Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4511-70/15/MCZ
z 16 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 14 kwietnia 2015 r. (data wpływu do Organu – 17 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty dla wdowy oraz renty socjalnej dla małoletnich dzieci wypłacanej z Niemiec - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2015 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty dla wdowy oraz renty socjalnej dla małoletnich dzieci wypłacanej z Niemiec.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 19 lipca 2014 r. w wypadku komunikacyjnym jaki miał miejsce na autostradzie w Niemczech poniósł śmierć na miejscu M.B., który był mężem Wnioskodawczyni.

W wyniku śmierci osierocone zostały małoletnie dzieci – D.B. i Da.B.

Zmarły M.B., oprócz okresów pracy w Polsce od 2007 r. w sposób stały wykonywał pracę zarobkową na terenie Niemiec.

Na podstawie decyzji X. (X.) z 20 marca 2015 r., na rzecz Wnioskodawczyni przyznane zostało od 19 lipca 2014 r. świadczenie z tytułu dużej renty wdowiej (Große Witwen-/Witwerrente).

X. jest niemieckim podmiotem prawa publicznego z siedzibą w Berlinie, odpowiedzialnym za realizację ustawowego (obowiązkowego) ubezpieczenia społecznego w Niemczech.

W dniu 13 kwietnia 2015 r. na rachunek bankowy Wnioskodawczyni w Polsce wpłynęło bieżące świadczenie z tytułu dużej renty wdowiej wraz z wyrównaniem za okres od 19 lipca 2014 r.

Ponadto na podstawie decyzji X.(X.) z 27 marca 2015 r., na rzecz małoletnich dzieci D.B. i Da.B. (płatne na rachunek Wnioskodawczyni) przyznane zostało od 19 lipca 2014 r. świadczenie renty socjalnej (tzw. renta sieroca).

Z informacji uzyskanej przez Wnioskodawczynię w banku wynika, iż bank zamierza potrącać zaliczki na podatek dochodowy. Tymczasem Wnioskodawczyni pozostaje w przekonaniu, iż obowiązek podatkowy z tego tytułu nie powstaje.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy od niemieckiej dużej renty wdowiej Wnioskodawczyni (a w zasadzie bank, w którym prowadzony jest rachunek, na który dokonywane są wpłaty świadczenia) winna odprowadzać podatek dochodowy w Polsce?
2. Czy od niemieckiej renty sierocej Wnioskodawczyni (a w zasadzie bank, w którym prowadzony jest rachunek, na który dokonywane są wpłaty świadczenia) winna odprowadzać podatek dochodowy w Polsce?
3. W jaki sposób Wnioskodawczyni ma rozliczyć świadczenia z tytułu dużej renty wdowiej oraz renty sierocej, jak również w którym kraju (w Polsce czy w Niemczech) powinna składać zeznania roczne z tego tytułu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 18 pkt 2 umowy z dnia 18 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodów i majątku, duża renta wdowia oraz renta sieroca, które Wnioskodawczyni i jej dzieci otrzymują z X. (X.) nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawczyni powołała art. 3 ust. 1 i art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 18 ust. 1 i ust. 2 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. Na podstawie tych przepisów Wnioskodawczyni stwierdziła, że ogólną zasadą jest opodatkowanie rent uzyskiwanych z Niemiec, przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, w kraju miejsca zamieszkania, tj. w Polsce. Wyjątek dotyczy sytuacji, gdy renta jest wypłacana z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Wtedy, stosownie do art. 18 ust. 2 ww. umowy, płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawa, zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymywana przez nią renta wdowia i sieroca jako świadczenia z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

W takiej sytuacji płatnik (bank) w Polsce nie powinien od tych należności pieniężnych pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Sytuacja ta nie wymaga również składania w Polsce deklaracji podatkowych przez Wnioskodawczynię.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a tej. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania w Polsce, a otrzymywana przez nią od 2014 r. renta dla wdowy (po zmarłym mężu) oraz renty dla małoletnich dzieci (tzw. renta sieroca) są wypłacane z Niemiec, zastosowanie w niniejszej sprawie znajdzie umowa z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. umowy polsko-niemieckiej, emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) z drugiego Umawiającego się Państwa (z Niemiec), podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie (w Polsce).

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 tejże umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie (w Polsce) z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa (z Niemiec), podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie (w Niemczech).

Zatem stwierdzić należy, iż emerytury i renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji gdy świadczenia (płatności) są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych (społecznych) Republiki Federalnej Niemiec, bowiem wówczas, stosownie do ww. art. 18 ust. 2 umowy płatności, takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Niemieckie ustawowe ubezpieczenie społeczne składa się z pięciu działów:

1. ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia,
2. ustawowe ubezpieczenie emerytalne,
3. ustawowe ubezpieczenie zdrowotne,
4. ustawowe ubezpieczenie od następstw wypadków oraz
5. ustawowe ubezpieczenie pielęgnacyjne.
   
   

Świadczenia pochodzące z wszystkich pięciu działów niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego, które wypłaca się osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce, zgodnie z art. 18 ust. 2 umowy, podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Niemczech. Wszelkie inne świadczenia emerytalno-rentowe przekazywane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni pobiera rentę tzw. wdowią (po zmarłym mężu) oraz rentę tzw. sierocą na małoletnie dzieci wypłacaną z X., który jest niemieckim podmiotem prawa publicznego z siedzibą w Berlinie, odpowiedzialnym za realizację ustawowego (obowiązkowego) ubezpieczenia społecznego w Niemczech.

Mając na uwadze przestawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że skoro otrzymywana przez Wnioskodawczynię renta po zmarłym mężu oraz renta socjalna dla małoletnich dzieci są wypłacane z niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego, to w niniejszej sprawie ma zastosowanie art. 18 ust. 2 ww. umowy, a tym samym płatności otrzymywane z tytułu renty dla wdowy i renty dla osieroconych dzieci podlegają opodatkowaniu tylko w Niemczech. Tym samym należności z tytułu ww. świadczeń rentowych zgodnie z postanowieniami umowy, nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W związku z tym, bank jako płatnik nie powinien pobierać zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od ww. świadczeń, gdyż świadczenie te nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Świadczenia te nie podlegają także wykazaniu w zeznaniu podatkowym, ani uwzględnieniu dla celów progresji, tj. do ustalenia stopy procentowej mającej zastosowanie do dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce.

Jeżeli zatem opisane we wniosku świadczenia rentowe są jedynymi dochodami jakie osiąga Wnioskodawczyni wówczas na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek złożenia zeznania podatkowego do właściwego urzędu skarbowego.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.