowo środków zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu i pozostały w bezpośrednim związku przyczynowym z osiąganymi przychodami. Wydatki zostały udokumentowane fakturami i rachunkami.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki sfinansowane z dotacji nie znajdują się również na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze treść powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2015 r., poz. 149, z późn. zm.).

Powołany przepis ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy stanowi, że Starosta może ze środków Funduszu Pracy przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ww. ustawy, wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby Wnioskodawca mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na wyposażenie sfinansowany ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy.

Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz należyte udokumentowanie poniesionych wydatków.

Sfinansowanie wydatków na zakup wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z urzędu pracy na podjęcie działalności gospodarczej, nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo że przyznane środki mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jako bezrobotny otrzymał z Powiatowego Urzędu Pracy jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej. Wydatki poniesione na zakup wyposażenia, usług oraz sprzętu niezbędnego do rozpoczęcia działalności gospodarczej zostały sfinansowane ww. dotacją, ale nie ujęte w ewidencji środków trwałych.

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego w świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, że otrzymana przez Wnioskodawcę dotacja korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wydatki poniesione na nabycie wskazanych we wniosku składników majątku (wyposażenia, sprzętu niestanowiących środków trwałych, a także wydatki z tytułu usług zakupionych w związku z rozpoczętą działalnością gospodarczą) mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.