Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-317/15-2/JS
z 24 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2015 r. (data wpływu 9 lutego 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie mozliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości (garażu) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie mozliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości (garażu).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Aktem notarialnym z dnia 10 grudnia 2010 r. Rep. A. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem od Skarbu Państwa – W., umową nieodpłatnego przeniesienia własności:

• garaż o pow. 15,81 m² (przeniesienie na małżonków jako najemców garażu wybudowanego ze środków własnych) wraz z udziałem 1581/156519 części wspólnych zespołu garażowego, niesłużących wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych garaży oraz
  

• oddano małżonkom w użytkowane wieczyste udział do 1581/156519 części działki o powierzchni 4.400 m² (na której znajduje się przedmiotowy garaż) do dnia 26 listopada 2109 r.
  
  
  

Wartość garażu strony przyjęły na kwotę 7.400 zł, zaś wartość udziału w użytkowaniu wieczystym działki wynosiła 4.567,11 zł.

Przed ww. umową na konto W. małżonkowie wpłacili kwotę 1392,97 zł stanowiącą pierwszą opłatę z tytułu użytkowania wieczystego udziału w gruncie. Opłata roczna za użytkowanie wieczyste gruntu wynosi 167,15 zł, w tym podatek VAT 30,14 zł i opłatę tą począwszy od roku 2011 małżonkowie opłacają z góry za dany rok w terminie do 31 marca każdego roku na konto.

Pismem z dnia 12 sierpnia 2013 r. W. zawiadomiła małżonków, że w dniu 22 sierpnia 2013 r. nastąpi przeniesienie prawa własności Skarbu Państwa W. do nieruchomości zabudowanej garażami ww. działki o powierzchni 4.400 m² na rzecz Gminy Miasta, na podstawie umowy darowizny sporządzonej w formie aktu notarialnego, w związku z czym opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego należy wpłacać od 2014 r. na konto wskazane Urząd Miasta.

Pismem z dnia 23 sierpnia 2013 r. małżonkowie zostali poinformowani przez Urząd Miejski, że w związku z przejęciem na rzecz Gminy Miasta od Skarbu Państwa W. nieruchomości o pow. 4.400 m² zabudowanej kompleksem budynku, w którym znajdują się boksy garażowe, odbędzie się spotkanie, na którym zostaną przedstawione plany inwestycyjne Gminy związane z zagospodarowaniem ww. terenu.

Pismem z dnia 16 września 2013 r. Gmina poinformowała małżonków, że jest zainteresowana nabyciem boksów garażowych usytuowanych na w/wym działce, w związku z planami inwestycyjnymi dot. budowy lotniska cywilnego użytku publicznego. Jednocześnie poinformowano małżonków, że wszystkie koszty związane z nabyciem przedmiotowej nieruchomości poniesie Gmina.

Dnia 28 maja 2014 r. umową sprzedaży akt not. Rep. A za kwotę 18.851 zł małżonkowie sprzedali Gm. opisany ww. garaż w nieruchomości wspólnej. Przedstawiciel w akcie notarialnym oświadczył, że: „garaż ten wraz z udziałem nieruchomości wspólnej nabył z przeznaczeniem do wykorzystania na potrzeby lotnictwa cywilnego użytku publicznego.” (§ 13 wyż. cyt. aktu).

Czynność ta była zwolniona z PCC, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. g (Dz. U. Nr 86, poz. 959 z późn. zm.). Umowa ta została zawarta, na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tj. z dnia 2 kwietnia 2014 r., Dz. U. 2014, poz. 518) i Uchwały Nr 52/2011 Rady Miejskiej w sprawie zasad gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Gm. (Dz. Urzędowy Województwa Nr 12, poz. 457 z dnia 4 lutego 2011 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód uzyskany z odpłatnego zbycia przedmiotowego garażu w 2014 r. przed upływem 5-ciu lat od jego nabycia (10 grudnia 2010 r.) jest zwolniony z podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, małżonkowie nie powinni płacić podatku dochodowego i przychód ten powinien być zwolniony z podatku, stosownie do przepisów art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Małżonkowie zgodzili się na sprzedaż ze względu na cel publiczny inwestycji. Nie mięli zamiaru pozbywać się nieruchomości, nie szukali nabywcy garażu. Wnioskodawczyni wskazuje, że Gmina zwróciła się do małżonków z propozycją nabycia pod inwestycje.

W ocenie małżonków zbycie garażu nastąpiło na cel publiczny uzasadniający wywłaszczenie. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód uzyskany z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie jest zwolniony od podatku dochodowego.

Gmina wymusiła na małżonkach sprzedaż przedmiotowego garażu w związku z budową lotniska cywilnego (nie pozostawiono małżonkom żadnego wyboru). Dlatego Wnioskodawczyni uważa, że sprzedaż ta spełnia dyspozycje art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepisy prawa w sposób jednoznaczny określają moment i podstawę nabycia nieruchomości lub udziału w tej nieruchomości.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis cytowanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, ich części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, ich części lub udziału w nieruchomości do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat, sprzedaż nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, dla określenia jego skutków podatkowych, istotne jest zatem ustalenie daty nabycia nieruchomości.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że aktem notarialnym w dniu 10 grudnia 2010 r. spisana została umowa nieodpłatnego przeniesienia przez W. na rzecz Wnioskodawczyni i Jej męża:

• własności garażu wraz z udziałem części wspólnych zespołu garażowego oraz
  

• tym samym aktem notarialnym oddano w użytkowanie wieczyste udział części działki, na której znajduje się przedmiotowy garaż.
  
  
  

Dnia 28 maja 2014 r. umową sprzedaży akt not. Rep. A za kwotę 18.851 zł małżonkowie sprzedali ww. garaż w nieruchomości wspólnej Gminie z przeznaczeniem do wykorzystania na potrzeby lotnictwa cywilnego użytku publicznego. Umowa ta została zwarta na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tj. z dnia 2 kwietnia 2014 r., Dz. U. 2014, poz. 518) i Uchwały Rady Miejskiej w sprawie zasad gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Gm. (Dz. Urzędowy Województwa Nr 12, poz. 457 z dnia 4 lutego 2011 r.).

Biorąc pod uwagę przedstawiony powyżej stan faktyczny, należy stwierdzić, że nabycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości nastąpiło w dniu 10 grudnia 2010 r. w wyniku umowy nieodpłatnego przeniesienia własności garażu wraz z udziałem części wspólnych zespołu garażowego od Skarbu Państwa.

Mając na uwadze przywołany wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, że sprzedaż nieruchomości dokonana w dniu 28 maja 2014 r. stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, z uwagi na fakt, że od końca roku, w którym nastąpiło jego nabycie (2010 r.) do dnia sprzedaży (2014 r.) nie upłynął okres 5-letni, o którym mowa w przywołanym powyżej przepisie. Przy jego sprzedaży zastosowanie znajdą zatem przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie bowiem z ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Podstawą obliczenia podatku - zgodnie z art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja zbycia mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, koszt uzyskania wypisu z ksiąg wieczystych itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód winien podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże, zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłaconego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy wynika, że odpłatne zbycie nieruchomości musi nastąpić na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami. Zasady ograniczania i pozbawiania praw do nieruchomości oraz przekazywania nieruchomości na cele publiczne zostały uregulowane w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r., Nr 102, poz. 651, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami celami publicznymi są m.in. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji.

W myśl natomiast art. 112 ust. 1 ww. ustawy przepisy rozdziału 4 tej ustawy (wywłaszczanie nieruchomości) stosuje się do nieruchomości położonych, z zastrzeżeniem art. 122a, art. 124b, art. 125 i art. 126, na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne albo do nieruchomości, dla których wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości. Wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane, jeżeli cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy (art. 112. ust. 3 ww. ustawy). Wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3, należy poprzedzić rokowaniami o nabycie w drodze umowy praw określonych w art. 112 ust. 3, przeprowadzonymi między starostą, wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej, a właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości, a także osobą, której przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe. W trakcie prowadzenia rokowań może być zaoferowana nieruchomość zamienna (art. 114 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami). W przypadku natomiast, kiedy wywłaszczana ma być nieruchomość na wniosek jednostki samorządu terytorialnego, rokowania przeprowadza organ wykonawczy tej jednostki (art. 114 ust. 2 ww. ustawy).

Jak wynika z powyższych uregulowań, w przypadku nieruchomości położonych na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne może zostać wszczęte postępowanie wywłaszczeniowe. Wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane w przypadku, gdy cele publiczne nie mogą być osiągnięte w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy.

Zatem wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane tylko wówczas, gdy prawo do nieruchomości położonej na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne nie może być nabyte w drodze umowy. Jednak przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego powinny zostać podjęte próby nabycia nieruchomości w drodze umowy, przez przeprowadzenie rokowań z podmiotem, któremu przysługuje prawo do nieruchomości niezbędnej dla osiągnięcia celu publicznego. Jak wynika z art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami jednym z celów publicznych w rozumieniu tej ustawy jest wydzielanie gruntów pod drogi publiczne i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji.

Jednakże, aby skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w cytowanym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wystarczy wyłącznie fakt, że nieruchomość została odpłatnie zbyta na cele uzasadniające jej wywłaszczenie. Z analizy tego przepisu wynika również, że zwolnienie nie przysługuje, jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

• nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,
  

• cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.
  
  
  

Zatem w przypadku, gdy spełniony zostanie tylko jeden z warunków albo żaden z nich, wówczas uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

W analizowanym stanie faktycznym nie zachodzą przesłanki wykluczające zastosowanie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło po upływie 2 lat od daty nabycia nieruchomości. Ponadto, z uwagi na nieodpłatne nabycie nieruchomości od W. nie wystąpi sytuacja, w której cena nabycia nieruchomości będzie niższa niż 50% ceny zbycia. Oznacza to, że nie jest spełniony również drugi warunek wyłączający omawiane zwolnienie.

W świetle przywołanych uregulowań prawnych, należy zatem stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości nabytej przez Wnioskodawczynię w 2010 r. stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym według zasad określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 1 stycznia 2009 r. Jednakże ptrzychód ten korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli w rzeczywistości umowa sprzedaży przez Wnioskodawczynię nieruchomości została zawarta stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami i nieruchomość ta została sprzedana na cele uzasadniające wywłaszczenie. Oznacza to, że Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości (garażu).

Ponadto, wskazać należy, że mając na uwadze treść przepisu art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawczyni i skutki prawne wywołuje tylko w stosunku do Niej. Natomiast małżonek Wnioskodawczyni, chcąc uzyskać pisemną interpretację indywidualną, powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.