Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-359/15/IK
z 24 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 10 kwietnia 2015 r. (data wpływu 14 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 26 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.) oraz z 22 lipca 2015 r. (data wpływu 22 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT dla opisanych we wniosku czynności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT dla opisanych we wniosku czynności.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 17 czerwca 2015 r. znak: IBPP2/4512-359/15/IK.

Ponadto Wnioskodawca sprostował stanowisko pismem z 22 lipca 2015 r. (data wpływu 22 lipca 2015 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Firma Wnioskodawcy, wśród kilkunastu punktów handlowych posiada również restaurację. Zgodnie z pierwotną interpretacją /IPPP2/443-390/14-4/MM z dnia 02 lipca 2014 r. wydaną w imieniu MF przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, potwierdzaną również przez Krajową Informację Podatkową, klient zamawiający obiad / stawka 8% / oraz napoje / np. / kawa lub woda - stawka 23% / na paragonie fiskalnym był obciążany zróżnicowanymi stawkami podatkowymi. W załączeniu kserokopia wybranego paragonu fiskalnego /załącznik nr 1/.

Zgodnie ze zmianą interpretacji PT8/033/98/608/PBD/14 z dnia 09 stycznia 2015 r. wynika:

-stawka obniżona / czyli dotychczas opodatkowany obiad stawką 8 % / nie ma jednak zastosowania do usług związanych z wyżywieniem w ramach których następuje sprzedaż / 1. napojów alkoholowych, 2. mieszaniny piwa i napojów bezalkoholowych, 3. w skrócie kawy lub herbaty, 4. napojów bezalkoholowych gazowanych, 5. wód mineralnych, 6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym – art. 41 ust. 1 /, co w praktyce oznacza, że w przypadku łączonej sprzedaży, obiad w takim przypadku będzie opodatkowany stawką 23%, a nie jak dotychczas 8% .

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Wskazane we wniosku interpretacje z dnia 2 lipca 2014r. Znak : IPPP2/443-390/14-4/MM oraz z dnia 9 stycznia 2015 r. Znak: PT8/033/98/608/PBD/14 nie zostały wydane w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy, lecz innego podatnika.

Przedmiotem interpretacji, której dotyczy wniosek mają być następujące przepisy prawa, a mianowicie : art. 41 ust. 1 ustawy o podatku VAT oraz § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług związanych z wyżywieniem polegającą na prowadzeniu m.in. restauracji w Gliwicach (Restauracja „G.” w G. przy ul. R.). Z uwagi na zobowiązanie zawarte w Pkt III wezwania, I. udziela następujących odpowiedzi na zawarte w tym Punkcie pytania, zadane przez organ interpretacyjny, odnoszące się do stanu faktycznego opisanego we wniosku :

1. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług związanych z wyżywieniem (prowadzenie restauracji).
   
2. I. jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem w zakresie podatku od towarów i usług (dalej również - podatek VAT).
   
3. W restauracji Wnioskodawca zapewnia klientom obsługę kelnerską.
   
4. Dania i posiłki w restauracji są podawane w naczyniach wielorazowego użytku.
   
5. Do usług świadczonych przez I. stosuje się symbol PKWIU 56 "USŁUGI ZWIĄZANE Z WYŻYWIENIEM", zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z dnia 29 października 2008 r. (Dz.U. Nr 207, poz.1293 ze zmianami; dalej również - PKWiU).
   
6. W restauracji Wnioskodawca prezentuje swoje produkty posługując się kartą dań. W karcie dań dania oraz napoje są prezentowane oddzielnie.
   
7. W restauracji zamówione przez klienta produkty mogą być wydawane albo przy ladzie (kasie) albo zanoszone do stolika przy, którym siedzi klient - według wyboru klienta - ponieważ w restauracji funkcjonuje obsługa kelnerska.
   
8. Klient ma możliwość skonsumowania produktu w punkcie sprzedaży tj. w restauracji.
   
9. W trakcie spożywania produktu klient nie otrzymuje co do zasady dodatkowej obsługi ze strony Wnioskodawcy. Może się jednak zdarzyć, że klientowi, który zamówi w restauracji do posiłku wino, na prośbę klienta obsługa kelnerska co jakiś czas dolewa wina do kieliszka.
   
10. W restauracji generalnie klient nie jest zobowiązany do uprzątnięcia pozostałości po spożyciu posiłku i te czynności należą do personelu Wnioskodawcy. Może się jednak zdarzyć, że klient sam uprzątnie te pozostałości tj. odniesie talerz ze sztućcami na ladę.
    
11. W restauracji klient ma możliwość skorzystania z toalety. W restauracji nie jest prowadzona szatnia.
    
12. W restauracji znajduje się wyposażenie infrastrukturalne takie jak np. zmywarki do naczyń wielorazowego użytku.
    
13. Sprzedawane produkty zawierają alkohol powyżej 1,2%.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku, gdy klient zamówi danie oraz napój do tego dania i taka transakcja zostanie potwierdzona jednym paragonem fiskalnym, to Wnioskodawca może zastosować obniżoną stawkę podatku VAT w wysokości 8% do dania oraz podstawową stawkę podatku VAT w wysokości 23% do napoju, czy też Wnioskodawca jest zobowiązany objąć zarówno danie, jak i napój jedną stawką tego podatku w wysokości 23% ?
2. Czy w przypadku, gdy klient zamówi odrębnie danie oraz odrębnie napój i takie transakcje zostaną potwierdzone odrębnymi paragonami fiskalnymi, to Wnioskodawca może zastosować obniżoną stawkę podatku VAT w wysokości 8% do dania oraz podstawową stawkę podatku VAT w wysokości 23% do napoju, czy też Wnioskodawca jest zobowiązany objąć zarówno danie, jak i napój jedną stawką tego podatku w wysokości 23%?
3. Czy w przypadku, gdy stanowisko I. w odniesieniu do pytań wskazanych powyżej w pkt 1 i 2 zostanie uznane przez organ interpretacyjny za nieprawidłowe, Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonania stosownej korekty w zakresie podatku VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1 i 2)

W ocenie Wnioskodawcy - niezależnie od tego, czy klient zamawia danie wraz z napojem, która to transakcja jest potwierdzona jednym paragonem fiskalnym, bądź, gdy klient odrębnie zamawia danie oraz odrębnie napój, które to transakcje są potwierdzone odrębnymi paragonami – I. może zastosować obniżoną stawkę podatku VAT w wysokości 8% do dania oraz podstawową stawkę podatku VAT w wysokości 23% do napoju.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 - 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże, zarówno w przepisach ustawy o podatku VAT, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej, przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności. I tak w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1719) w § 3 ust. 1 pkt 1 przewidziano, że stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku VAT obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W pozycji 7 załącznika do rozporządzenia wymieniono usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. napojów przy przygotowywaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju,
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku VAT.
   
   

W świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, że świadczenie Wnioskodawcy obejmujące dostawę produktu do spożycia na miejscu (w lokalu) wraz z ewentualnym wykonaniem czynności dodatkowych, stanowiące usługę restauracyjną (związaną z wyżywieniem) opodatkowane jest 8% stawką podatku VAT, z wyłączeniem tego świadczenia tj. usługi restauracyjnej, która obejmuje sprzedaż produktów opodatkowanych według podstawowej stawki VAT, wymienionych w poz. 7 załącznika do rozporządzenia (co dotyczy głównie napojów). Zaznaczyć również należy, iż zarówno dania, jak i napoje mogą być sprzedawane w punktach gastronomicznych (w tym w restauracjach, czy bufetach) odrębnie, ponieważ w taki sposób mogą być zamawiane przez klientów. Co więcej może się zdarzyć tak, że klient najpierw zamawia danie (np. obiad) i ta transakcja jest potwierdzona jednym paragonem, a dopiero później zamawia napój, która ta transakcja jest z kolei potwierdzona odrębnym paragonem Wybór w tym zakresie należy zatem do klienta, na co podmiot prowadzący punkt gastronomiczny nie ma żadnego wpływu.

Ad. 3)

W ocenie I. przypadku, gdy stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytań wskazanych powyżej w pkt 1 i 2 zostanie uznane przez organ interpretacyjny za nieprawidłowe, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania stosownej korekty w zakresie podatku VAT. Zważyć bowiem należy, iż I. nie ma jakiejkolwiek możliwości prawnej, aby ewentualnie odzyskać od klientów – osób fizycznych kwotę podatku VAT, która faktycznie została przez nich zapłacona. Tym samym dokonanie takiej korekty spowodowałoby powstanie po stronie Wnioskodawcy nieodwracalnej szkody, która w jakikolwiek sposób nie mogłaby zostać zrekompensowana. Uwzględniając zatem fakt, iż organy podatkowe, w myśl art. 121 Ordynacji podatkowej, są zobowiązanie działać w sposób budzący zaufanie podatnika, jest oczywiste, że w opisanej powyżej sytuacji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania korekty podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez pojęcie sprzedaży – zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT – rozumie się zarówno odpłatną dostawę towarów, jak i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, który prowadzi restaurację. W restauracji Wnioskodawca zapewnia klientom obsługę kelnerską. Dania i posiłki w restauracji są podawane w naczyniach wielorazowego użytku. Do usług świadczonych przez Wnioskodawcę stosuje się symbol PKWIU 56 "USŁUGI ZWIĄZANE Z WYŻYWIENIEM". W restauracji Wnioskodawca prezentuje swoje produkty posługując się kartą dań. W karcie dań dania oraz napoje są prezentowane oddzielnie.

Na tle przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, jaką stawkę zastosować w przypadku, gdy klient zamówi danie oraz napój do tego dania i taka transakcja zostanie potwierdzona jednym paragonem fiskalnym oraz w przypadku, gdy klient zamówi odrębnie danie oraz odrębnie napój i takie transakcje zostaną potwierdzone odrębnymi paragonami fiskalnymi.

W odniesieniu do przedstawionych okoliczności sprawy przede wszystkim należy wskazać, że mając do czynienia z kilkoma czynnościami, które składają się w rezultacie na jedno zasadnicze świadczenie, możemy mówić o pewnym kompleksie usług. Zagadnienie to było przedmiotem wielu orzeczeń wydawanych zarówno przez TSUE jak i sądy administracyjne. Wspólną tezę jaką można wyciągnąć na ich podstawie, jest twierdzenie, że w sytuacji gdy „dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej”.

Należy również podkreślić, że w wyroku C-349/96 w sprawie Card Protection Plan Ltd, TSUE stwierdził, że „pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Rozstrzygając zatem czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia z jednym bądź wieloma świadczeniami, istotne jest dokonanie tej analizy z punktu widzenia klienta, odbiorcy tych czynności. Poza tym ustalenie czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

W kontekście przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż napojów czy dań do spożycia na miejscu w lokalu Wnioskodawcy wraz z wykonaniem czynności dodatkowych stanowi świadczenie usługi złożonej. Klienci Zainteresowanego nabywający napoje czy dania mają możliwość zajęcia miejsca przy stoliku w lokalu, skorzystania z fachowej obsługi, a po konsumpcji uprzątnięcie stolika.

Przechodząc z kolei do zdefiniowania usług restauracyjnych należy wskazać, że polska ustawa VAT nie zawiera definicji usług gastronomicznych i cateringowych, w celu rozstrzygnięcia, czy Wnioskodawca świadczy tego rodzaju usługi, należy odwołać się do prawa Unii Europejskiej.

Zagadnienie odróżnienia dostawy posiłków i napojów od świadczenia usług gastronomicznych i cateringowych uregulowane jest w Rozporządzeniu wykonawczym Rady UE Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1), było ono również przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”). Przepisy Rozporządzenia wykonawczego stanowią w Polsce prawo bezpośrednio obowiązujące, które wiąże zarówno jednostki jak i organy państwowe. Zgodnie z preambułą do Rozporządzenia wykonawczego, wprowadzenie definicji usług restauracyjnych oraz cateringowych ma zapewnić jednolite traktowanie tego typu usług na terytorium Unii Europejskiej. Jednym z celów Rozporządzenia wykonawczego jest więc zagwarantowanie, że na obszarze całej Unii Europejskiej usługi restauracyjne i cateringowe definiowane i traktowane będą jednolicie. Stosowanie przepisów Rozporządzenia wykonawczego pozwala w szczególności na wykluczenie z kategorii usług restauracyjnych i gastronomicznych czynności, które w ogóle usług takich nie stanowią. Powyższe rozważania wskazują jednoznacznie na obowiązek stosowania definicji sformułowanej w Rozporządzeniu wykonawczym przy rozstrzyganiu czy na gruncie prawa polskiego dana czynność stanowi usługę gastronomiczną, czy też jest dostawą towarów (posiłków i napojów).

Definicja usług restauracyjnych i cateringowych sformułowana została w art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego. Zgodnie z tym przepisem usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Ust. 2 art. 6 Rozporządzenia wykonawczego precyzuje natomiast, jakie czynności nie wchodzą w zakres usług restauracyjnych i cateringowych.

Zgodnie z tym przepisem „za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających”.

Z przywołanego przepisu art. 6 Rozporządzenia wykonawczego wynika literalnie, że usługa restauracyjna lub cateringowa składać się musi z następujących niezbędnych elementów:

1. dostarczenie gotowej lub niegotowej żywności przeznaczonych do spożycia przez ludzi,
2. wyświadczenie odpowiednich usług wspomagających pozwalających na ich natychmiastowe spożycie.
   
   

Decydującym warunkiem dla uznania danej czynności za usługę restauracyjną lub cateringową jest istnienie „usług wspomagających”, co do których Rozporządzenie wykonawcze wskazuje, że:

1. w ramach usługi restauracyjnej i cateringowej wystąpić muszą usługi wspomagające – jeśli brak takich usług, czynność stanowi dostawę towarów,
2. usługi wspomagające muszą mieć charakter przeważający, w ten sposób, że przesądzają one o istnieniu usługi restauracyjnej lub cateringowej, w której dostawa towarów stanowi jedynie jeden z elementów – jeśli usługi wspomagające (choć istnieją) nie mają charakteru przeważającego, czynność stanowi dostawę towarów.
   
   

Wskazana definicja sformułowana w Rozporządzeniu wykonawczym stanowi implementację do aktu prawa stanowionego tez postawionych przez TSUE, dlatego też warto w tym zakresie odwołać się do orzecznictwa TSUE, które wskazuje na szereg zewnętrznych cech pozwalających na rozróżnienie usługi restauracyjnej od dostawy towarów.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94), TSUE wskazał, że dostawa gotowych posiłków do bezpośredniego spożycia jest rezultatem szeregu usług, przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi. Transakcje w restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi w nich dominujący element. W związku z tym, Trybunał również w tym wyroku podkreślił, że w sytuacji, w której mamy do czynienia z transakcją składającą się z wielu elementów, należy w pierwszej kolejności uwzględnić wszelkie okoliczności przeprowadzenia danej transakcji.

Do powyższego wyroku odniósł się również TSUE w orzeczeniu z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 podtrzymując argumentację przedstawioną w wyroku w sprawie Faaborg-Gelting Linien. W przedmiotowym orzeczeniu Trybunał odnosząc się do kwestii określenia czy sprzedaż w przyczepach i na stoiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło, stanowi dostawę towarów, wskazał, że „w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brakuje zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brakuje szatni i toalet, brakuje też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych.”

Zatem dostawa dań czy napojów do spożycia na miejscu w lokalu Wnioskodawcy z wykonaniem czynności dodatkowych stanowi świadczenie złożone. Z uwagi na wskazane przez Wnioskodawcę czynności dodatkowe świadczone przez Wnioskodawcę, służące konsumpcji na miejscu (w lokalu) należy stwierdzić, że czynności te są elementami charakterystycznymi dla typowej usługi restauracyjnej. W takiej sytuacji przedmiotem wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności jest usługa złożona, charakteryzująca działalność restauracyjną (gastronomiczną) związaną z wyżywieniem, jaką jest serwowanie dań czy napojów w lokalu przy zapewnieniu odpowiedniej ku temu infrastruktury.

Zatem, świadczenia Wnioskodawcy oferowane w jego lokalu opisane w stanie sprawy polegające na sprzedaży dań i napojów (wraz z wykonaniem czynności dodatkowych na rzecz klienta) stanowi usługę restauracyjną/gastronomiczną związaną z wyżywieniem.

Stawka podatku – zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
  
  

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1719) w § 3 ust. 1 pkt 1 przewidziano, że stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W pozycji 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wymieniono usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. napojów przy przygotowywaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju,
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.
   
   

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy o podatku od towarów i usług, przez PKWiU ex – rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Oznaczenie „ex” przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”.

Podkreślenia wymaga, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi (grupy towarów lub usług) opodatkowanych stawką obniżoną, a określonych m.in. w załączniku do ww. rozporządzenia, należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową.

Z treści poz. 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wykonawczego Ministra Finansów wynika, że wyłączona z opodatkowania obniżoną stawką podatku w wysokości 8% (a co za tym idzie objęta stawką podstawową) jest sprzedaż (przez którą rozumiane tu będzie całe świadczenie złożone obejmujące także dostawę produktu do spożycia na miejscu, wraz z wykonaniem czynności dodatkowych) dotycząca produktów wymienionych w pkt 1-6 tej pozycji.

Mając na uwadze powyższe oraz przywołane przepisy ustawy o VAT oraz rozporządzenia wykonawczego Ministra Finansów usługa restauracyjna - co do zasady - podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia wykonawczego Ministra Finansów, za wyjątkiem sprzedaży produktu żywnościowego lub napoju wymienionego w pozycji 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wykonawczego Ministra Finansów, który to produkt jest opodatkowany stawką podstawową (23%).

Zauważyć trzeba, że stawka 23% obejmuje całą cenę tego produktu np. cenę kawy.

Zgodnie z § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących z dnia 14 marca 2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 363), paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
   
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
   
3. numer kolejny wydruku;
   
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
   
5. oznaczenie "PARAGON FISKALNY";
   
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
   
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
   
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
   
9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
   
10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
    
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
    
12. łączną kwotę podatku;
    
13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
    
14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
    
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
    
16. numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
    
17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) - na żądanie nabywcy;
    
18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
    
    

Paragon fiskalny powinien m.in. zawierać nazwę towaru lub usługi oraz ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku oraz wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów.

Z powołanego wyżej § 8 ww. rozporządzenia nie wynika aby na jednym paragonie fiskalnym zabronione było dokumentowanie sprzedaży usług czy towarów opodatkowanych różnymi stawkami podatku VAT. Jeżeli sytuacja taka występuje należy wykazać kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku.

Zatem zarówno w przypadku, gdy klient zamówi danie oraz napój do tego dania i taka transakcja zostanie potwierdzona jednym paragonem fiskalnym oraz gdy klient zamówi odrębnie danie oraz odrębnie napój i takie transakcje zostaną potwierdzone odrębnymi paragonami fiskalnymi, to Wnioskodawca zobowiązany jest zastosować obniżoną stawkę podatku VAT w wysokości 8% zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia wykonawczego Ministra Finansów do usługi, która obejmuje produkt żywnościowy lub napój niewymieniony w poz. 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wykonawczego Ministra Finansów, natomiast stawkę podstawową 23% zgodnie z art. 41 ust.1 w zw. z art. 146a pkt 1, zastosować do usługi, która obejmuje produkt żywnościowy lub napój wymieniony w poz. 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wykonawczego Ministra Finansów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania stawki podatku VAT dla opisanych we wniosku czynności (pyt. 1 i 2) usług jest prawidłowe.

W związku z powyższym, odpowiedź na pytanie 3 Wnioskodawcy stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się także, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zaistniałego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku usług) lub zmiany stanu prawnego.

Należy również zaznaczyć, że organ podatkowy nie dokonuje oceny prawnej załączonych dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.