Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-79/15-4/KOM
z 24 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2015 r. (data wpływu 2 lutego 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 kwietnia 2015 r. (data wpływu 21 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT w stosunku do świadczonych przez Wnioskodawcę usług rachunkowo-księgowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT w stosunku do świadczonych przez Wnioskodawcę usług rachunkowo-księgowych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 kwietnia 2015 r. (data wpływu 21 kwietnia 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 15 kwietnia 2015 r. (skutecznie doręczone dnia 20 kwietnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od dnia 1 stycznia 2013 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej (Biuro Rachunkowe) w zakresie usług rachunkowo-księgowych sklasyfikowanych: wg PKD (2007) pod kodem 69.20.Z „Działalność Rachunkowo-Księgowa”, Doradztwo Podatkowe, wg PKWiU (2008) pod symbolem 69.20.Z „Usługi Rachunkowo-Księgowe”. Wspólnicy spółki posiadają wykształcenie ekonomiczne i odpowiednią wiedzę w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych, ewidencji podatkowych itp. Nie posiadają natomiast certyfikatu księgowego ani uprawnień do wykonywania czynności doradztwa podatkowego, dlatego też do dnia 31 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca zatrudniał pracownika z certyfikatem księgowego.

Od dnia 10 sierpnia 2014 r. na mocy ustawy deregulacyjnej ułatwiającej dostęp do niektórych zawodów, zmieniono przepisy ustawy o rachunkowości oraz ustawy o doradztwie podatkowym. Obecne przepisy pozwalają na prowadzenie Biura Rachunkowego bez specjalnych uprawnień.

W ramach ww. działalności gospodarczej Wnioskodawca podpisuje umowy na świadczenie usług księgowych z osobami fizycznymi, które prowadzą działalność gospodarczą samodzielnie, bądź w ramach spółek cywilnych.

Usługi te obejmują:

1. prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów,
   
2. prowadzenie ewidencji przychodów dla zryczałtowanego podatku dochodowego,
   
3. prowadzenie rejestrów sprzedaży i zakupów VAT i przygotowywanie na ich podstawie deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług,
   
4. prowadzenie ewidencji środków trwałych i wyposażenia,
   
5. obliczanie zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców (klientów biura) i ich pracowników oraz sporządzanie stosownych informacji i deklaracji podatkowych,
   
6. sporządzanie sprawozdań finansowych,
   
7. obliczanie, rozliczanie składek ZUS dot. przedsiębiorców i ich pracowników, przygotowywanie i składanie do ZUS stosownych deklaracji i raportów,
   
8. sporządzanie list płac i prowadzenie indywidualnych kart przychodów pracowników,
   
9. prowadzenie akt osobowych pracowników,
   
10. podpisywanie podpisem kwalifikowanym oraz składanie drogą elektroniczną deklaracji i informacji w imieniu przedsiębiorców (klientów) do Urzędów Skarbowych i ZUS na podstawie udzielonego przez przedsiębiorców pełnomocnictwa.
    
    

Wnioskodawca w swojej działalności księgi i ewidencje prowadzi w programie księgowym na podstawie dokumentów otrzymanych od przedsiębiorców (klientów). Z programu tego drukuje wszystkie niezbędne deklaracje, wydruki i zeznania obliczone i wygenerowane przez ten program księgowy.

W ramach prowadzonego Biura Rachunkowego Wnioskodawca nie udziela żadnych porad, opinii i wyjaśnień podatkowych zarówno w formie ustnej, jak i pisemnej. Dla jasności i czytelności sprawy, w zawartych umowach o prowadzenie dokumentacji księgowej widnieje zapis, że zleceniobiorca nie będzie świadczył dla zleceniodawcy usług w zakresie doradztwa podatkowego.

Wnioskodawca nadmienia również, że jego Biuro nie obsługuje osób fizycznych, które nie prowadzą działalności gospodarczej ani przedsiębiorców, którzy nie mają podpisanych z nim umów.

W 2014 r. wartość sprzedaży towarów i usług świadczonych przez Wnioskodawcę nie przekroczyła łącznie 150.000,00 zł.

Wnioskodawca informuje również, że przed rozpoczęciem działalności gospodarczej jeden ze wspólników wystąpił w dniu 11 października 2012 r. z wnioskiem do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego. We wniosku dotyczącym wówczas zdarzenia przyszłego zawarty był ten sam zakres czynności, które Spółka wykonuje obecnie. W interpretacji z dnia 12 grudnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podzielił pogląd Strony i uznał, że może ona skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie usług rachunkowo-księgowych.

W uzupełnieniu z dnia 20 kwietnia 2015 r. (data wpływu 21 kwietnia 2015 r.) Wnioskodawca wskazał, że nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniach przed organami administracji publicznej, ani też w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach porad, opinii, wyjaśnień itp. z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Dodatkowo poinformował, że klienci jego Biura w ww. sprawach korzystają z usług innych podmiotów do tego uprawnionych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca może nadal korzystać ze zwolnienia podmiotowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z póź. zm.) sprzedaży usług rachunkowo-księgowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, dalsze korzystanie ze zwolnienia podmiotowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług będzie zgodne z obowiązującymi przepisami prawa.

W myśl tego artykułu zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Spółka w 2014 r. tej kwoty nie przekroczyła.

Według Wnioskodawcy, usługi rachunkowo-księgowe, które świadczy w ramach działalności gospodarczej, nie mieszczą się również w kategorii usług, do których zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy VAT nie stosuje się zwolnień od podatków od towarów i usług.

Zmiana przepisów ustawy o rachunkowości oraz ustawy o doradztwie podatkowym, na mocy ustawy deregulacyjnej z dnia 10 sierpnia 2014 r., ułatwiające dostęp do zawodu usługowego prowadzenia ksiąg nie wpływa na prawo do zwolnienia podmiotowego z VAT przez Spółkę.

Wnioskodawca uważa, że na potrzeby ustalenia prawa do zwolnienia z VAT ze względu na obroty, definiując pojęcie doradztwa należy nadal (tj. tak jak przed 10 sierpnia 2014 r.) odwoływać się do definicji słownikowej. Jeżeli więc Wnioskodawca nie udziela fachowych porad, opinii, zaleceń, wyjaśnień, to ma prawo do korzystania do zwolnienia z VAT na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Taką właśnie definicją słownikową posłużył się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wyżej cytowanej interpretacji indywidualnej dotyczącej wspólnika Wnioskodawcy.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca uważa, że Spółka Cywilna w ramach której prowadzi on działalność gospodarczą w zakresie usług rachunkowo-księgowych może nadal korzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na mocy art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
      - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy o VAT, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Według art. 113 ust. 11a przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Natomiast, zgodnie z przepisem art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie.
   
   

W świetle powyższych przepisów usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa lub do usług prawniczych, które nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i 9 należy - wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia z podatku VAT, stwierdzić należy, że termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym „doradztwo” to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r., Nr 41, poz. 213 z późn. zm.) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że ustawa o VAT przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania ww. art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo – decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - biuro rachunkowo-księgowe. Wspólnicy spółki posiadają wykształcenie ekonomiczne i odpowiednią wiedzę w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych, ewidencji podatkowych itp., nie posiadają natomiast certyfikatu księgowego ani uprawnień do wykonywania czynności doradztwa podatkowego. W ramach ww. działalności gospodarczej Wnioskodawca podpisuje umowy na świadczenie usług księgowych z osobami fizycznymi, które prowadzą działalność gospodarczą samodzielnie, bądź w ramach spółek cywilnych.

Usługi te obejmują: prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, prowadzenie ewidencji przychodów dla zryczałtowanego podatku dochodowego, prowadzenie rejestrów sprzedaży i zakupów VAT i przygotowywanie na ich podstawie deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług, prowadzenie ewidencji środków trwałych i wyposażenia, obliczanie zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców (klientów biura) i ich pracowników oraz sporządzanie stosownych informacji i deklaracji podatkowych, sporządzanie sprawozdań finansowych, obliczanie, rozliczanie składek ZUS dot. przedsiębiorców i ich pracowników, przygotowywanie i składanie do ZUS stosownych deklaracji i raportów, sporządzanie list płac i prowadzenie indywidualnych kart przychodów pracowników, prowadzenie akt osobowych pracowników, podpisywanie podpisem kwalifikowanym oraz składanie drogą elektroniczną deklaracji i informacji w imieniu przedsiębiorców (klientów) do Urzędów Skarbowych i ZUS na podstawie udzielonego przez przedsiębiorców pełnomocnictwa. Wnioskodawca nie udziela żadnych porad, opinii i wyjaśnień podatkowych zarówno w formie ustnej, jak i pisemnej.

W 2014 r. wartość sprzedaży towarów i usług świadczonych przez Wnioskodawcę nie przekroczyła łącznie 150.000,00 zł. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniach przed organami administracji publicznej, ani też w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach porad, opinii, wyjaśnień itp. z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Klienci jego biura w ww. sprawach korzystają z usług innych podmiotów do tego uprawnionych.

Na tle powyższych okoliczności, Strona powzięła wątpliwości czy dla świadczonych usług rachunkowo-ksiegowych przysługuje jej prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT do momentu przekroczenia obrotu 150.000,00 zł.

Wykładnia językowa terminu „doradztwo” oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również treść art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków, czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r., sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o VAT, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych, co znajduje swoje odzwierciedlenie w art. 28l pkt 3 ustawy o VAT.

Zatem, czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za pomoc, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegającą na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy.

Ponadto zauważyć należy, że zwolnienie na podstawie art. 113 ustawy nie ma zastosowania do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, mających z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy do zakresu wykonywanych przez Wnioskodawcę usług w ramach prowadzonego biura rachunkowo-księgowego wchodzą m.in. prowadzenie podatkowej książki przychodów i rozchodów, ewidencji ryczałtowych, ewidencji VAT, sporządzanie karty i listy płac, w ramach ww. ewidencji sporządzanie deklaracji VAT i PIT, rozliczanie składek ZUS. Innymi słowy Wnioskodawca prowadzi kompleksową obsługę księgową, w ramach której nie udziela żadnych porad, wyjaśnień i nie sporządza opinii w zakresie prawa podatkowego z zakresu kadr i płac oraz nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniach przed organami administracji publicznej, ani też w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach porad, opinii, wyjaśnień itp. z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Z uwagi na powyższe okoliczności uznać należy, że skoro w ramach prowadzonej działalności Strona wykonuje wyłącznie czynności o charakterze rachunkowo-księgowym, a posiadane pełnomocnictwo obejmuje jedynie umocowanie do sporządzania, podpisywania i przesyłania deklaracji podatkowych w imieniu klienta, to w opisanej we wniosku sytuacji w odniesieniu do świadczonych usług zastosowania nie znajduje art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług wyłączający możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

A zatem w niniejszej sytuacji, gdy wartość sprzedaży w 2014 r. nie przekroczyła u Wnioskodawcy kwoty 150.000 zł, a w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nie wykonuje jakichkolwiek czynności doradczych lub prawniczych (takich jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym), nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit.a lub lit.b ustawy, a to powoduje, że Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ww. ustawy, do momentu, gdy faktyczna wartość jego sprzedaży przekroczy w trakcie roku podatkowego ww. kwotę.

W świetle powyższych okoliczności, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi ( art . 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.