Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-134/15-6/JSK
z 6 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2015 r. (data wpływu 26 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismami z dnia 3 kwietnia 2015 r. (data wpływu 10 kwietnia 2015 r.) oraz z dnia 27 kwietnia 2015 r. (data wpływu 30 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy Komornik jest zobowiązany do wykonywania obowiązków płatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą ruchomości w drodze licytacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy Komornik jest zobowiązany do wykonywania obowiązków płatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą ruchomości w drodze licytacji. Wniosek uzupełniono w dniach 10 kwietnia 2015 r. i 30 kwietnia 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zastępca Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym - w związku z ewentualną sprzedażą ruchomości należącej do dłużników:

1. A.(…)
2. B. (…)
3. C. (…)
   tj.
   • kombajnu zbożowego rok prod. 1990 wraz z hederem, rozdrabniaczem słomy oraz wózkiem do transportu hedera – właściciele: B. i A.;
   • Renault rok prod. 2003 –właściciele: B. i A.;
   • ciągnika rolniczego rok prod. 2003 właściciele: B. i A.;
   • agregatu uprawowego, rok prod. 2004 – użytkowany przez: B. i A.;
   • siewnika zbożowego rok prod. 2004, użytkowany przez: B. i A.
   
   

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz w związku z tym, że komornicy sądowi, wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów, informuje, że według informacji uzyskanych z tutejszego Urzędu Skarbowego dłużnik C. nie figuruje w ewidencji podatników podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny.

Dłużniczka B. nie figuruje w ewidencji podatników podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny. Dłużnik A. od dnia 14 stycznia 2014 r. figurował w ewidencji podatników podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny.

W piśmie z dnia 3 kwietnia 2015 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, że:

1. Rzeczy ruchome należące do dłużników były wykorzystywane przez dłużników do wyłącznie na cele działalności rolniczej.
2. Ruchomości nie były wykorzystywane przez dłużników wyłącznie na cele działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług.
3. Z tytułu nabycia ww. ruchomości dłużnikom nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
4. Wskazane wyżej ruchomości nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie np.: umowy najmu, dzierżawy, użyczenia itp.
5. Jednocześnie Zainteresowany informuje, że dłużnik C. oświadczył, iż dłużnicy rozliczają się w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.
   
   

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 kwietnia 2015 r. Zainteresowany udzielił następujących informacji:

1. Dłużnicy z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego są wyłącznie rolnikami ryczałtowymi.
2. Rzeczy ruchome należące do dłużników, tj.: kombajn zbożowy wraz z hederem, rozdrabniaczem słomy oraz wózkiem do transportu hedera, Renault , ciągnik rolniczy, agregat uprawowy, siewnik zbożowy, były wykorzystywane przez dłużników do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie pozyskiwania zasobów naturalnych oraz w zakresie celów zarobkowych.
3. Kombajn zbożowy wraz z hederem, rozdrabniaczem słomy oraz wózkiem do transportu hedera był wykorzystywany przez dłużników wyłącznie na cele działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług. Renault, ciągnik rolniczy, agregat uprawowy oraz siewnik zbożowy były wykorzystywane przez dłużników wyłącznie na cele działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów usług.
4. Według oświadczenia dłużnika C. ustalono, iż dłużnik A. wykonywał działalność w formie ryczałtu, była to działalność w formie przesyłek kurierskich.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą ruchomości w drodze licytacji Komornik będzie płatnikiem podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie On płatnikiem podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą ruchomości w drodze licytacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r., poz. 1619, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku, i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Natomiast przepis art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, że płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Z kolei wyłączenie odpowiedzialności płatnika – w myśl art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej – występuje ze względu na to, że winę za niepobranie podatku lub pobranie go w kwocie niższej niż należna ponosi podatnik.

Na podstawie art. 106c ustawy, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku jest zobowiązany dłużnik, tzn. w przypadku, gdy dłużnik – właściciel towarów – występuje jako podatnik podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu dostawy tego towaru. W przypadku natomiast, gdy dana czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub jest od niego zwolniona, komornik sądowy nie jest obowiązany do odprowadzenia podatku. Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy i do uwzględniania, w trakcie sprzedaży egzekucyjnej towarów, okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe przepisy, a przede wszystkim wynikający z nich status komornika sądowego jako płatnika podatku od towarów i usług obowiązanego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku, i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji towarów będących własnością dłużnika – stwierdzić należy, że komornik tylko wówczas jest płatnikiem podatku od towarów i usług, gdy do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży byłby zobowiązany dłużnik.

Ponadto opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli po stronie dłużnika spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem rzeczy ruchome stanowią towary w rozumieniu ww. przepisu art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu zaznaczenia wymaga, że problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), dalej k.c. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Mając na uwadze powyższe rozważania należy wskazać, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaż rzeczy będących własnością kilku osób również stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 15, 19, 20 i 21 ustawy:

• przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą (...) a także świadczenie usług rolniczych;
• przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych;
• przez produkty rolne rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim;
• przez usługi rolnicze rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.
  
  

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy wskazać, że definicję działalności gospodarczej wypełnia również rolnik ryczałtowy dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze. Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w powyższym zakresie.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w związku z ewentualną sprzedażą ruchomości należącej do dłużników, tj.:

• kombajnu zbożowego rok prod. 1990 wraz z hederem, rozdrabniaczem słomy oraz wózkiem do transportu hedera;
• Renault rok prod. 2003;
• ciągnika rolniczego rok prod. 2003;
• agregatu uprawowego, rok prod. 2004;
• siewnika zbożowego rok prod. 2004.
  
  

Dłużnik C. nie figuruje w ewidencji podatników podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny. Dłużniczka B. nie figuruje w ewidencji podatników podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny. Dłużnik A. od dnia 14 stycznia 2014 r. figurował w ewidencji podatników podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny.

Rzeczy ruchome należące do dłużników były wykorzystywane przez dłużników wyłącznie na cele działalności rolniczej. Z tytułu nabycia ww. ruchomości dłużnikom nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wskazane wyżej ruchomości nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie np.: umowy najmu, dzierżawy, użyczenia itp. Dłużnicy rozliczają się w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Dłużnicy z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego są wyłącznie rolnikami ryczałtowymi. Rzeczy ruchome należące do dłużników, tj.: kombajn zbożowy wraz z hederem, rozdrabniaczem słomy oraz wózkiem do transportu hedera, Renault , ciągnik rolniczy, agregat uprawowy, siewnik zbożowy, były wykorzystywane przez dłużników do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie pozyskiwania zasobów naturalnych oraz w zakresie celów zarobkowych. Kombajn zbożowy wraz z hederem, rozdrabniaczem słomy oraz wózkiem do transportu hedera, Renault, ciągnik rolniczy, agregat uprawowy oraz siewnik zbożowy były wykorzystywane przez dłużników wyłącznie na cele działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług. Dłużnik A. wykonywał działalność w formie ryczałtu, była to działalność w formie przesyłek kurierskich.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w związku ze sprzedażą ruchomości w drodze licytacji Komornik będzie płatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, przedmiot planowanej dostawy – ww. składniki majątkowe – wykorzystywane były przez dłużników w prowadzonej działalności gospodarczej, którą – w rozumieniu przepisów ustawy – jest działalność rolnicza. Powyższe oznacza natomiast, że dostawa ww. ruchomości w postaci: kombajnu zbożowego wraz z hederem, rozdrabniaczem słomy oraz wózkiem do transportu hedera, Renault , ciągnika rolniczego, agregatu uprawowego, siewnika zbożowego, będzie dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 1 powołanego przepisu.

Zatem dostawa ta będzie co do zasady podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie – na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienia od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wprowadzono – z dniem 1 stycznia 2014 r. – zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od dnia 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W analizowanej sprawie zostaną spełnione warunki umożliwiające zastosowanie do planowanej sprzedaży ruchomości zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ składniki majątku były przez dłużników wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku i z tytułu ich nabycia dłużnikom nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zatem, sprzedaż ww. składników majątku jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie ww. przepisu, a Zainteresowany z tytułu tej transakcji nie będzie musiał naliczyć i odprowadzić podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, w związku ze sprzedażą ruchomości (kombajnu zbożowego wraz z hederem, rozdrabniaczem słomy oraz wózkiem do transportu hedera, Renault, ciągnika rolniczego, agregatu uprawowego i siewnika zbożowego) w drodze licytacji Komornik nie wystąpi w charakterze płatnika podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.