2015.05.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-103/15-2/JK
z 8 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 6 lutego 2015 r. (data wpływu 10 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe w zakresie zwolnienia świadczonych usług z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej mających miejsce zamieszkania poza terytorium Polski oraz w zakresie wliczania tej sprzedaży do limitu, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia;
prawidłowe w zakresie zwolnienia świadczonych usług z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, w przypadku dokumentowania każdej sprzedaży fakturą oraz otrzymania płatności za nią za pośrednictwem konta „A” oraz
nieprawidłowe w zakresie zwolnienia świadczonych usług z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, w przypadku dokumentowania każdej sprzedaży fakturą oraz otrzymania płatności uregulowanej za pomocą kart kredytowych.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski w zakresie pozyskania / nabycia i odprzedaży wirtualnych przedmiotów w grze komputerowej i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Gra jest rozgrywana na serwerach firm zewnętrznych w Europie, USA oraz Azji. Wirtualne przedmioty są zdobywane w grach osobiście przez Wnioskodawcę lub nabywane od innych graczy, a następnie sprzedawane osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej mającym miejsce zamieszkania w Europie, w tym w Polsce, oraz poza Europą, m.in. w USA, Kanadzie i Korei Południowej. Klienci kupują wirtualne przedmioty oferowane przez Wnioskodawcę, a następnie w ustalonym terminie Wnioskodawca umieszcza je na indywidualnym koncie klienta na jednym z ww. serwerów wskazanym przez klienta.

Płatność przez klienta jest dokonywana na 3 sposoby:

na konto „A” należące do Wnioskodawcy, po czym „A” przelewa na konto bankowe Wnioskodawcy zapłatę od klienta pomniejszoną o swoją prowizję;
na konto bankowe Wnioskodawcy;
na indywidualne konto Wnioskodawcy w firmie, które pozwala na obsługę kart kredytowych, po czym firma obsługująca kartę kredytową przelewa na konto bankowe Wnioskodawcy zapłatę od klienta pomniejszoną o swoją prowizję.

We wszystkich przypadkach każda transakcja płatności jest rejestrowana odrębnie dla każdego klienta. Każdą zapłatę można bezpośrednio połączyć z konkretnym zamówieniem i osobą składającą zamówienie. Wnioskodawca nie przyjmuje płatności w gotówce ani nie dokonuje sprzedaży osobiście – wszystko odbywa się elektronicznie przez internet.

W związku ze sposobem prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca kwalifikuje wykonywane przez siebie czynności jako świadczenie usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami.

Sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej mających miejsce zamieszkania poza terytorium Polski stanowi ponad 90% obrotu. Wnioskodawca jest zobowiązany do zarejestrowania się jako podatnik podatku od wartości dodanej w kraju nabywcy wirtualnego przedmiotu oraz naliczania i odprowadzania tam podatku od wartości dodanej. W związku z tym w zakresie sprzedaży usług elektronicznych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej mających miejsce zamieszkania w Unii Europejskiej Wnioskodawca zdecydował się na skorzystanie ze szczególnej procedury określonej w dziale XII rozdziale 6a u.p.t.u. Natomiast sprzedaż wirtualnych przedmiotów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej mających miejsce zamieszkania poza Unią Europejską będzie rozliczana przez Wnioskodawcę zgodnie z przepisami kraju nabywcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca ma obowiązek ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej mających miejsce zamieszkania poza terytorium Polski?
Jeśli odpowiedź na pytanie 1 jest negatywna, to czy sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej mających miejsce zamieszkania poza terytorium Polski jest liczona do limitu, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia?
Czy Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w poz. 38 załącznika do rozporządzenia ministra finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z dnia 7 listopada 2014 r.), w przypadku dokumentowania każdej sprzedaży fakturą oraz otrzymania płatności za nią za pośrednictwem konta „A”?
Czy Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w poz. 38 załącznika do rozporządzenia ministra finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z dnia 7 listopada 2014 r.), w przypadku dokumentowania każdej sprzedaży fakturą oraz otrzymania płatności za nią za pośrednictwem konta w firmie, które pozwala na obsługę kart kredytowych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 u.p.t.u. przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 28k u.p.t.u. miejscem świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych i usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 u.p.t.u. podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W związku z tym zdaniem Wnioskodawcy świadczenie przez niego usług elektronicznych dla podmiotów mających miejsce zamieszkania poza terytorium Polski nie stanowi sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 i art. 111 ust. 1 u.p.t.u., a tym samym nie ma on obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej świadczenia usług elektronicznych dokonywanych przez niego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i jednocześnie mających miejsce zamieszkania poza terytorium Polski.

Ad.2.

Jeżeli interpretacja przepisów w zakresie pytania nr 1 zobowiązuje Wnioskodawcę do ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej świadczenia usług elektronicznych dokonywanych przez niego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i jednocześnie mających miejsce zamieszkania poza terytorium Polski, to zdaniem Wnioskodawcy ten obrót powinien być uwzględniony w limicie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia.

Natomiast jeżeli interpretacja przepisów w zakresie pytania nr 1 nie zobowiązuje Wnioskodawcy do ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej świadczenia usług elektronicznych dokonywanych przez niego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i jednocześnie mających miejsce zamieszkania poza terytorium Polski, to zdaniem Wnioskodawcy nie uwzględnia się tego obrotu w limicie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia.

Ad.3.

Zgodnie z treścią pozycji 38 załącznika do rozporządzenia, świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych jest zwolnione z ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Firma „A” S.à r.l. & Cie, S.C.A. jest luksemburską instytucją kredytową w rozumieniu artykułu 2 ustawy o sektorze finansowym z 5 kwietnia 1993 roku (z późniejszymi zmianami), zwanej dalej „Ustawą”, i podlega ścisłemu nadzorowi luksemburskiego organu kontrolnego, Commission de Surveillance du Secteur Financier (Komisji Nadzoru Sektora Finansowego). Wnioskodawca jako użytkownik systemu „A” posiada konto w tym systemie, na które wpływają należności za świadczone przez niego usługi – w pełnej kwocie ceny sprzedaży określonej pomiędzy Wnioskodawcą a klientem. Następnie firma „A” przekazuje kwoty, które wpłynęły na konto Wnioskodawcy w jej systemie na inne konto bankowe Wnioskodawcy potrącając prowizję za świadczoną usługę. Prowizja ta stanowi opłatę tożsamą z opłatą bankową za prowadzenie konta oraz dokonywanie przelewów. Sam przelew pomiędzy kontem w systemie „A” a kontem w innym banku nie jest elementem procesu zapłaty za świadczoną przez Wnioskodawcę usługę, a jedynie przekazaniem środków pieniężnych Wnioskodawcy z jednego konta na drugie już po otrzymaniu zapłaty od klienta.

Należy zatem uznać, że przy takiej organizacji regulowania płatności jest spełniony warunek otrzymania przez Wnioskodawcę w całości zapłaty za wykonaną czynność na rachunek bankowy. Jednocześnie zapisy na koncie w systemie „A” pozwalają Wnioskodawcy na bezpośrednie połączenie zapłaty z konkretnym zamówieniem i osobą składającą zamówienie.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, może on skorzystać ze zwolnienia z ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej, o którym mowa w poz. 38 załącznika do rozporządzenia.

Ad.4.

Zgodnie z treścią pozycji 38 załącznika do rozporządzenia świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych jest zwolnione z ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Firmy obsługujące karty kredytowe są instytucjami finansowymi. Wnioskodawca jako ich klient posiada konta w ich systemie, na które wpływają należności za świadczone przez niego usługi – w pełnej kwocie ceny sprzedaży określonej pomiędzy Wnioskodawcą a klientem. Następnie firma obsługująca karty kredytowe przekazuje kwoty, które wpłynęły na konto Wnioskodawcy w jej systemie na inne konto bankowe Wnioskodawcy potrącając prowizję za świadczoną usługę. Prowizja ta stanowi opłatę tożsamą z opłatą bankową za prowadzenie konta oraz dokonywanie przelewów. Sam przelew pomiędzy kontem w systemie firmy obsługującej karty kredytowe a kontem w innym banku nie jest elementem procesu zapłaty za świadczoną przez Wnioskodawcę usługę, a jedynie przekazaniem środków pieniężnych Wnioskodawcy z jednego konta na drugie już po otrzymaniu zapłaty od klienta.

Należy zatem uznać, że przy takiej organizacji regulowania płatności jest spełniony warunek otrzymania przez Wnioskodawcę w całości zapłaty za wykonaną czynność na rachunek bankowy. Jednocześnie zapisy na koncie w systemie firmy obsługującej karty kredytowe pozwalają Wnioskodawcy na bezpośrednie połączenie zapłaty z konkretnym zamówieniem i osobą składającą zamówienie.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, może on skorzystać ze zwolnienia z ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej, o którym mowa w poz. 38 załącznika do rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez sprzedaż rozumie się – zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy – odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. I tak, w ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1a ustawy – do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r., poz. 1544) – zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w ww. rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

I tak, stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Jak stanowi § 3 ust. 2 rozporządzenia – zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2014 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20 000 zł – § 5 ust. 1 rozporządzenia.

Jak stanowi § 5 ust. 1 rozporządzenia – w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20 000 zł.

Zwolnienie, o którym mowa w § 5 rozporządzenia jest zwolnieniem podmiotowym.

W myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Wskazane w § 2 ust. 1 rozporządzenia zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym.

Zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3 – zgodnie z § 4 rozporządzenia – nie stosuje się w przypadku:

dostawy:
1. gazu płynnego,
2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej "ustawą",
12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
15. perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów
- z wyjątkiem dostawy, o której mowa w lit. b-l, będącej dostawą towarów, o której mowa w poz. 35 załącznika do rozporządzenia;
świadczenia usług:
1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
3. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
4. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
5. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
6. w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów,
7. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 28 załącznika do rozporządzenia,
8. doradztwa podatkowego,
9. związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
  - świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
  - usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering),
10. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych
- z wyjątkiem świadczenia usług na warunkach określonych w poz. 35 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy, oraz świadczenia usług, o których mowa w lit. i, świadczonych na pokładach samolotów lub w sposób określony w poz. 45 załącznika do rozporządzenia.

Jak wynika z definicji zawartej w art. 2 pkt 26 ustawy – przez usługi elektroniczne rozumie się usługi świadczone za pomocą środków komunikacji elektronicznej, o których mowa w art. 7 rozporządzenia 282/2011.

Stosownie do art. 7 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77 z 23 marca 2011 r., s. 1), do „usług świadczonych drogą elektroniczną”, o których mowa w dyrektywie 2006/112/WE, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie – ze względu na ich charakter – jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ww. rozporządzenia Rady (UE), ustęp 1 obejmuje w szczególności:

ogólnie dostawy produktów w formie cyfrowej, łącznie z oprogramowaniem, jego modyfikacjami lub nowszymi wersjami;
usługi umożliwiające lub wspomagające obecność przedsiębiorstw lub osób w sieci elektronicznej, takich jak witryna lub strona internetowa;
usługi generowane automatycznie przez komputer i przesyłane poprzez Internet lub sieć elektroniczną w odpowiedzi na określone dane wprowadzone przez usługobiorcę;
odpłatne przekazywanie prawa do wystawiania na aukcji towarów lub usług za pośrednictwem witryny internetowej działającej jako rynek online, na którym potencjalni kupujący przedstawiają swoje oferty przy wykorzystaniu automatycznych procedur oraz na którym strony są informowane o dokonaniu sprzedaży za pomocą poczty elektronicznej generowanej automatycznie przez komputer;
pakiety usług internetowych oferujące dostęp do informacji, w których element telekomunikacyjny ma charakter pomocniczy i drugorzędny (to znaczy pakiety wykraczające poza oferowanie samego dostępu do Internetu i obejmujące inne elementy, takie jak strony, które umożliwiają dostęp do aktualnych wiadomości, informacji meteorologicznych lub turystycznych, gier, umożliwiają hosting witryn internetowych, dostęp do grup dyskusyjnych; itp.);
usługi wyszczególnione w załączniku I.

W myśl ust. 3 omawianego artykułu, ustęp 1 nie obejmuje w szczególności:

usług nadawczych radiowych i telewizyjnych;
usług telekomunikacyjnych;
towarów, w przypadku których zamawianie i obsługa zamówienia odbywają się elektronicznie;
płyt CD-ROM, dyskietek i podobnych nośników fizycznych;
materiałów drukowanych, takich jak książki, biuletyny, gazety lub czasopisma;
płyt CD i kaset magnetofonowych;
kaset wideo i płyt DVD;
gier na płytach CD-ROM;
usług świadczonych przez specjalistów, takich jak prawnicy i doradcy finansowi, którzy udzielają swym klientom porad za pomocą poczty elektronicznej;
usług edukacyjnych, w ramach których treść kursu przekazywana jest przez nauczyciela za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej (tzn. przez zdalne połączenie);
usług fizycznych off-line naprawy sprzętu komputerowego;
hurtowni danych off-line;
usług reklamowych, w szczególności w gazetach, na plakatach i w telewizji;
usług centrum wsparcia telefonicznego;
usług edukacyjnych obejmujących wyłącznie kursy korespondencyjne, takie jak kursy za pośrednictwem poczty;
konwencjonalnych usług aukcyjnych, przy których niezbędny jest bezpośredni udział, niezależnie od sposobu składania ofert;
usług telefonicznych z elementem wideo, znanych też pod nazwą usług wideofonicznych;
dostępu do Internetu i stron World Wide Web;
usług telefonicznych świadczonych przez Internet.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Mocą art. 28k ustawy – miejscem świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych i usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

W rozdziale 6a ustawy uregulowano procedurę szczególną dotyczącą usług elektronicznych świadczonych przez podmioty mające siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, ale nieposiadające takiej siedziby w państwie członkowskim konsumpcji, na rzecz osób niebędących podatnikami, o których mowa w art. 28a.

Jak stanowi art. 28a – na potrzeby stosowania rozdziału dotyczącego miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Zgodnie z art. 130a pkt 3 ustawy – ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o procedurze szczególnej rozliczania VAT – rozumie się przez to rozliczenie VAT należnego z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych państwu członkowskiemu konsumpcji, w którym podatnik nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

W myśl art. 130b ust. 1 ustawy – podatnik świadczący usługi telekomunikacyjne, usługi nadawcze lub usługi elektroniczne, dla których miejscem świadczenia jest miejsce określone zgodnie z art. 28k, na rzecz osób niebędących podatnikami, o których mowa w art. 28a, mających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w państwie członkowskim konsumpcji, może złożyć zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania z procedury szczególnej rozliczania VAT w państwie członkowskim, w którym posiada:

siedzibę działalności gospodarczej albo
stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, albo
stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej i które wybiera w celu złożenia zgłoszenia, jeżeli nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, ale posiada więcej niż jedno stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej.

Państwo członkowskie, w którym podatnik złożył zgłoszenie, uznaje się za państwo członkowskie identyfikacji (art. 130b ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 130b ust. 4 ustawy – w przypadku gdy państwem członkowskim identyfikacji jest Rzeczpospolita Polska, zgłoszenia dokonuje się za pomocą środków komunikacji elektronicznej do naczelnika drugiego urzędu skarbowego.

Naczelnik drugiego urzędu skarbowego dokonuje identyfikacji podatnika na potrzeby procedury szczególnej rozliczania VAT i potwierdza zgłoszenie, wykorzystując numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku (art. 130b ust. 4 ustawy).

Zatem, po dokonaniu rejestracji zgodnie z ww. przepisami, Wnioskodawca będzie mógł rozliczać się zgodnie z procedurą szczególną rozliczania podatku VAT, o której mowa w ww. art. 130a pkt 3 ustawy.

Zgodnie z art. 130c ust. 1 ustawy – podatnicy zidentyfikowani na potrzeby procedury szczególnej rozliczania VAT są obowiązani składać za pomocą środków komunikacji elektronicznej deklaracje na potrzeby rozliczenia VAT, zwane dalej „deklaracjami VAT”, do Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, zwanego dalej „drugim urzędem skarbowym”.

Deklaracje VAT składa się za okresy kwartalne w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale – art. 130c ust. 2 ustawy.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że podatek VAT od usług elektronicznych będzie stanowił dochód państwa członkowskiego, w którym odbiorca takich usług jest zlokalizowany, co pełniej oddaje konsumpcyjny charakter podatku VAT. Oznacza to, że podatek od tych usług musi zostać uregulowany w państwie członkowskim konsumenta.

Aby jednak usługodawcy nie byli zmuszeni rejestrować się w każdym państwie członkowskim, w którym świadczą usługi elektroniczne, wprowadza się fakultatywne rozwiązanie upraszczające tzw. mały punkt kompleksowej obsługi (ang. Mini One Stop Shop – dalej zwany „MOSS”), w którym możliwe będzie elektroniczne złożenie kwartalnej deklaracji VAT, jak również wpłacenie należnego właściwym państwom członkowskim UE podatku VAT z tytułu świadczenia tych usług. Wpłacony podatek zostanie przekazany przez krajową administrację do państw członkowskich konsumpcji, tj. tam gdzie zlokalizowani są odbiorcy tych usług.

Jak już wskazano sprzedaż to odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, a podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W przedmiotowej sprawie miejscem świadczenia usług elektronicznych będących przedmiotem pytania nie będzie terytorium kraju.

Jak wskazano wcześniej przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W sprawie będącej przedmiotem wniosku nie dojdzie do wykonania czynności (świadczenia usług) na terytorium kraju, a co za tym idzie świadczenie takie nie spełnia definicji sprzedaży.

Skoro – w myśl art. 111 ust. 1 ustawy – ewidencjonowaniu za pomocą kasy rejestrującej podlega sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, a świadczone usługi nie wpisują się w definicję sprzedaży, tym samym Zainteresowany nie ma obowiązku ewidencjonowania usług elektronicznych za pomocą kasy rejestrującej.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie ma obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej świadczonych usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej mających miejsce zamieszkania poza terytorium Polski.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznaczyć raz jeszcze należy, że ewidencjonowaniu za pomocą kasy rejestrującej podlega sprzedaż, a świadczone usługi nie wypełniają definicji sprzedaży.

Wskazać również ponownie należy, że zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2014 r. świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

W związku z faktem, że Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej mających miejsce zamieszkania poza terytorium Polski, które to czynności nie spełniają definicji sprzedaży, nie wlicza się ich do kwoty 20 000 zł.

Tym samym sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej mających miejsce zamieszkania poza terytorium Polski nie będzie wliczana do limitu, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 rozporządzenia.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższej części jest prawidłowe.

Zgodnie z wcześniej powołanym § 2 ust. 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W przypadku podatników dokonujących dostawy towarów lub świadczenia usług, o których mowa w poz. 21, 26, 27 i 49 załącznika do rozporządzenia, zwolnienie ma zastosowanie, jeżeli dostawa towarów i świadczenie usług w całości zostały udokumentowane fakturą – § 2 ust. 2 rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

Pod poz. 38 załącznika do rozporządzenia, wymieniono świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Analiza powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że aby podatnik miał możliwość skorzystać z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 38 załącznika do rozporządzenia, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

zapłata za świadczenie musi być w całości dokonana za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika,
z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła,
przedmiotem świadczenia nie są usługi wymienione w § 4 rozporządzenia.

Przy czym niewystąpienie jednego z nich oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących na mocy § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 38 ww. załącznika do rozporządzenia, przysługuje w sytuacji, gdy zapłata za usługę w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika. Wyrażenie „w całości” odnosi się do poszczególnych transakcji świadczonych przez podatnika. Taka konstrukcja przepisu powoduje, że zwolnieniu nie podlega świadczenie usług, za którą zapłacono częściowo gotówką, a częściowo za pośrednictwem banku lub poczty. Warunkiem zwolnienia jest bowiem to, aby konkretna transakcja została w całości zapłacona za pośrednictwem banku lub poczty oraz by było możliwe zidentyfikowanie transakcji, której zapłata dotyczy.

W odniesieniu do płatności przez systemy płatnicze on-line (tutaj: „A”) Organ zauważa, że taka forma płatności spełnia przesłankę do uznania, że została dokonana za pośrednictwem banku, ponieważ dokonywana jest z konta nabywcy przedmiotowych towarów na konto bankowe Wnioskodawcy. Przemawia za tym również wykładnia celowościowa, ponieważ obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej na podstawie rozporządzenia objęta jest przede wszystkim sprzedaż detaliczna w żaden inny sposób nieudokumentowana. Natomiast w opisanym przypadku każda sprzedaż jest odnotowana przez wpływ należności na konto Wnioskodawcy.

Tym samym, skoro zapłata za świadczone usługi następuje na rachunek bankowy podatnika, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie będzie wynikać, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy w tym jego adres) na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 38 załącznika do ww. rozporządzenia to Zainteresowany ma prawo do zastosowania zwolnienia świadczonych usług z ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Zatem, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania zwolnienia świadczonych usług z ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej w przypadku otrzymania płatności za nią za pośrednictwem konta PayPal w sytuacji gdy z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Bez znaczenia pozostaje fakt dokumentowania fakturą tych czynności bowiem wymóg ten dotyczy tylko czynności wymienionych w poz. 21, 26, 27 i 49 załącznika do rozporządzenia na podstawie § 2 ust. 2 rozporządzenia.

Powyższe stanowisko jest prawidłowe.

W przedmiotowej sprawie zaznaczyć należy, że płatność dokonywana kartą kredytową jest traktowana jak zapłata gotówką.

Zainteresowany świadcząc usługi na rzecz osób fizycznych, za którą płatność jest uiszczana za pomocą karty kredytowej, nie ma prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, bowiem zapłata w taki sposób nie spełnia warunku zapłaty z poz. 38 załącznika do rozporządzenia.

A zatem, Wnioskodawca ma obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w sytuacji, gdy zapłata dokonywana jest za pomocą karty kredytowej, o ile wcześniej utraci zwolnienie podmiotowe.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin