Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-588/14/15-S/WM
z 7 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 5 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1018/14 – stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku (data wpływu: 18 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 8 maja 2014 r. (data wpływu: 12 maja 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży obligacji – jest:

• prawidłowe – w odniesieniu do obligacji nabytych w drodze spadkobrania po mężu;
• nieprawidłowe – w części dotyczącej obligacji nabytych w ramach darowizny.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży obligacji nabytych w drodze spadkobrania oraz darowizny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Mąż Wnioskodawczyni, podczas trwania wspólności majątkowej małżeńskiej, lokował wspólne oszczędności małżonków w obligacje Skarbu Państwa. Pieniądze na zakup ww. obligacji pochodziły z założonej i prowadzonej od kilkunastu lat wspólnie z Zainteresowaną rodzinnej spółki cywilnej. Zatem zostały już raz opodatkowane w ramach podatku dochodowego. Ww. przedsiębiorstwo od lat, czasem z trudnościami, wywiązywało się w pełni z należnych zobowiązań podatkowych.

Po nagłej – spowodowanej wypadkiem – śmierci męża w grudniu 2011 r. Zainteresowana wraz z trzema synami odziedziczyli w ramach spadku m.in. wspomniane obligacje. Po objęciu ww. spadku synowie solidarnie przekazali Wnioskodawczyni należne im – w ramach dziedziczenia ustawowego po ojcu – części obligacji. Fakty nabycia spadku po mężu Zainteresowanej oraz darowizny od synów zostały zgłoszone w urzędzie skarbowym w 2012 r. za pośrednictwem druku SD-Z2. W ten sposób Wnioskodawczyni została zwolniona od podatku.

W 2013 r. Zainteresowana sprzedała (data wykupu obligacji to 2014 r.) ww. obligacje za pośrednictwem biura maklerskiego. Wnioskodawczyni świadoma konieczności opłacenia należnego podatku dochodowego od zysku związanego z inwestycją w obligacje obliczyła przewidywany podatek w następujący oczywisty – w opinii Zainteresowanej – sposób:

1. przychód: wartość realizacji + odsetki;
2. koszty: wartość zakupu obligacji + prowizje bankowe;
3. dochód: różnica między przychodami i kosztami.
   
   

Na podstawie powyższego algorytmu Wnioskodawczyni obliczyła, że dochód wynosi 1 258 zł, zaś 19% podatek – 239 zł.

Zainteresowana otrzymała PIT-8C. Dochód tam wskazany to kwota 85 309,88 zł, a podatek należny wynikający z dochodu to kwota wielokrotnie wyższa – 16 209 zł, z uwagi na nieuwzględnienie w obliczaniu jego wysokości pełnych kosztów nabycia obligacji.

Wnioskodawczyni wskazała, że jeśli będzie zmuszona do zapłaty podatku wynikającego z informacji PIT-8C poniesie stratę pieniężną.

Zainteresowana nadmienia, że jest na rencie, z której osiąga dochody w wysokości 1 713 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty nabycia obligacji winny być uwzględnione przy ich sprzedaży?

Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na fakt, że przedmiotowe obligacje zostały nabyte przez męża, który od lat prowadził sprawy finansowe rodziny, jest oczywistym i uczciwym, iż koszty nabycia obligacji powinny zostać uznane przy ich sprzedaży, nawet po śmierci męża.

W opinii Zainteresowanej, spadkobierca nabywa prawa i obowiązki spadkodawcy, o czym stanowi Kodeks cywilny. Zdaniem Wnioskodawczyni, ustawa o PIT okazała się wadliwa i krzywdząca dla spadkobierców, a podatek odgrywał rolę daniny od spadków i darowizn.

Zainteresowana nadmienia, że w analogicznym przypadku jak opisany powyżej został wydany korzystny dla spadkobiercy wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego. W opinii Wnioskodawczyni, dowodem wadliwości ustawy jest jej zmiana od 2014 r. W myśl znowelizowanych przepisów od dokonanej w 2014 r. sprzedaży papierów wartościowych nie zapłaci się PIT i odliczy koszty jakie poniósł spadkodawca.

Końcowo, Zainteresowana nadmieniła, że wspólne zamiar i wysiłek małżonków związane z zabezpieczeniem oszczędności na starość zostały w momencie śmierci męża – a więc w sytuacji, kiedy owe oszczędności zaczną być potrzebne – zniweczone za sprawą zapisów krzywdzącej, niekompletnej i wadliwej ustawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 17 lipca 2014 r. interpretację indywidualną nr ILPB2/415-588/14-3/WM, w której uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe.

W interpretacji wskazano, że Zainteresowana nabywając obligacje w drodze spadku po mężu oraz darowizny od synów nie poniosła kosztów ich nabycia. Tym samym zobowiązana jest do zapłaty podatku dochodowego obliczonego z pominięciem wydatków poniesionych przez męża na nabycie odziedziczonych obligacji. W konsekwencji, Organ Interpretacyjny nie zgodził się z Wnioskodawczynią, że podstawę opodatkowania stanowi tu wypłacana spadkobiercy (tj. Zainteresowanej) kwota uzyskana ze sprzedaży obligacji pomniejszona o kwotę wydatkowaną przez spadkodawcę, tj. męża Wnioskodawczyni na ich nabycie.

Pismem z dnia 4 sierpnia 2014 r. (data wpływu do tut. Organu: 5 sierpnia 2014 r.) Wnioskodawczyni wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Jednakże w wyniku ponownej analizy sprawy, tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany tej interpretacji (odpowiedź na ww. wezwanie z 20 sierpnia 2014 r. nr ILPB2/415W-71/14-2/JWP).

W związku z powyższym, Strona wniosła w dniu 22 września 2014 r. skargę skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, za pośrednictwem tut. Organu.

Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z dnia 17 października 2014 r. nr ILPB2/4160-71/14-2/JWP, w której wniesiono o jej oddalenie.

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wydał wyrok w dniu 5 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1018/14, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Dnia 8 maja 2015 r. do tut. Organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 5 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1018/14 w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

Sąd wskazał, że zagadnienie kosztów uzyskania przychodu w kontekście wykładni i stosowania przepisu art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o PDOF było wielokrotnie przedmiotem analizy sądów administracyjnych. Na szczególną uwagę w tym zakresie zasługuje uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 listopada 2014 r., II FPS 3/14 (uchwała dostępna w bazie: orzeczenia.nsa.gov.pl), w której Sąd stwierdził, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. wydatki na nabycie jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych poniesione przez spadkodawcę podlegały odliczeniu przez spadkobiercę od przychodu z tytułu odkupienia przez fundusz inwestycyjny tych jednostek na podstawie art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2012 r. poz. 361 ze zm.).

W uzasadnieniu tej uchwały NSA podkreślił, że wprowadzone w art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o PDOF wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów rozumiane w taki sposób, że nie jest dopuszczalne uwzględnienie w przypadku odpłatnego zbycia (odkupienia przez Fundusz) przez podatnika, który nabył w drodze spadku jednostki uczestnictwa w funduszach kapitałowych wydatków poniesionych przez spadkodawcę na ich nabycie należało uznać za naruszające konstytucyjne standardy w zakresie wykładni przepisów prawa podatkowego. W konsekwencji tego rodzaju wykładnia prowadzi do niezamierzonego przez ustawodawcę opodatkowania przychodu ze źródeł kapitałowych zamiast dochodu i w sposób niezamierzony różnicuje sytuację podatników.

Zdaniem NSA, potwierdzenie konieczności jednolitego traktowania podatników podatku dochodowego uzyskujących podlegające opodatkowaniu dochody z omawianego źródła przychodów stanowi dokonana z dniem 1 stycznia 2014 r. nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzająca dodatkową regulację - art. 22 ust. 1m tej ustawy (por. art. 2 pkt 8 lit. c ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku tonażowym, Dz. U. z 2013 r., poz. 1387). Zgodnie z tym przepisem w przypadku odpłatnego zbycia udziałów w spółce kapitałowej oraz papierów wartościowych, wykupu przez emitenta papierów wartościowych albo odkupienia (umorzenia) tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, a także zwrotu wkładów albo udziałów w spółdzielni, nabytych przez podatnika w drodze spadku, kosztami uzyskania przychodu są wydatki poniesione przez spadkodawcę w celu objęcia lub nabycia tych udziałów w spółce kapitałowej oraz papierów wartościowych, udziałów albo wkładów w spółdzielni, a także na nabycie tych tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych. Zatem z dniem 1 stycznia 2014 r., przy niezmienionej treści art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o PDOF na zasadzie wprost wynikającej z dodanego przepisu art. 22 ust. 1m tej ustawy kosztem uzyskania przychodów będą wydatki poniesione przez spadkodawcę w celu objęcia lub nabycia tych udziałów w spółce kapitałowej oraz papierów wartościowych, udziałów albo wkładów w spółdzielni, a także na nabycie tych tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych.

W świetle powyższego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wskazał, że mając powyższe na uwadze, podkreślenia wymaga, że choć uchwała NSA z dnia 17 listopada 2014 r., II FPS 3/14 bezpośrednio dotyczy zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych poniesionych przez spadkodawcę, to opisany we wniosku stan faktyczny dotyczy nabycia papierów wartościowych, które są przedmiotem regulacji tego samego przepisu ustawy o PDOF. Ponadto nowelizacja ustawy, która nastąpiła z dniem 1 stycznia 2014 r., polegająca na wprowadzeniu do ustawy art. 22 ust. 1m, objęła swoim zakresem także nabycie papierów wartościowych. W tej sytuacji, w ocenie Sądu rozpatrującego sprawę, tezy zawarte w powołanej powyżej uchwale NSA należy odnieść także do stanu faktycznego opisanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

W konsekwencji, WSA w Poznaniu wskazał, że w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. wydatki na nabycie papierów wartościowych poniesione przez spadkodawcę podlegały odliczeniu przez spadkobiercę od przychodu z tytułu zbycia tych papierów na podstawie art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o PDOF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 5 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1018/14 – stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe – w odniesieniu do obligacji nabytych w drodze spadkobrania po mężu;
• nieprawidłowe – w części dotyczącej obligacji nabytych w ramach darowizny.
  
  

W 2011 r. w wyniku śmierci męża Zainteresowana oraz Jej synowie nabyli w drodze dziedziczenia obligacje po wyżej wymienionym. Następnie, synowie przekazali Wnioskodawczyni – nabyte przez nich w spadku po ojcu – obligacje. W 2013 r. Zainteresowana, za pośrednictwem biura maklerskiego, dokonała odpłatnego zbycia przedmiotowych obligacji. Wnioskodawczyni otrzymała od ww. biura maklerskiego informacje PIT-8C, z której wynika, że dochód z tytułu ww. sprzedaży nie został pomniejszony o wydatki jakie poniósł mąż Zainteresowanej w związku z nabyciem rzeczonych obligacji.

Zauważyć należy, że obligacja jest papierem wartościowym, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem nabywcy obligacji (inwestora zwanego obligatariuszem) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonych świadczeń, które mogą mieć charakter pieniężny lub niepieniężny. Emitent obligacji odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania wynikające z obligacji, z wyjątkiem obligacji przychodowych (dających prawo do udziału w zyskach przedsiębiorstwa).

Obligacje mogą być emitowane przez Skarb Państwa, korporacje (mogą być wtedy dopuszczone do obrotu giełdowego) bądź np. gminy (obligacje komunalne lub inaczej municypalne).

Przenosząc powyższe, na grunt ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) wskazać należy, że w myśl art. 9 ust. 1 tej ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl ogólnej zasady ustalania dochodu wyrażonej w art. 9 ust. 2 powołanej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24 – 25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym (…).

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy stanowi, że źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Z uwagi na fakt, że obligacje zostały sprzedane przez Zainteresowaną w 2013 r. na gruncie przedmiotowej sprawy zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2013 r.

I tak, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia m.in. papierów wartościowych.

Stosownie do art. 5a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych – oznacza to papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622, Nr 131, poz. 763 i Nr 234, poz. 1391).

Zgodnie zaś z przywołanym wyżej art. 3 pkt 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, przez papiery wartościowe rozumie się: akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego.

Po myśli art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, i z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Dochodem, o którym mowa powyżej, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, (…) (art. 30b ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną oraz innych papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji), wkładów oraz innych papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych, albo umorzenia jednostek uczestnictwa, tytułów uczestnictwa oraz certyfikatów inwestycyjnych w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

Zatem, wydatki na nabycie obligacji nie podlegają zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, lecz dopiero w momencie ich zbycia.

W niniejszej sprawie należy wskazać, że zagadnienie będące przedmiotem interpretacji budziło poważne wątpliwości związane z rozumieniem przepisów normujących kwestie dotyczące uznania wydatków poniesionych przez spadkodawcę na nabycie obligacji za koszty uzyskania przychodu w przypadku ich odpłatnego zbycia przez spadkobiercę.

Zostały one rozstrzygnięte w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 listopada 2014 r., sygn. akt II FPS 3/14. W uchwale tej, powiększony skład NSA wyraził pogląd, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. wydatki na nabycie jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych poniesione przez spadkodawcę podlegały odliczeniu przez spadkobiercę od przychodu z tytułu odkupienia przez fundusz inwestycyjny tych jednostek na podstawie art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2012 r. poz. 361 ze zm.).

W art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyrażona została ogólna reguła, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Nie budzi wątpliwości, że co do zasady wydatki na nabycie określonych praw majątkowych, przeznaczonych następnie do zbycia, rozpoznawać należy jako koszt uzyskania przychodów.

Jednakże, stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, wydatki na nabycie obligacji są kosztem uzyskania przychodów z tytułu zbycia tych obligacji. W odniesieniu zatem do obligacji (podobnie zresztą jak w przypadku udziałów/akcji w spółkach kapitałowych, wkładów w spółdzielni i in.) ustawodawca powiązał możliwość rozliczenia kosztów poniesionych na nabycie takich obligacji (odpowiednio udziałów/akcji, wkładów), jedynie z przychodami uzyskanymi z ich zbycia, a nie ogólnie z osiągniętymi przez podatnika przychodami również z innych tytułów. Naturalną konsekwencją takiego rozwiązania jest przesunięcie w czasie momentu uwzględnienia w rachunku podatkowym kosztów poniesionych na nabycie obligacji (wydatki takie stają się kosztami podatkowymi dopiero w momencie zbycia tych obligacji). Dopóki zatem podatnik nie uzyska przychodu ze zbycia obligacji, nie może uwzględnić poniesionych na ich nabycie wydatków w kosztach uzyskania przychodów.

Pojęcie dziedziczenia oznacza przejście na spadkobierców obowiązków majątkowych zmarłego w drodze jednego zdarzenia, jakim jest śmierć osoby fizycznej, powodujące następstwo prawne pod tytułem ogólnym, czyli sukcesję uniwersalną (art. 922 § 1 w zw. z art. 925 KC). Oznacza to, że na spadkobiercę (spadkobierców) przechodzi na skutek dziedziczenia całość praw i obowiązków majątkowych należących do spadku.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że spadkobierca obejmuje w drodze dziedziczenia obligacje przypadające spadkodawcy ze wszelkimi uprawnieniami i obowiązkami wynikającymi z tego prawa majątkowego. Z objęciem w tej drodze obligacji wiążą się równocześnie obowiązki w zakresie opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (por. art. 1 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, art. 8 ust. 1a u.p.s.d.). Nie rodzi natomiast w tym momencie obowiązków w podatku dochodowym.

Tym samym dochód z tytułu zbycia obligacji po stronie spadkobiercy może być rozpatrywany wyłącznie z uwzględnieniem, obowiązujących od dnia 1 marca 2002 r., wskazanych już regulacji art. 9 ust. 2, art. 10 ust. 1 pkt 7, art. 17 ust. 1 pkt 5, art. 23 ust. 1 pkt 38 i art. 30a ust. 1 pkt 5 u.p.d.o.f. W takim też zakresie wszystkie istotne elementy, mające wpływ na powstanie obowiązku w tym podatku z tego źródła przychodów, muszą być odnoszone do podatnika jakim jest posiadacz obligacji.

Z brzmienia art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f., po średniku, wynika, że wydatki na objęcie m.in. obligacji są kosztem uzyskania przychodu z ich sprzedaży. Przepis ten wprowadza jedynie ograniczenie czasowe co do początkowego momentu, od którego podatnik jest uprawniony do rozpoznania kosztów z powyższego tytułu. Nie wskazuje jednakże expressis verbis, czy potrącenia tych wydatków w rachunku podatkowym może dokonywać tylko ta osoba fizyczna, która przedmiotowe jednostki nabyła, czy też zgodnie z ogólną regułą, wynikającą z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, który faktycznie uzyskuje przychód z tego tytułu, a takim może być wyłącznie bądź ich nabywca, bądź jak wskazano powyżej jego spadkobierca.

Reasumując, stwierdzić należy, że stosownie do art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia poniesionych przez spadkodawcę wydatków na nabycie obligacji – w odniesieniu do obligacji nabytych w drodze spadkobrania po mężu, tj. w takiej proporcji w jakiej nabyte obligacje w spadku pozostają w całości do sprzedanych obligacji.

Natomiast w części dotyczącej obligacji nabytych w drodze darowizny od synów Zainteresowana nie ma prawa – na podstawie przywołanych wyżej przepisów – do odliczenia wydatków poniesionych na ich nabycie. Podkreślić należy, że tezy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 5 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1018/14 odnoszą się tylko i wyłącznie do możliwości odliczenia przez Wnioskodawczynię kosztów, które poniósł spadkodawca. Zatem rozważania ww. sądu administracyjnego nie mogą znaleźć zastosowania w odniesieniu do obligacji nabytych przez podatnika w ramach darowizny.

Nadmienić również należy, że uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 listopada 2014 r., sygn. akt II FPS 3/14 dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych jedynie przez spadkodawcę. Skoro zatem obligacje otrzymane w drodze darowizny zostały nabyte pod tytułem darmym, a zatem nieodpłatnie – brak jest podstaw do uwzględniania w kosztach uzyskania przychodu z tytułu zbycia obligacji jakichkolwiek wydatków poniesionych na ich nabycie. Tym samym – w odniesieniu do obligacji nabytych w drodze darowizny – Wnioskodawczyni zobowiązana jest do zapłaty podatku dochodowego obliczonego z pominięciem wydatków poniesionych przez poprzednich posiadaczy obligacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.