Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-499/15/ZK
z 24 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów
z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 maja 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 19 maja 2015 r.), uzupełnionym 11 i 13 sierpnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości uznania za inwestycję w obcym środku trwałym i amortyzowania nakładów poniesionych przez spółkę cywilną na nieruchomość stanowiącą własność jednego z jej wspólników a wykorzystywaną w spółce na podstawie umowy najmu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości uznania za inwestycję w obcym środku trwałym i amortyzowania nakładów poniesionych przez spółkę cywilną na nieruchomość stanowiącą własność jednego z jej wspólników a wykorzystywaną w spółce na podstawie umowy najmu.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 31 lipca 2015 r. Znak: IBPP2/4512-469/15/KO i IBPB-1-1/4511-224/15/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 11 i 13 sierpnia 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka cywilna jest spółką rodzinną, tworzą ją ojciec i syn. Od początku 2014 r. 90% udziałów w spółce posiada syn (Wnioskodawca), 10% ojciec. Spółka zajmuje się regeneracją zużytych dysków twardych z komputerów. W marcu 2014 r. jeden ze wspólników (syn) zakupił jako osoba prywatna (nie jako wspólnik spółki cywilnej) halę na terenach przemysłowych. Od kwietnia 2014 r. część hali jest wynajmowana firmie zewnętrznej. Właściciel wystawia fakturę i rozlicza się z przychodów na zasadzie ryczałtu. W związku z pojawieniem się trudności lokalowych spółki cywilnej wspólnicy podjęli decyzję o zmianie lokalu i chęci wyremontowania i zaadaptowania na swoje potrzeby pozostałej wolnej części hali, należącej do jednego ze wspólników Spółki. Zawarto umowę najmu. Spółka poniosła nakłady finansowe na dostosowanie części hali do potrzeb prowadzonej przez siebie działalności. Poniesione nakłady finansowe netto Spółka rozlicza jako inwestycję w obcym środku trwałym i będzie amortyzować metodą liniową przez okres 10 lat. Natomiast podatek VAT, który został naliczony przy tych wydatkach Spółka odliczyła od podatku VAT należnego. W 2014 r. Spółka płaciła czynsz z najmu hali, a właściciel odprowadzał podatek z najmu nieruchomości.

Właściciel hali chciałby jednak zamienić umowę najmu na umowę użyczenia. Umowa ta zawarta byłaby na czas nieokreślony. Umowa użyczenia byłaby niejako podpisana w części użyczający oraz korzystający z użyczenia przez tą samą osobę. U żadnego ze wspólników nie powstanie przychód z nieodpłatnego świadczenia, ponieważ zaliczają się oni do I grupy podatkowej. Natomiast u właściciela hali nie powstanie przychód z nieruchomości, ponieważ używa jej na potrzeby własne oraz członków swojej rodziny. Amortyzacja inwestycji w obcym środku trwałym byłaby nadal naliczana, ponieważ zmieniłaby się tylko forma umowy, z najmu na umowę użyczenia.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy można uznać za inwestycję w obcym środku trwałym i amortyzować nakłady poniesione przez spółkę cywilną na nieruchomość stanowiącą własność jednego z jej wspólników, a wykorzystywaną w spółce na podstawie umowy najmu?

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa najmu została zawarta na czas nieokreślony, nakłady na przystosowanie hali na własne potrzeby poniesione przez spółkę związane są wyłącznie z wykonywaną przez spółkę działalnością gospodarczą. Można więc uznać poniesione przez spółkę cywilną nakłady za inwestycję w obcym środku trwałym i amortyzować metodą liniową przez okres 10 lat.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Funkcjonowanie spółek cywilnych oparte jest o przepisy art. 860 - 875 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 - określanego w dalszej części skrótem „K.c”.). Zgodnie z art. 860 § 1 K.c., przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Zgodnie z treścią art. 861 § 1 K.c., wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług.

W myśl art. 862 K.c., regulującego kwestię tworzenia wspólnego majątku wspólników poprzez wniesienie rzeczy, w przypadku gdy wspólnik zobowiązał się wnieść do spółki własność rzeczy, do wykonania tego zobowiązania jak również do odpowiedzialności z tytułu rękojmi oraz do niebezpieczeństwa utraty lub uszkodzenia rzeczy stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

Jeżeli rzeczy mają być wniesione tylko do używania, stosuje się odpowiednio w powyższym zakresie przepisy o najmie. Przytoczony przepis oznacza zobowiązanie się wspólnika do przeniesienia własności rzeczy na współwłasność łączną wspólników (w tym i jego) oraz wydania wspólnikom (spółce) tej rzeczy bez zapłaty ceny. Wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników, ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku (art. 863 § 1 k.c.). W przypadku wniesienia do spółki cywilnej wkładu w postaci składnika majątku stanowiącego wyłączną własność jednego wspólnika, bądź też będącego współwłasnością wszystkich wspólników tejże spółki, wyłączna własność wspólnika, bądź współwłasność w częściach ułamkowych z chwilą wniesienia do spółki przekształca się we współwłasność łączną. Współwłasność ta ma charakter bezudziałowy, a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku. Spółka cywilna nie posiada własnego majątku. W spółce tej właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej.

Z powyższych przepisów wynika, że spółka cywilna jest umową zawartą przez wspólników w celu dążenia do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Właścicielami majątku wykorzystywanego w prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej są wspólnicy tej spółki w ramach współwłasności łącznej, a nie spółka.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast stosownie do treści art. 22a ust. 2 pkt 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”, zwane także środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Należy zaznaczyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych. Definiuje natomiast pojęcie „inwestycji”. Zgodnie z art. 5a pkt 1 tej ustawy, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.). Środki trwałe w budowie to - w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości - zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Biorąc pod uwagę ww. definicje można stwierdzić, że inwestycja w obcym środku trwałym to ogół działań (nakładów) podatnika, odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego. Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa sądowego poprzez „inwestycje w obcych środkach trwałych” należy rozumieć nakłady ponoszone na ulepszenie istniejącego już środka trwałego, który nie stanowi własności (współwłasności) podatnika, jest jednak przez niego wykorzystywany, na podstawie stosownej umowy (najmu, dzierżawy, użyczenia, itp.). Przykładem nakładów o charakterze ulepszającym obcy środek trwały jest konieczność dostosowania używanych na podstawie umowy najmu czy dzierżawy lub innej umowy, obcych budynków do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej użytkownika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem dwuosobowej spółki cywilnej, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie regeneracji zużytych dysków twardych z komputerów. W marcu 2014 r. Wnioskodawca, jako osoba prywatna, zakupił halę na terenach przemysłowych. Od kwietnia 2014 r. część hali jest wynajmowana firmie zewnętrznej. Z uwagi na trudności lokalowe spółki cywilnej wspólnicy podjęli decyzję o zmianie lokalu i chęci wyremontowania i zaadaptowania na swoje potrzeby pozostałej wolnej części ww. hali należącej do jednego ze wspólników spółki. Zawarto umowę najmu. Spółka poniosła nakłady finansowe na dostosowanie części hali do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Poniesione nakłady finansowe netto rozlicza jako inwestycję w obcym środku trwałym i zamierza amortyzować metodą liniową przez okres 10 lat.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że nakładów dotyczących ww. składnika majątku spółka cywilna nie mogła uznać za inwestycję w obcym środku trwałym. Skoro przedmiotowa hala stanowi własność jednego ze wspólników spółki (Wnioskodawcy), a więc co do zasady spełnia ona definicję środka trwałego, o której mowa w art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nakłady dotyczące tego składnika majątku nie mogą zostać uznane w spółce cywilnej, a więc spółce nieposiadającej odrębnego majątku (jak inne spółki osobowe) za „inwestycję w obcym środku trwałym”. Nie jest przy tym możliwa sytuacja, że określony składnik majątku dla jednego wspólnika spółki cywilnej stanowi środek trwały, a dla pozostałych utożsamiany jest z „inwestycją w obcym środku trwałym”. Zatem spółka cywilna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem nie może również dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości nakładów poniesionych na ulepszenie (adaptację) ww. składnika majątku, bowiem nie został on wniesiony do spółki (nie stał się on składnikiem majątku tej spółki), a ww. nakłady, ze wskazanych powyżej powodów nie mogą być uznane za inwestycję w obcym środku trwałym.

Pamiętać bowiem należy, że amortyzacji dokonuje spółka, a nie poszczególni jej wspólnicy. Oznacza to, że przepisy dotyczące amortyzacji stosuje się w odniesieniu do spółki cywilnej, a nie do wspólników tejże spółki.

Mając powyższe na względzie przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości uznania za inwestycję w obcym środku trwałym i amortyzowania nakładów poniesionych przez spółkę cywilną na nieruchomość stanowiącą własność jednego z jej wspólników a wykorzystywaną w spółce na podstawie umowy najmu, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w pozostałych zakresie objętym wnioskiem, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.