2015.08.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-460/15/MN
z 19 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 9 czerwca 2015 r. (data wpływu 12 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania sprzedaży lodów i gofrów z przyczepy gastronomicznej przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania sprzedaży lodów i gofrów z przyczepy gastronomicznej przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Od 2004 roku Wnioskodawca prowadzi firmę jednoosobową, która z dniem 18 września 2014 roku została zawieszona. W roku 2014 Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. W roku ubiegłym, jak i w latach poprzednich Wnioskodawca nie przekroczył kwoty 20.000 zł ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, w związku z czym do końca 2014 roku nie powstał u Wnioskodawcy obowiązek ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Po wznowieniu działalności Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi w zakresie sprzedaży lodów z automatu oraz gofrów z przyczepy gastronomicznej, która zostanie zarejestrowana według PKD w podklasie 56.10.B (ruchome placówki gastronomiczne). Usługi sprzedaży lodów z automatu oraz gofrów nie stanowią usługi cateringowej. Zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej

rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.) usługi polegające na przyrządzaniu i podawaniu lodów z automatu i gofrów z tzw. „okienka”, mieszczą się w grupowaniu PKWiU 56.10.1 „Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prowadząc działalność w zakresie sprzedaży lodów i gofrów z przyczepy gastronomicznej Wnioskodawca ma obowiązek ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych przy użyciu kasy rejestrującej?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli nie przekroczy on w roku 2015 sprzedaży na rzecz ludności w wysokości 20.000 zł będzie korzystał ze zwolnienia od obowiązku instalacji kasy, gdyż na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r, w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących zawartym w Dz.U. 2014 poz. 1544 § 4 pkt 2 litera i Wnioskodawca nie jest zobowiązany do posiadania kasy rejestrującej ze względów na brak stacjonarnej placówki gastronomicznej oraz nie przekraczanie rocznie kwoty 20.000 zł ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również z uwagi na fakt, iż świadczone usługi nie stanowią przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych w formie cateringu.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Jednocześnie w art. 111 ust. 8 ustawy, zawarto upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do zwolnienia w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących poszczególnych czynności i podatników zawarte są obecnie w § 2 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2014 r., poz. 1544).

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Stosownie do § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania.

Przepis § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia stanowi, że w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20 000 zł. Niektóre usługi zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania bez względu na wysokość obrotów. Szczegółowo zostały one określone w § 4 powołanego rozporządzenia. Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. § 4 pkt 2 lit. i ww. rozporządzenia z 4 listopada 2014 r. zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:

świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo oraz
usług przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)

-z wyjątkiem świadczenia usług na warunkach określonych w poz. 35 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy, oraz świadczenia usług, o których mowa w lit. i, świadczonych na pokładach samolotów lub w sposób określony w poz. 45 załącznika do rozporządzenia.

Z powyższego przepisu wynika, że ma on zastosowanie po spełnieniu łącznie zawartych w nim przesłanek. Usługi muszą być związane z wyżywieniem (PKWiU 56) oraz:

muszą być świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne lub
stanowić usługę przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera własnej definicji usługi cateringu. W konsekwencji, zgodnie z zasadami podstawowej dla interpretacji tekstu prawnego wykładni językowej, uzasadnione jest odwołanie się do definicji słownikowej tych pojęć. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Języka Polskiego PWN, www.sjp.pwn.pl), catering to „usługa polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć”. W konsekwencji catering ma charakter dostarczenia na zamówienie gotowej potrawy do lokalizacji wskazanej przez zlecającego.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera również własnej definicji stacjonarnej placówki gastronomicznej. Natomiast zgodnie z PKD Podklasa 56.10.B - „Ruchome placówki gastronomiczne” obejmuje działalność:

obwoźnych sprzedawców lodów,
wózków z żywnością,
przyczep gastronomicznych,
związaną z przygotowywaniem żywności na straganach.

Powyższa definicja nie budzi wątpliwości, że sprzedaż lodów i gofrów z przyczepy gastronomicznej nie stanowi usług świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne.

Ponadto Wnioskodawca pragnie jedynie zaznaczyć, że zgodnie z informacją GUS według PKWiU okres w jakim jest wykonywana sprzedaż w danej lokalizacji nie stanowi kryterium do określenia, czy jest to ruchoma placówka gastronomiczna czy też stały punkt sprzedaży.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz zacytowane przepisy Wnioskodawca uważa, że w stosunku do świadczonych usług w zakresie sprzedaży lodów i gofrów z przyczepy gastronomicznej nie znajdzie zastosowania wyłączenie z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania bez względu na wysokość obrotów na podstawie § 4 pkt 2 lit. i ww. rozporządzenia z 4 listopada 2014 r. Oznacza to, że Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży ze względu na nieprzekroczenie w poprzednim roku podatkowym kwoty obrotu zrealizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w wysokości 20 000 zł, jednakże nie dłużej niż do 31 grudnia 2016 r. oraz z uwzględnieniem § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Jednocześnie w art. 111 ust. 8 ustawy, zawarto upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do zwolnienia w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektórych grup podatników oraz niektórych czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa.

Przepis § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20 000 zł.

Niektóre usługi zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania bez względu na wysokość obrotów. Szczegółowo zostały one określone w § 4 powołanego rozporządzenia.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. § 4 pkt 2. lit. i ww. rozporządzenia z 4 listopada 2014 r. zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:

świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo oraz
usług przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)

Z powyższego przepisu wynika, że ma on zastosowanie po spełnieniu łącznie zawartych w nim przesłanek. Usługi muszą być związane z wyżywieniem (PKWiU 56) oraz:

muszą być świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne lub
stanowić usługę przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera własnej definicji usługi kateringu. W konsekwencji, zgodnie z zasadami podstawowej dla interpretacji tekstu prawnego wykładni językowej, uzasadnione jest odwołanie się do definicji słownikowej tych pojęć. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Języka Polskiego PWN, www.sjp.pwn.pl), katering to „usługa polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć”. W konsekwencji katering ma charakter dostarczenia na zamówienie gotowej potrawy do lokalizacji wskazanej przez zlecającego.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz zacytowane przepisy należy stwierdzić, że w stosunku do Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania wyłączenie z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania bez względu na wysokość obrotów na podstawie § 4 pkt 2. lit. i ww. rozporządzenia z 4 listopada 2014 r.

Wnioskodawca w opisie sprawy jednoznacznie wskazał, że w roku ubiegłym, jak i w latach poprzednich nie przekroczył kwoty 20.000 zł ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, w związku z czym do końca 2014 roku nie powstał u Wnioskodawcy obowiązek ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi w zakresie sprzedaży lodów z automatu oraz gofrów z przyczepy gastronomicznej, która zostanie zarejestrowana według PKD w podklasie 56.10.B (ruchome placówki gastronomiczne). Usługi sprzedaży lodów z automatu oraz gofrów nie stanowią usługi cateringowej. Zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z póżn. zm.) usługi polegające na przyrządzaniu i podawaniu lodów z automatu i gofrów z tzw. „okienka”, mieszczą się w grupowaniu PKWiU 56.10.1 „Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych”

W konsekwencji Wnioskodawcę w stosunku do sprzedaży lodów i gofrów z przyczepy gastronomicznej nadal obowiązują zasady ogólne. Oznacza to, że może on korzystać ze zwolnienia podmiotowego z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży lodów i gofrów z przyczepy gastronomicznej za pomocą kasy rejestrującej ze względu na nieprzekroczenie w poprzednim roku podatkowym kwoty obrotu zrealizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w wysokości 20 000 zł, jednakże nie dłużej niż do 31 grudnia 2016 r. oraz z uwzględnieniem § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin