Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-72/15-2/MK
z 15 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki jawnej przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2015 r. (data wpływu 6 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w dostawie pojazdów samochodowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w dostawie pojazdów samochodowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność gospodarczą pod firmą: „A”. Wnioskodawca jest autoryzowanym dealerem. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest głównie sprzedaż pojazdów samochodowych.

W ramach prowadzonej działalności zawierane są z nabywcami umowy sprzedaży samochodów. Wielokrotnie umowy dotyczące sprzedaży samochodów nowych nie wskazują danych identyfikujących poszczególne pojazdy, takich jak: numer VIN czy numer podwozia. W konsekwencji wielokrotnie treść umów zawieranych pomiędzy Wnioskodawcą a jego kontrahentami uniemożliwia indywidualne oznaczenie ww. rzeczy.

W celu realizacji zawartych umów Spółka wystawia fakturę przed wydaniem towaru. W większości przypadków wraz z fakturą nabywcy wydaje się kartę pojazdu i świadectwo homologacji. Faktura, karta pojazdu i świadectwo homologacji są dokumentami indywidualizującymi pojazd. Zawierają numer VIN odnoszący się do konkretnego pojazdu znajdującego się w tym momencie w magazynie sprzedawcy. Dokumenty umożliwiają rejestrację pojazdu w wydziale komunikacyjnym na Klienta w celu opuszczenia magazynu dealera na „kołach”. Samo przekazanie nabywcy samochodu następuje na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego. Na poczet przyszłej sprzedaży przyjmowane są zaliczki. Fizyczne wydanie towaru nabywcy następuje po uiszczeniu całej ceny za towar z wyjątkiem sytuacji gdy samochód jest sprzedawany na podstawie umowy leasingu zawartej pomiędzy dealerem, klientem i leasingodawcą i innych umów o podobnym charakterze.

W przypadkach, gdy samochód magazyn spółki opuści na lawecie (bez wcześniejszej rejestracji) nabywcy przed wydaniem towaru wydaję się fakturę w celu zapłaty ceny za towar.

Ponadto na fakturze zastrzegamy, że własność pojazdu zostanie przeniesiona na Klienta z momentem uiszczenia pełnej zapłaty. Do momentu fizycznego wydania samochodu Klientowi odpowiedzialność za samochód spoczywa na dealerze. Ryzyko przypadkowej utraty lub uszkodzenia pojazdu na nabywcę przechodzą dopiero w momencie wydania mu towaru z magazynu spółki, które jest potwierdzone protokołem zdawczo-odbiorczym. W przypadku ewentualnej utraty i uszkodzenia towaru na terenie przedsiębiorstwa dealera przed jego wydaniem nabywcy, naprawienie szkody spoczywa na dealerze. Pojęcie magazynu spółki w tej sytuacji ma znaczenie umowne. W momencie wystawienia faktury automatycznie generuje się dokument WZ „Wydanie zewnętrzne”. Jest to dokument potwierdzający wydanie samochodu ze stanu magazynowego a nie wydanie klientowi. Samochód zanim zostanie wydany nabywcy trafia na warsztat w celu jego przygotowania do wydania klientowi. Przygotowanie to polega na uzupełnieniu paliwa, płynu do spryskiwacza, umycia pojazdu, wypolerowania, zainstalowania dodatkowych rzeczy na życzenie Klienta itp. Rozpatrywany stan faktyczny oraz wniosek nie dotyczy przypadków wcześniejszego niż dostawa otrzymania przez Spółkę zaliczki, przedpłaty lub jakiejkolwiek innej formy zapłaty za towar lub jej części.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. W związku z nowym stanem prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług wprowadzonym ustawą z 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, określonym m.in. brzmieniem art. 19a ust. 1 ustawy, Spółka powzięła wątpliwość, w którym momencie następuje dokonanie dostawy towarów w przypadku pojazdów samochodowych?
2. Czy w przedstawionym stanie sprawy, wydanie klientowi samochodu potwierdzone protokołem zdawczo-odbiorczym stanowi moment powstania obowiązku podatkowego w rozumieniu art. 19a ust. 1 u.p.t.u?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.; dalej jako: u.p.t.u.), powstaje w momencie fizycznego wydania samochodu nabywcy.

W przypadku sprzedaży pojazdów samochodowych faktura zawsze wystawiana jest przed wydaniem towaru. Faktura wraz kartą pojazdu i świadectwem homologacji jest podstawą do zarejestrowania samochodu w wydziale komunikacyjnym. Bez rejestracji samochód nie może poruszać się na drogach. W większości przypadków posiadanie dowodu rejestracyjnego daje nabywcy możliwość odbioru samochodu z magazynu dealera. Bardzo rzadko zdarza się by klient życzył sobie przetransportowania zakupionego samochodu innym środkiem transportu, np. na lawecie. W okresie od dnia, w którym wystawiono fakturę do dania odbioru samochodu przez nabywcę potwierdzonego protokołem zdawczo-odbiorczym sprzedający ponosi ryzyko utraty czy uszkodzenia pojazdu.

Zmiany w podatku od towarów i usług, które weszły w życie 1 stycznia 2014 r. dotyczą także możliwych terminów wystawiania faktur. Obecnie podatnicy mają możliwość wystawiania faktur przed dokonaniem sprzedaży jak i po wykonaniu usługi lub dokonaniu dostawy towarów.

Zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 106i ust. 1 ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę. Jednocześnie w myśl art. 106i ust. 7 pkt 1 ustawy o VAT, faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.
   
   

W obecnie obowiązującym stanie prawnym wystawienie faktury z wyjątkami określonymi w ustawie o podatku od towarów usług nie rodzi powstania obowiązku podatkowego. Zgodnie z zasadą ogólną obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów.

Takie stanowisko potwierdziło Ministerstwo Finansów w broszurze informacyjnej „Zmiany w zakresie określania momentu postania obowiązku podatkowego w VAT od 1 stycznia 2014 r.”, zamieszczonej na stronie internetowej www.finanse.mf.gov.pl, w której czytamy: Zgodnie z zasadą ogólną obowiązek podatkowy będzie powstawał z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Nowe podejście w zakresie obowiązku podatkowego oznacza rezygnację z dotychczasowego generalnego powiązania momentu powstania obowiązku podatkowego z datą wystawienia faktury”, oraz „Dokonanie dostawy towarów następuje z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, przykładowo: - „towar jest wydawany bezpośrednio nabywcy lub osobie przez niego wskazanej – dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą jego wydania”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Natomiast świadczenie usług to – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przy czym towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez sprzedaż z kolei rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Jednocześnie należy podkreślić, że dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu dostawy towarów za dokonaną pozostają bez znaczenia dla celów powstania obowiązku podatkowego, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Generalna zasada wynikająca z brzmienia powołanego powyżej art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Zgodnie z tą regulacją podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady zostanie rozliczony za ten okres rozliczeniowy.

Ponadto należy wskazać, że regulacja art. 19a ust. 1 jest zgodna z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347, str. 1, z późn. zm.), który mówi, że zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa podatkowego w kontekście wskazanego opisu sprawy stwierdzić należy, że w przypadku dostawy samochodów, obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 19a ust. 1 ustawy. W ustawie brak jest szczególnego przepisu odnoszącego się do momentu powstania obowiązku podatkowego w tym zakresie.

Jak wynika z treści art. 106a pkt 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności (…).

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W świetle art. 106i ust. 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. –fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jednocześnie w ust. 7 ww. artykułu wskazano, że faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.
   
   

Powyższe oznacza, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie sprzeciwiają się wystawieniu faktury przed dokonaniem dostawy towarów lub wykonaniem usługi oraz otrzymaniem zapłaty (całości lub części). Należy mieć jednakże na względzie, że wystawienie faktury nie może nastąpić wcześniej niż 30 dni przed ww. czynnościami.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawca jest autoryzowanym dealerem. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest głównie sprzedaż pojazdów samochodowych. W celu realizacji zawartych umów Spółka wystawia fakturę przed wydaniem towaru. W większości przypadków wraz z fakturą nabywcy wydaje się kartę pojazdu i świadectwo homologacji. Faktura, karta pojazdu i świadectwo homologacji są dokumentami indywidualizującymi pojazd. Dokumenty umożliwiają rejestrację pojazdu w wydziale komunikacyjnym na Klienta w celu opuszczenia magazynu dealera na „kołach”. Samo przekazanie nabywcy samochodu następuje na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego. Fizyczne wydanie towaru nabywcy następuje po uiszczeniu całej ceny za towar z wyjątkiem sytuacji gdy samochód jest sprzedawany na podstawie umowy leasingu zawartej pomiędzy dealerem, klientem i leasingodawcą i innych umów o podobnym charakterze. W przypadkach, gdy samochód, magazyn spółki opuści na lawecie (bez wcześniejszej rejestracji) nabywcy przed wydaniem towaru wydaję się fakturę w celu zapłaty ceny za towar. Do momentu fizycznego wydania samochodu Klientowi odpowiedzialność za samochód spoczywa na dealerze. Ryzyko przypadkowej utraty lub uszkodzenia pojazdu na nabywcę przechodzą dopiero w momencie wydania mu towaru z magazynu spółki, które jest potwierdzone protokołem zdawczo-odbiorczym. W momencie wystawienia faktury automatycznie generuje się dokument WZ „Wydanie zewnętrzne”. Jest to dokument potwierdzający wydanie samochodu ze stanu magazynowego a nie wydanie klientowi. Samochód zanim zostanie wydany nabywcy trafia na warsztat w celu jego przygotowania do wydania klientowi. Wnioskodawca wskazał jednocześnie, że rozpatrywany stan sprawy oraz wniosek nie dotyczy przypadków wcześniejszego niż dostawa otrzymania przez Spółkę zaliczki, przedpłaty lub jakiejkolwiek innej formy zapłaty za towar lub jej części.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia momentu dokonania dostawy towarów w przypadku pojazdów samochodowych oraz wyjaśnienia czy w niniejszej sprawie wydanie klientowi samochodu, potwierdzone protokołem zdawczo-odbiorczym, stanowi moment powstania obowiązku podatkowego w rozumieniu art. 19a ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powołany przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Wystawienie faktury potwierdzającej zawarcie umowy sprzedaży towarów należy rozumieć jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Zatem dopiero okoliczności faktyczne towarzyszące wystawieniu faktury potwierdzają dokonanie dostawy. Wystawieniu faktury, nie mogą towarzyszyć jakiekolwiek ograniczenia nabywcy do swobodnego dysponowania towarem.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy (mając na uwadze ściśle opis sprawy) należy stwierdzić, że skoro Spółka wystawia fakturę VAT przed wydaniem towaru wraz z kartą pojazdu i świadectwem homologacji, które umożliwiają rejestrację pojazdu w wydziale komunikacji, to w konsekwencji dzień wystawienia faktury będzie dniem dokonania dostawy, w którym powstanie obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy. Obowiązek podatkowy po stronie Wnioskodawcy dokonującego sprzedaży pojazdów samochodowych powstanie właśnie w takiej chwili, gdyż wskazany komplet dokumentów potwierdzających transakcję nabycia umożliwia jednocześnie swobodne dysponowanie pojazdem jak właściciel. Fakt wystawienia faktury VAT dokumentującej czynność sprzedaży samochodu osobowego przed rzeczywistym wydaniem tego pojazdu nabywcy nie stanowi naruszenia przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, gdy zachowane zostanie ograniczenie zawarte w art. 106i ust. 7 ustawy.

Podsumowując:

1. W związku z nowym stanem prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług wprowadzonym ustawą z 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, określonym m.in. brzmieniem art. 19a ust. 1 ustawy, dokonanie dostawy towarów, w przypadku pojazdów samochodowych, następuje – w niniejszej sprawie – w chwili wystawienia faktury VAT, która dokumentuje transakcję sprzedaży oraz umożliwia dysponowanie pojazdem jak właściciel.
2. W przedstawionym stanie sprawy, wystawienie faktury VAT klientowi samochodu stanowi moment powstania obowiązku podatkowego w rozumieniu art. 19a ust. 1 ustawy.
   
   

W tym miejscu organ wskazuje, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego, a w szczególności zastrzeżeniu Wnioskodawcy, że stan sprawy i wniosek nie dotyczy przypadków wcześniejszego niż dostawa otrzymania przez Spółkę zaliczki, przedpłaty lub jakiejkolwiek innej formy zapłaty. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.