2015.08.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-481/15/BM
z 24 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 maja 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 24 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty części podatku VAT odliczonego przy nabyciu nieruchomości, która w części zostanie wyburzona – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty części podatku VAT odliczonego przy nabyciu nieruchomości, która w części zostanie wyburzona.

Wniosek został uzupełniony pismem z 24 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 12 czerwca 2015 r. nr IBPP1/4512-481/15/BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wyburzenie nie jest związane ze zmianą rodzaju działalności. Nie ulegną również likwidacji całe środki trwałe, które nadal będą wykorzystywane w działalności gospodarczej.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym od dnia 23 kwietnia 2014 r. z tytułu wykonywania opodatkowanych czynności wynajmu nieruchomości.

Wnioskodawca zakupił kompleks nieruchomości w dniu 14 maja 2014 roku.

Wnioskodawca zakupił kompleks nieruchomości w celu wynajmu, związanego z wykonywaną przez kontrahentów działalnością gospodarczą (wyłącznie najem opodatkowany).

Zakup kompleksu nieruchomości miał związek wyłącznie z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy- wynajem opodatkowany.

Zakup kompleksu nieruchomości był udokumentowany fakturą VAT z dnia 21 maja 2014 roku. Faktura ta dokumentowała sprzedaż nieruchomości zgodnie z aktem notarialnym z dn. 14 maja 2014 roku.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z ww. faktury. Wnioskodawca dokonał odliczenia w miesiącu maju 2014 roku w wysokości 632.780,60 zł. Ww. odliczenie przysługiwało od wszystkich obiektów wchodzących w skład ww. kompleksu. Wartość netto budynku flotowni i młynowni, będącego przedmiotem interpretacji wynosiła 1.149.886,26 zł netto.

Wszystkie obiekty wchodzące w skład ww. kompleksu nieruchomości zostały wpisane przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych w dniu 14 maja 2014 roku.

Kompleks nieruchomości od momentu zakupu wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę w ten sposób, że Wnioskodawca wynajmuje poszczególne budynki lub ich części różnym jednostkom organizacyjnym, które wykorzystują ja na cele prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Na kompleks nieruchomości składają się następujące budynki i budowle:

budynek rozdzielni rb - symbol PKOB -1251,
budynek flotowni i młynowni - symbol PKOB -1251,
rozdzielnia elektryczna SA - symbol PKOB -1251,
wentylacja stycznikowa OOB - symbol PKOB -1251,
magazyn „w” - symbol PKOB -1252.

Powyższe budynki są trwale związane z gruntem i są budynkami w rozumieniu ustawy Prawo Budowlane.

Wnioskodawca planuje dokonanie rozbiórki części budynków flotowni i młynowni, co odbędzie się jednorazowo. Wnioskodawca planuje dokonać rozbiórki do końca 2015 roku.

Wnioskodawca planuje rozbiórkę części ścian bocznych, stropu, dachu oraz słupów wewnątrz budynku flotowni i młynowni, zgodnie ze stosownym pozwoleniem na rozbiórkę.

Przyczyną planowanej rozbiórki jest konieczność wynikająca ze złego stanu technicznego budynku potwierdzona opinią uzyskaną w trakcie okresowego przeglądu stanu technicznego budynku i brak możliwości gospodarczego wykorzystania tej rozbieranej części budynku. Dodatkowo spowoduje to zwiększenie użyteczności pozostałej części budynku dla najemców.

Bez dokonanej rozbiórki budynek flotowni i młynowni nie spełnia wymagań najemcy i nie mógłby zostać wynajęty przez Wnioskodawcę na korzystnych dla niego warunkach. Nie jest możliwe korzystanie z części budynku planowanej do rozbiórki, gdyż stwarza to zagrożenie dla potencjalnych użytkowników.

W wyniku planowanej rozbiórki budynek flotowni i młynowni będzie mógł służyć Wnioskodawcy na potrzeby wykonywania usługi najmu.

Nie jest planowana modernizacja budynku flotowni i młynowni.

Nie jest planowana całkowita rozbiórka budynku flotowni i młynowni.

Wnioskodawca planuje gruz i złom pozostały po rozbiórce części budynku flotowni i młynowni rozdrobnić, a następnie składować na terenie nieruchomości i sukcesywnie sprzedawać podmiotom zainteresowanym nabyciem tego gruzu i złomu. Wnioskodawca planuje, że pozostałe odpady zostaną zutylizowane przez firmę dokonującą rozbiórki w ramach umowy, którą Wnioskodawca planuje zawrzeć.

W wyniku rozbiórki części budynku flotowni i młynowni, budynek ten będzie miał związek wyłącznie z działalnością wykonywaną przez Wnioskodawcę czyli usługą najmu, która jest działalnością opodatkowaną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 24 czerwca 2015 r.):

Czy na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku wyburzenia części nieruchomości, trzeba dokonywać korekty części VAT odliczonego podczas jego nabycia?

W 2014 r. Wnioskodawca zakupił środki trwałe w postaci kompleksu nieruchomości z przeznaczeniem na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wynajmu poszczególnych budynków i części nieruchomości. Spółka postanowiła dostosować do swoich potrzeb zakupione budynki i w tym celu planuje dokonanie rozbiórki części budynku flotowni i młynowni. Wyburzenie nie będzie związane ze zmianą rodzaju działalności. Nie ulegną również likwidacji całe środki trwałe, które nadal będą wykorzystywane w działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, budynek został nabyty na cele działalności opodatkowanej. Fakt, że jego część stała się nieprzydatna ze względów praktycznych i ekonomicznych dla prowadzonej działalności (wynajem) i zostanie wyburzona, nie będzie skutkować zmianą jego przeznaczenia, ponieważ wykluczone będzie w tym przypadku jakiekolwiek dalsze wykorzystywanie wyburzonej części w prowadzonej działalności.

Wyburzenie części budynku nie daje, zatem podstaw do twierdzenia, że zmieni on swoje przeznaczenie do działalności: zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu. Przepisy ustawy o podatku VAT nie przewidują natomiast obowiązku korekty odliczonego VAT w przypadku likwidacji środka trwałego lub jego części. Wyburzenie budynku lub jego części nie stanowi przesłanki skutkującej obowiązkiem korekty odliczonego VAT od jego nabycia na podstawie art. 91 ustawy o VAT. Nie dojdzie, bowiem do zmiany przeznaczenia wyburzonej części budynku, tylko do likwidacji. Stanowisko to potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydana w indywidualnej sprawie z 12 października 2011 r. (nr ITPP2/443-1020/11/AP) oraz wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE (sygnatura akt: C-234/11).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Podstawowa zasada dotycząca odliczania podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą przez podatnika wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy o VAT.

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy o VAT po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Art. 91 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy, o czym stanowi art. 91 ust. 3 ustawy o VAT.

Ww. zasady stosuje się w odniesieniu do podatników, u których występuje tzw. sprzedaż mieszana (opodatkowana i zwolniona), a podatnik nie jest w stanie określić odrębnie kwot podatku naliczonego związanych ze sprzedażą zwolnioną i opodatkowaną. Ustawodawca ustalił też zasady postępowania w sytuacji, gdy w okresie korekty nastąpi np. sprzedaż towaru.

W świetle art. 91 ust. 4 ustawy o VAT w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o VAT przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Ponadto, w myśl art. 91 ust. 7a ustawy o VAT w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W tym miejscu należy przywołać, wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 18 października 2012 r. w sprawie C-234/11 TEC Haskovo dotyczącej korekty odliczenia w przypadku zniszczenia części majątku w celu zastąpienia go nowym.

Na wstępie Trybunał Sprawiedliwości zauważył, że art. 184-186 dyrektywy 2006/112/WE ustanawiają system do powstania ewentualnego prawa administracji podatkowej do żądania dokonania korekty przez podatnika, w tym także korekty odliczeń dotyczących dóbr inwestycyjnych.

Następnie Trybunał podkreślił, że faktyczne lub zamierzone wykorzystanie towarów lub usług określa zakres pierwotnego odliczenia, do którego podatnik jest uprawniony i zakres ewentualnych korekt, które powinny być dokonane zgodnie z warunkami przewidzianymi w art. 185-187 dyrektywy pkt 29 dyrektywy.

Trybunał wskazał, że art. 185 ust. 1 dyrektywy ustanawia zasadę, zgodnie z którą korekta jest dokonywana w przypadku, gdy po złożeniu deklaracji VAT nastąpi zmiana czynników uwzględnianych przy określaniu kwoty odliczenia – pkt 32 wyroku.

Trybunał stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie nabycie nieruchomości, a następnie ich rozebranie w celu ich modernizacji należy uważać za czynności powiązane, których przedmiotem jest dokonanie czynności podlegających opodatkowaniu na tej samej podstawie, co zakup nowych nieruchomości i ich bezpośrednie wykorzystanie. W analizowanej sprawie, zastąpienie przestarzałych struktur nowocześniejszymi budynkami spełniającymi tę samą funkcję i wykorzystanych do czynności opodatkowanych, nie przerywa bezpośredniego związku istniejącego pomiędzy nabyciem danych budynków na wcześniejszym etapie obrotu, a działalnością gospodarczą prowadzoną następnie przez podatnika (pkt 34).

Tym bardziej, że nabyte budynki zostały zniszczone tylko częściowo, a nowe budynki zostały wzniesione na tym samym terenie.

Z powyższych względów Trybunał odpowiedział na drugie pytanie, że art. 185 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE należy interpretować tak, że zniszczenie kilku budynków przeznaczonych do wytwarzania energii i zastąpienie ich nowocześniejszymi budynkami o tym samym przeznaczeniu nie stanowi zmiany czynników uwzględnianych przy określaniu kwoty dokonanego odliczenia i tym samym nie skutkuje obowiązkiem korekty odliczenia VAT.

Należy podkreślić, że w przepisach art. 91 ustawy o VAT stanowiącego o korektach – całkowite lub częściowe zaniechanie użytkowania środka trwałego, w szczególności z powodu zużycia, uszkodzenia lub utraty przydatności w wykonywanej działalności gospodarczej nie zostały wymienione jako przesłanki powodujące obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego. W szczególności z okoliczności sprawy nie wynika, że nastąpi sprzedaż lub zmiana przeznaczenia częściowo wyburzonego środka trwałego tj. budynku flotowni i młynowni, które skutkowałoby zmianą sposobu wykorzystywania z czynności opodatkowanych na czynności zwolnione lub niepodlegające opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, podatnik VAT czynny, zakupił środki trwałe w postaci kompleksu nieruchomości. Spółka postanowiła dostosować do swoich potrzeb zakupione budynki i w tym celu planuje dokonanie rozbiórki części jednego budynku flotowni i młynowni. Wyburzenie nie jest związane ze zmianą rodzaju działalności. Nie ulegną również likwidacji całe środki trwałe, które nadal będą wykorzystywane w działalności gospodarczej.

Z wniosku wynika, że zakup ww. nieruchomości miał związek wyłącznie z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy i od momentu zakupu jest tak wykorzystywany przez Wnioskodawcę w postaci wynajmu poszczególnych budynków lub ich części różnym jednostkom organizacyjnym, na cele działalności gospodarczej. W wyniku rozbiórki części budynku flotowni i młynowni, budynek ten będzie miał związek wyłącznie z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy.

Wnioskodawca planuje rozbiórkę części ścian bocznych, stropu, dachu oraz słupów wewnątrz budynku flotowni i młynowni, zgodnie ze stosownym pozwoleniem na rozbiórkę.

Powyższe oznacza, że w sytuacji, gdy część środka trwałego tj. budynku flotowni i młynowni, który wykorzystywany był przez Wnioskodawcę, podatnika podatku VAT, do czynności opodatkowanych, okazała się nieprzydatna ze względu na zagrożenie dla potencjalnych użytkowników (zły stan techniczny) i w związku z tym Wnioskodawca podjął decyzję o częściowym wyburzeniu (rozbiórce) ww. budynku, co w konsekwencji spowoduje brak możliwości gospodarczego wykorzystania tej rozbieranej części budynku i zwiększenie użyteczności pozostałej części budynku dla najemców, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego w myśl przepisów art. 91 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin