Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-758/15-4/WM
z 24 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 4 sierpnia 2015 r. (data wpływu: 18 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 4 listopada 2015 r. (data wpływu: 9 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 27 października 2015 r. nr ILPB2/4511-1-758/15-2/WM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Ponadto, pouczono Zainteresowanego, że nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie zostało wysłane 27 października 2015 r. i skutecznie doręczone 29 października 2015 r., zaś 9 listopada 2015 r. do siedziby tut. Organu wpłynęło pismo z 4 listopada 2015 r., stanowiące uzupełnienie wniosku (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego: 5 listopada 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolno-ogrodnicze i zamierza do prac sezonowych polnych i w obiektach szklarniowych zatrudnić obywateli Ukrainy. W tym celu Zainteresowany planuje zawrzeć z ww. umowy cywilnoprawne – o dzieło i zlecenia, na okres nieprzekraczający 6 miesięcy. Z tytułu prowadzonego gospodarstwa rolnego Zainteresowany jest podatnikiem podatku VAT, a w związku z prowadzonymi działami specjalnymi opłaca podatek dochodowy wg norm szacunkowych.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowany wskazał, że obywatele Ukrainy, których zamierza zatrudnić podejmują pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy wydanej w celu wykonywania pracy. Czas, na jaki może zostać zawarta taka umowa, nie przekracza 6 miesięcy. Są to z reguły 2-4 miesiące w sezonie. Wnioskodawca podaje, że są to osoby niemające miejsca zamieszkania na terenie Polski – często studenci lub pracownicy na urlopach wakacyjnych, ale też bezrobotni obywatele Ukrainy, którzy sezonowo podejmują pracę w Polsce. Ich centrum interesów (praca, rodzina, dom) znajduje się na terenie Ukrainy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zawieraniem w przyszłości umów o dzieło, czy zlecenia z obywatelami Ukrainy Zainteresowany będzie płatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy konsekwentnie będzie zobowiązany do składania informacji IFT-1R, bądź PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku pobierania i odprowadzania, jako płatnik, zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzeń wypłacanych obywatelom Ukrainy w ramach zawartych z nimi umów o dzieło i zlecenia. Konsekwentnie Zainteresowany stoi na stanowisku, że nie będzie miał obowiązku składania informacji IFT-1R i PIT-8C.

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym, za działalność rolniczą uważa się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych. grzybów uprawnych, sadownictwa, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów hodowlę ryb.

Opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych regulują przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przepisów wymienionej ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Działalnością rolniczą – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej

• miesiąc – w przypadku roślin;
• 16 dni – w przypadku wysoko intensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek;
• 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego;
• 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt licząc od dnia nabycia.
  
  

Zgodnie z art. 3 ust. 2a powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 53c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Do źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczona została działalność wykonywania osobiście.

W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej;
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością;

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z treści tego przepisu wynika, że za przychody z umowy o dzieło w rozumieniu art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się przychody otrzymane na podstawie umowy o dzieło, ale tylko od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

Zatem przychody osiągane przez osoby zatrudnione przez Wnioskodawcę, jako rolnika prowadzącego gospodarstwo rolno-ogrodnicze w zakresie upraw warzyw gruntowych i pod osłonami (działy specjalne) na podstawie umowy zlecenia, czy o dzieło nie stanowią przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o pdof, w związku z tym przychody te stanowią przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach (art. 20 ust. 1 ww. ustawy).

Użyte w tym przepisie sformułowanie w „szczególności” oznacza, że przepis zawiera przykładowe wyliczenie przychodów zaliczonych do przychodów z innych źródeł. Tym samym do przychodów tych zalicza się przychody niezaliczone do pozostałych źródeł przychodów, w tym m.in. przychody osiągane przez osoby fizyczne z tytułu umów zleceń otrzymywanych od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Obowiązki podmiotu wypłacającego przychody z innych źródeł reguluje przepis art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl zasady wynikającej z tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a (tj. osobom fizycznym, które nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania) urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Jak wynika z tego przepisu, na podmiotach wypłacających przychody z innych źródeł nie ciąży obowiązek poboru zaliczek, a jedynie obowiązek wystawienia we wskazanym w nim terminie informacji PIT-8C. Stosownie do art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zdaniem Zainteresowanego, przepis ten jednak nie ma tu zastosowania, gdyż Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, a zatem nie można uznać Zainteresowanego za podmiot, na którym ciążą obowiązki określone w art. 42a ww. ustawy.

Dlatego – w ocenie Wnioskodawcy – w związku z zawieranymi z obywatelami Ukrainy umowami o dzieło, czy zlecenia nie staje się On płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, zobowiązanym do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłacanych zatrudnionym cudzoziemcom wynagrodzeń. Na Zainteresowanym nie ciąży również obowiązek wystawienia PIT-8C w związku z wypłacanymi wynagrodzeniami na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy o dzieło i zlecenia osób z Ukrainy i konsekwentnie Wnioskodawca nie ma obowiązku składania informacji IFT-1R.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy).

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

W myśl art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z powyższego wynika zatem, że do przychodów z osobiście wykonywanej działalności z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, zalicza się wyłącznie przychody otrzymywane od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowany prowadzi gospodarstwo rolno-ogrodnicze i zamierza do prac sezonowych zatrudnić obywateli Ukrainy. W tym celu Zainteresowany planuje zawrzeć z ww. umowy cywilnoprawne – o dzieło i zlecenia, na okres nieprzekraczający 6 miesięcy. Z tytułu prowadzonego gospodarstwa rolnego Zainteresowany jest podatnikiem podatku VAT, a w związku z prowadzonymi działami specjalnymi opłaca podatek dochodowy wg norm szacunkowych.

Tym samym uznać należy, że w sytuacji przedstawionej we wniosku Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej, a zatem na gruncie badanej sprawy nie znajdzie zastosowania powołany powyżej art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W treści wniosku wskazano ponadto, że obywatele Ukrainy, których Zainteresowany zamierza zatrudnić, podejmują pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy wydanej w celu wykonywania pracy. Czas, na jaki może zostać zawarta taka umowa nie przekracza 6 miesięcy. Są to z reguły 2-4 miesiące w sezonie. Osoby te nie mają miejsca zamieszkania na terenie Polski, zaś centrum ich interesów życiowych znajduje się na terenie Ukrainy.

Przepis § 1 pkt 22 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 listopada 2013 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie przypadków, w których powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę (Dz. U. z 2013 r., poz. 1507) stanowi, że wykonywanie pracy przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę jest dopuszczalne w przypadku cudzoziemców będących obywatelami Republiki Armenii, Republiki Białoruś, Republiki Gruzji, Republiki Mołdowy, Federacji Rosyjskiej lub Ukrainy, wykonującymi pracę przez okres nieprzekraczający 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy, niezależnie od liczby podmiotów powierzających im wykonywanie pracy, na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej, jeżeli przed podjęciem przez cudzoziemca pracy powiatowy urząd pracy, właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego lub siedzibę podmiotu powierzającego wykonywanie pracy, zarejestrował pisemne oświadczenie tego podmiotu o zamiarze powierzenia wykonywania pracy temu cudzoziemcowi, określające nazwę zawodu, miejsce wykonywania pracy, datę rozpoczęcia i okres wykonywania pracy, rodzaj umowy stanowiącej podstawę wykonywania pracy oraz wysokość wynagrodzenia brutto za pracę, informujące o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych w oparciu o lokalny rynek pracy oraz o zapoznaniu się z przepisami związanymi z pobytem i pracą cudzoziemców.

W przypadku osób mających miejsce zamieszkania na terytorium Ukrainy zastosowanie znajdą postanowienia Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 63, poz. 269).

Art. 14 ust. 1 ww. Konwencji stanowi, że dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim mogą być przypisane tej stałej placówce.

Z treści powyższego przepisu wynika, że dochód obywatela (rezydenta) Ukrainy z tytułu działalności wykonywanej osobiście na terytorium Polski (w tym na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło) podlega opodatkowaniu w Polsce, tylko jeżeli osoba ta dysponuje stałą placówką służącą do prowadzenia tej działalności, położoną na terytorium Polski. W takim przypadku opodatkowaniu w Polsce podlega dochód, jaki może być przypisany tej stałej placówce.

Aby uznać, że cudzoziemiec posiada stałą placówkę na terytorium Polski, muszą być spełnione następujące elementy:

• istnienie placówki, czyli określonego miejsca wykonywania usług (np. określony sad lub gospodarstwo);
• placówka musi mieć charakter stały, tzn. musi być utworzona w określonym miejscu z pewnym stopniem trwałości;
• cudzoziemiec musi prowadzić działalność za pomocą tej stałej placówki.
  
  

Należy zaznaczyć, że w przypadku cudzoziemców świadczących w Polsce usługi w gospodarstwie rolnym w ramach osobiście wykonywanej działalności (na podstawie umowy zlecenia, czy też o dzieło) każdy przypadek należy analizować oddzielenie dla potrzeb określenia, czy posiadają oni stałą placówkę na terytorium Polski. Należy mieć na względzie, że w praktyce powinno się ocenić, czy działalność pracownika ma charakter trwały i stanowi spójność pod względem geograficznym i handlowym (np. czy usługi wykonywane są przez dłuższy czas w obrębie jednego gospodarstwa).

Skoro z pisma, stanowiącego uzupełnienie wniosku wynika, że obywatele Ukrainy, których Zainteresowany zamierza zatrudnić podejmują pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy wydanej w celu wykonywania pracy, zaś czas, na jaki może zostać zawarta taka umowa nie przekracza 6 miesięcy – to przyjąć należy, że pobyt obywateli Ukrainy w Polsce ma charakter tymczasowy (przeważnie 2-4 miesiące). W konsekwencji, wykonując zawarte z Wnioskodawcą umowy zlecenia (o dzieło) nie będą dysponować w Polsce stałą placówką, o której mowa w art. 14 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że zgodnie z art. 14 polsko-ukraińskiej konwencji uzyskane przez cudzoziemców dochody z tytułu umów o dzieło i zlecenia nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

W związku z powyższym, Zainteresowany nie będzie płatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Wnioskodawcy – w związku z wypłacanymi na rzecz obywateli Ukrainy wynagrodzeniami – nie będzie ciążył obowiązek sporządzenia i złożenia informacji IFT-1R oraz PIT-8C.

Reasumując, stwierdzić należy, że stanowisko Zainteresowanego w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.