Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-264/15/MW
z 10 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) w zw. z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 8 czerwca 2015 r. (data otrzymania 10 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem w 1/2 części lokalu mieszkalnego. Z lokalem związany jest udział w gruncie, na którym posadowiony jest blok mieszkalny wielorodzinny. Przynależy do niego również komórka lokatorska. Lokal mieszkalny zakupiono 28 grudnia 2012 r. od dewelopera umową w formie aktu notarialnego za kwotę 242.383 zł. Drugim współwłaścicielem lokalu mieszkalnego i współkredytobiorcą jest osoba fizyczna należąca do III grupy podatkowej.

Aktualnie, w ocenie Wnioskodawcy, wartość mieszkania jest tożsama z kwotą za jaką zostało zakupione (pozostaje nadal częściowo w remoncie), zatem wartość jego połowy (udziału) stanowi kwotę 121.191,50 zł. Na zakup mieszkania został zaciągnięty 6 września 2012 r. kredyt na kwotę 193.900 zł. Powierzchnia mieszkania to około 65 metrów kwadratowych. Nieruchomość lokalowa obciążona jest hipoteką umowną w kwocie 387.800 zł na rzecz banku udzielającego kredytu mieszkaniowego, zabezpieczającą spłatę kapitału, odsetek, prowizji i opłat. Połowa kwoty obciążenia hipotecznego to 193.900 zł. Aktualna kwota pozostała do spłaty to około 186.000 zł.

Z uwagi na zmianę sytuacji życiowej, Wnioskodawca wraz z drugim dotychczasowym współwłaścicielem mieszkania zamierzają zawrzeć notarialną umowę nieodpłatnego zniesienia współwłasności mieszkania, bez spłat i dopłat od żadnej ze stron. W wyniku umowy zniesienia współwłasności drugi współwłaściciel przejmie spłatę całego kredytu obciążającego nieruchomość lokalową zaś Wnioskodawca zostanie zwolniony z jego spłaty w całości, w zamian za przeniesienie przysługującego mu udziału we współwłasności lokalu mieszkalnego (1/2). Drugi współwłaściciel stanie się wyłącznym właścicielem lokalu mieszkalnego jak też wyłącznym kredytobiorcą, gdyż bank zwolni z kredytu Wnioskodawcę, który nie będzie już współwłaścicielem lokalu.

Wnioskodawca wskazał, że Minister Finansów w wydanej indywidualnej interpretacji podatkowej dla drugiego współwłaściciela ww. lokalu z 7 maja 2015 r. Znak: IBPBII/1/4515-22/15/MCZ potwierdził, że powyższa czynność notarialna podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Ustanowiona na nieruchomości hipoteka stanowić będzie obciążenie, które należy zaliczyć do ciężarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wobec tego, że wartość hipoteki przekroczy wartość nabywanego udziału przez drugiego współwłaściciela to podstawa opodatkowania wyniesie zero zł. Nie dojdzie do powstania po stronie nabywcy zobowiązania podatkowego od spadków i darowizn, a zatem konieczności zapłaty tego podatku.

Planowane zniesienie współwłasności ma nastąpić przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lokalu mieszkalnego a tym samym udziałów w tym lokalu.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytania.

1. Czy w wyniku zawarcia umowy notarialnej nieodpłatnego zniesienia współwłasności lokalu mieszkalnego obciążonego hipoteką, bez spłat czy dopłat na rzecz którejkolwiek ze stron, Wnioskodawca jako strona, której dług zostanie w całości przejęty przez drugiego współwłaściciela w zamian za przeniesienie na niego przysługującego mu udziału w ww. nieruchomości oraz dodatkowo zostanie zwolniony z kredytu przez bank, osiągnie dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych – czy to z uwagi na zwolnienie i przejęcie go przez drugiego współkredytobiorcę czy też z uwagi na zwolnienie z długu przez bank?
2. W przypadku odpowiedzi nie potwierdzającej stanowiska Wnioskodawcy, od jakiej podstawy w sprawie należy obliczyć Wnioskodawcy podatek dochodowy od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność polegająca na nieodpłatnym zniesieniu współwłasności nieruchomości, bez spłat czy dopłat na rzecz którejkolwiek ze stron, nie wywoła u niego, jako dotychczasowego współwłaściciela nieruchomości, który w zamian za przeniesienie swego udziału w prawie własności nieruchomości, zostanie w całości zwolniony z konieczności spłaty kredytu, konieczności zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż w przypadku nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości, powstały tak przychód, po którejkolwiek ze stron umowy, podlega wyłącznej regulacji zawartej w ustawie o podatku od spadków i darowizn, na zasadzie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od spadków i darowizn.

Dodatkowo, w opinii Wnioskodawcy, zwolnienie go z długu przez bank nie spowoduje, że uzyska kosztem banku jakąkolwiek korzyść majątkową (1/2 udziału zostanie przeniesiona na drugiego współwłaściciela nieruchomości). Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 27 czerwca 2014 r. Znak: ITPB2/415-362/14/MN. Ponadto zwolnienie z obciążenia hipotecznego przy umowie nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości, nie może być uznane za „wzbogacenie” strony, odpłatne zbycie, gdyż związane jest jednocześnie z utratą przysługującego tej stronie ułamkowego prawa do nieruchomości.

Gdyby jednak Organ uznał, że przedstawione zdarzenie powoduje konieczność zapłaty podatku dochodowego po stronie Wnioskodawcy, to powstaje pytanie o sposób ustalenia podstawy opodatkowania. W tej materii wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 28 marca 2014 r. Znak: IPPB2/415-50/14-4/MG, w której wskazał, że podstawę opodatkowania powinno się określić odejmując od wartości zwolnienia wnioskodawczyni z długu (którą jest połowa kredytu pozostałego do spłaty) cenę nabycia przedmiotowego udziału. W tej sytuacji podatek dochodowy nie wystąpi, ponieważ kredyt został w pewnej części spłacony. Po odjęciu od jego połowy wartości nabytego udziału otrzymany wynik będzie kwotą ujemną. Podatek nie wystąpi. To stanowisko Wnioskodawca uważa za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 28 grudnia 2012 r. Wnioskodawca wraz z drugim współwłaścicielem nabył lokal mieszkalny w udziałach po 1/2 każdy. Nabycie było sfinansowane kredytem hipotecznym. Obecnie Wnioskodawca chce znieść współwłasność ww. lokalu mieszkalnego na rzecz drugiego współwłaściciela z jednoczesnym przejęciem przez niego całości ciążącego na nieruchomości długu. Tym samym Wnioskodawca zostanie zwolniony w obowiązku spłaty kredytu w całości.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych ani inne akty prawne nie zawierają definicji „odpłatnego zbycia” rzeczy lub praw. W celu ustalenia znaczenia tych terminów, należy więc posłużyć się wykładnią językową. Do stwierdzenia powstania przychodu warunkiem koniecznym jest uzyskanie przysporzenia majątkowego. Wskazać należy w tym miejscu na definicję przywołaną w komentarzu do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wywiedzioną przez Adama Bartosiewicza, który definiuje odpłatne zbycie jako „przeniesienie prawa własności rzeczy lub praw, o których mowa, na inną osobę za wynagrodzeniem. Podstawową formą odpłatnego zbycia będzie sprzedaż oraz zamiana. Zgodnie z zasadą swobody umów, odpłatne zbycie może nastąpić także w innej formie.”, po czym dodaje: „cena odpłatnego zbycia wyrażona w umowie nie musi być wyrażona w pieniądzu (wartościach pieniężnych). Nie jest bowiem wykluczone, że zapłatą za przeniesienie własności rzeczy lub przeniesienie praw będzie inna forma przysporzenia majątkowego”. (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, Lex, 2010, wyd. II). Tym samym wynagrodzenie można określić nie tylko w pieniądzu, ale także poprzez inne określenie jego wartości np. zwolnienie z długu czy potrącenie wzajemnych wymagalnych wierzytelności.

Zatem pod pojęciem „odpłatne zbycie” należy rozumieć nie tylko sprzedaż, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej za odpłatnością (niekoniecznie w formie gotówkowej), a więc co do zasady również odpłatne zniesienie współwłasności.

Potwierdzeniem powyższych spostrzeżeń jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 czerwca 2000 r., sygn. akt SA/Gd 2258/95 w którym wywiedziono, że zapłatę ceny sprzedaży można wyrazić nie tylko w pieniądzu, lecz również poprzez inne określenie jej wartości, w tym m.in. przez zwolnienie z długu, czy też potrącenie wymagalnych wierzytelności. Taki sposób rozliczenia się sprzedającego i kupującego nie pozbawia zawartej umowy tego elementu, jakim jest określenie ceny sprzedaży. Podobnie stwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny z Bydgoszczy w wyroku z 11 sierpnia 2009 r., I SA/Bd 133/09, który orzekł, że odpłatnością może być także zwolnienie nabywcy z długu.

Osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu) – art. 519 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.).

Zgodnie z § 2 tego przepisu, przejęcie długu może nastąpić:

1. przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika; oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron;
2. przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna.
   
   

Zgodnie z art. 521 § 1 Kodeksu cywilnego – jeżeli skuteczność umowy o przejęcie długu zależy od zgody dłużnika, a dłużnik zgody odmówił, umowę uważa się za nie zawartą. Jeżeli skuteczność umowy o przejęcie długu zależy od zgody wierzyciela, a wierzyciel zgody odmówił, strona, która według umowy miała przejąć dług, jest odpowiedzialna względem dłużnika za to, że wierzyciel nie będzie od niego żądał spełnienia świadczenia (art. 521 § 2 Kodeksu cywilnego).

Podkreślenia wymaga fakt, że charakterystyczną cechą odpłatnego zbycia jest ekwiwalentność świadczeń stron, przy czym świadczenia stron względem siebie nie muszą mieć tego samego wymiaru ekonomicznego, ustalanego według kryteriów obiektywnych. Wskazać należy, że odpłatne czynności prawne charakteryzują się tym, że każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową (niekoniecznie w postaci pieniężnej). Cechą umów odpłatnych jest to, że świadczenie jednej strony umowy znajduje swój odpowiednik w świadczeniu drugiej strony. Jest to sytuacja, gdy każda ze stron umowy uzyskuje ekwiwalent (równoważnik) dla świadczenia własnego. Nie dochodzi więc w takim przypadku do sytuacji, gdy tylko jedna ze stron odnosi korzyść z dokonanego świadczenia, a świadczenie zbywcy nie odbywa się kosztem uszczuplenia własnego majątku. Niewątpliwe w przypadku zbycia opisanego w rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z klasycznym przykładem ekwiwalentności świadczeń. Istotą odpłatnego zbycia jest bowiem to, że zbywca dokonując przysporzenia nie czyni tego kosztem własnego majątku, albowiem uzyskuje ekwiwalentne świadczenie, posiadające określony wymiar materialny, przejawiający się w zwolnieniu Wnioskodawcy ze spłacania kolejnych rat kredytu. Wnioskodawca błędnie zatem wskazuje, że przeniesienie własności udziału w lokalu mieszkalnym nastąpi nieodpłatnie.

W rozpatrywanej sprawie przeniesienie udziału w lokalu mieszkalnym w drodze zniesienia współwłasności na rzecz drugiego współwłaściciela w zamian za przejęcie długu będzie więc odpłatnym zbyciem tego udziału (odpłatnym zniesieniem współwłasności), natomiast dla osoby, która w zamian za otrzymany udział z tego długu zwalnia, jest nabyciem tego udziału. W przedstawionej we wniosku sytuacji zwolnienie z długu spowoduje, że Wnioskodawca w zamian za przeniesienie udziału we współwłasności nieruchomości, zostanie zwolniony ze spłaty kredytu hipotecznego. Zatem przeniesienie własności udziału w nieruchomości na drugiego współwłaściciela w zamian za przejęcie długu Wnioskodawcy będzie stanowiło źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli zostanie dokonane przed 1 stycznia 2018 r.

Prawidłowość powyższej wykładni wyraża też wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 25 października 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 697/11: „Skład orzekający w niniejszej sprawie przychyla się do poglądu organu interpretacyjnego co do uznania stanowiska skarżącej za nieprawidłowe. Przeniesienie udziału spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nabytego w 2006 roku, w zamian za zwolnienie z długu, dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie stanowi dla skarżącej wnioskodawczyni źródło przychodu o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. (…) Sąd podziela wywody organu interpretacyjnego co do wykładni terminu odpłatne zbycie, przez który należy rozumieć przeniesienie własności rzeczy lub praw na inną osobę za wynagrodzeniem. W zaprezentowanym we wniosku stanie faktycznym przeniesienie przez skarżącą wnioskodawczynię udziału spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego na konkubenta (nabywca prawa) w zamian za przejęcie przez niego długu, było odpłatnym zbyciem tego prawa. Poprzez opisane we wniosku czynności doszło bowiem do zwolnienia wnioskodawczyni z długu. W okolicznościach faktycznych jakie zostały zaprezentowane we wniosku oznacza to, iż wartość długu, z którego skarżąca została zwolniona jest dla niej wynagrodzeniem za przeniesienie prawa własności udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego na rzecz konkubenta, które trzeba uznać za źródło przychodu o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., bowiem przeniesienie własności ww. udziału nastąpiło przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego prawa”.

Z uwagi zatem na fakt, że nabycie przez Wnioskodawcę udziału w ww. lokalu mieszkalnym nastąpiło w 2012 r., dokonując oceny skutków prawnych przedstawionego zdarzenia należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy – wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Stosownie do treści art. 19 ust. 4 ww. ustawy – jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający.

Z kolei koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ww. ustawy).

Wysokość ww. nakładów – stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy – ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, że w omawianej sprawie dochodem Wnioskodawcy z tytułu odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym na podstawie umowy o zniesienie współwłasności będzie różnica pomiędzy przychodem określonym na podstawie art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi na podstawie art. 22 ust. 6c ww. ustawy. Skoro zwolnienie z długu jest formą odpłatnego zbycia, to wartość długu, z którego Wnioskodawca został zwolniony jest wynagrodzeniem za przeniesienie prawa własności udziału w lokalu mieszkalnym – odpowiednikiem ceny. Z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wartość wyrażona w cenie określonej w umowie jest przychodem z odpłatnego zbycia. Myli się jednak Wnioskodawca sądząc, że jest to zasada nie doznająca żadnych wyjątków ani zastrzeżeń. Zastrzeżenie zostało bowiem zawarte już w kolejnym zdaniu. Ustawodawca postanowił, że jeżeli cena, bez uzasadnionej przyczyny, odbiega znacznie od wartości rynkowej rzeczy lub prawa, to przychód określi organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przychód podatnika z tytułu odpłatnego zbycia ma więc odpowiadać wartości rynkowej, w przeciwnym razie zastosowanie znajdzie art. 19 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rozpatrywanej sprawie ceną będącą odpowiednikiem wartości długu, z którego Wnioskodawca został zwolniony jest kwota 93.000 zł. Ze zdania pierwszego art. 19 ust. 1 ww. ustawy wynika, że kwota ta mogłaby być przychodem z odpłatnego zbycia. Jednakże w rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajdzie wyjątek, o którym mowa w zdaniu kolejnym w rezultacie czego organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej ma uprawnienia aby określić Wnioskodawcy przychód w wysokości wartości rynkowej zbywanego udziału w lokalu mieszkalnym. Wnioskodawca wskazał bowiem we wniosku, że w jego opinii aktualnie wartość lokalu mieszkalnego jest tożsama z kwotą za jaką lokal ten został zakupiony, a zatem wartość jego udziału stanowi kwotę 121.191,50 zł. Z powyższych okoliczności wynika zatem, że cena za jaką można uznać wartość zwolnienia Wnioskodawcy z długu, czyli połowa kredytu pozostałego do spłaty (93.000 zł) nie odpowiada wartości rynkowej, ponieważ sam Wnioskodawca wskazał, że wartość rynkowa jego udziału wynosi 121.191,50 zł. W tych okolicznościach przychód w wartości rynkowej udziału 1/2 zbywanego w drodze zniesienia współwłasności może określić Wnioskodawcy organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej. Jeśli kwota 121.191,50 zł faktycznie odpowiadała będzie wartości rynkowej zbywanego udziału w lokalu mieszkalnym na dzień, w którym zawarta zostanie umowa zniesienia współwłasności, to zauważyć należy, że nie wystąpi dochód do opodatkowania ponieważ za koszt uzyskania przychodu – określony na podstawie art. 22 ust. 6c ww. ustawy – Wnioskodawca będzie mógł uznać cenę nabycia tego udziału czyli również kwotę 121.191,50 zł. Wnioskodawca nie będzie zatem zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego. Będzie jednak zobowiązany do złożenia zeznania PIT-39.

W myśl bowiem art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Podsumowując, przeniesienie udziału w lokalu mieszkalnym, który został nabyty 28 grudnia 2012 r., w zamian za zwolnienie z długu w związku ze zniesieniem współwłasności, dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, stanowić będzie dla Wnioskodawcy źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zbycie to będzie miało charakter odpłatny. Przy czym podstawą obliczenia podatku dochodowego co do zasady będzie dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia, czyli ceną określoną w umowie o zniesienie współwłasności (pomniejszoną o ewentualnie poniesione przez Wnioskodawcę koszty odpłatnego zbycia), a kosztami o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy, czyli ceną nabycia przez Wnioskodawcę w 2012 r. udziału w lokalu mieszkalnym. Skoro wartość zwolnienia z długu będąca odpowiednikiem ceny nie odpowiada wartości rynkowej zbywanego udziału, to przychód w wysokości rynkowej wartości mogą Wnioskodawcy ustalić organy podatkowe lub organy kontroli skarbowej na podstawie art. 19 ust. 4 ww. ustawy. Jeżeli nie będzie on wyższy od ceny nabycia udziału, to nie wystąpi dochód do opodatkowania a tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym.

Stanowiska Wnioskodawcy nie można było jednak uznać za prawidłowe z uwagi na przedstawioną przez niego argumentację przemawiającą za brakiem obowiązku podatkowego z tytułu skutków zawartej umowy.

Odnosząc się do przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej z 7 maja 2015 r. Znak: IBPBII/1/4515-22/15/MCZ wydanej dla drugiego współwłaściciela lokalu mieszkalnego w zakresie podatku od spadków i darowizn należy stwierdzić, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czynność prawna polegająca na zniesieniu współwłasności nieruchomości w ten sposób, że jeden ze współwłaścicieli zbywa swój udział na rzecz drugiego w zamian za zwolnienie tego pierwszego z obowiązku spłaty kredytu zaciągniętego na zakup tej nieruchomości, jest czynnością o charakterze odpłatnym. Stanowisko Organu potwierdza orzecznictwo sądowe chociażby w przywołanym powyżej wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 25 października 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 697/11.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.