Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-131/15-4/KOM
z 8 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2015 r. (data wpływu 16 lutego 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT w stosunku do świadczonych przez Wnioskodawcę usług rachunkowo-księgowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT w stosunku do świadczonych przez Wnioskodawcę usług rachunkowo-księgowych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 20 kwietnia 2015 r. (skutecznie doręczone dnia 23 kwietnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, jako osoba fizyczna, w zakresie biura rachunkowego, na podstawie posiadanego certyfikatu Ministra Finansów.

Wnioskodawczyni jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT ze względu na osiągane i przychody, które kształtują się około 4.000,00 zł miesięcznie, a zatem nie przekroczą rocznie kwoty 150.000 zł.

Umowa z klientami zawierana jest na kompleksowe usługi księgowe i usługi kadrowo-płacowe z zapiskiem w umowie: „zleceniobiorca nie będzie świadczył usług w zakresie doradztwa dla zleceniodawcy”.

W skład usługi będą wchodziły następujące czynności:

• prowadzenie ksiąg przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów i innych oraz sporządzanie na podstawie ewidencji niezbędnych rozliczeń,
  

• prowadzenie ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości (kwalifikowanie i weryfikacja dowodów księgowych, sporządzanie deklaracji i raportów wynikających z tych ksiąg),
  

• prowadzenie ewidencji sprzedaży oraz zakupu VAT,
  

• prowadzenie i rozliczanie ewidencji kadrowo-płacowej oraz sporządzanie deklaracji rozliczeniowych typu: PIT-4R, PIT-11, PIT-8C itp.,
  

• rozliczanie składek ZUS za pracodawców i pracowników oraz przesyłanie drogą elektroniczną dokumentów rozliczeniowych,
  

• prowadzenie ewidencji środków trwałych,
  

• przygotowywanie druków przelewów bankowych na należności, wynikające ze sporządzonych deklaracji podatkowych i dokumentów ZUS,
  

• sporządzanie deklaracji rocznych na podstawie dokumentów źródłowych,
  

• wysyłanie elektronicznie deklaracji podatkowych,
  

• dostarczanie osobiste lub za pośrednictwem poczty podpisanych przez Klientów deklaracji podatkowych do urzędów skarbowych,
  

• informowanie klientów o wysokości zobowiązań wobec budżetu państwa.
  
  
  

W uzupełnieniu z dnia 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.) Wnioskodawczyni wskazała, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie udziela podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami oraz nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniach przed organami administracji publicznej, ani też w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach porad, opinii, wyjaśnień itp. z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Wnioskodawczyni nie podpisuje deklaracji ani innych dokumentów w imieniu podatników, płatników i inkasentów, a jedynie podpisuje podpisem elektronicznym przy wysyłce deklaracji do urzędów skarbowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podmiot, świadczący kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe bez doradztwa, którego obroty nie przekraczają kwoty 150.000 zł w roku podatkowym, może korzystać ze zwolnienia z VAT? Czy wprowadzona deregulacja do wykonywania czynności wymienionych w art. 2 ust. 1 o doradztwie podatkowym (pkt 2 i 3), która spowodowała możliwość działalności księgowej dla szerokiego grona zainteresowanych, narzuca na Wnioskodawczynię, jako osobę prowadzącą biuro rachunkowe, obowiązkową rejestrację jako podatnika VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako podmiot, którego osiągane obroty nie przekraczają 150.000 zł w roku podatkowym, może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, ponieważ usługi świadczone nie są usługami doradztwa podatkowego, które są wyłączone ze zwolnień podmiotowych w podatku VAT.

Wnioskodawczyni uważa, że ustawa o doradztwie podatkowym nie może przesądzać o konsekwencjach prawno-podatkowych w podatku VAT, bowiem przepisy ustawy o VAT mówią, że co do zasady, posługujemy się klasyfikacją statystyczną usług i towarów. Skoro zatem nomenklatura statystyczna różnicuje usługi w zakresie księgowości od usług doradztwa podatkowego, to nieuzasadnione byłoby stawianie znaku równości pomiędzy tymi usługami. Jak wynika z PKWiU 2008 ustawodawca rozróżnia usługi księgowe od usług doradztwa podatkowego:

• Usługi zestawiania sprawozdań i bilansów finansowych, obejmuje usługi przygotowania deklaracji podatkowych firmy, w przypadku, gdy usługi te stanowią integralną część usługi świadczonej w ramach umowy z klientem, a nie są świadczone na odrębne zlecenie ( PKWiU 69.20.22.0),
  

• Usługi w zakresie księgowości (PKWiU 69.20.23.0),
  

• Usługi sporządzania list płac ( PKWiU 69.20.24.0),
  

• Pozostałe usługi rachunkowo-księgowe ( PKWiU 69.20.29.0),
  

• Usługi doradztwa podatkowego i przygotowania deklaracji podatkowych dla przedsiębiorstw ( PKWiU 69.20.31.0),
  

• Usługi doradztwa podatkowego i przygotowania deklaracji podatkowych dla osób indywidualnych ( PKWiU 69.20.32.0)
  
  
  

Wnioskodawczyni uważa, że podatnik wykonujący działalność w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, nieudzielający żadnych porad, zleceń czy też opinii podatkowych może korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na mocy art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
   
   - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
   
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy o VAT, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Według art. 113 ust. 11a przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Natomiast, zgodnie z przepisem art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie.

W świetle powyższych przepisów usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawczyni należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa lub do usług prawniczych, które nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i 9 należy - wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia z podatku VAT, stwierdzić należy, że termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym „doradztwo” to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r., Nr 41, poz. 213 z późn. zm.) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że ustawa o VAT przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania ww. art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo – decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą - biuro rachunkowo-księgowe. Wnioskodawczyni posiada certyfikat księgowego wydany przez Ministra Finansów. Nie wykonuje czynności z zakresu doradztwa podatkowego. W ramach ww. działalności gospodarczej Wnioskodawczyni podpisuje umowy z klientami, którzy prowadzą działalność gospodarczą samodzielnie, na świadczenie kompleksowych usług księgowych.

Usługi te obejmują: prowadzenie ksiąg przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów i innych oraz sporządzanie na podstawie ewidencji niezbędnych rozliczeń, prowadzenie ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości (kwalifikowanie i weryfikacja dowodów księgowych, sporządzanie deklaracji i raportów wynikających z tych ksiąg), prowadzenie ewidencji sprzedaży oraz zakupu VAT, prowadzenie i rozliczanie ewidencji kadrowo-płacowej oraz sporządzanie deklaracji rozliczeniowych typu: PIT-4R, PIT-11, PIT-8C itp., rozliczanie składek ZUS za pracodawców i pracowników oraz przesyłanie drogą elektroniczną dokumentów rozliczeniowych, prowadzenie ewidencji środków trwałych, przygotowywanie druków przelewów bankowych na należności, wynikające ze sporządzonych deklaracji podatkowych i dokumentów ZUS, sporządzanie deklaracji rocznych na podstawie dokumentów źródłowych, wysyłanie elektronicznie deklaracji podatkowych, dostarczanie osobiste lub za pośrednictwem poczty podpisanych przez Klientów deklaracji podatkowych do urzędów skarbowych, informowanie klientów o wysokości zobowiązań wobec budżetu państwa.

W 2014 r. wartość sprzedaży usług świadczonych przez Wnioskodawczynię nie przekroczyła łącznie 150.000,00 zł. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że nie udziela podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami oraz nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniach przed organami administracji publicznej, ani też w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach porad, opinii, wyjaśnień itp. z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Na tle powyższych okoliczności, Strona powzięła wątpliwości, czy dla świadczonych usług rachunkowo-ksiegowych przysługuje jej prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT do momentu przekroczenia obrotu 150.000,00 zł, co skutkowałoby obowiązkiem rejestracji jako podatnik VAT.

Wykładnia językowa terminu „doradztwo” oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również treść art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków, czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r., sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o VAT, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych, co znajduje swoje odzwierciedlenie w art. 28l pkt 3 ustawy o VAT.

Zatem, czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegających na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy.

Ponadto zauważyć należy, że zwolnienie na podstawie art. 113 ustawy nie ma zastosowania do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, mających z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy do zakresu wykonywanych przez Wnioskodawczynię usług w ramach prowadzonego biura rachunkowo-księgowego wchodzą m.in. prowadzenie podatkowej książki przychodów i rozchodów, ewidencji ryczałtowych, ewidencji VAT, sporządzanie karty i listy płac, w ramach ww. ewidencji sporządzanie deklaracji VAT i PIT, rozliczanie składek ZUS. Innymi słowy Wnioskodawczyni prowadzi kompleksową obsługę księgową, w ramach której nie udziela żadnych porad, wyjaśnień i nie sporządza opinii w zakresie prawa podatkowego z zakresu kadr i płac oraz nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniach przed organami administracji publicznej, ani też w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach porad, opinii, wyjaśnień itp. z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Z uwagi na powyższe okoliczności uznać należy, że skoro w ramach prowadzonej działalności Strona wykonuje wyłącznie czynności stanowiące kompleksową usługę o charakterze rachunkowo-księgowym, a posiadane pełnomocnictwo obejmuje jedynie umocowanie do sporządzania, podpisywania i przesyłania (dostarczania osobistego) deklaracji podatkowych w imieniu klienta, to w opisanej we wniosku sytuacji w odniesieniu do świadczonych usług zastosowania nie znajduje art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o VAT, wyłączający możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

A zatem w niniejszej sytuacji, gdy wartość sprzedaży w 2014 r. nie przekroczyła u Wnioskodawczyni kwoty 150.000 zł, a w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Strona nie wykonuje jakichkolwiek czynności doradczych lub prawniczych (takich jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym), nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit.a lub lit.b ustawy, a to powoduje, że Wnioskodawczyni może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ww. ustawy o VAT, do momentu, gdy faktyczna wartość jej sprzedaży przekroczy w trakcie roku podatkowego ww. kwotę, co będzie skutkowało obowiązkiem rejestracji jako podatnik VAT.

W świetle powyższych okoliczności, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.