2015.07.06 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-293/15-5/EN
z 6 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 31 marca 2015 r. (data wpływu 7 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 18 czerwca 2015 r. (data wpływu 22 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w postaci 6 lokali mieszkalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w postaci 6 lokali mieszkalnych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 18 czerwca 2015 r. (data wpływu 22 czerwca 2015 r.), o prawidłowo udzielone pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy (Spółki „A” Sp. z o.o. Sp. K.) jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków 41.10.Z PKD, oraz kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek 68.102 PKD. Spółka zamierza nabyć sześć lokali mieszkalnych stanowiących odrębną nieruchomość w budynku położonym w B. wraz z udziałem w częściach wspólnych nieruchomości. Lokale mieszkalne zostaną wyodrębnione przez współwłaścicieli budynku mieszkalnego położonego w B. stanowiącego odrębną nieruchomość.

Wskazany budynek mieszkalny został uprzednio nabyty od Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, jako udział w nieruchomości stanowiącej kompleks trzykondygnacyjnych budynków mieszkalnych, w skład których to budynków wchodził między innymi budynek mieszkalny położony w B, gdyż Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w listopadzie 2013 roku, uczestnicząc w publicznym przetargu, organizowanym przez Gminę, nabyła kompleks trzykondygnacyjnych budynków mieszkalnych, którego przedmiotem był między innymi budynek mieszkalny położony w B., a dla którego to kompleksu budynków mieszkalnych urządzona była wspólna księga wieczysta.

Budynek będący przedmiotem sprzedaży wpisany jest do Wykazu Zabytków Architekt i Budownictwa Miasta. Po wygraniu przetargu przeniesienie własności nieruchomości nastąpiło ostatecznie w grudniu 2013 roku na podstawie aktu notarialnego.

Pierwotny nabywca – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie skorzystała z opodatkowania transakcji w trybie art. 43 ust. 10 u.p.t.u. i oświadczyła, że nie wybiera opodatkowania dostawy podatkiem VAT, zakup nieruchomości był więc zwolniony z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. Zakupiona nieruchomość stanowiła dla Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością towar handlowy. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nabyła ww. budynek mieszkalny aby go wyremontować i sprzedać. Budynki nie zostały wpisane do ewidencji środków trwałych, budynki były towarem handlowym. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie użytkowała ww. budynków mieszkalnych, a odsprzedała je dalej.

W związku z nabyciem nieruchomości objętej wnioskiem, Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie uiszczała podatków od towarów i usług. Organizator przetargu Gmina oświadczyła, że Gmina udostępniała lokale mieszczące się w ww. budynku mieszkalnym w latach 1945-2013. W 2013 roku prowadzone były ostatnie wysiedlenia. Umowy najmu lokali zostały wypowiedziane przez Gminę.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zakupiła nieruchomości objęte przedmiotowym wnioskiem w celu dalszej odsprzedaży. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie oddała przedmiotowych nieruchomości do użytkowania na podstawie umów cywilnoprawnych najmu, dzierżawy lub użyczenia.

Opisane we wniosku budynki nie stanowiły – na podstawie przepisów o podatku dochodowym – w działalności gospodarczej Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością środków trwałych i nie podlegały amortyzacji.

Wyjaśniając kwestię pierwotnego nabycia nieruchomości – budynku mieszkalnego położony w B wyjaśniam, że:

budynek mieszkalny położony w B. nie został nabyty w ramach pierwszego zasiedlenia. Nieruchomość nie została bowiem oddana do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu lub ulepszeniu,
według wiedzy Wnioskodawcy od momentu pierwszego zasiedlenia budynków upłynął już okres dwóch lat. Budynki zostały wybudowane w 1930-1933,
w związku z nabyciem przedmiotowego budynku Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynku mieszkalnego w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
nabyty budynek mieszkalny nie był środkiem trwałym w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, ale stanowił towar handlowy dlatego też wszelkie prace remontowe jakie były wykonywane przy nieruchomościach nie będą miały charakteru wydatków na ulepszenie.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zbyła trzykondygnacyjny segment budynku mieszkalnego na rzecz trzech współwłaścicieli jako udział w nieruchomości wspólnej. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zakupiła nieruchomość dla której była prowadzona wspólna księga wieczysta dlatego też ówczesnym etapie możliwa była sprzedaż udziałów w części tych nieruchomości.

Z uwagi na powyższe sprzedaż udziału w nieruchomości stanowiący segment budynku mieszkalnego trzykondygnacyjnego, położonego w B., na rzecz trzech współwłaścicieli (dwóch osób fizycznych i jednej osoby prawnej) zwolniona była z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca zamierza nabyć od jednego ze współwłaścicieli budynku mieszkalnego położonego w B. (osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą) 6 wyodrębnionych lokali mieszkalnych o powierzchniach użytkowych od 33 do 45m² w budynku mieszkalnym położonym w B. Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, podobnie jak pierwotny nabywca Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nabyła udział w nieruchomości w skład której wchodzi budynek mieszkalny położony w B, jako towar handlowy, który nie został ujęty jako środek trwały przedsiębiorstwa osoby fizycznej i nie podlega amortyzacji.

Osoba fizyczna będąca współwłaścicielem budynku mieszkalnego położonego w B. prowadzi obecnie, wraz z pozostałymi współwłaścicielami – remont generalny budynku mieszkalnego położonego w B., ale prace te nie będą miały charakteru wydatków na ulepszenie, ponieważ udział w nieruchomości stanowi towary handlowe. Przedmiotem ulepszenia stosownie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być bowiem jedynie środki trwałe. Budynek ten nie stanowi środka trwałego w przedsiębiorstwie osoby fizycznej.

Osoba fizyczna nabyła udział ww. budynku mieszkalnym, aby go wyremontować i sprzedać. Osoba fizyczna nie użytkuje ww. budynku mieszkalnego, a zamierza, z przysługującego jej udziału wyodrębnić lokale mieszkalne i sprzedać je dalej. Osoba fizyczna nie oddała przedmiotowego udziału w nieruchomości do użytkowania na podstawie umów cywilnoprawnych najmu, dzierżawy lub użyczenia.

Po doprowadzeniu budynku mieszkalnego, położonego w B., do stanu deweloperskiego, osoba fizyczna, z przysługującego jej udziału w budynku mieszkalnym, wyodrębni 6 lokali mieszkalnych o powierzchniach użytkowych od 33 do 45 m² i sprzeda je jako odrębną własność wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nabędzie wyodrębnione lokale mieszkalne jako towar handlowy celem wykończenia pod klucz i dalszej odsprzedaży.

Wyodrębnione lokale mieszkalne nie będą stanowiły – na podstawie przepisów o podatku dochodowym – w działalności gospodarczej Wnioskodawcy środków trwałych i nie będą podlegały amortyzacji. Wnioskodawca nie zamierza oddawać przedmiotowych lokali mieszkalnych do użytkowania na podstawie umów cywilnoprawnych najmu, dzierżawy lub użyczenia.

Wnioskodawca wykona w wyodrębnionych lokalach mieszkalnych prace wykończeniowe, ale prace te nie będą miały charakteru wydatków na ulepszenie ponieważ lokale mieszkalne będą stanowiły towary handlowe. Przedmiotem ulepszenia stosownie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być bowiem jedynie środki trwałe. Lokale te nie będą środkami trwałymi w Spółce.

Według wiedzy Wnioskodawcy od momentu pierwszego zasiedlenia budynku mieszkalnego, w którym wyodrębniono lokale mieszkalne, upłynął już okres dwóch lat. Budynek mieszkalny został wybudowany w 1930-1933.

W związku z nabyciem przedmiotowych lokali mieszkalnych Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od fizycznych Wnioskodawca nie będzie ponosił wydatków na ulepszenie w stosunku do których będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Spółka nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług dlatego nie przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto nabyte nieruchomości nie będą środkiem trwałym w Spółce, ale będą stanowiły towar handlowy dlatego też wszelkie prace remontowe jakie będą wykonywane przy nieruchomościach nie będą miały charakteru wydatków na ulepszenie.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

nabycie 6 wyodrębnionych lokali mieszkalnych, przy której to transakcji obowiązywać będzie zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT w związku z dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczy sfery praw i obowiązków podatkowych Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług w ten sposób, iż w przypadku niewystąpienia ww. zwolnienia, Wnioskodawca, przed przystąpieniem do transakcji winien zarejestrować się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, aby móc skorzystać z prawa odliczenia podatku od towarów i usług, w związku, z nabyciem ww. lokali, a ponadto, nabycie ww. lokali mieszkalnych w ramach wyżej opisanego zwolnienia determinuje następnie, przy spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, możliwość sprzedaży ww. lokali mieszkalnych, nabywcy końcowemu, również w ramach wskazanego zwolnienia przedmiotowego. Tym samym opisane we wniosku o udzielenie interpretacji prawa podatkowego, zdarzenie przyszłe rodzi po stronie wnioskodawcy konsekwencje w sferze stosunków podatkowo-prawnych,
z informacji posiadanych przez Wnioskodawcę wynika, że Gmina udostępniała ww. lokale mieszkalne na podstawie umów najmu w latach 1945-2013. W 2013 roku były prowadzone ostatnie wysiedlenia. Kompleks budynków w skład, których wchodzą lokale mieszkalne objęte wnioskiem o udzielenie interpretacji podatkowej, został nabyty przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, od Gminy w dniu 31.12.2013 r., następnie osoba fizyczna nabyła od Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, udział w kompleksie budynków, w skład których wchodzą ww. lokale mieszkalne, w dniu 03.10.2014 r.,
Wnioskodawca nabędzie lokale mieszkalne od osoby fizycznej, która w stosunku do tych transakcji nie będzie występować jako podatnik podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dalsza sprzedaż przez Wnioskodawcę uprzednio nabytych 6 lokali mieszkalnych, po przeprowadzeniu prac wykończeniowych, będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177. poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Jednakże czynność ta nie musi być faktycznie opodatkowana (nie musi prowadzić do powstania podatku należnego), bowiem za czynność taką należy również rozumieć czynność podlegającą opodatkowaniu w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże na mocy przepisów szczególnych – korzystającą ze zwolnienia od tego podatku.

Z powyższej definicji wynika, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć sprzedaż, a także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment sprzedaży w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, termin „ulepszenie” zawarty został w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zatem termin ulepszenie zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2012 r., poz. 361), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia, gdy następuje ich:

przebudowa, tj. zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Tym samym, nakłady na ulepszenie środków trwałych zmierzają do podjęcia bądź rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującą istotną zmianę cech użytkowych. Zatem nieruchomości zakwalifikowane przez Wnioskodawcę jako towar nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych a nie towaru. Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b – stosownie do art. 43 ust. 7a – nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jak już wspomniano we wniosku, udział w nieruchomości z którego wyodrębnione zostaną lokale mieszkalne nie stanowił dla zbywcy środka trwałego, tym samym nakłady poniesione przez zbywcę na nieruchomość nie mogą zostać zakwalifikowane jako wydatki na ulepszenie, dlatego też w zakresie pytanie nr 1, nabycie przez Wnioskodawcę 6 wyodrębnionych lokali mieszkalnych będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.

Adekwatnie w zakresie odpowiedzi na pytanie zawarte w pkt 2, dalsza sprzedaż wykończonych lokali mieszkalnych również będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.

W zakresie zapytania nr 1 i nr 2 tożsame stanowisko zajął Dyrektor tut. Izby Skarbowej w interpretacji z dnia 14 lipca 2014 r., ILPP2/443-347/14-4/AL.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, budynek i grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy – sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Współwłaścicielom przysługują idealne udziały we wspólnym prawie własności. Współwłasność przedstawia się zatem jako prawo własności składające się z zespolonych udziałów (Edward Gniewek, „Kodeks cywilny. Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe”. Komentarz, Zakamycze 2001, komentarz do art. 195).

W konsekwencji współwłasność nie cechuje się fizycznym rozgraniczeniem własności w określonej rzeczy. Nie można przypisać jej określonego fizycznego składnika w rzeczy wspólnej.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. Kodeksu – współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 cyt. przepisu).

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 powołanej ustawy). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów, czy budowli, mieści się współwłasność, jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest także udział w gruncie, czy budowli (w prawie własności nieruchomości). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości – art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347, str. 1 ze zm.). Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie wspomina stricte o przeniesieniu prawa własności.

W związku z powyższym, sprzedaż udziału w prawie własności budynku należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, w świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a przez taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Jednakże czynność ta nie musi być faktycznie opodatkowana (nie musi prowadzić do powstania podatku należnego), bowiem przez czynność taką należy również rozumieć czynność podlegającą opodatkowaniu w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże na mocy przepisów szczególnych – korzystającą ze zwolnienia od tego podatku.

Z powyższej definicji wynika, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a przez taką należy rozumieć sprzedaż, a także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment sprzedaży w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, a także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenie” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług odwołuje się do przepisów o podatku dochodowy.

I tak stosownie do art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych kosztami ich eksploatacji.

Z kolei zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia, gdy następuje ich:

przebudowa, tj. zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Tym samym nakłady na ulepszenie środków trwałych zmierzają do podjęcia bądź rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującą istotną zmianę cech użytkowych.

Zatem nieruchomość (lokale mieszkalne), która nie będzie stanowić środka trwałego u Wnioskodawcy nie może ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT odsyłając do przepisów o podatku dochodowym dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w 43 ust. 1 pkt 10a lit. b – stosownie do art. 43 ust. 7a – nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Podkreślenia wymaga, że dla rozstrzygnięcia, czy możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ważne jest, czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Ponadto w świetle art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych warunków, możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Powyższe prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto wskazać należy na przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy – w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu będą korzystały ze zwolnienia od podatku.

W opisie sprawy wskazano, że podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy (Spółki) jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków 41.10.Z PKD, oraz kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek 68.102 PKD. Spółka zamierza nabyć sześć lokali mieszkalnych stanowiących odrębną nieruchomość w budynku położonym w B wraz z udziałem w częściach wspólnych nieruchomości. Lokale mieszkalne zostaną wyodrębnione przez współwłaścicieli budynku mieszkalnego położonego w B, stanowiącego odrębną nieruchomość. Wskazany budynek mieszkalny został uprzednio nabyty w następujący sposób:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w listopadzie 2013 r., uczestnicząc w publicznym przetargu, organizowanym przez Gminę, nabyła kompleks trzykondygnacyjnych budynków mieszkalnych, którego przedmiotem był między innymi ww. budynek mieszkalny położony w B, a dla którego to kompleksu budynków mieszkalnych urządzona była wspólna księga wieczysta. Po wygraniu przetargu przeniesienie własności nieruchomości nastąpiło ostatecznie w grudniu 2013 r. na podstawie aktu notarialnego. Pierwotny nabywca Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie skorzystała z opodatkowania transakcji w trybie art. 43 ust. 10 u.p.t.u. i oświadczyła, że nie wybiera opodatkowania dostawy podatkiem VAT, zakup nieruchomości był więc zwolniony z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Zakupiona nieruchomość stanowiła dla Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością towar handlowy. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nabyła ww. budynek mieszkalny aby go wyremontować i sprzedać. Budynki nie zostały wpisane do ewidencji środków trwałych, budynki były towarem handlowym. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie użytkowała ww. budynków mieszkalnych, a odsprzedała je dalej. Organizator przetargu Gmina oświadczyła, że udostępniała lokale mieszczące się w ww. budynku mieszkalnym w latach 1945-2013. W 2013 r. prowadzone były ostatnie wysiedlenia. Umowy najmu lokali zostały wypowiedziane przez Gminę. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zakupiła nieruchomości w celu dalszej odsprzedaży. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie oddała przedmiotowych nieruchomości do użytkowania na podstawie umów cywilnoprawnych najmu, dzierżawy lub użyczenia. Budynki nie stanowiły – na podstawie przepisów o podatku dochodowym – w działalności gospodarczej Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością środków trwałych i nie podlegały amortyzacji.
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zbyła trzykondygnacyjny segment budynku mieszkalnego na rzecz trzech współwłaścicieli jako udział w nieruchomości wspólnej. Sprzedaż udziału w nieruchomości stanowiący segment budynku mieszkalnego trzykondygnacyjnego, na rzecz trzech współwłaścicieli (dwóch osób fizycznych i jednej osoby prawnej) zwolniona była z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług. Osoba fizyczna będąca współwłaścicielem budynku mieszkalnego położonego w B. prowadzi obecnie, wraz z pozostałymi współwłaścicielami – remont generalny tego budynku mieszkalnego, ale prace te nie będą miały charakteru wydatków na ulepszenie ponieważ udział w nieruchomości stanowi towary handlowe. Przedmiotem ulepszenia stosownie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być bowiem jedynie środki trwałe. Budynek ten nie stanowi środka trwałego w przedsiębiorstwie osoby fizycznej. Osoba fizyczna nabyła udział ww. budynku mieszkalnym aby go wyremontować i sprzedać. Osoba fizyczna nie użytkuje ww. budynku mieszkalnego, a zamierza, z przysługującego jej udziału wyodrębnić lokale mieszkalne i sprzedać je dalej. Osoba fizyczna nie oddała przedmiotowego udziału w nieruchomości do użytkowania na podstawie umów cywilnoprawnych najmu, dzierżawy lub użyczenia. Po doprowadzeniu ww. budynku mieszkalnego do stanu deweloperskiego, osoba fizyczna, z przysługującego jej udziału w budynku mieszkalnym, wyodrębni 6 lokali mieszkalnych o powierzchniach użytkowych od 33 do 45 m² i sprzeda je jako odrębną własność wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca nabędzie wyodrębnione lokale mieszkalne jako towar handlowy celem wykończenia pod klucz i dalszej odsprzedaży. Wyodrębnione lokale mieszkalne nie będą stanowiły – na podstawie przepisów o podatku dochodowym – w działalności gospodarczej Wnioskodawcy środków trwałych i nie będą podlegały amortyzacji. Wnioskodawca nie zamierza oddawać przedmiotowych lokali mieszkalnych do użytkowania na podstawie umów cywilnoprawnych najmu, dzierżawy lub użyczenia. Wnioskodawca wykona w wyodrębnionych lokalach mieszkalnych prace wykończeniowe, ale prace te nie będą miały charakteru wydatków na ulepszenie ponieważ lokale mieszkalne będą stanowiły towary handlowe. Przedmiotem ulepszenia stosownie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być bowiem jedynie środki trwałe. Lokale te nie będą środkami trwałymi w Spółce.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości czy dalsza sprzedaż przez niego uprzednio nabytych 6 lokali mieszkalnych, po przeprowadzeniu prac wykończeniowych, będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.

W analizowanej sprawie kluczowym elementem jest ustalenie kiedy w odniesieniu do przedmiotowych lokali nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz opis sprawy wskazać należy, że z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca (a także Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz osoba fizyczna) nie będzie ponosił (nie ponosiły) wydatków na ulepszenie (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) przedmiotowych lokali przekraczających 30%, bowiem lokale mieszkalne, nie będą stanowić u niego (nie stanowiły u nich) środka trwałego, tym samym nie mogą (nie mogły) ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, to do pierwszego zasiedlenia doszło w momencie odpłatnego udostępnienia ich na podstawie umów najmu przez Gminę w latach 1945-2013. Tym samym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a sprzedażą przedmiotowych nieruchomości przez Wnioskodawcę będzie dłuższy niż 2 lata. Zatem nie zajdą tutaj wyłączenia ze zwolnienia od podatku VAT zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z powyższym sprzedaż lokali mieszkalnych przez Wnioskodawcę będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Reasumując, do transakcji sprzedaży lokali mieszkalnych Wnioskodawca powinien zastosować zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Skutkiem powyższego względem dostawy gruntu, na którym posadowione są przedmiotowe lokale, Wnioskodawca winien także zastosować zwolnienie od podatku VAT, o czym mowa w art. 29a ust. 8 ustawy.

Ponadto, tut. Organ zauważa, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14 b § 1, § 2 i § 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast, na podstawie art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, tut. Organ dokonuje oceny stanowiska wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności, w kontekście zadanego pytania, przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zauważa się również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym /zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zatem należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Dodatkowo tut. Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które zostały przedstawione w opisie sprawy oraz stanowisku Wnioskodawcy a nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W pozostałym zakresie wniosku w podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin