2015.09.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-380/15-5/IR
z 21 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2015 r. (data wpływu 25 czerwca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 sierpnia 2015 r. (data wpływu 28 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 sierpnia 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz kwestie związane z reprezentacją.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka cywilna (dalej zwana „Podatnikiem”. „Wnioskodawcą”) jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej samodzielnie wykonującą działalność gospodarczą, o jakiej mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług tekst jednolity: Dz. U. z 29 lipca 2011 roku Nr 77, poz. 1054 (dalej zwanej: „Ustawą”).

Wspólnikami spółki cywilnej w przedmiotowym okresie, to jest w marcu i kwietniu 2015 r., byli: … oraz …. Sp. z o.o. Jeden ze wspólników Podatnika, posiadający 90% udziałów w wymienionej spółce cywilnej, a także będący jedynym wspólnikiem … Sp. z o.o. to jest …, prowadził ponadto działalność gospodarczą w … w ramach spółki cywilnej z …, działającej pod nazwą Gbr…

GbR (…) pozostawała z Wnioskodawcą w stałych stosunkach gospodarczych, polegających na tym, że Podatnik sprzedawał GbR (…) części samochodowe w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o jakiej mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy.

GbR … była zgodnie z prawem … podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium … i miała nadany … numer identyfikacyjny dla potrzeb dokonywania wymienionych transakcji (…). W związku z wystąpieniem … ze spółki cywilnej GbR … spółka ta uległa rozwiązaniu z dniem 28 lutego 2015 r.

Począwszy od dnia 1 marca 2015 r. … kontynuował prowadzenie działalności gospodarczej w … pod nazwą … jako przedsiębiorca będący osobą fizyczną. Rozwiązanie spółki cywilnej GbR … spowodowało dezaktywację dotychczasowego numeru identyfikacyjnego nadanego tej spółce w … dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Niezwłocznie po 28 lutego 2015 r. … złożył do właściwego … organu podatkowego wniosek o nadanie firmie … nowego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych

W okresie od dnia 1 marca 2015 r. do dnia 3 kwietnia 2015 r., to jest w okresie oczekiwania na nadanie numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych firmie … Podatnik przekazał pewną ilość towaru do swojego magazynu w ….

W dniu 3 kwietnia 2015 r. właściwy … organ podatkowy nadał firmie … międzynarodowy numer identyfikacyjny (…). Zgodnie z prawem obowiązującym w … podatnicy podatku od towarów i usług posługują się odrębnym numerem identyfikacyjnym w transakcjach krajowych, zaś dla transakcji wewnątrzwspólnotowych używają innego numeru identyfikacyjnego.

W okresie pomiędzy 3 kwietnia i 25 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca wystawił wymienione w załączniku nr 1 faktury dokumentujące wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów przekazanych do magazynu w … w okresie od 1 marca do 3 kwietnia 2015 r. Podatnik na fakturach tych umieścił wymieniony wyżej numer identyfikacyjny nabywcy …, aktywny od dnia 3 kwietnia 2015 r. W ustawowym terminie Wnioskodawca złożył deklarację VAT-7 za marzec 2015 r. Na wspomnianych fakturach wymienionych w załączniku nr 1 daty przekazania towarów do magazynu w … zostały jednak nieprawidłowo wskazane jako daty wystawienia tych faktur (a także jako daty sprzedaży towarów objętych poszczególnymi fakturami). Umieszczając na fakturach daty przekazania towarów do … Wnioskodawca kierował się nieuzasadnionym i błędnym przekonaniem, że w opisanym stanie faktycznym najpóźniejszą datą wskazaną na fakturze jako data jej wystawienia oraz jako data sprzedaży powinna być data przekazania towaru za granicę.

W piśmie z dnia 25 sierpnia 2015 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, iż:

Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Jest także zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.
1. Nabywca towarów złożył do właściwego … organu podatkowego wniosek o nadanie firmie numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w dniu 2 marca 2015 r.
2. W skierowanym do … organu podatkowego wniosku, o jakim mowa w pkt a) nabywca nie wskazał żadnego konkretnego dnia, jako daty rozpoczęcia dokonywania czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
3. W chwili dostawy towarów przez Wnioskodawcę na rzecz nabywcy kontrahent Wnioskodawcy był podatnikiem podatku od wartości dodanej.

1. W okresie pomiędzy dniem 3 kwietnia 2015 r. i dniem 25 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca wystawił faktury dokumentujące wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów przekazanych do magazynu w … w okresie od 2 marca do 3 kwietnia 2015 r. o następujących numerach: 194/E/2015, 197/E/2015, 198/E/2015, 205/E/2015, 206/E/2015, 207/E/2015, 215/E/2015, 216/E/2015, 219/E/2015, 220/E/2015, 258/E/2015, 259/E/2015, 260/E/2015, 261/E/2015, 267/E/2015, 268/E/2015, 285/E/2015, 286/E/2015, 297/E/2015, 308/E/2015, 309/E/2015, 311/E/2015, 312/E/2015, 323/E/2015, 324/E/2015, 331/E/2015, 332/E/2015, 338/E/2015, 339/E/2015.
2. Przekazanie towarów do magazynu w … nastąpiło w ramach wywozu towarów z terytorium Polski w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.
3. Czynności wymienione wyżej w pkt b) miały charakter odpłatny. Zapłata za towary, których dostawy dotyczyły faktury wymienione wyżej w pkt a) została dokonana przelewami bankowymi: z dnia 12 marca 2015 r. na kwotę … USD, z dnia 17 marca 2015 r. na kwotę … USD oraz z dnia 23 kwietnia 2015 r. na kwotę … USD.
4. Wnioskodawca posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wyżej wymienionych dostaw zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (…). Dowodami tymi są następujące dokumenty sporządzone dla każdej z dostaw:
  - Specyfikacja sztuk /Specification of items and quantities - dokument określający sprzedającego i kupującego ze wskazaniem adresów i podatkowych numerów identyfikacyjnych obu kontrahentów oraz rodzaje towarów będących przedmiotem zbycia i ich ilość, numer faktury której dotyczy, podpisany przez nabywcę i opatrzony datą sporządzenia;
  - Potwierdzenie odbioru /Confirmation of receipt of goods - dokument określający sprzedającego i kupującego ze wskazaniem adresów i podatkowych numerów identyfikacyjnych obu kontrahentów oraz rodzaje towarów będących przedmiotem zbycia i ich ilość, zawierający oświadczenie nabywcy, iż otrzymał wymienione w nim towary, numer faktury której dotyczy, podpisany przez nabywcę i opatrzony datą sporządzenia;
  - Dokument transportowy /Delivery Note - dokument określający sprzedającego i kupującego ze wskazaniem adresów oraz podatkowych numerów identyfikacyjnych obu kontrahentów oraz rodzajów towarów będących przedmiotem zbycia i ich ilości, numer faktury której dotyczy, zawierający oświadczenie nabywcy, iż odebrał wymienione w nim towary, podpisany przez nabywcę i opatrzony datą sporządzenia.

Nabywca - kontrahent Wnioskodawcy - w składanych przez siebie rozliczeniach podatkowych rozpoznał i wykazał transakcje, o których mowa w opisie sprawy oraz objęte zakresem zadanego we wniosku pytania, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym można uznać, że Wnioskodawca spełnił warunki określone w przepisach art. 13 ust. 2 pkt 1 oraz art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pozwalające na uznanie opisanych transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i zastosowanie do nich 0% stawki podatkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 13 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust 2-8.

Z art. 13 ust. 2 ustawy wynika natomiast, iż przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W myśl zaś art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem, że podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowny dla podatku od wartości dodanej i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów; (...).

W myśl zasady wyrażonej w art. 20 ust. 1 ustawy „w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż piętnastego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, (...).”

Na podstawie przytoczonego przepisu Podatnik ma prawo wystawić fakturę dokumentującą przeprowadzoną transakcję w terminie do piętnastego dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano dostawy. Ustanawiając wskazany maksymalny termin powstania obowiązku podatkowego ustawodawca celowo zakreślił wydłużony horyzont czasowy, w ramach którego nabywca może zakończyć formalności związane z uzyskaniem numeru identyfikacyjnego, nie narażając Podatnika na utratę możliwości uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i na utratę prawa do zastosowania zerowej stawki opodatkowania.

W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca nie mógł w chwili przekazania towaru do magazynu w … wiedzieć jaki numer identyfikacyjny zostanie nadany nabywcy towarów, to jest … przed datą nadania tego numeru, to jest przed dniem 3 kwietnia 2015 r. Jeżeli zatem numer ten (…) został umieszczony na wszystkich fakturach wymienionych w załączniku nr 1, to okoliczność ta zdaniem Wnioskodawcy, stanowi wiarygodny dowód na to, że faktury te zostały wystawione po nadaniu … numeru identyfikacyjnego firmie (…), a zatem najwcześniej w dniu 3 kwietnia 2015 r.

W świetle powyższego rozumowania jest jednak oczywiste, że są to faktury wystawione po uzyskaniu przez nabywcę numeru identyfikacyjnego, a zatem również, że nabywca towarów był w chwili wystawienia faktur podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Faktury te zostały przy tym wystawione w terminie przewidzianym w art. 20 ust. 1 ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy, w stosunku do dostaw stwierdzonych fakturami wymienionymi w załączniku nr 1 zostały spełnione przytoczone powyżej warunki konieczne dla uznania ich za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, przewidziane w art. 13 ust. 1 pkt 2 oraz w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W orzecznictwie sądów administracyjnych, które powołuje się w tym zakresie na orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej „ETS”), podkreśla się, że dostawca może uniknąć opodatkowania według stawki 23%, jeżeli, wykaże, że działał w dobrej wierze, a także wykonał wszelkie czynności niezbędne dla upewnienia się, że nie bierze udziału w łańcuchu czynności prowadzących do skutku przestępczego (zob. wyrok NSA z dnia 16 kwietnia 2009 r., I FSK1515/07, M. Pod. 2009, nr 7, s.4; wyrok WSA w Opolu z dnia 14 kwietnia 2009 r., I SA/Op 282/09).

W opisanym przypadku Wnioskodawca miał pozytywną i pewną wiedzę o tym, że nie uczestniczy w łańcuchu czynności prowadzących do skutku przestępczego, ani do uszczuplenia należności podatkowych w Polsce lub w …, gdyż jest podmiotem sprawującym kontrolę nad nabywcą (a faktycznie tym samym podmiotem - w osobie …). Nieprawidłowość w wystawianiu faktur wynikała z błędnego przekonania Wnioskodawcy, co do tego jaki sposób wystawiania faktur jest właściwy. Nie zachodzi uzasadnione podejrzenie, że Wnioskodawca miał zamiar przedstawienia organowi podatkowemu nierzetelnych danych, a zwłaszcza, że prezentował dane nierzetelne, by uniknąć opodatkowania lub uszczuplić jego rozmiary.

Judykatura sądów administracyjnych stoi na stanowisku, że dana dostawa może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru, co zagwarantowane jest, jeśli będzie ona uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie (por. wyrok WSA w Łodzi, sygn. akt I SA/Łd 1089/10).

W opisanej sprawie … kontrahent dokonał zgłoszenia przedmiotowej transakcji do opodatkowania i rozliczył ją w ramach złożonej deklaracji podatku od wartości dodanej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nieuznania prawa Wnioskodawcy do zastosowania zerowej stawki opodatkowania doszłoby do podwójnego opodatkowania podatkiem VAT tej samej dostawy. Wobec tego za przyjęciem zasadności stanowiska Wnioskodawcy przemawia dyrektywa interpretacyjna nakazująca dokonywanie tzw. prowspólnotowej wykładni krajowych przepisów o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje także potwierdzenie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 marca 2010 r. (sygn. akt: I FSK 1941 /08) oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego siedziba w Gliwicach z dnia 9 sierpnia 2012 r. (sygn. akt: III SA/Gl 828/12), opartych z kolei na orzecznictwie ETS i prawie wspólnotowym.

W pierwszym z wymienionych orzeczeń Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „sam brak rejestracji jako podatnika VAT UE nie może niweczyć uznania czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a więc czynności uprawniającej do zastosowania stawki 0% określonej w art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Interpretację przepisów krajowych, które uzależniają prawo do zwolnienia od podatku czynności wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej w prawie polskim przez stawkę 0%, od spełnienia obowiązków formalnych, należy przeprowadzić z uwzględnieniem przede wszystkim wymogów merytorycznych”.

W powołanym orzeczeniu WSA w Gliwicach podkreślono natomiast, że jeżeli spełnione zostały wszystkie wymogi przepisów prawa krajowego, oprócz jednego tj. rejestracji nabywcy jako podatnika VAT UE, i to na skutek błędu podatnika co do okoliczności sprawy, a jednocześnie nie istniało zagrożenie nieopodatkowania transakcji, to uchybienie to nie powinno pozbawiać podatnika prawa do stosowania stawki 0%, skoro sama czynność bezsprzecznie została dokonana. Wymieniony Sąd zwrócił uwagę, że przepisy ustawy zawierające pojęcie dostawy wewnątrzwspólnotowej oraz określające warunki zwolnienia takiej dostawy z podatku (poprzez zastosowanie stawki 0 %) z prawem do odliczenia podatku naliczonego, oparte są na przepisach Dyrektywy VAT 2006/112/WE - tj. art. 131, art. 138, art. 139 ust. 1 oraz art. 216, mających swoje korelacje w poprzednio obowiązujących regulacjach VI Dyrektywy, a to w art. 28c część A lit. a) i art. 22 (w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.). I tak, z art. 131 Dyrektywy VAT 2006/112/WE wynika, iż zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 tej Dyrektywy stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć. Zgodnie zaś z art. 138 Państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działającym w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Z powołanych regulacji można zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnioskować, że zwolnienie dla dostawy towarów wywożonych do innego państwa członkowskiego jest fundamentalnym, konstrukcyjnym elementem zasad opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, gdyż przepisy te zawierają nakaz zastosowania zwolnień przez państwa członkowskie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wskazał następnie, że występują trzy elementy warunkujące prawo do objęcia danej transakcji zwolnieniem:

ma miejsce dostawa, tj. przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel;

towary będące przedmiotem dostawy powinny być wysyłane lub transportowane pomiędzy państwami członkowskimi, przy czym wysyłka lub transport może być dokonana zarówno przez dostawcę lub nabywcę lub na ich rzecz;

dostawa towarów powinna być dokonana dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działającym w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

W art. 214, art. 215 i art. 216 Dyrektywy 112 nałożono na państwa członkowskie obowiązek podjęcia środków:

niezbędnych do zidentyfikowania za pomocą indywidualnego numeru każdego podatnika;

zapewnienie poprzedzenia indywidualnego numeru prefiksem, umożliwiającym identyfikację państwa członkowskiego nadającego ten numer;

zapewnienia, aby systemy identyfikacyjne umożliwiały identyfikację podatników oraz do zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów przejściowych w zakresie opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Naczelny Sąd Administracyjny w przywołanym wyroku w sprawie I FSK 1941/08 odwołał się do orzeczenia ETS z dnia 27 września 2007 r., sygn. akt: C-409/04, w którym w pkt 70 uzasadnienia stwierdzono: „(...) należy uznać, że poza przesłankami dotyczącymi działania w charakterze podatnika, przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel i fizycznego przemieszczenia towarów pomiędzy dwoma państwami członkowskimi nie można uzależniać od spełnienia jakiejkolwiek innej przesłanki w celu zakwalifikowania danej czynności, jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów”. Zdaniem NSA, odpowiednio z powyższych przyczyn nie powinno się kwestionować także wewnątrzwspólnotowej dostawy.

Odnosząc się do okoliczności sprawy, której dotyczy niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, zdaniem Wnioskodawcy, podkreślić należy, że taką niedopuszczalną w świetle prawa wspólnotowego „inną przesłanką zakwalifikowania danej czynności, jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów” w rozumieniu przytoczonego orzeczenia ETS, byłoby m.in. uznanie, że faktury dokumentujące transakcję nie mogą zawierać błędów stanowiących przejaw dość błahej nieprawidłowości w ewidencji prowadzonej przez Wnioskodawcę (polegającej na wskazaniu daty przekazania towaru do magazynu w … jako daty sprzedaży i wystawienia faktury). Taką „inna przesłanką” byłoby też niewynikające wprost z przepisów zastrzeżenie, że nabywca musi posiadać aktywny numer identyfikacyjny nadany dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w dacie dostawy, nawet jeżeli wcześniej złożył wniosek o jego nadanie.

NSA w powołanym wyżej wyroku odwołał się również do innej tezy zawartej w przytoczonym wyroku ETS, która brzmi: „Wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru i wewnątrzwspólnotowe nabycie tego towaru stanowią w rzeczywistości jedną i tę samą czynność gospodarczą, nawet jeśli jest ona źródłem różnych praw i obowiązków zarówno dla stron, jak i dla organów podatkowych zainteresowanych państw członkowskich. Zatem każdemu wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów opodatkowanemu w państwie członkowskim, w którym zakończono wewnątrzwspólnotową wysyłkę lub wewnątrzwspólnotowy transport towarów, zgodnie z art. 28a ust. 1 lit. a) akapit pierwszy VI Dyrektywy, odpowiada dostawa zwolniona z opodatkowania w państwie członkowskim, w którym ta wysyłka lub transport zostały rozpoczęte, zgodnie z art. 28c część A lit. a) akapit pierwszy VI Dyrektywy. Wynika z tego, że zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej odpowiadającej nabyciu wewnątrzwspólnotowemu pozwala na uniknięcie podwójnego opodatkowania, a tym samym służy realizacji zasady neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku VAT”.

Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższych względów zakwestionowanie prawa Wnioskodawcy do zastosowania zerowej stawki podatku w odniesieniu do dostaw udokumentowanych fakturami VAT tylko z tego powodu, że w marcu 2015 r. … nabywca nie posiadał ważnego numeru identyfikacyjnego i dopiero od dnia 3 kwietnia 2015 r. taki numer uzyskał, nie byłoby prawidłowe, jeżeli jednocześnie nabywca zapłacił w … stosowny podatek. W ocenie Zainteresowanego prowadziłoby to bowiem do podwójnego opodatkowania tej samej wewnątrzwspólnotowej dostawy i tym samym naruszało zasadę neutralności podatku VAT.

Kolejnym argumentem, który należy przytoczyć w ślad za cytowanym orzeczeniem NSA jest ten, że w myśl art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10 na fakturze stwierdzającej dostawę towarów.

Wykładnia tej regulacji skutkująca brakiem możliwości zastosowania zerowej stawki podatku naruszałaby także zasadę proporcjonalności w sytuacji, gdy dostawa została faktycznie dokonana na teren innego państwa Unii Europejskiej podatek został tam zapłacony, a jedyną przesłanką i to przesłanką formalną wprowadzoną przepisem krajowym byłaby okoliczność spóźnienia w stosunku do dostawy i to nieznacznie, rejestracji nabywcy jako podatnika VAT UE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z kolei stosownie do ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składający deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
(uchylony)

–z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Stosownie do art. 42 ust. 4 ustawy, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o których mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu  w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Ten ostatni warunek, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

A zatem jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, iż w dniu 2 marca 2015 r. kontrahent Wnioskodawcy złożył do właściwego … organu podatkowego wniosek o nadanie firmie numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. W dniu 3 kwietnia 2015 r. ww. … organ podatkowy nadał kontrahentowi międzynarodowy numer identyfikacyjny (…). W okresie od dnia 1 marca 2015 r. do dnia 3 kwietnia 2015 r., tj. w okresie oczekiwania na nadanie numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych … firmie, Wnioskodawca przekazał pewną ilość towaru do magazynu kontrahenta w …. Przekazanie towarów do magazynu w … nastąpiło w ramach wywozu towarów z terytorium Polski w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy. Wnioskodawca posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem ww. dostaw zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (…). Nabywca towarów – kontrahent Wnioskodawcy – w składanych przez siebie rozliczeniach podatkowych rozpoznał i wykazał transakcje, o których mowa, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% wskazać należy na przepis art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

W myśl art. 131 ww. Dyrektywy - zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (zatem także w cyt. art. 138 ust. 1 Dyrektywy) stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Z kolei Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu C-409/04 w sprawie Teleos plc i inni zawarł tezę, gdzie wskazuje na główne cechy dostaw wewnątrzwspólnotowych. Jak podaje, „uznanie danej dostawy lub danego nabycia za czynności wewnątrzwspólnotowe musi być dokonywane na podstawie elementów obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi. (...) Wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru następuje, a zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego i że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy”.

Zatem należy uznać, że dostawa wewnątrzwspólnotowa oznacza dostawę towarów, a więc musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel, towar musi być transportowany pomiędzy dwoma państwami członkowskimi Wspólnoty, a transakcje muszą być dokonywane pomiędzy podatnikami tych państw członkowskich.

Ponadto, jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku C-587/10, w sprawie VSTR „o ile numer identyfikacji dla celów podatku VAT stanowi dowód statusu podatkowego podatnika oraz ułatwia kontrolę czynności wewnątrzwspólnotowych, to jednak jest to wymóg formalny, który w żadnym wypadku nie może podważać zwolnienia z podatku VAT, jeżeli materialne przesłanki zaistnienia dostawy wewnątrzwspólnotowej zostały spełnione.”

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy wskazać, że w przypadku gdy w przedmiotowej sprawie, w okresie od 2 marca 2015 r. do 3 kwietnia 2015 r., nastąpiło rzeczywiste przemieszczenie towarów z terytorium Polski na terytorium …, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, to tym samym ww. transakcje spełniają przesłanki uznania ich za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Przy czym, jeżeli w okolicznościach niniejszej sprawy – jak wskazał Wnioskodawca - w dniu 2 marca 2015 r. nabywca towarów złożył do właściwego … organu podatkowego wniosek o nadanie firmie numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych tj. podjął działania mające na celu uzyskanie numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, to pomimo iż procedura uzyskania aktywnego NIP do transakcji wewnątrzwspólnotowych została zakończona w dniu 3 kwietnia 2015 r., należy stwierdzić, że w okolicznościach niniejszej sprawy zostały spełnione warunki wynikające z art. 13 ust. 2 pkt 1 oraz art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W przypadku więc, gdy Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium …, to Zainteresowany, będący zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT UE, ma prawo do uznania opisanych transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin