2014.04.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-41/14/AZb
z 28 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 stycznia 2014 r. (data wpływu 14 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 17 marca 2014 r. (data wpływu 24 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykonanej usługi transportowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykonanej usługi transportowej.

Wniosek uzupełniono pismem z 17 marca 2014 r. (data wpływu 24 marca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 5 marca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Jednostka jest jednostką budżetową w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o finansach publicznych. Nie posiada osobowości prawnej, pokrywa swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadza na rachunek dochodów budżetu państwa. Jednostka nie prowadzi działalności rolniczej i żadnej działalności wytwórczej, czy handlowej. Głównym zadaniem jednostki jest zabezpieczenie logistyczne innych podmiotów resortu obrony narodowej. Powyższe czynności jednostka dokonuje nieodpłatnie, a środki finansowe na ich realizację są przekazywane bezpośrednio z budżetu państwa. Celem jednostki nie jest osiągnięcie zarobku, ale wyłącznie wykonanie powierzonych jej zadań. Jedynymi dochodami jakie jednostka osiąga, są należności z tytułu kar umownych za nienależyte wykonanie umów, odsetki od rachunków bankowych oraz ewentualne odszkodowania otrzymane i wyegzekwowane na mocy prawomocnych orzeczeń sądowych. Wszystkie dochody są bezpośrednio odprowadzane na rachunek dochodów budżetu państwa. Powyższe w ocenie sporządzającego wniosek jednoznacznie świadczy o tym, że nie można uznać, żeby jednostka prowadziła działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego jednostka nie może zostać uznana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1. Jednostka natomiast w roku 2013 dokonała wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, co powoduje, że w rozumieniu tejże transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia była podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednostka została zgłoszona jako czynny podatnik podatku od towarów i usług na podstawie art. 96 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednostka, której profil działalności, zadania i status zostały szczegółowo opisane w ramach realizowanych zadań związanych z odbywającymi się na terenie Polski międzynarodowymi ćwiczeniami wojskowymi (…) wystawiła fakturę za usługę transportu (…) na terytorium Polski. Powyższa usługa odbywała się wyłącznie na terytorium naszego kraju. Nabywcą usługi jest xxx z siedzibą w K. Wnioskodawca nie posiada wiedzy, czy nabywca usługi posiada status podatnika. (…). Jest to pierwsza faktura wystawiona przez Wnioskodawcę w 2013 roku. Faktura została wystawiona na kwotę xxx brutto i obejmuje następujące pozycje:

transport samochodami ciężarowymi kwota xxx;
transport pojazdów zabezpieczenia kwota xxx;
transport xxx.

Wartość usługi została skalkulowana w oparciu o obowiązujące umowy na podstawie faktycznie poniesionych kosztów paliwa. Wartość wystawionej faktury jest zatem równa wysokości poniesionych kosztów. Z tytułu tej transakcji Wnioskodawca nie uzyskał żadnego zysku. Z uwagi na fakt, że nie ustalono, czy xxx ma status podatnika - uznano, że transport sprzętu opodatkowany winien być zgodnie z art. 28f ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) tj. w miejscu, w którym odbywa się transport z uwzględnieniem pokonanych odległości. W związku z powyższym naliczono podatek VAT w wysokości 23% od nadwyżki sprzedaży ponad kwotę 150 000,00 zł czyli 7554,00 zł. Należność w takiej wysokości została odprowadzona na rachunek urzędu skarbowego.

W uzupełnieniu wniosku z 17 marca 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną (…). Jest jednostką budżetową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 157, poz. 1240 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 146, Nr 96, poz. 620, Nr 123, poz. 835 i Nr 152, poz. 1020). Podstawowym zadaniem jednostki jest zabezpieczenie logistyczne na rzecz jednostek wojskowych wszystkich rodzajów sił zbrojnych w rejonie odpowiedzialności.
Jednostka działa w strukturach resortu obrony narodowej i podlega bezpośrednio pod xxx. Realizacja zadania transportu była realizowana zgodnie z dokumentem: xxx dotyczące udzielenia wsparcia Państwa-Gospodarza dla przeprowadzenia ćwiczenia (…). Przedmiotowa umowa jest podstawą prawną do zapewnienia wsparcia przez państwo-gospodarza ćwiczących sił sojuszniczych.
Przedmiotowa umowa jest podstawą prawną do zapewnienia wsparcia przez państwo-gospodarza ćwiczących sił sojuszniczych. Jej częścią składową są postanowienia finansowe. Uzgodnienia stanowiły, iż xxx pokryje koszty transportu xxx skalkulowane w oparciu o koszty paliwa, bez żadnych kosztów dodatkowych. Postanowienia finansowe były ustalane zgodnie z xxx.
Charakter usługi z uwagi, iż dotyczył przemieszczania sił i środków xxx w ramach ćwiczeń wojskowych, mógł być wykonany jedynie przez wyznaczone w tym celu podmioty i odbywać się z zachowaniem przepisów i procedur wymaganych przepisami szczególnymi.
Świadczona usługa była realizowana w oparciu o podpisane umowy międzynarodowe i porozumienia wymienione w pkt 2. Zgodnie z zobowiązaniami podjętymi przez Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na warunkach finansowych określonych w ust. 3.
Usługa transportowa odbywała się w dwóch terminach: 25-27 października 2013 r. na trasie xxx i 07-10 listopada 2013 r. na trasie xxx (terminy uwzględniają dojazd i powrót pojazdów z granicy).
Wykonana usługa obejmowała przejęcie sił i środków xxx na przejściu granicznym, załadunkiem i przemieszczeniem do rejonu ćwiczeń oraz do przejścia granicznego po zakończonym ćwiczeniu po określonej trasie i w określonych terminach. W związku z powyższym można uznać, iż była to usługa kompleksowa, której zasadniczą część stanowił przewóz towarów.
Jednostka podjęła próby uzyskania informacji czy xxx jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług bez rezultatu. Wobec powyższego Jednostka przyjęła, że xxx nie jest podatnikiem od towarów i usług.
Transport odbywał się na terenie naszego kraju Polski, a xxx mieści się w K. i nie prowadzi działalności na terenie Polski.
xxx nie jest zarejestrowanym podatnikiem czynnym VAT na terytorium Polski.
Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT od 8 listopada 2013 r., przyczyną rejestracji do podatku od towarów i usług wykazał utratę zwolnienia.
Wnioskodawca dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT-UE jest podatnikiem od 21 lipca 2011 r. na podstawie art. 97 ust. 9.
Wnioskodawca składa deklaracje VAT-7 od miesiąca listopada 2013 r., a informacje podsumowujące VAT-UE od miesiąca lipca 2011 roku.
W 2013 r. Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w miesiącu czerwcu i październiku 2013 r.
W czerwcu 2013 r. przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów była dostawa granulowanego środka do odladzania xxx, natomiast w październiku 2013 r. nabycie tektury czarnej kalibrowanej.
W odpowiedzi na pytanie tut. organu, kiedy dokładnie i na czyją rzecz Wnioskodawca wykonał usługę transportową na kwotę 370,61 zł (o której mowa we wniosku), Wnioskodawca wyjaśnił, że wykonał usługę transportową na rzecz:
1. xxx w dniu 21 lutego 2012 r. na kwotę 105,51 zł;
2. xxx w dniu 28 czerwca 2012 r. na kwotę 265,10 zł.
W odpowiedzi na pytanie tut. organu, czy oprócz wskazanych we wniosku transakcji tj. usługi transportowej wykonanej w 2012 r. i 2013 r. Wnioskodawca wykonał jakąkolwiek inną czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (jakąkolwiek dostawę towarów lub jakiekolwiek świadczenie usług), jeśli tak to jakie to były czynności, kiedy zostały wykonane, na jakich warunkach finansowych (odpłatnie, nieodpłatnie), Wnioskodawca odpowiedział, że refakturował usługi za badania fizykochemiczne próbek wędlin na rzecz:
1. xxx w dniu 26 listopada 2013 r. na kwotę 1 120,00 netto,
2. xxx w dniu 29 listopada 2013 r. na kwotę 1 364,08 zł netto,
3. xxx w dniu 9 grudnia 2013 r. na kwotę 342 zł netto.
W 2012 roku Wnioskodawca osiągnął dochód w wysokości 370,61 zł, natomiast w 2013 roku wysokość obrotów uzyskała 185 670,15 zł. W 2013 r. usługa transportowa była jedyną transakcją z tytułu której obrót uwzględniono, jednak później wystawiono refaktury za badania fizykochemiczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 17 marca 2014 r.):

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku precyzuje, że wszystkie pytania zadane we wniosku o wydanie interpretacji dotyczą tego samego zakresu działania związanego z usługą transportową świadczoną na rzecz xxx. Jednocześnie wobec powyższego Wnioskodawca wyjaśnił szczegółowo w odniesieniu do każdego z zadanych pytań, co następuje:

Pytanie nr 1 o treści „Czy Wnioskodawca prawidłowo uznał, że nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT” dotyczy zakresu działania związanego z usługą transportową świadczoną na rzecz xxx.

Pytanie nr 2 o treści „Czy zakres realizowanego zadania upoważniałby Wnioskodawcę do zastosowania art. 15 ust. 6 wymienionej ustawy” również dotyczy zakresu działania związanego z usługą transportową świadczoną na rzecz xxx. Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnia, że przez pojęcie „wymienionej ustawy” rozumie ustawę o VAT.

Pytanie nr 3 o treści „Czy Wnioskodawca prawidłowo uznał, że w stosunku do transakcji opisanej w części G pkt 68 wniosku nie posiada statusu podatnika na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT” również dotyczy zakresu działania związanego z usługą transportową świadczoną na rzecz xxx. Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnia, że przez pojęcie „transakcji opisanej w części G pkt 68” Wnioskodawca rozumie tę samą usługę transportową świadczoną na rzecz xxx.

Pytanie nr 4 o treści „W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 2 czy Wnioskodawca prawidłowo uznał, że winien dokonać zarejestrowania jako czyny podatnik VAT” również dotyczy zakresu działania związanego z usługą transportową świadczoną na rzecz xxx.

Pytanie nr 5 o treści „Czy od powyższej transakcji Wnioskodawca był obowiązany odprowadzić podatek VAT” również dotyczy zakresu działania związanego z usługą transportową świadczoną na rzecz xxx. Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnia, że przez pojęcie „powyższej transakcji” Wnioskodawca rozumie usługę transportową świadczoną na rzecz xxx.

Pytanie nr 6 o treści „Czy obliczona przez Wnioskodawcę wartość podatku VAT od transakcji opisanej we wniosku została obliczona w sposób prawidłowy (23% od nadwyżki sprzedaży ponad kwotę 150 000,00 zł czyli 7554,00 zł) również dotyczy zakresu działania związanego z usługą transportową świadczoną na rzecz xxx. Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnia, że przez pojęcie „transakcji opisanej we wniosku” Wnioskodawca rozumie usługę transportową świadczoną na rzecz xxx.

Pytanie nr 7 o treści „W przypadku prawidłowego opodatkowania przedstawionej transakcji czy słusznie powołano się na art. 28f ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54 poz. 535 z późn. zm), a jeżeli nie to jaki przepis należało w tym przypadku zastosować” również dotyczy zakresu działania związanego z usługą transportową świadczoną na rzecz xxx. Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnia, że przez pojęcie „przedstawionej transakcji” Wnioskodawca rozumie usługę transportową świadczoną na rzecz xxx.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 17 marca 2014 r.)

Stanowisko Wnioskodawcy do Pytania nr 1:

Wnioskodawca jest jednostką budżetową w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o finansach publicznych. Powyższe oznacza, że nie posiada osobowości prawnej, pokrywa swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadza na rachunek dochodów budżetu państwa. Jednostka nie prowadzi żadnej działalności wytwórczej czy handlowej. Głównym zadaniem jednostki jest zabezpieczenie logistyczne innych podmiotów resortu obrony narodowej. Powyższe czynności jednostka dokonuje nieodpłatnie a środki finansowe na ich realizację są przekazywane bezpośrednio z budżetu państwa. Celem jednostki nie jest osiągnięcie zarobku, ale wyłącznie realizacja powierzonych zadań. Jedynymi dochodami jakie osiąga jednostka są należności z tytułu kar umownych za nienależyte wykonanie umów, odsetki od rachunków bankowych oraz ewentualne odszkodowania otrzymane i wyegzekwowane na mocy prawomocnych orzeczeń sądowych. Z uwagi na powyższe Wnioskodawca uważa, że nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a więc także wykonana przez niego usługa transportowa świadczona na rzecz xxx nie może zostać uznana za wykonaną w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy do Pytania nr 2:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o VAT „Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych”. Podatnik nie jest organem władzy publicznej, jak również nie jest urzędem który obsługiwałby organy władzy publicznej, a wobec powyższego w ocenie podatnika świadczenie usługi transportowej świadczona na rzecz xxx nie upoważniało go do zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy o VAT w stosunku do tej usługi.

Stanowisko Wnioskodawcy do Pytania nr 3:

Stanowisko Wnioskodawcy do Pytania nr 4:

W przypadku gdyby organ uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 za nieprawidłowe, w ocenie Wnioskodawcy powinien on dokonać rejestracji jako czynny podatnik VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy do Pytania nr 5:

Przed wykonaniem usługi transportowej świadczonej na rzecz xxx, Wnioskodawca dokonał zgłoszenia zgodnie z treścią art. 96 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) jako podatnik czynny VAT. Z uwagi na fakt, że usługa transportowa świadczona na rzecz xxx jest pierwszą dokonaną w 2013 roku, a w roku 2012 Wnioskodawca dokonał sprzedaży usług transportowych na kwotę 370,61 zł, spełnia wymogi o których mowa w art. 113 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na powyższe na podstawie art. 5 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 1 w związku z art. 28f ust. 2 oraz art. 133 ust. 5 powyższa transakcja podlega opodatkowaniu od nadwyżki sprzedaży dokonanej ponad kwotę 150 00,00 zł.

Stanowisko Wnioskodawcy do Pytania nr 6:

W ocenie Wnioskodawcy obliczona przez niego wartość podatku VAT od usługi transportowej świadczonej na rzecz xxx została obliczona w sposób prawidłowy i wynosi 7 554,00 zł.

Stanowisko Wnioskodawcy do Pytania nr 7:

W ocenie wnioskodawcy słusznie powołał on się na art. 28f ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. Usługa transportowa była bowiem świadczona na rzecz xxx, który nie ma statusu podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Tym samym każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Kwestią „odpłatności” zajmował się wielokrotnie w swoim orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. w sprawach: C-16/93, C-213/99, C-404/99) podkreślając, że o dostawie towarów i usług za wynagrodzeniem można mówić jedynie w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami. Związek, o którym mowa musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za to świadczenie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dana czynność (dostawa towarów lub świadczenie usług) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej czynności, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jak i art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zatem, jak wskazano wyżej, dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej czynności wskażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest jednostką budżetową w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o finansach publicznych. Nie posiada osobowości prawnej, pokrywa swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadza na rachunek dochodów budżetu państwa. Jednostka nie prowadzi działalności rolniczej i żadnej działalności wytwórczej, czy handlowej. Głównym zadaniem jednostki jest zabezpieczenie logistyczne innych podmiotów resortu obrony narodowej. Powyższe czynności jednostka dokonuje nieodpłatnie, a środki finansowe na ich realizację są przekazywane bezpośrednio z budżetu państwa. Celem jednostki nie jest osiągnięcie zarobku, ale wyłącznie wykonanie powierzonych jej zadań. Jedynymi dochodami jakie jednostka osiąga, są należności z tytułu kar umownych za nienależyte wykonanie umów, odsetki od rachunków bankowych oraz ewentualne odszkodowania otrzymane i wyegzekwowane na mocy prawomocnych orzeczeń sądowych. Wszystkie dochody są bezpośrednio odprowadzane na rachunek dochodów budżetu państwa.

Jednostka została zgłoszona jako czynny podatnik podatku od towarów i usług na podstawie art. 96 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednostka, której profil działalności, zadania i status zostały szczegółowo opisane w ramach realizowanych zadań związanych z odbywającymi się na terenie Polski międzynarodowymi ćwiczeniami xxx wystawiła fakturę za usługę transportu xxx. Powyższa usługa odbywała się wyłącznie na terytorium naszego kraju. Nabywcą usługi jest xxx. (…) Jest to pierwsza faktura wystawiona przez Wnioskodawcę w 2013 roku. Faktura została wystawiona na kwotę xxx brutto i obejmuje następujące pozycje:

transport samochodami ciężarowymi xxx;
transport pojazdów zabezpieczenia xxx;
transport xxx.

Wartość usługi została skalkulowana w oparciu o obowiązujące umowy na podstawie faktycznie poniesionych kosztów paliwa. Wartość wystawionej faktury jest zatem równa wysokości poniesionych kosztów. Z tytułu tej transakcji Wnioskodawca nie uzyskał żadnego zysku. Z uwagi na fakt, że nie ustalono, czy xxx ma status podatnika Wnioskodawca przyjął, że takim podatnikiem nie jest i uznano, że transport sprzętu opodatkowany winien być zgodnie z art. 28f ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) tj. w miejscu, w którym odbywa się transport z uwzględnieniem pokonanych odległości. W związku z powyższym naliczono podatek VAT w wysokości 23% od nadwyżki sprzedaży ponad kwotę 150 000,00 zł czyli 7554,00 zł. Należność w takiej wysokości została odprowadzona na rachunek urzędu skarbowego.

Z związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy prawidłowo uznał, że nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, czy zakres realizowanego zadania upoważniałby Wnioskodawcę do zastosowania art. 15 ust. 6 wymienionej ustawy oraz czy prawidłowo uznał, że w stosunku do transakcji opisanej w części G pkt 68 wniosku nie posiada statusu podatnika na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Jednocześnie Wnioskodawca doprecyzował, że wszystkie pytania zadane we wniosku o wydanie interpretacji dotyczą wyłącznie działania związanego z usługą transportową świadczoną na rzecz xxx, zaś przez pojęcie „transakcji opisanej w części G pkt 68” Wnioskodawca rozumie tę samą usługę transportową świadczoną na rzecz xxx.

Istotą sprawy jest zatem ustalenie, czy działaniom Wnioskodawcy, który wykonał usługę transportową na rzecz xxx, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej w odniesieniu do tej czynności, co w konsekwencji przesądza o uznaniu, czy Wnioskodawca w związku z wykonaniem przedmiotowej usługi uzyskał status podatnika.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną xxx, zaś jego podstawowym zadaniem jest zabezpieczenie logistyczne na rzecz jednostek wojskowych wszystkich rodzajów sił zbrojnych w rejonie odpowiedzialności.

Realizacja zadania polegającego na transporcie xxx nastąpiła zgodnie z dokumentem: xxx dotyczące udzielenia wsparcia Państwa-Gospodarza dla przeprowadzenia ćwiczenia (…). Przedmiotowa umowa jest podstawą prawną do zapewnienia wsparcia przez państwo-gospodarza ćwiczących sił sojuszniczych. Jej częścią składową są postanowienia finansowe.

Uzgodnienia stanowiły, iż xxx pokryje koszty transportu xxx skalkulowane w oparciu o koszty paliwa, bez żadnych kosztów dodatkowych. Postanowienia finansowe były ustalane zgodnie z xxx.

Podkreślenia wymaga, że celem Wnioskodawcy nie jest osiągnięcie zarobku, ale wyłącznie wykonanie powierzonych zadań (głównym zadaniem Jednostki jest zabezpieczenie logistyczne innych podmiotów resortu obrony narodowej).

Wnioskodawca podejmował ww. działania jako jednostka, której profil działalności, zadania i status zostały szczegółowo opisane w ramach realizowanych zadań związanych z odbywającymi się na terenie Polski międzynarodowymi ćwiczeniami xxx.

Ponadto, jak wynika z treści wniosku, charakter usługi z uwagi, iż dotyczył przemieszczania xxx w ramach ćwiczeń wojskowych, mógł być wykonany jedynie przez wyznaczone w tym celu podmioty i odbywać się z zachowaniem przepisów i procedur wymaganych przepisami szczególnymi.

Powyższe oznacza, że działania Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym świadczenia usługi transportowej na rzecz xxx nie dotyczą sfery, w której występuje konsumpcja oraz gdzie podmioty te mogą konkurować z podmiotami prawa prywatnego, wskazane usługi nie mogły bowiem zostać wykonane przez dowolny podmiot prywatny (np. przedsiębiorcę). Tym samym Wnioskodawca wykonując przedmiotowe zadanie nie działa w warunkach konkurencyjności.

Również specyfika wykonanej usługi transportowej nie wskazuje na jej gospodarczy charakter. Jednostka świadcząc przedmiotową usługę na rzecz xxx nie uczyniła tego dla osiągnięcia zysku czy też korzyści własnych, jak bowiem wynika wprost z treści wniosku, celem Wnioskodawcy nie było osiągnięcie zarobku, ale wyłącznie wykonanie powierzonych mu zadań. Tym samym uznać należy, że Wnioskodawca w odniesieniu do ww. usługi transportowej nie działał jako przedsiębiorca motywowany względami ekonomicznymi, lecz jako jednostka wykonująca określone zadanie.

Tym samym cel podejmowanych przez Wnioskodawcę działań, w ramach których wykonał on usługę transportową na rzecz xxx, jest odmienny od celu przedsiębiorstwa wykonującego usługi transportowe, którego funkcjonowanie z natury rzeczy jest nastawione na osiągnięcie zysku. Jak już wskazano powyżej, profil działalności Wnioskodawcy, jego zadania i status zostały szczegółowo opisane w ramach realizowanych zadań związanych z odbywającymi się na terenie Polski międzynarodowymi ćwiczeniami xxx.

Należy w tym miejscu odwołać się do wyroku TSUE z 6 października 2009 r. w sprawie C-267/08 SPÖ Landesorganisation Kärnten przeciwko Finanzamt Klagenfurt. W przedmiotowej sprawie Trybunał badał, czy art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że działalność w zakresie reklamy zewnętrznej wykonywana przez oddział partii politycznej z jednego z państw członkowskich powinna być uznana za działalność gospodarczą.

Jak wyjaśnił Trybunał „(…) o ile art. 4 szóstej dyrektywy VAT zakreśla bardzo szeroko zakres zastosowania podatku VAT, o tyle przepisem tym objęta jest wyłącznie działalność o charakterze gospodarczym (…)”, (pkt 16 wyroku). Z kolei w punkcie 17 ww. wyroku TSUE wskazał, że: „Z utrwalonego orzecznictwa wynika również, że analiza definicji i pojęć podatnika i działalności gospodarczej wskazuje na szeroki zakres pojęcia działalności gospodarczej oraz na jego obiektywny charakter, co oznacza, że działalność tę ocenia się per se, niezależnie od jej celów lub rezultatów (…)”.

W analizowanej sprawie Trybunał stwierdził, że działalność SPÖ pozwala na prowadzenie działań informacyjnych w ramach realizacji jej celów politycznych, polegających na rozpowszechnianiu idei partii jako organizacji politycznej. Dokładniej działalność SPÖ, w szczególności za pośrednictwem Landesorganisation, polega na przyczynianiu się do kształtowania życia politycznego w celu uczestnictwa w sprawowaniu władzy politycznej. Wykonując tę działalność SPÖ nie działa jednak na żadnym rynku. W konsekwencji działalność, której dotyczy sprawa przed sądem krajowym, nie może stanowić „działalności gospodarczej” w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy VAT.

W rezultacie TSUE uznał, że artykuł 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, należy interpretować w ten sposób, że działalność w zakresie reklamy zewnętrznej wykonywana przez oddział partii politycznej z jednego z państw członkowskich nie powinna być uznawana za działalność gospodarczą. W istocie działalność taka nie pozwala na stałe osiąganie zysków, ponieważ jedyne zyski mające charakter stały pochodzą z finansowania publicznego oraz ze składek członków partii i pokrywają między innymi straty wynikające z działalności w zakresie reklamy zewnętrznej. Zatem przez taką działalność w zakresie reklamy partia polityczna wykonuje działalność informacyjną w ramach realizacji jej celów politycznych, polegających na rozpowszechnianiu idei partii jako organizacji politycznej. Wykonując tę działalność, wspomniana partia polityczna nie działa jednak na żadnym rynku.

Ponadto, jak zauważył Rzecznik Generalny w opinii do przedmiotowej sprawy (tj. C-267/08) z 9 lipca 2009 r. stwierdził, że partie polityczne nie prowadzą kampanii promocyjnych i reklamowych w celu uzyskania dochodu, lecz w celu rozpowszechnienia swych poglądów w społeczeństwie. Pełnią one centralną funkcję w systemie demokracji pośredniej i działalność informacyjna, którą prowadzą jest odzwierciedleniem roli, jaką odgrywają w tym systemie. Czynnik finansowy związany z promocją partii jest drugorzędny w stosunku do jej charakteru politycznego. Oddział krajowy SPÖ prowadząc w związku z odbywającymi się w Austrii różnymi wyborami (do rad gminy, sejmików krajowych, zgromadzenia narodowego, prezydenckimi) na rzecz podległych mu oddziałów działalność polegającą na „reklamie zewnętrznej” nie działał jako przedsiębiorca motywowany względami ekonomicznymi, lecz jako organizacja polityczna pragnąca odnieść zwycięstwo w wyborach (pkt 17 ww. opinii).

Analizując zatem opis sprawy przedstawiony przez Wnioskodawcę w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa TSUE, nie sposób uznać, aby wskazane zadanie (usługa transportowa wykonana na rzecz xxx), wiążące się z zapewnieniem wsparcia przez państwo-gospodarza ćwiczących sił sojuszniczych, stanowiło czynności podejmowane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz aby Wnioskodawca w odniesieniu do ww. czynności występował w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Tym samym czynności te nie są objęte podatkiem od towarów i usług i w związku z tym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się zatem do postawionego przez Wnioskodawcę pytania pierwszego stwierdzić należy, że Wnioskodawca prawidłowo uznał, że w odniesieniu do działania związanego z usługą transportową świadczoną na rzecz xxx nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odpowiadając na pytanie drugie wskazać należy, że w związku z tym, że usługa powyższa nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, badanie przesłanek wyłączenia z art. 15 ust. 6 ww. ustawy jest bezzasadne.

Jak bowiem stwierdził TSUE w wyroku z 26 czerwca 2007 r. w sprawie C-369/04 Hutchison 3G UK Ltd: „W istocie, nawet gdyby założyć, że działalność reglamentacyjną można by zakwalifikować jako działalność gospodarczą, to jednak zastosowanie art. 4 ust. 5 szóstej dyrektywy zakłada uprzednie stwierdzenie, że rozważana działalność ma gospodarczy charakter. Jak zaś wynika z odpowiedzi udzielonej w pkt 40 niniejszego wyroku, sytuacja taka nie ma miejsca w niniejszym przypadku” (pkt 42 wyroku).

Tak również TSUE wskazał w postanowieniu z 20 marca 2014 r. w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław: „Gdyby sąd odsyłający miał uznać istnienie w postępowaniu głównym działalności gospodarczej w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, wówczas należałoby zbadać możliwość zastosowania wyjątku przewidzianego w art. 13 ust. 1 akapit pierwszy tej dyrektywy. Jako odstępstwo od zasady ogólnej opodatkowania podatkiem VAT każdej działalności o charakterze gospodarczym przepis ten powinien być interpretowany w sposób zawężający (zob. podobnie wyrok z dnia 16 września 2008 r. w sprawie C-288/07 Isle of Wight Council i in., Zb. Orz. s. I-7203, pkt 60)”. (pkt 19 wyroku).

Skoro zatem tut. organ uznał, że w odniesieniu do działania związanego z usługą transportową świadczoną na rzecz xxx Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wówczas rozważanie w kwestii postawionego pytania drugiego tj. czy zakres realizowanego zadania upoważniałby Wnioskodawcę do zastosowania art. 15 ust. 6 wymienionej ustawy, jest bezzasadne.

Ustosunkowując się natomiast do pytania trzeciego stwierdzić należy, że Wnioskodawca prawidłowo uznał, że w stosunku do przedmiotowej transakcji tj. usługi transportowej świadczonej na rzecz xxx, nie posiada statusu podatnika na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii, czy Wnioskodawca prawidłowo uznał, że winien dokonać zarejestrowania jako czynny podatnik VAT, w związku z wykonaną usługą transportową świadczoną na rzecz xxx, oraz czy od transakcji obejmującej usługę transportową świadczoną na rzecz xxx Wnioskodawca był obowiązany odprowadzić podatek VAT.

W myśl art. 96 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Na podstawie art. 96 ust. 4 ww. ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”.

Zgodnie z art. 96 ust. 5 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-13 oraz art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz w art. 113 ust. 1, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia;
przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

Na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Należy zaznaczyć, że powyższe przepisy odnoszą się do podmiotów działających w charakterze podatnika VAT oraz wykonujących czynności podlegające opodatkowaniu tym podatkiem.

Z opisu sprawy wynika, że w związku z wykonaną usługą transportową na rzecz xxx Wnioskodawca wystawił fakturę na kwotę xxx brutto obejmującą następujące pozycje:

transport samochodami ciężarowymi xxx;
transport pojazdów zabezpieczenia xxx;
transport xxx.

Wnioskodawca naliczył podatek VAT w wysokości 23% od nadwyżki sprzedaży ponad kwotę 150 000,00 zł czyli 7554,00 zł. Należność w takiej wysokości została odprowadzona na rachunek urzędu skarbowego.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej rejestracji Wnioskodawcy jako podatnik VAT czynny w kontekście wykonanej przez niego usługi transportowej świadczonej na rzecz xxx wskazać należy, że jak stwierdzono w niniejszej interpretacji, Wnioskodawca w odniesieniu do ww. czynności nie występuje w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się zatem do postawionego przez Wnioskodawcę pytania czwartego stwierdzić należy, że Wnioskodawca w związku z usługą transportową świadczoną przez niego na rzecz xxx nie był zobowiązany do dokonania rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Jednocześnie, odpowiadając na pytanie piąte Wnioskodawcy uznać należy, że Wnioskodawca od powyższej transakcji tj. usługi transportowej świadczonej na rzecz xxx, nie był zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT, gdyż, jak już stwierdzono uprzednio, czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca w przedmiotowym wniosku sformułował również pytanie nr 6 o treści „Czy obliczona przez Wnioskodawcę wartość podatku VAT od transakcji opisanej we wniosku została obliczona w sposób prawidłowy (23% od nadwyżki sprzedaży ponad kwotę 150.000,00 zł czyli 7.554,00 zł), które dotyczy zakresu działania związanego z usługą transportową świadczoną na rzecz xxx. Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnił, że przez pojęcie „transakcji opisanej we wniosku” Wnioskodawca rozumie usługę transportową świadczoną na rzecz xxx.

Ponadto Wnioskodawca zadał pytanie nr 7 o treści „W przypadku prawidłowego opodatkowania przedstawionej transakcji czy słusznie powołano się na art. 28f ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54 poz. 535 z późn. zm), a jeżeli nie to jaki przepis należało w tym przypadku zastosować”, które również dotyczy zakresu działania związanego z usługą transportową świadczoną na rzecz xxx. Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnił, że przez pojęcie „przedstawionej transakcji” Wnioskodawca rozumie usługę transportową świadczoną na rzecz xxx.

Jednakże z uwagi na stanowisko tut. organu w zakresie dotyczącym pytań od 1 do 5, udzielenie odpowiedzi na pytania 6 i 7 stało się bezprzedmiotowe.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo w zakresie działania związanego z usługą transportową świadczoną na rzecz xxx, należało uznać za nieprawidłowe, gdyż tut. organ nie podzielił stanowiska Wnioskodawcy we wszystkich przedstawionych kwestiach.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w odniesieniu usługi transportowej świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz xxx, gdyż Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku sprecyzował, że wszystkie pytania zadane we wniosku o wydanie interpretacji dotyczą tego samego zakresu działania związanego z usługą transportową świadczoną na rzecz xxx.

Tym samym niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w kwestii jakichkolwiek innych czynności wykonanych przez Wnioskodawcę, a wskazanych w opisie stanu faktycznego.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin