Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-347/15-2/TR
z 2 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2015 r. (data wpływu 2 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 18 czerwca 1963 r. na podstawie umowy darowizny małżonek Wnioskodawczyni i jego siostra (wówczas osoby stanu wolnego) otrzymali od swoich dziadków nieruchomość o powierzchni 1,08 ha. Działka w księgach wieczystych widniała jako rola i zabudowanie.

Dnia 21 czerwca 1980 r. małżonek i Wnioskodawczyni zawarli związek małżeński, który trwa nieprzerwanie do dnia dzisiejszego. Następnie dnia 10 czerwca 1981 r. naczelnik gminy wydał na nazwisko małżonka decyzję o pozwoleniu na budowę budynku mieszkalnego. W świetle obowiązujących wówczas przepisów prawnych nie można było zmienić współwłasności. Siostra małżonka, wyraziła zgodę na wybudowanie domu na części niezabudowanej działki. Sama pozostała w starym zabudowaniu.

Ze wspólnych pieniędzy małżonkowie rozpoczęli budowę i zamieszkali w wybudowanym domu. Ponosili przez lata wydatki na remont i modernizację ze wspólnych pieniędzy uzyskanych ze stosunku pracy. Małżonkowie wychowali w ww. domu dwójkę wspólnych dzieci. Nie zmieniali meldunku i nie posiadają innych nieruchomości. Z dniem ślubu w ich małżeństwie obowiązuje ustawowa wspólność majątkowa. Notarialnie małżonkowie nie sporządzili ani umowy małżeńskiej o rozszerzenie wspólności majątkowej ani o rozdzielności majątkowej.

W 2003 r. korzystając ze zmiany przepisów postanowiono uporządkować stan prawny nieruchomości. Wspólna działka geodezyjnie podzielona została na dwie odrębne nieruchomości zabudowane. Zmieniono współwłasność. Dla nowopowstałej działki małżonków otwarto nową księgę wieczystą. Właścicielem działki zabudowanej o powierzchni 0,5338 ha na której pobudowany został z funduszy wspólnych dom widnieje małżonek.

Następnie postanowieniem, sądu rejonowego z dnia 26 lutego 2014 r. jako jeden ze spadkobierców Wnioskodawczyni odziedziczyła po zmarłym bracie nieruchomość w K.

Dnia 2 maja 2014 r. aktem notarialnym nieruchomość została zbyta. Przypadający na Zainteresowaną udział w kwocie 21 000 zł Wnioskodawczyni wydatkowała na własne cele mieszkalne, remontując dom, który wspólnie z małżonkiem pobudowała i w którym zamierza się zestarzeć. Na okoliczność poniesionych wydatków Zainteresowana posiada faktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na remont domu mieszkalnego, który wraz z małżonkiem Wnioskodawczyni wybudowała z pieniędzy będących własnością wspólną na jego działce budowlanej, Zainteresowana może zaliczyć do dochodów wolnych od podatku dochodowego w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości, tj. wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe?

Zdaniem Wnioskodawczyni, poniesione wydatki na remont domu mieszkalnego będącego własnością wspólną na mocy ustawowej wspólności majątkowej Wnioskodawczyni powinna zaliczyć do dochodów wolnych z przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy (wspólność majątkowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Decyzję o pozwoleniu na budowę domu została wydana w trakcie trwania związku małżeńskiego. Przedmiotowa nieruchomość zabudowana, którą w 2014 i 2015 Wnioskodawczyni remontowała z pieniędzy uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości została wybudowana, a więc nabyta przez małżonków, tj. przez Wnioskodawczynię i jej męża w czasie trwania małżeństwa.

Co więcej zgodnie z art. 43 § 1 ww. kodeksu oboje małżonkowie mają wspólne prawo w majątku wspólnym. Dom mieszkalny powstał z pieniędzy wspólnych we wspólnym gospodarstwie domowym w trakcie trwania małżeństwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest – z zastrzeżeniem ust. 2 – odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2 podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Stosownie natomiast do przepisu art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Z analizy wniosku wynika, że Wnioskodawczyni uzyskała przychód ze sprzedaży udziału w nieruchomości, który wydatkowała na remont domu wybudowanego na działce należącej do męża.

Jak już wskazano powyżej, zgodnie z ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.

Z kolei zgodnie z przepisem art. 21 ust. 26 ww. ustawy – przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Z istoty rozwiązania zawartego w ww. przepisach wynika, że aby kwota uzyskana z odpłatnego zbycia mogła korzystać z omawianego zwolnienia, podatnik winien przeznaczyć ją m.in. na remont własnego budynku mieszkalnego, a więc budynku, do którego podatnikowi przysługuje tytuł własności.

W przypadku remontu budynku mieszkalnego posiadanie prawa własności lub współwłasności do remontowanego budynku wiąże się z posiadaniem prawa własności lub współwłasności do gruntu, na którym znajduje się remontowany budynek. Warunek ten nierozerwalnie związany jest ze stwierdzeniem zawartym w zacytowanym art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) w związku z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz uregulowaniami wynikającymi z prawa cywilnego.

Zgodnie bowiem z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) – nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale związane z gruntem lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stosownie natomiast do art. 48 Kodeksu cywilnego – budynki i inne urządzenia trwale związane z gruntem stanowią, co do zasady części składowe gruntu i na mocy art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego nie mogą być odrębnym przedmiotem własności.

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym.

Tak więc biorąc pod uwagę konstrukcję ww. przepisu stwierdzić należy, że budynek trwale związany z nieruchomością gruntową stanowi jej część składową co oznacza, że właścicielem zarówno gruntu, jak i budynku wzniesionego na tym gruncie, jest zawsze właściciel nieruchomości gruntowej, na której budynek ten został wybudowany. Powyższej zasady nie zmienia fakt, że małżonek nie będący właścicielem działki dokonuje nakładów na tej nieruchomości poprzez ponoszenie ekonomicznego ciężaru budowy domu.

Należy jednak podkreślić, że z powyższego zwolnienia, związanego z przeznaczeniem uzyskanego przychodu w okresie dwóch lat licząc od końca roku, w którym został on uzyskany na remont budynku, oprócz podatnika, będącego w momencie wydatkowania przychodu właścicielem lub współwłaścicielem budynku, może również skorzystać podatnik, który przed upływem tego okresu nabędzie własność lub współwłasność gruntu z wybudowanym na nim budynkiem.

W przedmiotowej sprawie działka na której Wnioskodawczyni i jej mąż wybudowali dom, została nabyta przez małżonka Zainteresowanej na podstawie umowy darowizny, co oznacza, że należała ona do majątku odrębnego małżonka. Zgodnie bowiem z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2015 r. poz. 583) – z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy prawa powstaje wspólność majątkowa obejmująca przedmioty nabyte w czasie jego trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich. Jednakże do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił. Tym samym nawet jeżeli nieruchomość będzie nabyta przez jednego z małżonków podczas trwania wspólności majątkowej małżeńskiej, ale sposób jej nabycia to darowizna (a darczyńca inaczej nie postanowił), wówczas wchodzi ona do majątku odrębnego tego małżonka, który nabył nieruchomość w darowiźnie.

W omawianej sprawie oznacza to, że Wnioskodawczyni przeznaczyła środki uzyskane z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości na remont budynku mieszkalnego, położonego na działce należącej do majątku osobistego małżonka Wnioskodawczyni, a więc budynku, którego jedynym właścicielem jest małżonek Wnioskodawczyni. Nieruchomość nabyta w darowiźnie przez jednego z małżonków co do zasady nie wchodzi bowiem do majątku wspólnego małżonków. Stanowi majątek odrębny wyłącznie tego małżonka, który nabył ją w darowiźnie. Oznacza to, że środki ze sprzedaży nie zostały wydatkowane przez Wnioskodawczynię na remont budynku mieszkalnego, do którego Wnioskodawczyni przysługuje tytuł własności lub współwłasności. Zatem takie wydatkowanie środków ze sprzedaży nie uprawnia do zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano wcześniej, należy zwrócić uwagę, że art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera przymiotnik „własny”. Przy interpretacji tych przepisów przymiotnika „własny” nie można pominąć. „Własny” zaś to taki, który stanowi własność lub współwłasność podatnika. Racjonalny ustawodawca w art. 21 ust. 26 ww. ustawy zapisał, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o którym mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W analizowanym w niniejszej sprawie stanie faktycznym sposób przeznaczenia przez Wnioskodawczynię środków pieniężnych na remont domu mieszkalnego na gruncie należącym do małżonka, a więc na cudzym gruncie – wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni – nie jest realizacją własnego celu mieszkaniowego, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie będąc właścicielem (współwłaścicielem) gruntu Wnioskodawczyni nie jest właścicielem (współwłaścicielem) budynku, a to oznacza, że nie remontuje własnego budynku mieszkalnego, do którego posiada tytuł prawny i o którym jest mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost wylicza katalog wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Katalog wydatków ma charakter wyczerpujący a nie przykładowy. Tylko wydatki poniesione na remont własnego domu wypełniają dyspozycję własnego celu mieszkaniowego. Zatem, aby Wnioskodawczyni mogła skorzystać z omawianego zwolnienia musiałaby remontować budynek znajdujący się na gruncie, do którego przysługiwało jej prawo własności lub współwłasności. Ponoszenie nakładów na gruncie, który stanowi własność małżonka, nie daje Wnioskodawczyni żadnego prawa własności ani współwłasności do budynku, a zatem nie można mówić o realizacji własnego celu mieszkaniowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro tak, to taki sposób wydatkowania środków z odpłatnego zbycia, na remont domu, do którego Wnioskodawczyni nie ma prawa własności będzie dla niej stanowił jedynie nakłady na cudzy grunt i budynek.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że jedynym właścicielem gruntu i znajdującego się na nim budynku mieszkalnego jest małżonek Wnioskodawczyni.

Zainteresowana podkreśliła, że nie sporządzała z mężem żadnej umowy o rozszerzenie wspólności majątkowej, ani o rozdzielności majątkowej. Nie wskazała również, że małżonkowie zamierzają w przyszłości, a zwłaszcza w terminie dwóch lat licząc od końca roku, w którym Zainteresowana uzyskała przychód ze zbycia udziału w lokalu rozszerzyć wspólność majątkową, czy też zawrzeć inną umowę, w wyniku której Zainteresowana stanie się właścicielką lub współwłaścicielką przedmiotowego gruntu i budynku.

Zatem w tak przedstawionych we wniosku okolicznościach sprawy, wydatkowanie środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży udziału w nieruchomości, na remont domu mieszkalnego, do którego Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo własności ani współwłasności, nie uprawnia Zainteresowanej do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskany bowiem przez Wnioskodawczynię przychód nie został przeznaczony w tym przypadku na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.