INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2011 r. (data wpływu 15 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania zakładu na terytorium Niemiec – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 17 stycznia 2012 r. (data wpływu 19.01.2012 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• powstania zakładu na terytorium Niemiec,
• opodatkowania działalności prowadzonej za pośrednictwem komisanta na terenie Niemiec.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest komplementariuszem Sp. z o.o. S.K.A. Większościowym akcjonariuszem spółki jest Fundusz Inwestycyjny (…).

Pozostałymi akcjonariuszami spółki są osoby fizyczne.

Sp. z o.o. S.K.A. prowadzi miedzy innymi działalność w zakresie produkcji opakowań z tektury na terenie Rzeczypospolitej Polski. Spółka zamierza prowadzić sprzedaż swoich wyrobów na terytorium Niemiec za pośrednictwem komisanta będącego spółką GMBH, założoną według prawa niemieckiego, z siedzibą na terytorium Niemiec.

Komisant (GmbH) będzie niemieckim podatnikiem podatku od wartości dodanej oraz będzie zatrudniać na terytorium Niemiec pracowników.

Komisant (GmbH) będzie prowadził swoją zwykłą działalność na terytorium Niemiec i początkowo będzie komisantem tylko dla dwóch spółek: Sp. z o.o. S.K.A. oraz C. Sp. z o.o. S.K.A. W obu tych spółkach większościowym akcjonariuszem jest Fundusz Inwestycyjny (…). W późniejszym czasie komisant (GmbH) zamierza rozszerzyć swoją działalność, pozyskując innych kontrahentów, na rzecz których zamierza prowadzić działalność komisową, zarówno z terytorium Polski, jak i z terytorium Niemiec.

Udziałowcem komisanta (GmbH) będzie Fundusz Inwestycyjny (…).

W piśmie uzupełniającym z dnia 17.01.2012 r. doprecyzowano przedstawiony opis zdarzenia przyszłego wskazując, iż:

1. Komisant (GmbH) nie będzie odpowiadał za wyniki swojej pracy wobec Sp. z o.o. S.K.A.
   Sposób prowadzenia działalności gospodarczej przez komisanta (GmbH) na terytorium Niemiec nie będzie podlegał kontroli Sp. z o.o. S.K.A.
   Komisant (GmbH) nie będzie odpowiadał za wyniki swojej pracy wobec Sp. z o.o. S.K.A. dotyczące prowadzenia działalności na terytorium Niemiec przez komisanta (GmbH).
   Instrukcje zawarte w umowie komisu mogą dotyczyć jedynie sposobu przechowywania i transportu wyrobów i towarów handlowych Sp. z o.o.
   Ryzyko związane z zawarciem i wykonywaniem umów komisu i odpowiedzialność za zobowiązania z nich wynikające będzie spoczywać po stronie komisanta (GmbH).
   Umowa o współpracy pomiędzy Sp. z o.o. S.K.A., a komisantem (GmbH) nie została jeszcze zawarta.
2. Komisant (GmbH) będzie prowadził swoją zwykłą działalność na terytorium Niemiec i początkowo będzie komisantem tylko dla dwóch spółek: Sp. z o.o. S.K.A. oraz C. Sp. z o.o. S.K.A. W chwili obecnej Wnioskodawca nie wie w jakim terminie komisant (GmbH) podpisze umowy z Sp. z o.o. S.K.A. oraz C. Sp. z o.o. S.K.A. oraz z innymi komitentami, na rzecz których będzie prowadził działalność komisową, gdyż komisant (GmbH) nie zarejestrował jeszcze działalności gospodarczej na terytorium Niemiec. Celem działalności komisanta (GmbH) będzie prowadzenie jak najszerszej działalności komisowej na terytorium Niemiec i podpisanie umów z jak największą liczbą komitentów prowadzących swoją działalność gospodarczą na terenie Unii.
3. W chwili obecnej komisant (GmbH) nie podejmuje działań w celu pozyskania innych kontrahentów, ponieważ Fundusz Inwestycyjny (…) nie powołał jeszcze spółki komisanta (GmbH) działającej na terytorium Niemiec. Jest to jedno ze zdarzeń przyszłych opisanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy komisant (GmbH) z siedzibą na terytorium Niemiec będzie dla Sp. z o.o. S.K.A., niezależnym przedstawicielem, o którym mowa w artykule 5 ust. 6 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r....
2. Zakładając, że komisant (GmbH) z siedzibą na terytorium Niemiec będzie dla Sp. z o.o. S.K.A. niezależnym przedstawicielem, czy przychody (dochody) ze sprzedaży za pośrednictwem komisanta (GmbH) na terenie Niemiec, przypadające na Wnioskodawcę, tj. komplementariusza Sp. z o.o. S.K.A., będą opodatkowane przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego został rozpatrzony odrębną interpretacją w dniu 10 lutego 2012 r. nr ILPB4/423-430/11-5/DS.

Zdaniem Wnioskodawcy, komisant (GmbH) z siedzibą na terytorium Niemiec będzie dla Sp. z o.o. S.K.A. niezależnym przedstawicielem, o którym mowa w artykule 5 ust. 6 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r.

Komisant (GmbH) z siedzibą w Niemczech nie będzie stanowić dla Sp. z o.o. S.K.A. „zakładu” w rozumieniu ww. umowy, ponieważ jest niezależnym przedsiębiorcą, zarówno ekonomicznie, jak i prawnie. Działalność komisanta (GmbH) na rzecz Sp. z o.o. S.K.A. prowadzona będzie w ramach jego zwykłej działalności. Komisant (GmbH) w późniejszym czasie zamierza prowadzić tego rodzaju usługi również dla innych kontrahentów niż Sp. z o.o. S.K.A. oraz C. Sp. z o.o. S.K.A., zarówno z terytorium Polski, jak i Niemiec.

Fakt, iż w strukturze udziałowców komisanta (GmbH) będzie znajdował się Fundusz Inwestycyjny (…), który jest jednocześnie większościowym akcjonariuszem Sp. z o.o. S.K.A nie przesądza, zdaniem Wnioskodawcy, że komisant (GmbH) stanie się zakładem dla tej spółki w rozumieniu artykułu 5 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z definicją zagranicznego zakładu, zawartą w art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), pojęcie to oznacza:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

– chyba, że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

W myśl art. 7 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90.; dalej: umowa polsko – niemiecka, umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z powyższego wynika, że w państwie źródła opodatkowaniu podlegają wyłącznie zyski powstałe w związku z działalnością wykonywaną poprzez zakład; opodatkowaniu nie podlegają natomiast zyski osiągnięte bezpośrednio przez centralę (jednostkę macierzystą) lub inną jednostkę tego przedsiębiorstwa.

Jednocześnie, na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 umowy polsko - niemieckiej, określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa, a w szczególności obejmuje:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Tak więc, aby można było mówić o zakładzie musi istnieć placówka, która ma stały charakter i za pośrednictwem której wykonywana powinna być działalność przedsiębiorstwa.

Jednakże od ogólnej zasady istnienia zakładu, istnieje szereg wyłączeń.

Stosownie do art. 5 ust. 4 umowy polsko - niemieckiej, określenie „zakład” nie obejmuje:

1. użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
2. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania;
3. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
4. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
5. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
6. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia któregokolwiek rodzaju działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

Ponadto, zgodnie z art. 5 ust. 5 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu przedsiębiorstwa oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa się, że przedsiębiorstwo to, bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu, posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności, wymienionych w ustępie 4, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu.

Jak wynika z powyższego, zakład może powstać także w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej za pośrednictwem tzw. zależnego przedstawiciela (tj. podmiotu działającego w drugim Państwie w imieniu zagranicznego przedsiębiorstwa). Cytowane postanowienie umowne znajduje zastosowanie „bez względu na postanowienia ust. 1 i 2”, co oznacza, że wobec braku zakładu w sensie przedmiotowym (stałej placówki) należy badać ustanowienie zakładu pod kątem działalności przedstawiciela przedsiębiorstwa. Użyte w treści ust. 5 pojęcie „osoba” oznacza w myśl art. 3 ust. 1 pkt b i c umowy, osobę fizyczną, spółkę (osobę prawną lub inną jednostkę, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną) oraz każde inne zrzeszenie osób.

Warunkiem zastosowania art. 5 ust. 5 umowy jest, aby osoba działała „w imieniu przedsiębiorstwa”, czyli występowała w roli przedstawiciela, a także posiadała i zwyczajowo wykonywała pełnomocnictwo do zawierania umów w umawiającym się państwie. Z taką sytuacją mamy do czynienia, jeżeli oświadczenie woli tej osoby wywołuje dla reprezentowanego przedsiębiorstwa stan związania. Wystarczające jest, że reprezentowany godzi się na dokonanie czynności cywilnoprawnych przez przedstawiciela. Dla oceny, czy osoba ma pełnomocnictwo do zawierania umów, bardziej miarodajny jest całokształt okoliczności i zachowań osób uczestniczących w dokonywaniu czynności prawnych, niż umocowanie cywilnoprawne. Pełnomocnictwo do zawierania umów musi być wykonywane „zwyczajowo”, co oznacza, że przedstawiciel uczestniczy w imieniu przedsiębiorstwa w sposób częstotliwy w obrocie gospodarczym. Jak stwierdzono w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD (Modelowa Konwencja OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Wersja skrócona, Warszawa 2005 r.), określenie „pełnomocnictwo do zawierania kontraktów w imieniu przedsiębiorstwa nie ogranicza stosowania tego ustępu do przedstawiciela zawierającego kontrakty wiążące dosłownie dane przedsiębiorstwo. Ustęp ten ma również zastosowanie do przedstawiciela zawierającego kontrakty, które wiąże przedsiębiorstwo, mimo, iż takie kontrakty w rzeczywistości nie są zawierane w imieniu danego przedsiębiorstwa. Fakt, że przedsiębiorstwo nie bierze czynnego udziału w transakcjach, może oznaczać, że przekazało takie uprawnienia przedstawicielowi (pkt 32.1 do art. 5 Konwencji Modelowej OECD).

Jednakże, w myśl art. 5 ust. 6 umowy polsko - niemieckiej, nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że prowadzi ono w tym Państwie działalność poprzez maklera, komisanta albo innego niezależnego przedstawiciela pod warunkiem, że takie osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności.

Zgodnie z art. 5 ust. 7 ww. umowy fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki.

W pkt 36 i 37 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji OECD wyraźnie stwierdza się, iż przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa prowadzące działalność handlową za pośrednictwem maklera, generalnego komisanta albo każdego innego niezależnego przedstawiciela nie może być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie z tytułu takiej działalności, jeżeli ów przedstawiciel wykonuje te czynności w ramach swojej zwykłej działalności.

Osoba jest objęta postanowieniami ust. 6, tzn. nie stanowi zakładu przedsiębiorstwa, na którego rachunek działa, tylko wtedy, gdy:

1. jest niezależna od przedsiębiorstwa zarówno prawnie, jak ekonomicznie i
2. działając w imieniu przedsiębiorstwa, działa w ramach swojej zwykłej działalności.

Jeżeli natomiast osoba, która działa w imieniu przedsiębiorstwa, pozostaje w stosunku zależności od tego przedsiębiorstwa (organizacyjnej, prawnej lub ekonomicznej) lub czynności (niezależnego) przedstawiciela wykraczają poza przedmiot jego zwykłej działalności, to może - z zastrzeżeniem pozostałych warunków ust. 5 - powstać zakład.

Niezależność osoby w stosunku do przedsiębiorstwa, które ona reprezentuje, zależy od zakresu jej zobowiązań wobec przedsiębiorstwa. Jeżeli prowadzona przez nią działalność handlowa jest poddana szczegółowym instrukcjom lub podlega całkowitej kontroli ze strony przedsiębiorstwa, to taka osoba nie może być uznana za niezależną od przedsiębiorstwa. Inne ważne kryterium polega na tym, czy ryzyko przedsiębiorcy ponosi ta osoba czy przedsiębiorstwo, które ona reprezentuje (pkt 38 Komentarza do art. 5 Konwencji Modelowej OECD).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, będący spółką kapitałową, jest komplementariuszem Sp. z o.o. S.K.A. Spółka osobowa prowadzi m.in. działalność w zakresie produkcji opakowań z tektury na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka ta zamierza również prowadzić sprzedaż swoich wyrobów na terytorium Niemiec za pośrednictwem komisanta, będącego spółką GmbH, założoną według prawa niemieckiego, z siedzibą na terytorium Niemiec.

Komisant (GmbH) będzie niemieckim podatnikiem podatku od wartości dodanej oraz będzie zatrudniać na terytorium Niemiec pracowników. Komisant (GmbH) będzie prowadził swoją zwykłą działalność na terytorium Niemiec i początkowo będzie komisantem tylko dla dwóch spółek: Sp. z o.o. S.K.A. oraz C. Sp. z o.o. S.K.A. W obu tych spółkach większościowym akcjonariuszem jest Fundusz Inwestycyjny (…). W późniejszym czasie komisant (GmbH) zamierza rozszerzyć swoją działalność, pozyskując innych kontrahentów, na rzecz których zamierza prowadzić działalność komisową zarówno z terytorium Polski, jak i z terytorium Niemiec.

Udziałowcem komisanta (GmbH) będzie również Fundusz Inwestycyjny (…).

Ponadto, Spółka wskazała, iż:

1. Komisant nie będzie odpowiadał za wyniki swojej pracy wobec spółki komandytowo - akcyjnej. Sposób prowadzenia działalności gospodarczej przez komisanta (GmbH) na terytorium Niemiec nie będzie podlegał jej kontroli, nie będzie otrzymywał szczegółowych instrukcji, dotyczących prowadzenia przez niego działalności na terytorium Niemiec, ryzyko związane z zawarciem i wykonywaniem umów komisu oraz odpowiedzialność za zobowiązania z nich wynikające będzie spoczywać po stronie komisanta (GmbH). Umowa o współpracy pomiędzy spółką komandytowo - akcyjną a komisantem (GmbH) nie została jeszcze zawarta.
2. Komisant (GmbH) będzie prowadził swoją zwykłą działalność na terytorium Niemiec i początkowo będzie komisantem tylko dla dwóch wspomnianych wyżej spółek osobowych. W chwili obecnej Wnioskodawca nie wie, w jakim terminie komisant (GmbH) podpisze z nimi umowy oraz z innymi komitentami, na rzecz których będzie prowadził działalność komisant, gdyż nie zarejestrował on jeszcze działalności gospodarczej na terytorium Niemiec. Jednakże celem działalności komisanta (GmbH) będzie prowadzenie jak najszerszej działalności komisowej na terytorium Niemiec i podpisanie umów z jak największą liczbą komitentów prowadzących swoją działalność gospodarczą na terenie Unii.
3. W chwili obecnej komisant (GmbH) nie podejmuje działań w celu pozyskania innych kontrahentów, ponieważ Fundusz Inwestycyjny (…) nie powołał jeszcze spółki komisanta (GmbH) działającej na terytorium Niemiec. Jest to jedno ze zdarzeń przyszłych opisanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Odnosząc powyższe do wskazanych regulacji umowy polsko – niemieckiej stwierdzić należy, iż skoro działalność komisanta (GmbH) nie będzie poddana szczegółowym instrukcjom, nie będzie podlegała także kontroli ze strony spółki komandytowo – akcyjnej oraz komisant działać będzie w ramach swojej zwykłej działalności, która obejmować ma jak największą liczbę komitentów, to komisanta (GmbH) nie będzie można uznać za zależnego przedstawiciela tejże spółki komandytowo – akcyjnej.

Reasumując, komisant (GmbH) będzie mógł być uznany za niezależnego przedstawiciela spółki komandytowo - akcyjnej. Oznacza to, że działalność komisanta w Niemczech w zakresie sprzedaży wyrobów spółki komandytowo - akcyjnej, w której komplementariuszem jest Wnioskodawca, nie będzie stanowiła zakładu w rozumieniu art. 5 umowy polsko – niemieckiej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.