Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-340/15-4/AG
z 4 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko  przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2015 r. (data wpływu 5 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 sierpnia 2015 r. (data wpływu 24 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w przypadku zwrotu kosztów związanych z używaniem własnego samochodu w celu wykonania czynności zleconych  jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w przypadku zwrotu kosztów związanych z używaniem własnego samochodu w celu wykonania czynności zleconych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 13 sierpnia 2015 r., Nr ….., na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 13 sierpnia 2015 r. (data doręczenia 17 sierpnia 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 20 sierpnia 2015 r. (data wpływu 24 sierpnia 2015 r.), nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej w dniu 21 sierpnia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka cywilna zajmuje się sprzedażą smarów do maszyn i urządzeń. Wspólnicy Spółki w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych opodatkowani są podatkiem liniowym, ponadto Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Dokumentacja podatkowa, która jest prowadzona dla potrzeb Spółki, to podatkowa księga przychodów i rozchodów.

W związku z poszukiwaniem nowych klientów, Spółka zatrudniła osobę fizyczną na warunkach umowy zlecenia, która była odpowiedzialna za pozyskanie klientów. Umowa zlecenie została zawarta na czas określony. Zleceniobiorca wykonywał swoją pracę na terenie trzech województw: małopolskiego, świętokrzyskiego oraz śląskiego, a za swoje czynności otrzymywał ustalone kwotowo wynagrodzenie. W celu realizacji warunków umowy, Zleceniobiorca wykorzystywał swój prywatny samochód w jazdach pozamiejscowych na terenie kraju.

W związku z tym, oprócz wynagrodzenia zostały wypłacone tej osobie fizycznej także należności z tytułu korzystania przez nią z prywatnego samochodu osobowego na potrzeby Spółki. Zwrot za przejechane kilometry został ustalony w oparciu o powszechnie obowiązujące stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. Korzystanie z prywatnego samochodu Zleceniobiorcy na potrzeby wykonywanego dla Spółki zlecenia zostało uregulowane umową. W umowie tej, Zleceniobiorca zobowiązał się do używania swojego pojazdu w zakresie jazd zamiejscowych, celem realizacji zadań wynikających z zawartej umowy zlecenie oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Spółka, jako Zleceniodawca, zobowiązała się natomiast do pokrycia kosztów związanych z używaniem prywatnego pojazdu, na podstawie prowadzonej przez Zleceniobiorcę ewidencji przebiegu pojazdu. Ponadto, Zleceniobiorca złożył oświadczenie, że otrzymane należności z tytułu używania prywatnego pojazdu zgodnie z umową zlecenie nie zostały przez niego zaliczone do kosztów podatkowych oraz zostały poniesione w celu realizacji zawartej ze Spółką umowy zlecenie.

W piśmie z dnia 20 sierpnia 2015 r., stanowiącym uzupełnieniu wniosku, Spółka cywilna wskazała, że ww. umowa zlecenie została zawarta na okres od 7 maja 2012 r. do 30 czerwca 2013 r. Korzystanie z prywatnego samochodu Zleceniobiorcy na potrzeby wykonywanego dla Spółki zlecenia zostało uregulowane umową, która została zawarta 7 maja 2012 r.

W umowie tej, Zleceniobiorca zobowiązał się do używania swojego pojazdu w zakresie jazd zamiejscowych, celem realizacji zadań wynikających z zawartej umowy zlecenie oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Spółka, jako Zleceniodawca zobowiązała się natomiast do pokrycia kosztów związanych z używaniem prywatnego pojazdu, na podstawie prowadzonej przez Zleceniobiorcę ewidencji przebiegu pojazdu wykorzystywanego w jazdach zamiejscowych. Zwrot kosztów używania samochodu na potrzeby wykonywanego zlecenia nastąpił w okresie trwania umowy i był to zwrot wypłacany co miesiąc.

Ponadto, Zleceniobiorca złożył oświadczenie, że otrzymane należności z tytułu używania prywatnego pojazdu, zgodnie z umową zlecenia, nie zostały przez Niego zaliczone do kosztów podatkowych oraz zostały poniesione w celu realizacji zawartej ze Spółką umowy zlecenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka miała obowiązek, jako płatnik, zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od kwot wypłaconych na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu tytułem zwrotu kosztów używania przez Zleceniobiorcę prywatnego samochodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

Do przychodów z wymienionego źródła nie zalicza się jednak przychodów uzyskanych na podstawie wyżej wymienionych umów, zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika (zleceniobiorcę) pozarolniczej działalności gospodarczej. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Zleceniobiorca nie jest przedsiębiorcą, dlatego też przychody (tj. wynagrodzenie i zwrot kosztów używania prywatnego samochodu na potrzeby Zleceniodawcy) uzyskiwane na podstawie zawartej umowy zlecenia nie mogą być zakwalifikowanie do przychodów z działalności gospodarczej. Są to przychody z działalności wykonywanej osobiście.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Natomiast art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że zwolnienie, o którym mowa art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), ma zastosowanie, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie.
   
   

Z wyżej wymienionych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca odnosi się zarówno do pracowników, jak i osób, które nie są pracownikami. Trzeba zauważyć, że ustawodawca posługuje się terminem podróż, bez określenia służbowa, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie odnosi się jedynie do podróży służbowych, ale do wszystkich podróży, które odbywają osoby niebędące pracownikami pod warunkiem, że należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zleceniobiorców oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że prawo do skorzystania ze zwolnienia świadczeń za czas podróży przysługuje osobom niebędącym pracownikami, a wykonującym czynności wynikające z umowy zlecenia, do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach.

W przedstawionym stanie faktycznym ma zastosowanie rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, a także rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, środek transportu właściwy do odbycia podróży krajowej lub podróży zagranicznej, a także jego rodzaj i klasę, określa pracodawca. Jednak na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim przypadku, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu, ustalonej przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1265 oraz z 2013 r., poz. 21).

Zgodnie z powyższym, Spółka zajmuje stanowisko, że kwoty wypłacone z tytułu zwrotu kosztów używania przez Zleceniobiorcę prywatnego samochodu na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu, w celu realizacji warunków umowy zlecenia, stanowiły podlegający opodatkowaniu przychód z działalności wykonywanej osobiście. Jednak na podstawie wyżej opisanego art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca dopuszcza zwolnienie tego przychodu z opodatkowania do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach, pod warunkiem spełnienia przesłanek opisanych w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym Spółka, która zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest płatnikiem podatku dochodowego, w przypadku zawartej umowy zlecenia nie ma obowiązku pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. W opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym zostały spełnione wszystkie warunki do tego, aby Spółka, jako płatnik, nie była zobowiązana do poboru zaliczki od kwot wypłaconych na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu z tytułu zwrotu kosztów używania przez Zleceniobiorcę prywatnego samochodu.

Zleceniobiorcy zostały zwrócone koszty użytkowania prywatnego samochodu w celu realizacji warunków umowy zlecenie, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. Zleceniobiorca złożył także oświadczenie, że zwrot kosztów nie stanowi dla niego kosztów uzyskania przychodów, a koszty były ponoszone w celu realizacji zawartej ze Spółką umowy.

Mając na uwadze przytoczone przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odnosząc je do przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca uważa, że Spółka nie była zobowiązana do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od należności wypłacanych Zleceniobiorcy z tytułu korzystania z prywatnego samochodu na potrzeby Spółki na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiąganych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym w art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, wymienił przychody z działalności wykonywanej osobiście. Zostały one zdefiniowane w art. 13 tej ustawy.

W myśl w art. 13 pkt 8 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

– do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Zauważyć należy, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się zarówno do pracowników (lit. a), jak i osób niebędących pracownikami (lit. b). W powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy ustawodawca posłużył się bowiem terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, co powoduje, że zakres tego zwolnienia jest szerszy, nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, ale do wszystkich podróży osób niebędących pracownikami.

Odrębnymi przepisami, o których mowa art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167) – obowiązujące od 1 marca 2013 r.

Wskazać przy tym należy, że zgodnie z § 2 ww. rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów,
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   
   

W myśl § 3 ust. 1 tego rozporządzenia, środek transportu właściwy do odbycia podróży krajowej lub podróży zagranicznej, a także jego rodzaj i klasę, określa pracodawca.

Stosownie do § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia, na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy.

Przepis § 3 ust. 4 rozporządzenia w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej stanowi, że w przypadkach, o których mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1265 oraz z 2013 r., poz. 21).

W świetle powyższego, diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem na obszarze kraju zwolnione są z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu z dnia 29 stycznia 2013 r. Zwolnienie to przysługuje pod warunkiem, że osoba niebędąca pracownikiem odbędzie podróż w celu wykonania czynności wynikających m.in. z umowy zlecenia, umowy o dzieło lub innych umów.

Aby jednak przedmiotowe świadczenia, do wysokości określonej w rozporządzeniu w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, korzystały ze zwolnienia, muszą być także spełnione warunki, wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 13 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5 w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca, prowadzący działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży smarów do maszyn i urządzeń, zlecił osobie fizycznej, na podstawie umowy zlecenia, pozyskanie nowych klientów. Umowa zlecenie została zawarta na okres od 7 maja 2012 r. do 30 czerwca 2013 r. W umowie tej Zleceniobiorca zobowiązał się do używania, w celu realizacji zadań wynikających z zawartej umowy, swojego pojazdu oraz prowadzenia ewidencji przebiegu tego pojazdu, zaś Wnioskodawca, jako Zleceniodawca - do pokrycia kosztów związanych z używaniem tego pojazdu, na podstawie prowadzonej przez Zleceniobiorcę ewidencji przebiegu pojazdu wykorzystywanego w jazdach zamiejscowych. Ponadto, Zleceniobiorca przedłożył Wnioskodawcy oświadczenie, że otrzymane należności z tytułu używania prywatnego pojazdu, zgodnie z ww. umową zlecenie, nie zostały przez niego zaliczone do kosztów podatkowych oraz zostały poniesione w celu realizacji zawartej z Wnioskodawcą umowy zlecenie. W związku z powyższym Wnioskodawca dokonał na rzecz Zleceniobiorcy zwrotu kosztów używania prywatnego samochodu na potrzeby wykonywanego zlecenia.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że jeżeli za zgodą Wnioskodawcy (Zleceniodawcy), w celu realizacji umowy zlecenia, Zleceniobiorca odbywa podróż prywatnym samochodem i wylicza koszty tego przejazdu na podstawie tzw. „kilometrówki” czyli iloczynu ilości przejechanych kilometrów i stawki za kilometr przebiegu pojazdu, to kwoty zwrotu kosztów tej podróży, stanowią u Zleceniobiorcy przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z umów zlecenia. Przychód ten zwolniony jest z opodatkowania podatkiem dochodowym na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy, do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach, pod warunkiem spełnienia przesłanek opisanych w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro, jak wynika z opisu stanu faktycznego, warunki te zostały spełnione, to Wnioskodawca, jako płatnik, nie będzie zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od ww. kwot wypłaconych tytułem zwrotu kosztów używania przez Zleceniobiorcę prywatnego samochodu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, ul. ….., …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.