Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-105/15-4/SJ
z 24 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 10 lutego 2015 r. (data wpływu 11 lutego 2015 r.) uzupełnionym pismem z 20 kwietnia 2015 r. (data wpływu 22 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono 22 kwietnia 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz przedstawienie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 26 marca 2009 r. Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny od rodziców (akt notarialny Repertorium A Nr …) trzy działki inwestycyjne o łącznej powierzchni 2,6735 ha. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego na ww. działki posiada symbol U/P, tj. tereny zabudowy usługowej i produkcyjnej. Do chwili obecnej Zainteresowany nie wykonywał żadnych prac i nie inwestował w nie. Ww. grunty Wnioskodawca nie reklamował i nie ogłaszał do sprzedaży.

Obecnie zgłosił się do Zainteresowanego Z. z chęcią kupienia działki o powierzchni ok. 100 m2 (1 ar) pod budowę transformatora.

Wnioskodawca nigdy nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej, a ww. działki są jego majątkiem prywatnym.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Z żadnej z otrzymanych w darowiźnie trzech działek nie dokonywał dostawy produktów rolnych. Działki te nie były przez Wnioskodawcę faktycznie wykorzystywane. Przez cały okres ich posiadania – odłogowały.
   Zainteresowany nie jest rolnikiem ryczałtowym, w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).
2. Oprócz działek otrzymanych darowizną, nie jest aktualnie posiadaczem innych gruntów przeznaczonych do sprzedaży.
3. Wcześniej nie dokonywał sprzedaży innych gruntów – nieruchomości. Sprzedaż gruntów o których mowa we wniosku, będzie pierwszą sprzedażą w tym zakresie.
4. Nie posiada innych gruntów. Zamierza też sprzedać albo wydzierżawiać w całości, bądź w częściach pozostały po opisanej transakcji grunt.
5. W związku z przygotowaniem działek, o których mowa w pytaniu, nie ponosił i nie zamierza ponosić jakichkolwiek nakładów.
6. Działki będące przedmiotem zapytania nie były udostępniane przeze Wnioskodawcę innym osobom na podstawie jakichkolwiek umów.
7. Darowiznę działek od rodziców, otrzymał po to, aby:
   1. rozpocząć na tych działkach produkcję rolną (uprawa, hodowla), oraz
   2. służyły m.in. do osiągania dochodów w przyszłości (z dzierżawą oraz ewentualną ich sprzedażą).
8. Transakcja sprzedaży ma dotyczyć części działek (około 100 m2), w związku z tym muszą być one podzielone.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w chwili sprzedaży ww. działek lub ich części Wnioskodawca jest podatnikiem VAT?
2. Czy do ceny sprzedaży Zainteresowany musi doliczyć podatek VAT i w jakiej wysokości?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z 20 kwietnia 2015 r.):

Ad. 1

Z czynnością podlegającą podatkowi od towarów i usług mamy do czynienia wówczas, gdy przedmiotem opodatkowania jest m.in. towar, a sprzedawcą – podatnik.

Niewątpliwie grunt należy potraktować jako towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).

Zainteresowany uważa, że w transakcji ewentualnej sprzedaży występuje również jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1-2 ww. ustawy. Osiąga bowiem obrót z działalności handlowca (szczególnie jeżeli będzie sprzedawał działki darowanego gruntu). Planuje również część gruntów wykorzystywać w sposób stały (wydzierżawiać) – dla celów zarobkowych. Z tych powodów Wnioskodawca uważa, że opisana transakcja sprzedaży – podlega wskazanej wyżej ustawie.

Ad. 2

Podatek od towarów i usług należy naliczyć według stawki 23%.

Charakter opisanej działki jest budowlany. Nie można więc zastosować zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Sprzedawany grunt jest niezabudowany, dlatego też nie stosuje się art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy. Zainteresowany uważa więc swoje stanowisko – w kontekście analizowanych przepisów, za zasadne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347, str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą – „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Opodatkowaniu VAT podlega – na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy – odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Zainteresowany w celu dokonania sprzedaży działek podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkować będzie koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 26 marca 2009 r. otrzymał w formie darowizny od rodziców trzy działki inwestycyjne o łącznej powierzchni 2,6735 ha. Darowiznę działek od rodziców, otrzymał po to, aby rozpocząć na tych działkach produkcję rolną (uprawa, hodowla) oraz by służyły m.in. do osiągania dochodów w przyszłości (z dzierżawą oraz ewentualną ich sprzedażą). Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego na ww. działki posiada symbol U/P, tj. tereny zabudowy usługowej i produkcyjnej. Z żadnej z otrzymanych w darowiźnie trzech działek Wnioskodawca nie dokonywał dostawy produktów rolnych. Działki te nie były przez Wnioskodawcę faktycznie wykorzystywane. Przez cały okres ich posiadania – odłogowały. Zainteresowany nie jest rolnikiem ryczałtowym, w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku VAT. Do chwili obecnej Wnioskodawca nie wykonywał żadnych prac i nie inwestował w działki, nie reklamował i nie ogłaszał do sprzedaży. Działki nie były udostępniane innym osobom na podstawie jakichkolwiek umów. Obecnie zgłosiła się do Zainteresowanego Spółka z chęcią kupienia działki o powierzchni ok. 100 m2 (1 ar) pod budowę transformatora. Wnioskodawca nigdy nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej, a ww. działki są jego majątkiem prywatnym. Jak wskazał Zainteresowany, oprócz działek otrzymanych darowizną, nie jest aktualnie posiadaczem innych gruntów przeznaczonych do sprzedaży. Wcześniej nie dokonywał sprzedaży innych gruntów – nieruchomości. Sprzedaż gruntów o których mowa we wniosku, będzie pierwszą sprzedażą w tym zakresie. Nie posiada innych gruntów. Zamierza też sprzedać albo wydzierżawiać w całości, bądź w częściach pozostały po opisanej transakcji grunt. W związku z przygotowaniem działek, o których mowa w pytaniu, nie ponosił i nie zamierza ponosić jakichkolwiek nakładów. Transakcja sprzedaży ma dotyczyć części działek (około 100 m2), w związku z tym muszą być one podzielone.

Należy wskazać, że z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawcy, tj.: zakup gruntu w celu jego sprzedaży, wystąpienie z wnioskiem o zmianę przeznaczenia gruntu na charakter budowlany, jego uzbrojenie, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, poniesienie jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców, itd., które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami, a sam grunt otrzymał w drodze darowizny. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez osobę fizyczną działek nabytych na cele prywatne stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Ponadto jak wskazano powyżej, Wnioskodawca nie dokonywał żadnych aktywnych działań, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, a sam grunt otrzymał w drodze darowizny. Zatem, zbywana nieruchomość stanowi jego majątek prywatny (osobisty). Skutkiem powyższego – stosownie do obowiązującego orzecznictwa – transakcja zbycia nieruchomości gruntowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawcy, w związku z zmierzonym zbyciem gruntu, nie można w odniesieniu do tej transakcji uznać za profesjonalnego handlowca.

Biorąc pod uwagę opisane zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony wyżej stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż przez Zainteresowanego działek (lub ich części), o których mowa we wniosku, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca bowiem, w związku z dostawą przedmiotowych działek, stanowiących jego majątek prywatny, będzie korzystać z przysługującemu mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem odpowiedź na pytanie nr 2 wniosku stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.