INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2012 r. (data wpływu 13 lutego 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 maja 2012 r. (data wpływu 14 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług oraz powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu:

• w przypadku wypłacania bonusów tzw. warunkowych – jest nieprawidłowe,

• w przypadku wypłacania bonusów tzw. reklamowych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług oraz powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu w przypadku wypłacania bonusów tzw. warunkowych oraz w przypadku wypłacania bonusów tzw. reklamowych.

Pismem z dnia 10 maja 2012 r. wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dokonuje eksportu towarów oraz wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Spółka zawarła oraz zamierza zawrzeć umowy z nabywcami towarów z krajów UE oraz z krajów trzecich, na podstawie których przyznaje warunkowy bonus za osiągnięcie wielkości zakupów w uzgodnionych w umowach okresach. Wysokość bonusu określana jest jako procent od wartości dokonanych od Spółki zakupów w uzgodnionym okresie rozliczeniowym (często wartość procentowa bonusu rośnie wraz z przekroczeniem określonych w umowach progów wartości sprzedaży); bądź jako kwota bonusu przyznawana po przekroczeniu założonej w umowie kwoty zakupów. Niektóre umowy przewidują zmniejszenie należnego bonusu, w przypadku uchybienia przez kupującego terminom zapłaty.

Umowy przewidują, że bonusy będą rozliczane za okresy rozliczeniowe: kwartalne, półroczne lub roczne.

Ustalenie kwoty bonusu następuje po zakończeniu okresu rozliczeniowego, na podstawie wzajemnych uzgodnień między Spółką a odbiorcami towarów.

Dokumentem potwierdzającym przyznanie bonusu jest nota uznaniowa wystawiana przez Spółkę w walucie obcej, po uzgodnieniu kwoty bonusu.

Nabywcami towarów są podatnicy w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwanej dalej: ustawa VAT), nieposiadający siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, stałego miejsca zamieszkania lub pobytu na terytorium kraju.

W piśmie z dnia 10 maja 2012 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Bonusy tzw. warunkowe są przyznawane za osiągnięcie odpowiedniego poziomu wielkości zakupów (spełnienia warunku co do wielkości zakupów) w uzgodnionych w umowach okresach rozliczeniowych (kwartalnych, półrocznych, rocznych) Niektóre umowy przewidują zmniejszenie należnego bonusu w przypadku uchybienia przez Kupującego terminom zapłaty. Podstawą naliczenia bonusu jest kwota zrealizowanych zakupów (w niektórych umowach jest to kwota zrealizowanych i zapłaconych zakupów).Niektóre umowy przewidują dodatkowo wypłatę bonusu tzw. reklamowego za „kompleks przedsięwzięć reklamowych ukierunkowanych na promocję towarów lub znaku handlowego Sprzedającego oraz zwiększenie wielkości sprzedaży danych towarów”. Przez kompleks przedsięwzięć reklamowych rozumie się: umieszczenie towaru Sprzedającego w alejce promocyjnej w marketach (miejscach sprzedaży) Kupującego lub wywieszenie banneru, na którym znajdzie się wizerunek towaru Sprzedającego lub informacja o promocji lub zamieszczenie wizerunku towaru Sprzedającego w gazetkach informacyjnych, reklamowych, promocyjnych wydawanych przez Kupującego (otrzymującego bonus). Opisane wyżej działania nie są ukierunkowane na przekazanie informacji potencjalnemu nabywcy od kogo promowany towar został nabyty. Promowany jest towar oraz marka towaru bez podawania informacji kto jest producentem oraz dostawcą tego towaru.
2. Nie występuje warunek uzależniający wypłatę bonusów od dokonywania zakupów wyłącznie u wypłacającego bonus (Wnioskodawcy) czy zobowiązanie do posiadania pełnego asortymentu towarów wypłacającego bonus (Wnioskodawcy).
3. Umowy zawarte z nabywcami towarów nie przewidują uzależnienia uzyskania premii od spełnienia innych warunków takich jak np. odpowiednie eksponowanie towarów, reklama towarów Wnioskodawcy; poza opisanymi powyżej tj. dla bonusu tzw. reklamowego.
4. Bonus warunkowy zostanie wypłacony po osiągnięciu (przekroczeniu) założonego w umowie poziomu zakupów – warunkiem wypłaty nie jest podjęcie innych działań na rzecz Wnioskodawcy.Bonus reklamowy zostanie wypłacony w każdym okresie rozliczeniowym (np. w każdym kwartale) jeżeli przynajmniej 2 razy w roku zostanie zorganizowany przez Kupującego „kompleks przedsięwzięć reklamowych” opisany wyżej tj. dla bonusu tzw. reklamowego
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym należy u Wnioskodawcy rozpoznać import usług...
2. Kiedy powstaje obowiązek podatkowy z tytułu importu usług...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 9 ustawy VAT ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o imporcie usług - rozumie się przez to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT podatnikami są osoby prawne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Zgodnie z przepisem art. 28b ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, przy czym zgodnie z przepisem art. 28a przez podatnika rozumie się podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przytoczone wyżej przepisy, Spółka w przedstawionym stanie faktycznym winna rozpoznać import usług zarówno w przypadku wypłacania bonusów dla kontrahentów z krajów UE jak również w przypadku wypłacania bonusów dla kontrahentów z krajów trzecich.

Ad. 2

Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 1 ustawy VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 19a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że: usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz z uwagi na fakt, że zgodnie z zawartymi umowami bonusy są rozliczane w okresach rozliczeniowych (kwartalnych, półrocznych, rocznych), obowiązek podatkowy powstaje na ostatni dzień okresu rozliczeniowego tj. na ostatni dzień kwartału, półrocza lub roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie rozpoznania importu usług oraz powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu:

• w przypadku wypłacania bonusów tzw. warunkowych - za nieprawidłowe,

• w przypadku wypłacania bonusów tzw. reklamowych – za prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.) wskazuje, że „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Usługa, w rozumieniu ust. 1 powołanego wyżej artykułu oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę, a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4;

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania rozdziału 3 działu V dotyczącego miejsca świadczenia usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust.2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W myśl art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W świetle art. 28 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Zgodnie z art. 28b ust. 3 ustawy, w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

Zasadą, w zakresie obowiązku podatkowego, przyjętą w ustawie od podatku od towarów i usług jest, że obowiązek podatkowy w tym podatku powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy.

Ustawodawca przewidział jednak od tej zasady szereg wyjątków. Zgodnie bowiem z art. 19 ust. 1 ustawy - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1, które określają w odmienny sposób szczególny moment powstania obowiązku podatkowego m.in. w zależności od rodzaju transakcji.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Zgodnie z art. 19 ust. 19 ustawy, przepisy ust. 1, 4, 5, 11, ust. 13 pkt 1 lit. b i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług, z zastrzeżeniem ust. 19a i 19b.

Stosownie do art. 19 ust. 19a ustawy, w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

1. usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług;
2. usługi świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.
   
   

Ponadto według ust. 19b tego przepisu, do usług, o których mowa w ust. 19a, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca będzie dokonywał eksportu towarów oraz wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Spółka zawiera umowy z nabywcami towarów z krajów UE oraz z krajów trzecich, na podstawie których przyznaje warunkowy bonus za osiągnięcie wielkości zakupów w uzgodnionych w umowach okresach.

Nabywcami towarów są podatnicy w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nieposiadający siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, stałego miejsca zamieszkania lub pobytu na terytorium kraju.

Wysokość bonusu określana jest jako procent od wartości dokonanych od Spółki zakupów w uzgodnionym okresie rozliczeniowym (często wartość procentowa bonusu rośnie wraz z przekroczeniem określonych w umowach progów wartości sprzedaży); bądź jako kwota bonusu przyznawana po przekroczeniu założonej w umowie kwoty zakupów. Niektóre umowy przewidują zmniejszenie należnego bonusu, w przypadku uchybienia przez kupującego terminom zapłaty. Umowy przewidują, że bonusy będą rozliczane za okresy rozliczeniowe: kwartalne, półroczne lub roczne. Ustalenie kwoty bonusu następuje po zakończeniu okresu rozliczeniowego, na podstawie wzajemnych uzgodnień między Spółką a odbiorcami towarów. Nie występuje warunek uzależniający wypłatę bonusów od dokonywania zakupów wyłącznie u wypłacającego bonus (Wnioskodawcy) czy zobowiązanie do posiadania pełnego asortymentu towarów wypłacającego bonus (Wnioskodawcy).

Niektóre umowy przewidują dodatkowo wypłatę bonusu tzw. reklamowego za „kompleks przedsięwzięć reklamowych ukierunkowanych na promocję towarów lub znaku handlowego Sprzedającego oraz zwiększenie wielkości sprzedaży danych towarów”. Przez kompleks przedsięwzięć reklamowych rozumie się m.in. umieszczenie towaru Sprzedającego w alejce promocyjnej w marketach (miejscach sprzedaży) Kupującego lub wywieszenie banneru, na którym znajdzie się wizerunek towaru Sprzedającego lub informacja o promocji lub zamieszczenie wizerunku towaru Sprzedającego w gazetkach informacyjnych, reklamowych promocyjnych wydawanych przez Kupującego (otrzymującego bonus).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w przypadku udzielenia przez Wnioskodawcę bonusu warunkowego określanego jako procent od wartości dokonanych od Wnioskodawcy zakupów w uzgodnionym okresie rozliczeniowym, otrzymane przez kontrahentów premie, bonusy pieniężne nie są w żaden sposób związane z uzyskaniem przez Wnioskodawcę świadczenia wzajemnego, gdyż za takie świadczenie nie można uznać dokonywanych, przez tych kontrahentów zakupów o określonym wolumenie. Tym samym brak podstaw aby twierdzić, że w zamian za otrzymane premie (bonusy) kontrahenci świadczą na rzecz Wnioskodawcy usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

W związku z tym, że nie ma miejsca import usług, to również u Wnioskodawcy nie powstaje obowiązek podatkowy z tego tytułu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie rozpoznania importu usług oraz powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu, w przypadku wypłacania bonusów tzw. warunkowych, należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do sytuacji, gdy wykonanie powyższych czynności związane jest dodatkowo z koniecznością aktywnego działania po stronie odbiorcy bonusu, polegającego – w przedmiotowej sprawie - na promocji towarów lub znaku handlowego Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że nabywca towaru świadczy wobec Wnioskodawcy usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i w tym przypadku ma miejsce import usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy.

Biorąc pod uwagę, że bonusy – jak wskazał Wnioskodawca – rozliczane są za okresy rozliczeniowe kwartalne, półroczne lub roczne, obowiązek podatkowy powstaje z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności zgodnie z art. 19 ust. 19a pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie rozpoznania importu usług oraz powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu, w przypadku wypłacania bonusów tzw. reklamowych, uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.