Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-201/15-5/AN
z 12 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana prowadzącego działalność gospodarczą przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2015 r. (data wpływu 12 lutego 2015 r.), uzupełnionym w dniach 20 kwietnia 2015 r. oraz 28 kwietnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą związaną z wykonywaniem usług: pilota wycieczek, jak również kierowcy w transporcie oraz wykonywanych pomiarów inżynieryjnych (aktualizacja bazy nawigacyjnej na terenie Unii Europejskiej i Turcji dla firmy produkującej nawigacje samochodowe).

Praca związana jest z częstymi wyjazdami poza miejsce zamieszkania (siedziby firmy) zarówno w kraju jak i zagranicą, w celu wykonywania powierzonych zadań, wykonania zakontraktowanej pracy. W roku 2014 Zainteresowany zatrudniał pracownika na umowę zlecenie. W roku bieżącym 2015 Wnioskodawca chce zatrudnić pracownika na umowę zlecenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jako prowadzący działalność gospodarczą może do kosztów uzyskania przychodu zaliczyć koszty noclegów oraz diety przysługujące w danym kraju, zarówno swoje jak i pracownika zatrudnionego na umowę zlecenie?

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o dołączony do wniosku załącznik, decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, jako prowadzący działalność gospodarczą i zatrudniający pracownika może na poczet kosztów uzyskania przychodów zaliczyć wydatki poniesione na zakwaterowanie oraz diety zarówno swoje jak i pracownika.

Pytanie oraz własne stanowisko wynika z uzupełnienia wniosku z dnia 20 kwietnia 2015 r. oraz 28 kwietnia 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W związku z tym, kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

Dla zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, określony wydatek nie może być również wyszczególniony w katalogu negatywnym – wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, ujętych w art. 23 ww. ustawy oraz musi być należycie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi oraz osób współpracujących do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet określonych dla wskazanej grupy pracowników, w odrębnych przepisach.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Na podstawie powołanych przepisów stwierdzić należy, że aby osoba prowadząca działalność gospodarczą mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość diet z tytułu podróży służbowych, podróż musi:

• być związana z prowadzoną działalnością gospodarczą,
• służyć osiągnięciu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów,
• a wysokość diety musi mieścić się w granicach limitu określonego w odrębnych przepisach.
  
  

Z powyższej regulacji prawnej wynika, że osobom prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje prawo uwzględniania w kosztach uzyskania przychodu wartości diet za czas podróży służbowych w ramach określonego limitu, tj. do wysokości diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Z kolei odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z noclegiem w ramach podróży służbowej Wnioskodawcy, wskazać należy, że koszty te oceniać należy w oparciu o kryteria wynikające z cytowanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że poniesione wydatki podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że zostały poniesione w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Wskazać należy, że jeżeli wydatki związane z noclegami są racjonalnie uzasadnione i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, to ponoszone wydatki z tytułu noclegu, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet przysługujących pracownikom zatrudnionym na umowę zlecenie oraz koszty ich noclegów stwierdzić należy, że w katalogu ujętym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarto ani zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez przedsiębiorcę tytułem zwrotu osobom, z którymi zawarto umowę zlecenia, kosztów noclegów oraz przysługującym im diet w przypadku wykonywania przez nich świadczenia w kraju jak i poza granicami kraju.

Zawarte w art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy ograniczenie odnosi się jedynie do kosztów uzyskania przychodów związanych z podróżami służbowymi osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że wypłacane zleceniobiorcom środki pieniężne na pokrycie kosztów noclegów oraz przysługującym im diet w czasie wykonywania zlecenia

w kraju i poza granicami kraju, będą mogły stanowić u osoby prowadzącej działalność gospodarczą koszt uzyskania przychodów, jeśli spełnione zostaną łącznie dwa warunki:

• obowiązek poniesienia tych wydatków przez przedsiębiorcę wynika z zawartej ze zleceniobiorcą umowy zlecenia oraz
  

• wydatek ten spełnia przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów bądź też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów
  
  

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną
z wykonywaniem usług: pilota wycieczek, jak również kierowcy w transporcie oraz pomiarów inżynieryjnych. Wnioskodawca do realizacji ww. usług zatrudnił oraz ma zamiar zatrudnić pracownika na umowę zlecenie.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki związane z podróżami służbowymi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz wydatki na rzecz zleceniobiorcy związane z wypłatą diet oraz kosztów na pokrycie noclegów zleceniobiorcy, jeśli obowiązek ich ponoszenia w formie ryczałtu wynika z zawartych ze zleceniobiorcą w formie pisemnej umowy zlecenia, będą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca winien przy tym mieć na uwadze, że obowiązany jest wykazać, że pozostają one w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przez Niego przychodami z działalności gospodarczej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.