Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-357/15/NL
z 15 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 czerwca 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 26 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na budowę drogi dojazdowej stanowiącej własność gminy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na budowę drogi dojazdowej stanowiącej własność gminy.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od wielu lat prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wydobywania kruszywa naturalnego (żwirownia). Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Nieruchomość, na której prowadzona jest żwirownia stanowi własność Wnioskodawcy, natomiast droga dojazdowa do tej nieruchomości jest drogą gminną. Ze względu na zły stan nawierzchni tej drogi, utrudnienia, wyboje, które Wnioskodawca ciągle zasypuje ze względu na dojeżdżające po towar ciężarówki, w związku z tym, że po drodze jeżdżą duże samochody i na drodze tej bardzo się kurzy, co staje się uciążliwe dla rolników, jak również z uwagi na skargi mieszkańców, Wnioskodawca chce wyasfaltować około 400 m drogi gminnej. Wnioskodawca zwrócił się do Gminy, zarządcy drogi o wydanie zezwolenia na remont drogi. Gmina wyraziła zgodę na położenie asfaltu na koszt Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na utwardzenie drogi gminnej, będącej jedyną drogą dojazdową do żwirowni można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów prawnych, na gruncie przedstawionej sprawy, koszty poniesione na utworzenie drogi gminnej – będącej jedyną drogą dojazdową do żwirowni – można zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, że spełnia on dwa warunki:

• wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz
• nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ustawy.
  
  

Przez poniesienie wydatku należy rozumieć bycie obarczonym, obciążonym. Poniesienie wydatku z majątku podatnika oznacza, że pokryty jest on co do zasady z zasobów majątkowych podatnika w sposób ostateczny. Wydatek musi zostać faktycznie poniesiony w sensie realnym, tzn. musi nastąpić uszczuplenie zasobów finansowych, z których wydatek jest dokonywany.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust.1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22a ust. 2 ustawy amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

-zwane także środkami trwałymi,

4. tabor transportu morskiego w budowie (PKWiU 30.11).
   
   

W tym miejscu należy zaznaczyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych. Definiuje natomiast pojęcie „inwestycji”. Zgodnie z art. 5a pkt 1 tej ustawy, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.). Środki trwałe w budowie, to w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości, zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Odnosząc przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe do przepisów prawa podatkowego, w pierwszej kolejności wskazać należy, że wybudowana (utwardzona) droga gminna, na którą Wnioskodawca poniesie nakłady, nie będzie stanowiła dla niego środka trwałego, gdyż nie stanowi własności Wnioskodawcy. Z wniosku nie wynika również aby Wnioskodawcy przysługiwał jakikolwiek tytuł prawny do wybudowanej drogi. Wobec powyższego, przedmiotowych wydatków nie można uznać za wydatki poniesione na wytworzenie własnego środka trwałego, jak i inwestycję w obcym środku trwałym. Z tej też przyczyny wydatki poniesione na wykonanie wskazanej we wniosku inwestycji nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została – jak wyżej wyjaśniono – od istnienia określonego związku przyczynowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca od wielu lat prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wydobywania kruszywa naturalnego (żwirownia). Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Nieruchomość, na której prowadzona jest żwirownia stanowi własność Wnioskodawcy, natomiast droga dojazdowa do tej nieruchomości jest drogą gminną. Ze względu na zły stan nawierzchni tej drogi, utrudnienia, wyboje, które Wnioskodawca ciągle zasypuje ze względu na dojeżdżające po towar ciężarówki, w związku z tym, że po drodze jeżdżą duże samochody i na drodze tej bardzo się kurzy, co staje się uciążliwe dla rolników, jak również z uwagi na skargi mieszkańców, Wnioskodawca chce wyasfaltować około 400 m drogi gminnej.

W świetle powyższego, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na utwardzenie drogi gminnej po której Wnioskodawca dojeżdża do prowadzonej żwirowni, spełniają przesłanki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy, co umożliwia ich podatkowe rozliczenie, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Podkreślenia wymaga jednak, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Działalność gospodarcza, co do zasady, nastawiona jest na zysk, czyli osiąganie dochodu. Skutki podejmowanych nietrafionych decyzji gospodarczych nie mogą w każdym przypadku być przerzucane na Skarb Państwa poprzez obniżanie podstawy opodatkowania, dlatego każda decyzja związana z ponoszeniem kosztu powinna być odpowiednio uzasadniona i udokumentowana.

Tym samym podkreślić należy, że aby można było zaliczyć ponoszone wydatki do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca musi udowodnić i udokumentować, że w momencie ich ponoszenia były celowe z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej, tj. że w momencie ponoszenia wydatków celem ich było osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, a działania Wnioskodawcy były staranne i racjonalne.

Rozstrzygając kwestię momentu zaliczenia wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę prowadzącego podatkową księgę przychodów i rozchodów na utwardzenie drogi gminnej, zauważyć należy, że w myśl art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który określa ogólną zasadę potrącalności kosztów w czasie, koszty uzyskania przychodów, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10. Zgodnie z art. 22 ust 6b ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Zauważyć przy tym należy, że definicja momentu poniesienia kosztu zawarta w ww. art. 22 ust. 6b dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów niezależnie od przyjętej metody ewidencjonowania kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc powyższe do sytuacji będącej przedmiotem wniosku stwierdzić należy, że opisane we wniosku wydatki, które Wnioskodawca poniesie na wybudowanie (utwardzenie) drogi gminnej podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia w ww. rozumieniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.