Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-336/15/AJ
z 2 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2015 r. (data wpływu 23 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży dokonanej na rzecz osób świadczących usługi najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży dokonanej na rzecz osób świadczących usługi najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi doradztwa podatkowego. Stosownie do obowiązujących przepisów dokonała instalacji kasy fiskalnej, przy użyciu której ewidencjonuje obrót (sprzedaż usług) na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. Wśród klientów spółki znajdują się również osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wymienione osoby uzyskują przychody z tytułu wynajmu własnych lokali opodatkowane na zasadach ogólnych lub w sposób zryczałtowany Przychody te uzyskiwane są w oparciu o zawarte długookresowe umowy najmu zawarte z osobami fizycznymi lub podmiotami gospodarczymi, tym samym mają charakter ciągły i stanowią źródło stałego dochodu. W stosunku do wymienionych osób Spółka wykonuje usługi doradztwa podatkowego w przedmiocie: obliczenia i ustalenia dochodu (przychodu), obliczenia i ustalenia kwoty podatku dochodowego, prowadzenia ewidencji środków trwałych. Przychód z tytułu wykonywanych usług jest wykazywany na sporządzanych fakturach oraz wprowadzany do kasy rejestrującej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy uzyskany obrót z tytułu sprzedaży opisanych usług wykonywanych w odniesieniu do wymienionych osób (klientów) uzyskujących przychody z najmu lokali na podstawie zawartych umów, Spółka winna ewidencjonować przy użyciu kasy rejestrującej pomimo wystawianych faktur?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie przepisu art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do brzmienia przepisu art. 15 ust. 2 cytowanej ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności, polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W świetle przedstawionego stanu faktycznego, zastosowanej przez ustawodawcę definicji działalności gospodarczej i przyjętej systematyki aktu prawnego na gruncie wykładni językowej należy uznać, że wskazane osoby (klienci):

• prowadzą działalność jako usługodawcy,
• prowadzą tę działalność w sposób ciągły (w oparciu o zawarte umowy),
• w celach zarobkowych (uzyskują określone wynagrodzenie z tyt. czynszu, stanowiące dochód wynajmującego).

Powyższe oznacza, że obrót z tytułu sprzedaży opisanych usług wykonywanych w odniesieniu do wymienionych osób (klientów), uzyskujących przychody z najmu lokali na podstawie zawartych umów, nie jest obrotem na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej i w konsekwencji w stosunku do Spółki nie powstaje obowiązek, o którym mowa w przepisie art. 111 ust. 1 cytowanej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn zm.).

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Wątpliwości Spółki dotyczą obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży na rzecz osoby fizycznej, która świadczy usługi najmu lokali, a zatem kluczowym do rozstrzygnięcie jest, czy klienci Spółki są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, czy też osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl ust. 2 tego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ponadto, z cyt. powyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma stałość, ciągłość wykorzystywania majątku. Oczywiste jest, że wykorzystywanie towarów ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę, itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego na gruncie ww. regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że klienci Spółki – jak słusznie wskazano – są osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą, zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży (świadczenia usług) na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, Spółka nie jest obowiązana do ewidencjonowania takiej sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Tym samym, stanowisko Spółki uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art.53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.