Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4511-276/15/BD
z 7 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 24 czerwca 2015 r. (data wpływu do Biura – 1 lipca 2015 r.), uzupełnionym 11 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi na dzieci za 2014 r.– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi na dzieci za 2014 r.

Z uwagi na braki formalne wniosku, w piśmie z 31 sierpnia 2015 r. znak: IBPB-2-1/4511-276/15/BD wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 11 września 2015 r.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spełniając warunki pozwalające na wspólne rozliczenie się z małżonkiem, deklarację za 2014 r. PIT-36 Wnioskodawczyni złożyła za pomocą programu e–deklaracje umieszczonego na internetowym serwisie Rządowej strony Ministerstwa Finansów pod adresem: www.finanse.mf,gov.pl/pp/e-deklaracie. Wnioskodawczyni ze swoim obecnym mężem wzięła ślub 29 czerwca 2013 r.

Dochód w 2014 r. Wnioskodawczyni uzyskała w kwocie 94 zł z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej – dział specjalny produkcji rolnej. Mąż Wnioskodawczyni uzyskał dochód z tytułu umowy o pracę.

Z pierwszego małżeństwa Wnioskodawczyni ma syna (urodzony 10 września 2000 r. – uczeń gimnazjum), który nie został przez obecnego męża Wnioskodawczyni przysposobiony, a jej były mąż nie odliczał ulgi na niego za 2014 r.

Mąż ma syna (urodzony 24 kwietnia 1990 r.) i córkę (urodzona 10 kwietnia 1991 r.) z pierwszego małżeństwa (oboje studenci studiów dziennych). Z obecnym mężem Wnioskodawczyni ma córkę (urodzona 13 czerwca 2011 r.).

Rozliczając się wspólnie z mężem, zgodnie ze stanem faktycznym, Wnioskodawczyni w PIT/O wpisała w kolejności dat urodzenia (nr PESEL): w części E.1. syna męża z pierwszego małżeństwa, w części E.2. córkę męża z pierwszego małżeństwa, w części E.3. swojego syna z pierwszego małżeństwa, natomiast w części E.4. wspólną córkę.

Ponieważ ulgę na dzieci męża z pierwszego małżeństwa odlicza jego była żona Wnioskodawczyni pozostawiła puste kratki w części E.1. poz. 6 oraz w części E.2. poz. 6. Całą ulgę (2.000,04 zł) na swojego syna z pierwszego małżeństwa odliczyła Wnioskodawczyni w części E.3. poz. 5. Całą ulgę na wspólną córkę w części E.4. poz. 6. (2.700 zł) rozlicza obecny mąż Wnioskodawczyni.

Urząd Skarbowy stwierdził, że kwoty odliczeń na dzieci wstawione przez program e-deklaracje są nieprawidłowe ponieważ syna Wnioskodawczyni z pierwszego małżeństwa i syna męża z pierwszego małżeństwa, należy traktować jako dwoje pierwszych dzieci, córkę męża z pierwszego małżeństwa jako drugie dziecko i córkę wspólną jako trzecie dziecko. Jednakże Wnioskodawczyni nie zgadza się z tym stanowiskiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W związku z zanegowaniem przez urząd skarbowy poprawności złożonego przez Wnioskodawczynię rozliczenia podatkowego za 2014 r. proszę o przedstawienie prawnego orzeczenia dotyczącego poprawności rozliczenia ulgi na dzieci za 2014 r.?

Czy w rozliczeniu podatkowym za 2014 r. sporządzonym za pomocą programu e-deklaracje kwoty ulg na dzieci są prawidłowe?

Korzystając z prawa do wspólnego rozliczenia się za 2014 r. z małżonkiem, Wnioskodawczyni wspólnie rozliczyła ulgi na dzieci. We wspólnym gospodarstwie domowym Wnioskodawczyni oraz mąż posiadają czworo dzieci. W rozliczeniu za 2014 r. Wnioskodawczyni wpisała w kolejności dat urodzenia dzieci męża z pierwszego małżeństwa (ulgi na nie pobiera jego była żona), swojego syna z pierwszego małżeństwa i wspólną córkę zaznaczając przy każdym dziecku komu ulga przysługuje (Podatnik/Małżonek). Program e-deklaracje sam wpisał kwoty ulg na dzieci. Urząd skarbowy sugeruje, że syn Wnioskodawczyni z pierwszego małżeństwa powinien być potraktowany jak pierwsze dziecko, a wspólna córka jako trzecie dziecko i kwoty ulg na nie powinny być odpowiednio niższe. Tymczasem program nie daje możliwości wpisania dwóch dzieci jako pierwszych, gdyż dla każdego dziecka jest możliwy do wpisania tylko jeden nr PESEL, a potem wpisania córek jako kolejno 2 i 3 dzieci. Podejście takie prowadzi zdaniem Wnioskodawczyni do indywidualnego rozliczenia ulg na dzieci we wspólnym rozliczaniu się z małżonkiem.

Zdaniem Wnioskodawczyni, mając wspólne gospodarstwo domowe, posiadając w sumie czworo dzieci i rozliczając się zgodnie z zasadami wspólnego rozliczania małżonków – ulgi na dzieci powinny być tak rozliczone i w takich kwotach jak zrobił to program e-deklaracje licząc ulgi na dzieci w kolejności ich urodzenia. Zatem, jeśli program e-deklaracje rozlicza ulgi na dzieci w sposób inny niż interpretuje to urząd skarbowy, a zgodny z obowiązującym prawem sposób rozliczenie może być tylko jeden, proszę o przedstawienie prawnego orzeczenia dotyczącego poprawności rozliczenia przez Wnioskodawczynię ulgi na dzieci za 2014 r. Bez takiego orzeczenia, z obawy o załamanie prawa, nie mogę zgodzić się z interpretacją urzędu skarbowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na mocy art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską,
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 tej ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1.jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);

2.dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;

3.trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:

1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2b ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej (art. 27f ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Stosownie do art. 27f ust. 6 pow. ustawy przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 cyt. ustawy, to:

• dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.
  
  

Zgodnie z art. 27f ust. 7 ustawy podatkowej przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Z przytoczonych regulacji wynika zatem, że limit omawianej ulgi został określony na dziecko. Rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego małoletniego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska (pełna bądź ograniczona), i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego łącznego limitu, ulgi na dziecko. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Taką samą zasadę należy przyjąć w przypadku utrzymywania pełnoletniego dziecka w związku z wykonywaniem ciążącego obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Omawiana ulga przysługuje w ściśle określonych warunkach. Podstawowym warunkiem jest stosunek prawny łączący dziecko i osobę, która chce skorzystać z ulgi. Osoba taka może skorzystać z ulgi na dane dziecko, jeżeli:

• wykonywała w stosunku do tego dziecka władzę rodzicielską, lub
• pełniła funkcję jego opiekuna prawnego, lub
• sprawowała opiekę nad nim pełniąc funkcję rodziny zastępczej lub
• utrzymywała to dziecko – jeżeli jest ono pełnoletnie – w ramach wykonywania obowiązku alimentacyjnego lub sprawowania funkcji rodziny zastępczej.
  
  

Zatem do skorzystania z omawianej ulgi nie wystarczy aby dziecko przebywało w danym gospodarstwie domowym. Ważnym jest jaką funkcję osoba pragnąca skorzystać z ulgi pełni wobec danego dziecka.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spełniając warunki pozwalające na wspólne rozliczenie się z małżonkiem, deklarację za 2014 r. (PIT-36) Wnioskodawczyni złożyła za pomocą programu e–deklaracje. Wnioskodawczyni ze swoim obecnym mężem wzięła ślub 29 czerwca 2013 r. Dochód w 2014 r. Wnioskodawczyni uzyskała w kwocie 94 zł z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Mąż Wnioskodawczyni uzyskał dochód z tytułu umowy o pracę. Z pierwszego małżeństwa Wnioskodawczyni ma syna (urodzony 10 września 2000 r. – uczeń gimnazjum), który nie został przez obecnego męża Wnioskodawczyni przysposobiony, a były mąż nie odliczał ulgi na niego za 2014 r. Z kolei mąż ma syna (urodzony 24 kwietnia 1990 r.) i córkę (urodzona 10 kwietnia 1991 r.) z pierwszego małżeństwa (oboje studenci studiów dziennych), gdzie ulgę na te dzieci odlicza jego była żona. Z obecnym mężem Wnioskodawczyni ma córkę (urodzona 13 czerwca 2011 r.).

Wnioskodawczyni uważa, że z racji tego, że wspólnie z obecnym mężem posiadają łącznie czwórkę dzieci, to na jej syna z pierwszego małżeństwa przysługuje ulga w wysokości 2.000,04 zł, przypadająca kolejno na trzecie dziecko, a na wspólną córkę przysługuje ulga w wysokości 2.700 zł, jako na czwarte dziecko z kolei.

Ze stanowiskiem tym nie można się zgodzić.

Jak już wyżej wskazano istotnym dla określenia czy ulga przysługuje (i w jakiej wysokości) jest stosunek prawny jaki łączy podatnika z danym dzieckiem oraz liczba dzieci, na które danemu podatnikowi ulga przysługuje.

Z wniosku nie wynika by Wnioskodawczyni w stosunku do pełnoletnich dzieci obecnego męża z pierwszego małżeństwa pełniła funkcję rodziny zastępczej lub też wykonywała ciążący na niej obowiązek alimentacyjny (art. 27f ust. 6 ustawy podatkowej). Zatem Wnioskodawczyni wykonuje władzę rodzicielską tylko w stosunku do dwojga małoletnich dzieci, tj. jej syna z poprzedniego małżeństwa (na którego Wnioskodawczyni odliczyła ulgę w całości) oraz córki z obecnego małżeństwa. To oznacza, że – zgodnie z dyspozycją art. 27f ust. 1 i ust. 6 w związku z ust. 2 pkt 2 cyt. ustawy – Wnioskodawczyni przysługuje ulga tylko na dwoje małoletnich dzieci – co do zasady – na każde po 92,67 zł miesięcznie.

Jako, że obecny mąż Wnioskodawczyni – jak wynika z wniosku – nie przysposobił jej syna z pierwszego małżeństwa, to tym samym przysługuje mu ulga na troje dzieci, tj. na dwoje pełnoletnich dzieci z poprzedniego małżeństwa oraz na córkę z obecnego małżeństwa. Co do zasady – kwota tej ulgi to po 92,67 zł miesięcznie na pierwsze i drugie dziecko oraz 166,67 zł miesięcznie na trzecie dziecko.

Jak zostało wskazane we wniosku ulgę na dzieci z poprzedniego małżeństwa męża odlicza jego była żona.

W konsekwencji Wnioskodawczyni nie przysługuje kwota ulgi na trzecie i czwarte dziecko, bowiem jak zostało wskazane powyżej Wnioskodawczyni przysługuje prawo do skorzystania z ulgi tylko na dwoje dzieci. Natomiast jej mąż ma uprawnienie do ulgi maksymalnie na troje dzieci: syna i córki z pierwszego małżeństwa oraz córki pochodzącej z aktualnego związku. Z wniosku jednoznacznie wynika bowiem, iż przesłanki, o których mowa w art. 27f ust. 1 i ust. 6 cyt. ustawy podatkowej (do skorzystania z ulgi) Wnioskodawczyni spełnia tylko w stosunku do dwójki dzieci (syna pochodzącego z jej poprzedniego związku oraz córki z obecnego związku). Samo łączne „posiadanie” czwórki dzieci (z różnych związków) nie przesądza o posiadaniu prawa do zastosowania ulgi z tytułu wychowywania na wszystkie czworo dzieci. Jak wynika bowiem z powołanego powyżej art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – co już zostało wyżej podkreślone – podatnik ma prawo odliczyć ulgę na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską (lub pełnił funkcję opiekuna prawnego lub sprawował opiekę jako rodzina zastępcza). Natomiast stosownie do art. 27f ust. 6 pow. ustawy przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

W związku z powyższym, skoro Wnioskodawczyni wykonuje władzę rodzicielską tylko w stosunku do dwójki dzieci, to w zeznaniu podatkowym ma prawa do odliczenia ulgi maksymalnie na dwoje dzieci, tj. w wysokości 1.112,04 zł za cały rok na pierwsze dziecko czyli na syna z pierwszego małżeństwa – skoro jak twierdzi Wnioskodawczyni jej były mąż nie odliczał na niego ulgi za 2014 r. – oraz na drugie dziecko czyli córkę z obecnego związku. Z tym, że na córkę pochodzącą ze związku z obecnym mężem Wnioskodawczyni winna odliczyć przysługująca kwotę w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, nie przekraczając jednak w sumie przysługującego limitu (łącznego) na drugie dziecko w wysokości 1.112,04 zł za cały rok. Jeżeli zatem maksymalny limit ulgi na wspólną córkę wykorzysta – jak wskazano we wniosku – mąż Wnioskodawczyni, to ona sama może dokonać odliczenia tylko ulgi przysługującej na syna pochodzącego z poprzedniego związku.

Z kolei mąż Wnioskodawczyni z racji tego, że ich wspólna córka jest już jego trzecim dzieckiem, do którego również przysługuje mu prawo do odliczenia ulgi może skorzystać z podwyższonej ulgi przysługującej na trzecie dziecko, tj. w wysokości 2.000,04 zł na rok, czyli zgodnie z podziałem ulgi uzgodnionym z Wnioskodawczynią.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do stwierdzenia, że to sam program e-deklaracje określił kwoty ulgi należy wskazać, że programy informatyczne mają służyć pomocą do wykonywania obowiązków ciążących na podatniku, jednakże programy te nie zastępują przepisów prawa. Wynik sformułowanego w nich algorytmu zależy od danych wpisanych do poszczególnych pól określonych w formularzu, a dane te wpisywane winny być z uwzględnieniem obowiązujących przepisów. Jeżeli dany program „narzuca” sposób wyliczenia, który nie jest zgodny z przepisami, to obowiązkiem podatnika jest dokonanie korekty tych obliczeń.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.