Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-184/15/MZM
z 12 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) w zw. z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 9 kwietnia 2015 r. (data otrzymania 14 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z odpłatnym zbyciem udziałów w spółce z o.o. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z odpłatnym zbyciem udziałów w spółce z o.o.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 5 lutego 2015 r. Wnioskodawca zbył na rzecz X Sp. z o.o. oraz na rzecz Y Sp. z o.o. – na podstawie umów zbycia udziałów – wszystkie udziały, jakie posiadał w tych spółkach, w celu ich umorzenia.

Strony zgodnie ustaliły ceny sprzedaży: za 1.400 udziałów w kapitale zakładowym X Sp. z o.o. o wartości nominalnej łącznie 70.000 zł na kwotę 1.170.400 zł oraz za 34 udziały w kapitale zakładowym Y Sp. z o.o. o łącznej wartości nominalnej 17.000 zł na kwotę 1.170.280 zł.

Strony ustaliły w paragrafie 3 każdej z umów, że Nabywca zapłaci wynagrodzenie za nabyte udziały najpóźniej w terminie do dnia 10 marca 2025 r., przy czym pierwsza rata zostanie zapłacona Zbywcy w terminie 7 dni od dnia zawarcia Umowy, a pozostałe kwoty z każdej z umów uregulowane zostaną w 120 równych, miesięcznych ratach po 6.400 zł, płatnych z dołu do dnia 10 każdego miesiąca, począwszy od 10 marca 2015 r.

Strony ustaliły także (w paragrafie 3 ust. 3 każdej z Umów), że opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat, po bezskutecznym wezwaniu do zapłaty i wyznaczeniu dodatkowego

7-dniowego terminu do zapłaty, powoduje natychmiastową wymagalność całości pozostałego do zapłaty wynagrodzenia. Natychmiastową wymagalność całej kwoty wynagrodzenia powodują także: zbycie przez któregokolwiek z udziałowców Nabywcy pozostających w spółce udziałów w całości lub części, także w trybie ich umorzenia, połączenie lub podział Nabywcy, a także obniżenie kapitału zakładowego lub zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości.

Strony uzgodniły także w paragrafie 3 ust. 4 Umowy, że począwszy od 1 stycznia 2016 r. wysokość rat będzie ulegała rokrocznej waloryzacji, a Nabywca będzie obowiązany do zapłaty rat w kwocie ustalonej, powiększonej o kwotę w wysokości 1/12 iloczynu pozostałej do zapłaty należności i wskaźnika jednorocznego WIBOR 1Y na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego powiększonego o 1%.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy przychody, które Wnioskodawca ma otrzymać w kolejnych ratach z tytułu zapłaty za zbyte udziały w spółkach z o.o. są przychodami należnymi z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną dopiero z dniem wymagalności danych rat, w związku z czym obowiązek w podatku dochodowym w odniesieniu do tych rat powstanie odpowiednio w każdej kolejnej dacie płatności raty, a w konsekwencji podatek dochodowy powinien być rozliczony w deklaracjach za okresy, w których raty staną się wymagalne lub też – odpowiednio zgodnie z treścią paragrafu 3 ust. 3 Umowy – obowiązek podatkowy powstanie w dacie wymagalności należności w danym roku podatkowym, w którym nastąpią okoliczności faktyczne powodujące wymagalność całości roszczenia o zapłatę z tytułu zbycia udziałów?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychody, które Wnioskodawca ma otrzymać w latach 2015-2025 w kolejnych ratach z tytułu zapłaty za zbyte udziały w spółkach z o.o. są przychodami należnymi z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną dopiero z dniem wymagalności danych rat. W związku z powyższym wyjaśnieniem obowiązek w podatku dochodowym w odniesieniu do tych rat powstanie odpowiednio w każdej kolejnej dacie płatności raty, a w konsekwencji podatek dochodowy powinien być rozliczony w deklaracjach za okresy, w których raty staną się wymagalne lub też – odpowiednio zgodnie z treścią paragrafu 3 ust. 3 Umowy – obowiązek podatkowy powstanie w dacie wymagalności należności w danym roku podatkowym, w którym nastąpią okoliczności faktyczne powodujące wymagalność całości roszczenia o zapłatę z tytułu zbycia udziałów.

W opinii Wnioskodawcy, przychód z tytułu zbycia udziałów w spółce kapitałowej został z mocy art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczony do przychodów z kapitałów pieniężnych. Postanowienie art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodem są przede wszystkim pieniądze otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika; postanowienie to jednocześnie określa moment uzyskania przychodu. Ogólna reguła wynikająca z tego przepisu przewiduje, że przychód w postaci pieniędzy lub wartości pieniężnych powstaje w momencie otrzymania ich przez podatnika lub w momencie postawienia ich do dyspozycji podatnika (lex generali). Jest ona wyrazem przyjęcia przez ustawodawcę, tzw. metody kasowej ustalania przychodu, wiążącej jego uzyskanie z faktycznym wejściem w posiadanie określonych walorów pieniężnych lub możliwością faktycznego dysponowania nimi. Doznaje ona ograniczenia w kolejnych przepisach w tym m.in. w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ww. ustawy, który stanowi, że za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz papierów wartościowych (lex specialis). W konsekwencji stwierdzić należy, że dla przychodów z tytułu sprzedaży udziałów w spółce z o.o. nie jest istotny moment otrzymania pieniędzy (wartości pieniężnych), gdyż przychodem są już wartości należne, choćby faktycznie nie otrzymane. Nie jest istotne zatem faktyczne przekazanie kwot w jakiejkolwiek formie, lecz fakt istnienia obowiązku ich przekazania.

W judykaturze jednoznacznie przyjmuje się, że w momencie, gdy podatnik uzyskuje już roszczenie żądania zapłaty, a tym samym dochodzenia wierzytelności przed sądem powszechnym, to taka wierzytelność jako wymagalna staje się przychodem należnym w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Do przychodów z kapitałów pieniężnych zalicza się tylko takie wierzytelności, które w danym momencie podatnikowi należą się, czyli są wymagalne, przy czym nie ma znaczenia, czy podatnik już faktycznie uzyskał świadczenie wynikające z takiej wierzytelności, czy też jeszcze nie. Ponieważ ustawa nie definiuje pojęcia „kwot należnych”, przyjmuje się, że chodzi tu o tego typu przychody, co do których podatnikowi przysługuje skuteczne prawo ich domagania się od kontrahenta. Musi zatem być to należność, wynikająca z istniejącego stosunku prawnego, łączącego podatnika z jego dłużnikiem oraz powinien nastąpić termin wymagalności danej raty należności. Wobec tego kwoty należne trzeba utożsamiać z wymagalnymi świadczeniami (tak m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 czerwca 2010 r., sygn. akt II FSK 282/09. opubl.: LEX, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 63/10, opubl.: LEX).

Niniejsza sprawa dotyczy świadczeń wynikających z umowy cywilnoprawnej, a zatem możliwość domagania się spełnienia świadczenia wiąże się każdorazowo z jego wymagalnością. W ujęciu cywilistycznym wymagalność roszczenia z kolei związana jest z nadejściem ostatniego dnia pozwalającego dłużnikowi spełnić świadczenie zgodnie z treścią zobowiązania, bowiem zgodnie z przepisem art. 455 Kodeksu cywilnego a contrario roszczenie staje się wymagalne z chwilą nadejścia terminu, w jakim świadczenie ma być spełnione (tak m.in. wyrok Sądu Najwyższego z 3 lutego 2006 r., sygn. akt ICSK 17/05, LEX nr 192241, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 11 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Ke 131/10). Istotą jest zatem abstrakcyjna data wybrana przez strony stosunku zobowiązaniowego, jako data spełnienia świadczenia. „Przychód należny” powstaje zatem w dacie, kiedy określona kwota przysługującego podatnikowi świadczenia pieniężnego staje się wymagalna i może on domagać się jej zapłaty. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 16 listopada 2006 r. sygn. akt II FSK 1375/05 (publ. LEX nr 291825) identycznie interpretowane jest postanowienie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące „kwoty należnej”, bowiem cecha „należności” dotyczy „kwot, które są wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, a zatem zasadne jest przyjęcie, że przychodami w rozumieniu art. 14 ust. 1 ww. ustawy stają się kwoty, których podatnik może skutecznie się domagać od swego kontrahenta”.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym sprawy przychód, stanowiący podstawę opodatkowania powstaje każdorazowo z chwilą wymagalności poszczególnych rat, tj. co miesiąc. Przed upływem umownych terminów Wnioskodawca nie może domagać się zapłaty całości ceny za sprzedane udziały, jego roszczenia nie są wymagalne i Wnioskodawca nie uzyska od strony kupującej ceny ani w całości, ani też w żadnej części przyszłej. Uwzględniając okoliczności transakcji, bez ustalonego w umowie sposobu ustalenia terminów zapłaty umowa sprzedaży nie doszłaby do skutku pomiędzy stronami. Przychód należny należy zatem na gruncie art. 17 ust. 1 pkt 6 utożsamiać z wymagalnością roszczenia o zapłatę. Na takim stanowisku stoją również sądy administracyjne (m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 12 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Kr 2187/13, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 sierpnia 2013 r.). W judykaturze przyjmuje się, że w momencie, gdy podatnik uzyskuje już roszczenie żądania zapłaty, a tym samym możność dochodzenia wierzytelności przed sądem powszechnym, to taka wierzytelność jako wymagalna staje się przychodem należnym w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Do przychodów z kapitałów pieniężnych zalicza się tylko takie wierzytelności, które w danym momencie podatnikowi się należą, czyli są wymagalne, przy czym nie ma znaczenia, czy podatnik już faktycznie uzyskał świadczenie wynikające z takiej wierzytelności, czy też jeszcze nie. Ponieważ ustawa nie definiuje pojęcia „kwot należnych” przyjmuje się, że chodzi tu o tego typu przychody, co do których podatnikowi przysługuje skuteczne prawo ich domagania się od kontrahenta. Tak przykładowo wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 25 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 63/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy stanowi, że źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 5 lutego 2015 r. Wnioskodawca w celu umorzenia zbył na rzecz dwóch spółek z o.o. wszystkie udziały jakie posiadał w tych spółkach. W umowach ustalono, że nabywcy zapłacą wynagrodzenie za nabyte udziały najpóźniej w terminie do 10 marca 2025 r., przy czym pierwsza rata zostanie zapłacona zbywcy w terminie 7 dni od dnia zawarcia umów, a pozostałe kwoty z każdej z umów uregulowane zostaną w 120 równych, miesięcznych ratach po 6.400 zł płatnych z dołu do dnia 10 każdego miesiąca począwszy od 10 marca 2015 r.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ww. ustawy – za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych.

Przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. c), pkt 6, 7 i 9-10, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19 (art. 17 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zatem przychodem z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach z o.o. jest ich wartość rynkowa wynikająca z umowy sprzedaży wyrażona w cenie zbywanych udziałów, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży udziałów uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że określając moment, w którym podatnik uzyska przychód z kapitałów pieniężnych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów należy kierować się literalną treścią art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń oraz art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) stanowiącym, że za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych. Artykuły te wyraźnie odróżniają przychód należny od jego „faktycznego otrzymania”, czyli „zapłaty”. Jednocześnie zauważyć należy, że przepisy prawa podatkowego nie wprowadzają definicji legalnej pojęcia „przychody należne”.

Realizując zatem założenia wykładni prawa nakazującej poszukiwanie znaczenia interpretowanego terminu w powszechnym języku polskim wskazać należy na rozumienie znaczeniowe pojęcia „należny” według „Słownika języka polskiego” pod redakcją prof. M. Szymczaka (Wydawnictwo Naukowe PWN – 1998 r., wydanie I, tom II, str. 253). Wskazuje on znaczenie wyrazu „należny” jako „przysługujący, należący się komuś lub czemuś”. Tak więc „przychód należny” oznacza przychód przysługujący, który się należy i nie ma znaczenia, że nie został otrzymany.

Stosownie natomiast do art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) – umowa sprzedaży jest umową dwustronnie zobowiązującą, w której sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność przedmiotu sprzedaży i wydać mu ten przedmiot, a kupujący zobowiązuje się przedmiot ten odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Wynika stąd, że zawarcie umowy sprzedaży skutkuje powstaniem po stronie sprzedającego zobowiązania do przeniesienia na rzecz nabywcy własności udziałów w spółkach z o.o., natomiast po stronie kupującego zapłaty ceny wynikającej z umowy. Te dwa elementy świadczą o powstaniu stosunku zobowiązaniowego pomiędzy obiema stronami transakcji. Nie budzi zatem wątpliwości, że po stronie kupującego powstaje wynikające z umowy sprzedaży udziałów zobowiązanie w wysokości kwoty wskazanej w umowie (ceny za udziały). Fakt zawarcia dodatkowego postanowienia w umowie o sposobie i terminach płatności nie ma znaczenia dla wielkości powstania tego zobowiązania. Tym samym po stronie sprzedającego powstaje należność w wysokości ceny sprzedaży udziałów w spółkach z o.o.

Dla momentu ustalenia przychodu bez znaczenia jest zatem fakt, że cena zbycia może zostać zapłacona w całości w dniu podpisania umowy lub w częściach (ratach) po dniu podpisania umowy, bowiem sposób zapłaty ceny może być dowolnie kształtowany przez strony umowy sprzedaży i nie ma wpływu na powstanie obowiązku podatkowego. Ten bowiem wypływa z dokonania przez podatnika zbycia udziałów w określonej dacie za określoną cenę, zbyciem jest zaś zawarcie umowy sprzedaży. W momencie zbycia udziałów następuje przeniesienie praw i obowiązków wynikających z ich posiadania na nabywcę. To oznacza, że w dacie zawarcia umowy sprzedaży udziałów u Wnioskodawcy powstał więc przychód należny, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Innymi słowy datą, w której powstaje przychód po stronie zbywcy udziałów, jest dzień, w którym nastąpiło przeniesienie prawa własności udziałów na ich nabywcę (nabywców) bez względu na to kiedy następuje płatność z powyższego tytułu. Zatem za 2015 r. Wnioskodawca powinien zapłacić podatek od ceny sprzedaży udziałów spółek z o.o. ustalonej w umowach zbycia udziałów.

Na podstawie art. 30b ust. 1 ww. ustawy – od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Podsumowując stwierdzić należy, że Wnioskodawca uzyskał przychód w momencie sprzedaży udziałów w spółkach z o.o., a więc w 2015 r. Wtedy to przychód z odpłatnego zbycia udziałów stał się należny czyli przysługujący, należący się Wnioskodawcy. Zatem bez znaczenia dla momentu wystąpienia obowiązku podatkowego pozostaje fakt, że cena za zbywane udziały zostanie wypłacona Wnioskodawcy w ratach począwszy od 10 marca 2015 r. Opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym – zgodnie z art. 30b – podlega kwota należna wynikająca z umów zbycia udziałów. Podatek z ww. tytułu powinien zostać zapłacony przez Wnioskodawcę do 30 kwietnia 2016 r.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu natomiast do przywołanych przez Wnioskodawcę wyroków stwierdzić należy, że powyższe rozstrzygnięcia zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Postępowanie o wydanie interpretacji indywidualnej jest bowiem postępowaniem szczególnym, odrębnym od innych postępowań podatkowych, w którym nie przeprowadza się postępowania dowodowego. W postępowaniu tym orzecznictwo sądowe może mieć zatem jedynie charakter pomocniczy. Pogląd ten potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 29 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 356/10 wskazując, że „Odwołanie się do orzecznictwa ma jednak wyłącznie charakter posiłkowy. Organ nie jest zobowiązany do analizowania stanów faktycznych spraw wskazanych przez stronę i polemiki z zapadłymi w nich rozstrzygnięciami. Nadto Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 31 marca 2011r. sygn. akt I SA/Wr 232/11, który powołując się na wyrok WSA w Poznaniu z 6 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Po 479/09 wskazał, że: „Obowiązek podatkowy jest kategorią prawną i faktyczną zobiektywizowaną, co oznacza, że powstaje w warunkach przez prawo określonych niejako automatycznie, tj. niezależnie od woli i zamiaru podmiotów temu obowiązkowi podlegających. Dlatego też na powstanie obowiązku podatkowego wpływu nie ma żadna umowa cywilnoprawna ani też zawinione bądź niezawinione działanie podatnika” (LEX nr 541966).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.